คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Episode : 2 ระหว่างทาง
มหัศจรรย์รักไม่มีวันตายของ
~~ คุณหนูปากร้าย กับ คุณชายเย็นชา ~~
“โถ่เว้ย!” เรียวสุเกะกระแทกเท้าขึ้นไปเปลี่ยนชุดอย่างไม่พอใจ ยูริเป็นพี่ก็ไม่ใช่ น้องก็ไม่ใช่ คนรักก็ไม่ใช่ ทำไมเขาถึงต้องไปส่งยัยบ้านั่นด้วย ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาสักอย่างเลยนี่
ทางยูริ
“คุณผู้หญิงนะคุณผู้หญิง จะให้ไปทำไมนะ ยูริอุส่าห์จะไม่ไปแล้วเชียว” ยูริเดินมาหยิบกระเป๋าบ่นระหว่างทาง
“ยิ่งให้ไอ้คุณชายหมูอ้วนไปส่งด้วย แล้วทีนี้จะโดนแกล้งอะไรอีกละเนี่ย!” ยูริบ่น เพราะหลายครั้งที่คุณผู้หญิงให้เรียวสุเกะไปส่งเธอ ไม่เคยมีสักครั้งที่เรียวสุเกะจะไปส่งเธอถึงที่
10 นาทีผ่านไป
“งั้นแม่ก็ฝากหนูยูริด้วยนะเรียว ดูแลกันดีๆล่ะ” คุณผู้หญิงพูดส่งทั้งคู่
“ทำไมแม่พูดอย่างกะจะให้ผมกับยัยนี่แต่งงานกันล่ะครับ” เรียวสุเกะขมวดคิ้วถาม
“อ้าว ลูกนั่นแหละคิดไปเอง เป็นผู้ใหญ่คนไหนเค้าก็ต้องพูดแบบนี้ เราหนะเป็นผู้ชายนะเรียวสุเกะ! ต้องดูแลผู้หญิงสิ” คุณผู้หญิงสั่งสอนเรียวสุเกะ
….แหวะ!! ใครอยากจะไปดูแลยัยนี่กัน....
“แต่...”
“ไปๆ ไปได้แล้วนั่นหนูยูริรอนานแล้ว” เรียวสุเกะถูกมือของคุณผู้หญิงผลักเข้าไปในรถคันหรูของตน
“โชคดีนะลูก” คุณผู้หญิงโบกมือลาทั้งสองก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้านอย่างมีความสุข
ในบ้าน
“พี่เรียวไปแล้วหรอคะ” มิกะ น้องสาวของเรียวสุเกะเดินเข้ามาถามคุณผู้หญิงพร้อมกับของว่าง
“จ่ะ ไปกันแล้ว”
“คุณแม่นี่ชอบให้พี่เรียวไปส่งพี่ยูริจังเลยนะคะ” มิกะพูดพลางหยิบแก้วน้ำหวานขึ้นมาดื่ม
“ก็แหม~~ สองคนนั้นไม่ค่อยคุยกันเลยนิจ๊ะ แม่ก็เลยต้องจับให้เค้าอยู่ด้วยกันบ่อยๆ”
“ระวังนะคะ เดี๋ยวลูกชายของคุณแม่จะได้ไปตกหลุมรักว่าที่สะใภ้ของคุณแม่” ชิฮิโระ ลูกคนโตของตระกูลยามะดะ เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย
“เอาสิจ๊ะ ถ้าเป็นหนูยูรินะ แม่ยินดีจะรับเป็นลูกสะใภ้เลย”
“มิกะก็ผ่านค่ะ”
“นานๆครั้งนะคะเนี่ยที่มิกะกับคุณแม่คิดเหมือนกัน”
“ก็คำตอบมันเป็นหนูยูรินิจ๊ะ ยังไงแม่ก็ยอมหมดนั่นแหละ”
“คิดไปคิดมา มิกะอยากรู้จังเลยค่ะว่าพี่ยูริเป็นใครกันแน่”
“แม่ก็อยากรู้เหมือนกัน” คุณผู้หญิงแสดงความเห็น อยากรู้เหลือเกินว่าเวลาก็ผ่านาตั้ง 10 ปีแล้ว พ่อ-แม่ของยูริไม่คิดจะตามหาลูกเลยหรือไง
“อยากให้เป็นเหมือนในละครจังนะคะ ที่นางเอกเป็นเด็กกำพร้า แล้วแม่ของพระเอกก็มารับไปเลี้ยงดู แต่ก็โดนนางอิจฉาแกล้งตลอดส่วนพระเอกก็หลงผิดตั้งนาน แต่ไปๆมาๆก็หลงรักนางเองจนได้ พอมาอีกทีปรากฏว่านาเองมีสมบัติมากมาย แถมยังเป็นลูกผู้ดีอีกด้วย แล้วสุดท้ายเรื่องก็จบแบบแฮปปี้ๆ”
โป๊ก!!
“โอ๊ย!” มิกะร้องเสียงหลงด้วยความปวดพลางหันหน้าไปหาพี่สาวของเธอทันที ก็เมื่อกี้นี้ชิฮิโระใช้กำปั้นเขกศีรษะเธอนี่
“เพ้อเกินไปแล้ว ละครก็ส่วนละคร นี่มันเรื่องจริงนะมิกะ”
“ค่ะๆ มิกะทราบค่ะ แต่มิกะก็ยังอยากให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ ออกจะดีถ้าพี่ยูริมีฐานะใกล้เคียงกับพวกเรา” มิกะแสดงความเห็นไม่หยุด ก็แหม...เธอชอบยูริมากๆเลยนิ
“จ้าๆ แม่คุณ เอ่อ...ว่าแต่คุณแม่คะ คุณน้าจะมาตอนไหนหรอค่ะ” ชิฮิโระรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนน้องสาวของเธอจะเพ้อไปหนักกว่านี้
“ก็คงจะมาเย็นๆนั่นแหละจ่ะ”
“จ๊ะเอ๋!” เสียงนุ่มของหญิงสาววัยกลางคนดังมาจากข้างหลัง
“คุณน้า!” ชิฮิโระและมิกะตะโกนเรียกหญิงคนนั้นหลังจากที่พวกเธอหันไปแล้วพบกับเพื่อนของคุณผู้หญิง
บนรถ
“นี่! ขับช้าๆหน่อยก็ได้ค่ะ กลัวยูริไปช้าหรือไง” ยูริพูดขึ้นหลังจากที่เรียวสุเกะขับรถออกจากบ้านได้ไม่นาน
“ทำไม! เอ๋...หรือว่าเธออยากไปช้า” เรียวสุเกะเปลี่ยนเส้นทางขับรถทันที เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้แกล้งอะไรยูริเลย ได้ทีเรียวสุเกะก็จัดเต็ม
“คะ ใครจะอยากไปช้าละค่ะ” ยูริพูดเสียงสั่น จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ยิ่งไปกว่านั้นที่ตอนนี้เรียวสุเกะเริ่มใช้สายตาลวนลามเธอแล้ว
“เอ้า! ก็เธอเองไม่ใช่หรอ ที่อยากไปช้านะ”
“ยี๊! คุณเรียวนั่นแหละที่อยากไปช้า นี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นมานั่งตรงนี้นะคะ คงโดนคุณเรียวทำอนาจารอะไรต่ออะไรไปนานแล้ว” ยูริตั้งใจพูดให้กระทบถึงเรียวสุเกะ อยากแกล้งเธอดีนัก ได้ทีก็ต้องชำระแค้นให้คุ้ม
“พูดอย่างนี้อยากโดนหรือไง” เรียวสุเกะพูดระหว่างที่เขาขับรถไปในที่ๆยูริเองก็ไม่คุ้นทาง ถึงแม้เธอจะโดนเรียวสุเกะแกล้งอยู่บ่อยๆก็เถอะ แต่ยังไงเขาก็ไม่เคยพาเธอมาในที่แบบนี้สักครั้ง
“โดนอะไรไม่ทราบคะ” ยูริพูดพร้อมเขยิบตัวห่างจากเรียวสุเกะ แต่ก็ไม่ได้ห่างอะไรกันมากเพราะในรถมันมีพื้นที่จำกัดอยู่แล้ว
“อยากไหมละ”
“คะ คะ คุณเรียว” ยูริพูดติดๆอ่างๆ ในเมื่อตอนนี้เรียวสุเกะจอดรถบ้างต้นไม้ใหญ่ในที่ลับตาคน แถมเมื่อกี้นี้ยังถามอะไรแปลกๆด้วย
“ว่าไง อยากหรือเปล่า” เรียวสุเกะย้อนถามยูริอีกที แต่ครั้งนี้ไม่ได้เหมือนครั้งก่อนเพราะเรียวสุเกะใช้มือหนาของตนลูบไล้ไปที่บริเวณใบหน้าของยูริ แน่นอนว่าตอนนี้เรียวสุเกะและยูริอยู่ใกล้กันมาก ใกล้ว่าครั้งก่อนๆไม่รู้กี่เท่า
“...” ยูริเองที่เป็นฝ่ายถูกกระทำได้แต่นั่งนิ่ง ดวงตาสวยปิดสนิทพร้อมกับใบหน้าที่หันหนีเรียวสุเกะอย่างอัตโนมัติ
“จะตอบไหม ถ้าไม่ตอบฉันถือว่าเธอตกลงนะ”
“มะ ไม่ค่ะ!” ยูริรีบตอบเสียงแข็งด้วยความตกใจ แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือตอนนี้ปลายจมูกของเธอและเรียวสุเกะชนกันพอดี แน่นอนว่าตอนนี้ริมฝีปากของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึงสองเซนติเมตร
“ขะ ขอโทษ” ทันทีที่สติกลับมาสู่ตัว เรียวสุเกะรีบกล่าวขอโทษยูริแล้วเขยิบตัวออกห่างเธอทันที
“....” นานสองนานที่ในรถไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นเลย ทั้งเรียวสุเกะและยูริเองก็ยังตกใจไม่หายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เรื่องที่ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดขึ้นกับทั้งคู่
: )
"ตอนที่สองแล้วนะค่ะ ตอนนี้ดูเหมือนยามะจังหื่นสุดๆเลย ส่วนชี่น้อยก็หลบอย่างเดียว แต่ตอนต่อไป
ไรเตอร์แอบคุยไว้ก่อนว่าโรแมนติกมากๆ >//< ไรเตอร์แต่งเองยังแอบยิ้มเลย ติ-ชมได้เสมอน่ะค่ะ : ) ถ้าหากไร
เตอร์พิมพ์ตกหรือเนื้อเรื่องไม่ดีไรเตอร์ก็ขอโทษด้วยละกันนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ"
+
naru
ความคิดเห็น