ดวงใจสายดาร์ก

!!!โปรดอ่าน!!!

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก

คอมเม้นด้วยคำที่สุภาพ l อ่านฟรี l ไม่มีเวลาลงที่แน่นอน l นิยายเรื่องนี้เน้นหลักความจริงประมาณ60% l ไม่ชอบออก l ไม่ดราม่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร l มีฉากรุนแรง l อ่านเพื่อความบังเทิงเท่านั้น l ถ้ามีตรงไหนหรือเขียนผิดบอกกันได้ จะรีบแก้ไขให้ 

------------------------------------------------------------------

ตัวละคร

พระเอก

อาคิน

37ปี

นักธุรกิจลูกเสี้ยวไทย-อิตาลี เขาเป็นถึงว่าที่ประธานคนต่อไปของบริษัทKRT บริษัทส่งออกรถซุปเปอร์คาร์ระดับชั้นนำของเอเซีย และเขายังได้เปิดธุรกิจส่วนตัวเป็นของตัวเองก็คือ คาสิโน THE KINGMAN ที่มีสาขาทั่วเอเซียและยังเป็นคาสิโนระดับTOP ที่เดือนหนึ่งกวาดรายได้ไปประมาณ 100ล้านบาททั่วเอเซีย

"ฉันไว้ใจพี่ชายเธอ..แต่ เธอดูนี้สิ!! ดูสิ.. เห็นบาดแผลที่หน้าฉันไหมห้ะ!!"

"เปลวเขาไปทำอะไรเธอ! ...ทำไมเธอต้องทำร้ายเปลวขนาดด้วยดา..!"

นางเอก

ดาหลา

20ปี

หญิงสาวร่างอวบ ตัวเธอนั้นไม่มีอะไรโดดเด่น..เธอไม่ได้สวย ไม่ได้ฉลาด เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่ในความธรรมดานั้นมันก็แอบแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่แสนจะจริงใจมอบให้แก่คนรอบข้าง ความจริงใจที่ใครบ้างคนมองว่าเธอแสแสร้งทำมัน

"ก็พอใจแล้วไม่ใช่เหรอ...ห้ะ! จะเอาอะไรจากฉันอีก"

"ยินดีด้วยนะคะคุณเปลว ...ขอให้นับแต่นี้ไปชีวิตคุณมีแต่ความสุขนะคะ"

เปลวเทียน

22ปี

 เธอสวย เธอฉลาด เธอมีเสน่ห์ที่ผู้ชายหลายคนต่างหลงไหล รวมถึงอาคิน ทายาทบริษัทส่งออกรถชื่อดัง และเธอก็ได้ยินชื่อเสียงของเขามาต่างๆนาๆว่าถ้าเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่เว้นแม้แต่...เธอ

"คุณอาคินพอเถอะนะคะ ...เปลวขอละ ดาเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยอย่าทำร้ายเธอเลยนะคะ"

"ด...เดี้ยวสิคะ คุณดา"

นักรบ

28ปี

เขาทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัว เพื่อน้องสาวคนเดียวที่เขารัก เขาอยากให้เธอได้มีรอยยิ้มที่มีความสุขตลอดไป เขายอมที่จะหักหลังผู้มีพระคุณต่อเขา ด้วยเงิน20ล้านบาทเพื่อที่ว่าเขาจะไปเริ่มต้นใหม่กับน้องสาว แต่... ชีวิตมันก็ไม่ได้ตรงตามแผนเสมอไป อาคินเขาไม่ตาย

"พี่ขอโทษ ...พี่ก็แค่หลงผิดไป พี่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะมาขนาดนี้"

(☞ﾟヮﾟ)☞อ่านตรงนี้ด้วยนะคะ☜(ﾟヮﾟ☜) 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบรรเทิงเท่านั้นเพราะงั้นกรุณาอย่าดราม่าถ้ามีฉากรุนแรง l ตัวละครทุกตัวมีดีมีชั่วหมด(เห็นแก่ตัว)ไม่เว้นแม้แต่นางเอก l พระเอกนางเอกเป็นคน เพราะฉะนั้น!!! ไม่ได้ฉลาดเสมอไปนะคะ

สปอยนิดๆ

"พี่อาคินขา~~ น้องดาทำข้าวผัดมาให้ชิม" เสียงหวานของดาหลาเอ่ยพร้อมกับวางจานอาหารไว้บนโต๊ะทำงานของชายหนุ่มผู้ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นเจ้านายของพี่ชายเธอโดยไม่ได้ขออนุญาตแต่อย่างใด ดาหลามีความมั่นใจมากว่าอาหารที่เธอทำจะต้องถูกใจชายตรงหน้าอย่างแน่นอน  

"..." อาคินไม่ตอบ เขาละใบหน้าจากกองแฟ้มหลายๆสิบอัน ก่อนจะเง้ยหน้าหันไปมองเจ้าของร่างอวบที่ตอนนี้วิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเขาโดยไม่ได้ขออนุญาต ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับจานอาหารที่เจ้าหล่อนนำมาวางที่โต๊ะเขา ก่อนที่เขาจะเกิดคำถาม..ปากมันก็เอ่ยถามไปก่อนแล้ว

"มึงแน่ใจนะดาหลา ว่าจานที่วางตรงหน้ากูเป็นอาหาร" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับยกจานขึ้นมาดูและหันซ้ายหันขวา ใบหน้าของชายหนุ่มได้แต่ขมวดคิ้วติดกัน พยายามที่จะดูว่ามันคืออะไร ข้าวผัดใช่...มันคือข้าวผัด แถมข้าวไหม้ด้วย