คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [intro] - Unknown something (แค่รู้สึก...)
Intro unknow something:
" เฮ้อ!!!! " เสียงร่างเล็กถอนหายใจออกมาดังๆ รู้สึกหงุดหงิดกับตัวเองที่ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ ทั้งที่เขาอุตส่าห์หวังไว้แล้วแท้ๆแต่ทำไมมันกลับกลายเป็นแบบนี้ นี่เขายังเตรียมตัวไม่พอใช่ไหม? ความหวังที่จะได้เข้าเรียนคณะเดียวกันกับคนๆนั้นหายไปภายในพริบตา นี่เขาไม่น่าประมาทเลย!
มือเล็กล้วงไอโฟนจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมา นิ้วเรียวสไลด์ปลดล็อคไอโฟน กดเลขหมายปลายทางอย่างแม่นยำ ไม่จำเป็นต้องบันทึกคอนเท้นท์แต่อย่างใด เพราะเบอร์นี้เขาจำได้ขึ้นใจ เบอร์ของ"คนพิเศษ" :)
'ว่าไงคชา' นนทนันท์รอสายเพียงครู่เดียวก่อนปลายสายจะตอบ
"พี่เต๋า!!! คชาไม่ติดอินเตอร์มาเก็ตติ้งอ่ะพี่!!!!" เสียงโวยวายขี้งอแงของคนตัวเล็กตอบกลับแทบทันที นี่คงเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของนนทนันท์ตั้งแต่เด็กๆไปแล้ว ทั้งจอมโวยวาย พูดจาโผงผางตรงไปตรงมา แล้วก็เอาแต่ใจ
'จริงอ่ะ? ...ก็ดีแล้วแหละ พี่บอกแล้วว่ามันไม่เหมาะกับคชาหรอก'
"โหยพี่เต๋า ดียังไงอ่ะ คชาไม่ติดคณะเดียวกับพี่อ่ะ! ก็ไม่ได้เจอกันบ่อยๆดิ"
'โตแล้วนะชา จริงจังกับการเรียนหน่อย ถ้ามัวแต่ติดพี่แล้วเมื่อไหร่จะโตซักทีหล่ะ' ปลายสายเอ่ยเสียงดุ แต่นนทนันท์รู้ดีว่าปลายสายแค่พูดขู่ให้ดูจริงจังไปเท่านั้น คนพิเศษของนนทนันท์คนเนี้ยอ่ะ อบอุ่นอย่าบอกใครเลยหล่ะ! ;)
"แต่คชาก็ยังมีพี่เต๋าคอยดูแลหนิ"
'คชา.. ถ้าวันนึงไม่มีหล่ะ' เด็กดื้ออย่าเขาเคยฟังใครที่ไหนกันหล่ะ ใครพูดอะไรเขาก็ไม่ค่อยฟังหรอก
"ไม่มีวันนั้นแน่นอน! ;)"
'คชา' ปลายสายกดเสียงต่ำลง
"โอเคๆ คชาจะตั้งใจเรียนคร้าบ" แต่ถึงแม้จะไม่ค่อยฟังใคร.. แต่คนนี้ขอพิเศษไว้สักคนแล้วกันนะ!
'แล้วไม่ติดมหาลัยอื่นเลยหรอ?'
"ไม่ "
'อ่าว แล้วคชาบอกม๊ารึยัง? ม๊าว่าไงบ้าง' ปลายสายเริ่มมีน้ำเสียงเครียด
"ม๊าก็ไม่ว่าไงอ่ะ ม๊าก็โอเคอยู่" นนทนันท์ตอบไปอย่างงงๆ ทำไมปลายสายต้องเครียดขนาดนี้กันด้วย?
'ไม่มีที่เรียนแล้วม๊าไม่เครียดเลยเหรอ?'
"เห้ยใครบอกพี่เต๋าว่าคชาไม่มีที่เรียน?!"
'ก็ชาบอกว่าไม่ติดมอ.อื่นเลย?'
"เอ่อ.. ก็ใช่ ที่คชาบอกว่าไม่ติดมอ.อื่น เพราะคชาติดคณะอื่นแต่มหาลัยเดียวกับพี่เต๋าไง! :)"
'อ่าว.. นึกว่าจะซิ่วซะแล้วนะเรา พี่ตกใจหมด'
"โห อย่าดูถูกคชานะพี่เต๋า!" นนทนันท์แอบนิ่วหน้างอน
'ครับๆ พี่พูดเล่นหน่า' ปลายสายรู้ดีว่าถูกงอนเลย(แอบ)ง้อเบาๆด้วยน้ำเสียงอบอุ่น จนคนฟังแทบจะละลายอยู่แล้ว ~
"คชามีที่เรียนแล้ว.. พี่เต๋าไม่คิดจะพาชาไปฉลองเลยเหรอ!?" แต่นนทนันท์ก็ยังไม่วายหาข้อต่อรองเพื่อเจอปลายสาย
'ก็ได้ๆ จะไปไหนอะไรยังไงก็บอกมา เดี๋ยวพี่ไปรับ'
"ไม่ไปไหนหรอก พี่เต๋าแค่มากินข้าวเย็นบ้านคชาก็พอแล้ว... เอ้อ! ม๊าก็คิดถึงพี่เต๋าด้วยแหละ!"
'อ๋อ โอเค เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปหานะ ฝากบอกม๊าด้วยว่าพี่ก็คิดถึงนะครับ:)'
"คิดถึงแต่ม๊าาา ~ คชาหล่ะ!? บู้วว"
‘แล้วชาคิดถึงพี่แค่ไหนหล่ะ? ..พี่ก็คิดถึงชาเท่านั้นแหละครับ~' อย่ามาทำน้ำเสียงรู้ทัน...
"อ่าว.. งั้นก็นิดเดียวเองดิ" เชื่อใช่มั้ย?
'หึ.. คงงั้นแหละมั้ง' เชื่อเลยดิ?
"โห งั้นแค่นี้แหละ! เชอะ!" อย่าเชื่อเห้อะ คชาโกหกกกก TT
'เจอกันเย็นนี้นะครับ'
“ฮะ..” .....ฮรึก ช่วยใส่ใจกันอีกสักนิดหน่อยเด่ะ! -3-
Unknown something - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Unknown something - - - - - - - - - - - - - - - - -
แอ้กกกกกกกกกกกกกกก -////- มีใครแอบเห็นบทความนี้ก่อนลงมั้ยคะ? จะรู้ว่าแพรวดองนานมาก
555555 ขอโทษที่ปล่อยทิ้งไว้ วันนี้ลงแค่อินโทรก่อน เดี๋ยวแชป1จะตามมาในอีกไม่ช้าา ~
เอามาให้เดากันเล่นๆว่าใครนิสัยเป็นไงอะไรยังไงก่อนเนอะ แล้วเจอกันใหม่ในอีกไม่ช้านะ ♥
( 11/05/12 )
ความคิดเห็น