คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มือถือแลกจูบ
บทที่ 1
มือถือแลกจูบ
ติก ติก ติก
"เห้ยย!!"
ฉันสะดุ้งลุกขึ้นมาทันที เพราะหลังจากที่ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงหยดน้ำกระทบพื้น ฉันก็เห็น เห็น เห็นที่ฉี่ของผู้ชายค่ะ(=,.=) อ๊ากกกกก!! ใครมันบังอาจทำกับฉันเนี้ย! มันเอาฉันมาปล่อยไว้ในห้องน้ำชายค่ะ ฮึ่มม ฉันพยายามนึกถึงความทรงจำสุดท้ายก่อนจะวูบไป เอ... อ๊ะ! ฉันจำได้ว่าฉันนั่งรออาจารย์แล้วรู้สึกง่วง ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำ ฉันเจอกับยัยปลาร้า ฉัน ฉัน ฉันวูบหลับไป!!
ยัยพวกปลาร้านั่นแน่ๆ คอยดูเถอะ แกไม่ได้อยู่กันดีๆแน่ ! ฉันมองมาที่ข้อมือตัวเองที่มีนาฬิกาคล้องอยู่เพื่อดูเวลา และก็ต้องตกใจอีกครั้ง
"โอ๊ยหกโมงเย็นแล้ว ทำไงดีเนี้ย" ฉันว่าพลางล้วงมือถือแบล็กเบอรี่กะจะโทรหาคนขับรถส่วนตัว
บ้านฉันถือว่ามีฐานะที่รวยเชียวล่ะ พ่อฉันเป็นผู้เจ้าของบริษัตยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ส่วนแม่ก็ผู้บริหารจากบริษัตเดียวกันกับพ่อ บ้านฉันจึงแทบเรียกได้ว่าเกือบจะเป็นคฤหาตเลยทีเดียว
และพอฉันเตรียมจะโทรหาคนขับรถเป็นต้องช็อค =[]= บะ แบตหมด อ๊ากกกก!!!
ฉันจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืน และเดินออกไปนอกห้องน้ำ ป่านนี้ยามจะมาปิดตึกหรือยังเนี้ย ฉันเดิน เดิน และเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงประตูหน้าโรงเรียน ก็เริ่มรู้สึกใจชื้น เพราะมัน ยังไม่ปิด เห้ออ โล่งอกไปที แต่ว่า ฉันจะกลับยังไงเนี้ยยย!! มือถือก็แบตหมด ถนนแถวโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีแท็กซี่ผ่าน บรรยากาศเริ่มมึดแล้วด้วย โฮกกก! ชีวิตแก ยัยค็อกเทล รันทดยิ่งนัก T_T เพราะยัยพวกปลาร้านั่น!
ปิ๊นๆ ปิ๊นๆ
ระหว่างที่ฉันกำลังเศร้าอยู่กับชะตากรรมตัวเอง ก็มีรถคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆฟุตบาทที่ฉันยืนอยู่ และพอเค้าเปิดกระจกออกมา ฉันก็แทบช็อค =[]= พระเจ้า โคตรหล่อเลย เอิ๊กๆ
"เฮ้! มายืนล่อตะเข้อะไรแถวนี้เนี้ย ยัยค็อกเทลแห่งมาเบียน่า (มันคือชื่อโรงเรียนฉันเองค่ะ)
ฉันมองเค้าอย่างงงๆ มายุ่งอะไรกับฉันเนี้ย ถึงจะหล่อแค่ไหนฉันก็ไม่สนหลอกนะบอกไว้ก่อน
แต่ก็ดีนะที่ยัยปลาร้าพวกนั้นอุตส่าไปเอากระเป๋าเรียนมาวางไว้ข้างๆตัวฉันตอนอยู่ที่ห้องน้ำด้วยเนี้ย
"เฮ้! ยัยค็อกเทล เป็นใบ้ป่ะเนี้ย"
"ปล่าว"ฉันเปล่งเสียงออกไป
"ฉันไปส่งให้รึปล่าว มายืนแถวนี้นานๆเดี๋ยวได้มีใครคาบไปหลอก"
"นี่ฉันคนนะไม่ใช่กระดูก หมาที่ไหนมันจะได้คาบไปง่ายๆน่ะ - -"
"เห้ออ! ให้มันจริงเท้ออ งั้นฉันไปละนะ ระวังไว้แล้วกัน หึๆ" นายหล่อนั่นพูดขึ้นและกำลังจะปิดกระจกรถ ฉันหวิวนะเว้ยย! มาพูดให้กลัวแล้วจะจากไปเนี้ย !
"เอ่อ เดี๋ยว!"ฉันตะโกนออกไปก่อนที่กระจกรถจะปิดสนิท เค้าเลื่อนกระจกลงมาใหม่พร้อมสีหน้ายิ้มแป้นแล้น =_=
"ครับ!คุนค็อกเทล มีอะไรหรือครับ ^^"
"ฉันไม่อยากนั่งรถไปกลับนายหลอกนะ แต่นายช่วยฉันเรื่องหนึ่งสิ"ฉันบอกขึ้นบ้าง
"หืออ?"
"ยืมมือถือหน่อยดิ" ฉันพูดพรางทำหน้าขอร้องเขาไปในตัว
"ฮ่าๆๆๆ จะให้ยืมก็ได้นะ แต่ต้องมีข้อแม้ก่อน"เค้าหัวเราะและมองมาทางฉันอย่างเจ้าเล่ห์
"ข้อแม้อะไร"ฉันพูดอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก
"เอาเบอร์เธอมาก่อน"
"เหอะ! อย่าหวังเลย"ฉันพูดแกมสมเพช
"ถ้าเธอไม่ให้ก็รอโรคจิตไปแถมนี้ละกัน บ๊ายบี ^^" เค้าทำถ้าจะเคลื่อนรถออกไปอีกครั้ง แต่ฉันก็รั้งเอาไว้อีกครั้งเหมือนกัน
"อะๆๆๆ ก็ได้ๆ"หึๆ ฉันให้เบอร์ปลอมก็ได้นี่เนอะ หึๆๆ
"อ้อแล้วก็อย่าคิดจะให้เบอร์ปลอมมาล่ะ ฉันน่ะอยู่โรงเรียนใกล้ๆกับเธอ แล้วฉันก็มีเพื่อนอยู่โรงเรียนเธอด้วย ฉันจะมาหาเธอเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าเธอให้เบอร์ปลอมฉันมาล่ะก็ หึๆๆๆ ฉันจะเปิดตัวเธอว่าเป็นแฟนกับฉัน!"เค้าพูดขึ้นรัวอย่างยาว
"ฮ่าๆๆๆ นายจะเอาหลักฐานที่ไหนไปยืนยันหะ"
"ก็นี่ไงหลักฐาน" พอพูดจบ เค้าที่นั่งอยู่ในรถก็เอื้อมมือมาดึงหัวฉันเข้าไป จูบ..!
แชะ แชะ แชะๆๆๆ
รัวเลยค่ะพี่น้อง กล้องในมือถือของมันเนี่ย =[]=
"กรี๊ดดดดดดดดด!! นาย! นายยยยย!!!! จูบช้านนนนน!"ฉันกรีดร้องอย่างคนบ้า ทำไมน่ะหรอ ก็มันเป็นจูบแรกของฉันนี่ T__T ฮื่อๆๆๆ
"ฮ่าๆๆๆ มีหลักฐานแย้วคร้าบบ!! อ่ะนี่มือถือ"เค้าพูดจบก็ยื่นมือถืออีกเครื่องมาให้ฉัน ฮื้ย! ถ้าไม่จำเป็นจิงๆนี่ฉันไม่ยืมเด็ดขาด แง่ๆๆๆ หนูจนมุมค้าหนูจนมุม T__T และหลังจากที่ฉันโทรหาคนขับรถของฉันเสร็จ ฉันก็ยืนรออยู่ประมาณ5นาที คนขับรถจึงมาถึง หมอนั่นไปแล้ว พร้อมรูปจูบนั้น..
ความคิดเห็น