beautiful ฉันนี่แหละ สวยเลือกได้!

                                                                

                                                                     บทนำ



     "นี้ๆ พวกเธอ"

  เสียงแหลมปรี๊ดจนน่าสยองของผู้หญิงคนหนึ่งเปล่งขึ้น ซึ่งดูจากหน้าตาหล่อนแล้ว ชั่งห่างไกลจากคำว่าสวยยิ่งนัก กำลังเรียกพักพวกให้หันมาสนใจสิ่งที่เธอกำลังจะพูด แล้วพักพวกที่นั่งอยู่ด้วยกันก็หันมาสนใจหล่อน

     "วันนี้จัดการเลยมั้ย" เสียงผู้หญิงคนเดิมดังขึ้นอีก
     "ก็.. แล้วแต่สิ พวกฉันไม่ขัดข้องอยู่แล้ว จะเอายังไงก็เอา" ผู้หญิงอีกคนหนึ่งพูดขึ้นบ้างอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
     "เฮอะ! วันนี้แกเสร็จฉันแน่  ยัยค็อกเทล!"


    
     "ฮัดชิ่วว!!" ฉันจามขึ้นหลังจากที่กินข้าวคำสุดท้ายเสร็จแล้ว โอ๊ย ใครมันนินทาวะ เดี๋ยวแม่ตบดิ้นเลยนิ - -+ 
     "แกแพร่เชื้อใส่จานข้าวฉัน ฉันยังกินกันไม่เสร็จเลยนะเว้ยย T__T" ยัยเพลง เพื่อนสนิทที่สุดของฉันพูดขึ้นแล้วมองมาทางฉันด้วยสายตาอยากจะร้องไห้
     "กินๆไปเหอะ ฉันไม่ได้เป็นโรคอะไรนะเว้ย รังเกียดไปได้"ฉันพูดขึ้นบ้างและหันไปทำสายตาค้อนใส่

  อะแอ้ม! ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่หว่า ฉันชื่อค็อกเทลค่ะ เรียนอยู่เกรด11หรือม.5นั่นแหละ และเป็นคนที่สวยที่สุดในชั้น โฮ๊ะๆๆ (ชั่งกล้าพูด) ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งคือยัยเพลงที่แสนจะขี้บ่น - -;; นิสัยฉันหรอ ก็นะคะ แรง! ไม่เกลงใจและเกรงกลัวใคร โฮ๊ะๆๆ 


  จึกๆ จึกๆ

  ยัยเพลงเอานิ้วมาสกิดยิกๆ ยิกๆ แกจะสกิดทำไมว่ะเนี้ย - -

     "เราไปซื้อขนมกันเถอะค็อก"ยัยเพลงพูด
     "ไปคนเดียวสิ --"ฉันพูดขึ้นบ้าง
     "ไปเป็นเพื่อนหน่อยเด้ ฉันไม่อยากไปคนเดียวอ่ะ T^T"
     "ฮึ้มม!!! ก็ได้ค่ะคุณ!"ในที่สุด ฉันก็แพ้สายตาเว้าวอนค่ะ

  ตอนนี้ฉัน อยู่ในสถานะเบ้ค่ะ! ฉันต้องช่วยถือของให้คุนหญิงเพลง เพราะคุณหล่อนเค้าซื้อมาแบบกินทั้งวันยังไม่หมด ถามจริง นี่หล่อนซื้อมาแจกเด็กผู้ยากไร้หรือเอามากินเองกันแน่เนี้ย - - 
  และในตอนนี้พวกฉันก็กลับมาสถิตอยู่ที่โต๊ะตัวเดิมที่เรานั่งกินข้าวกัน

     "เห้ยเพลงๆ"ฉันเรียกยัยเพลงด้วยความสงสัย
     "หะ"ยัยเพลงก็หันหน้ามาทางฉันอย่างสงสัยเหมือนกัน
     "น้ำรสแปลกๆว่ะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่ ใครมันแอบใส่ยาเสน่ย์ปล่าวว่ะ(= =)"
     "ถุย! ถึงแกจะสวยแต่ก็ไม่มีใครอยากจะได้ผู้หญิงนิสัยเจ้าแม่แบบแกหลอกว่ะ ฉันว่านะ เพราะน้ำแข็งมันระลายมากกว่า - -"
     "เชอะ!"



     "เง้ออ แกรอนี่นะ ฉันไปห้องน้ำก่อน" ฉันพูดกับยัยเพลงที่นั่งฟังเพลงในมือถือ
  เพราะรออาจารย์เข้ามานานหรือไงนะ ทำไมฉันรูปสึกง่วงจัง ต้องไปล้างหน้าสักหน่อย


  ฉันเดินมาถึงหน้าห้องน้ำทางด้านท้านสุดของตึก ก็ต้องชะงัก เพราะว่าเห็นกลุ่มพวกยัยปลาร้ากำลังยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าฉัน กลุ่มยัยพวกนี้มีอยู่4คน และเป็นสตรูกับฉันค่ะ!

     "อ้าวว ดูสิเราเจอใคร"หัวหน้ากลุ่มหรือยัยปลาร้าพูดขึ้น
     "เหอะ! หวัดดีปลาร้า" ฉันพูดขึ้นด้วยสีหน้าล้อเลียน แต่แฝงไปด้วยความโหด เพราะฉันไม่กลัวเลยไงคะ ยัยพวกปลาเน่าพวกนี้น่ะ ฉันเคยจัดการแบบ1:4มาแล้ว ฉันจะไปกลัวอะไร

     "ฉันชื่อปลาเฉยๆ!"ยัยปลาร้าพูดขึ้น
     "เธอจะชื่ออะไรฉันไม่สนหลอกนะ แต่ว่า หลีกไป" ฉันพูดข่มยัยพวกนั้น แต่พวกยัยปลาร้าก็ดูไม่มีท่าทีจะกลัวเลย หนำซ้ำฉันยังรู้สึกง่วงมากๆด้วยนี่สิ
     "ครั้งนี้ ฉันมาแก้แค้น" ได้ยินแค่นันฉันก็เริ่มยืนต่อไปไม่ไหว สติของฉันเลือนหายไปแล้ว...