คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รูปถ่ายมหาโหด
ตอนนี้ฉันกลับมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว โดยระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ ฉันก็คิดถึงแต่เรื่องจูบของหมอนั่น หมอนั่นเป็นใครกันนะ เอ..
"นี่ครับ คุณหนู"
คนขับรถยื่นกระเป๋านักเรียนส่งให้ฉัน ฉันรับมันมาและสะพายเข้าไปในบ้าน พ่อกับแม่ก็ยังไม่กลับมาอีกตามเคยสินะ น่าเบื่อจริงๆ ฉันคิดในใจแล้วเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องของตัวเอง และจัดการชาร์จแบตมือถือทันที
32 เบอร์ที่ไม่ได้รับสาย - - ฉันจัดการเปิดดูและพบว่าเป็นเบอร์ของเพลงอยู่26สาย และเป็นเบอร์แปลกอีก6สาย ใครกันเนี้ย ชั่งมันเถอะ ฉันคิดในใจและโทรออกไปที่เบอร์ของเพลง ยัยนั่นรับสายด้วยเสียงที่ดังโอเวอร์สุดๆ
"อ๊ายยยยยยยย!!!!! ค็อกเทล! แกหายไปไหนมา ทำไมไม่ยอมเข้าเรียน ทำไมไม่รับโทรศัพ และทำไมไม่โทรกลับ รู้มั้ยฉันเดินหาแกจนนักเรียนคนอื่นกลับไปหมดแล้ว รู้มั้ยฉันเป็นห่วงอ๊ะ!!"
ยัยเพลงร่ายบทสวดยาวจนฉันต้องรีบอธิบาย บอกไป
"ฉันโดนพวกยัยปลาร้ามันใส่ยานอนหลับแล้วพาไปนอนในห้องน้ำชายน่ะสิ อนาจสุดๆ ตื่นมารู้มั้ยว่าฉันงงแค่ไหน แทบอยากจะกรีดร้อง -*-"
"เห้ยย!! จริงหรอ"
"จริง"ฉันตอบกลับไปด้วยอารมณ์ที่เซงสุดจะบรรยาย
"เอ่อ ค็อกเทล ฉันต้องวางแล้วล่ะ"ยัยเพลงพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย
"อ้อ ไม่เป็นไรหลอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปคุยที่โรงเรียนให้ฟังแล้วกันนะ = =" "
"จ้า งั้แค่นี้นะ บาย"
ยัยเพลงวางสายไปแล้ว ฉันนั่งเงียบๆสักพัก พลางทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ หรรษามาก - - ฉันโดนยัยพวกปลาร้าวางยา ฉันเจอนายหน้าหล่อนั่น ฉันให้เบอร์เขาไป ฉัน..ฉันโดนเขาจูบ!!
"เห้ออ" ฉันถอนหายใจพลางรือตรวจของในกระเป๋าดูว่ามีอะไรหายไปบ้างหรือปล่าว
กุกกัก ๆ <<สาบานว่ามันเป็นเสียงค้นกระเป๋าของฉัน = =
"อ๊า อะไรเนี้ย"
ฉันพืมพัมกับตัวเองเบาๆ เพราะพอฉันเปิดกระเป๋าออกมา กลับมีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่ในนั้นด้วย
'ถ้าแกยังไม่อยากดัง จงมาหาพวกฉันที่หลังตึกห้า หลังเลิกเรียนพรุ่งนี้ แล้วจะรอนะจ๊ะ ปลา.'
"เฮ้ออ แกจะทำอะไรกันแน่เนี้ย"
ฉันบ่นอุบอิบอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไหร่ เพราะยัยพวกนี้มันติ๊งต๊องยังไงล่ะ กลัวไปทำไมก็ไม่รู้ เปลื่องสมอง
"อุ๊ย! อะไรอีกเนี้ย ฮะ เฮ้ยย!!!!"
ฉันอุทานเมื่อมีรูปแผ่นหนึ่งหล่นลงมาจากจดหมายที่ยัยปลาร้านั่นเขียนไว้ แล้วมันก็เป็นรูปที่ฉันหลับอยู่ในห้องน้ำชายตอนนั้น ซึ่งมันก็มีผลต่อชีวิตฉันมากทีเดียว ถ้าภาพมันแพร่ออกไปแบบนี้ เพราะว่า สภาพฉันในรูปนั้น สุดๆเลยทีเดียว นั่งหลับในห้องน้ำยังไม่พอ ยังนั่งอ้าขาแบบชวนคิดลึกและมีผู้ชายแปลกหน้ามานอนตักอีกต่างหาก ต้องเป็นเพราะพวกยัยปลาร้านั่นจัดท่าแน่ๆ ตายแล้ววว!! ฉันจะทำยังไงดีเนี้ย นี่ฉันต้องไปหายัยพวกนั้นใช่มั้ย!!
"เห้ยค็อกเทล เป็นอะไรหรือปล่าวเนี้ย หงอยเหงาแต่เช้าเชียว"
วันนี้ฉันมาถึงโรงเรียนแต่เช้า เพราะยังกังวลเรื่องภาพอยู่ และตอนนี้ฉันก็นั่งอยู่ที่โรงอาหารก่อนเข้าเรียน อยู่กับยัยเพลงที่ติดฉันแจ
"มีเรื่องนิดหน่อย" ฉันตอบอย่างเลี่ยงๆ
"อ้อ! เรื่องที่คุยในโทรศัพท์เมื่อวานใช่มั้ย ยัยปลาร้าแผงริษน่ะ = ="
"อือ แกดูนี่สิ"ฉันว่าพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า แล้วหยิบรูปใบนั้นขึ้นมาในยัยเพลงดู"
"ว๊ากกก!!! นี่มันอะไรกันเนี้ย =[ ]=" ยัยเพลงอุทานอย่างตกใจ(กว่าฉัน)เมื่อเห็นรูปใบนั้น
"พวกยัยปลาร้าแกล้งฉัน"ฉันตอบเสียงเครียดๆออกไป
"แต่ฉันว่านะ แกไม่น่าจะเครียดเพราะเรื่องแบบนี้เรื่องเดียวหลอก ฉันเป็นเพื่อนกับแกมานาน ฉันรู้ว่าแค่เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้แต่เครียดได้ขนาดนี้แน่ ต้องมีเรื่องอื่นอีกใช่มั้ย!?"
ยัยเพลงถามยาวรวดเดียวจบจนฉันสะอึก เรื่องอื่นหรอ ก็ต้องเรื่องเมื่อวานอยู่แล้ว หมอนั่นจูยช้านนน T^T
"ไม่มีอะไรหลอก ฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองมาเครียดเรื่องแบบนี้มั่งไม่ได้หรือไง - -+"
"เชอะ จะเข้าเรียนแล้ว ป่ะๆ ไปกันได้แล้ว"
"ย่ะ"ฉันตอบกลับยัยเพลงไป ในใจยังเต้นแรงเมื่อคิดถึงจูบเมื่อวาน
ความคิดเห็น