คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : Chapter 57 ค่ำคืนที่จันทราส่องสว่าง
ผมอิอยู่ในใมิไ้ ภายใ้อ้อมออเรย์ที่อบุมร่าอผมเอาไว้(และแน่นอนว่าอีฝ่ายย่อมอาบน้ำแล้ว) ารที่เาอผมนั้นยาที่ะปิเสธไ้...อีทั้มันไม่เป็นไรถ้าเรย์ะอผม เพราะมันไม่น่าลัวเท่าอ้อมออนอร์เทิร์นนัหรอ...
“อ...อเลน...อึอั...หรือเปล่ารับ”
เรย์เอ่ยถามทั้ยัผ่อนแรที่อผมลอีนิหน่อย ยามนี้ทั้ผมและเรย์่าใ้เียนอน ึ่่อนหน้านี้พึ่มีโ่รวนพันธนาารร่าอผมเอาไว้ไม่นาน เาใ้แน้าหนึ่่าหมอนอัวเอ โยยหมอนอเาให้ผม หาว่าผมมิไ้ส่มันลับไปให้เาแทน...
“ไม่หรอรับ พี่เรย์”
ผมเอ่ยอบทั้รอยยิ้มบา วามริแล้วเรย์นั้นหาไ้อผมแรแ่อย่าใ อีทั้ยัแทบะลายเป็นปล่อยร่าอผมแทนเสียนี่ และ้วยลัวว่าอีฝ่ายะเีย...ผมึ...
“เี๋ยวผมอพี่เรย์เอ็ไ้นะรับ”
เอ่ยออมาเ่นนั้น ่อนะเปลี่ยนท่านอน พลิร่าาหันหน้ารเปลี่ยนเป็นหันเ้าหาอีฝ่าย
‘หวะ...หวาาาาาา’
ผมไ้แ่อุทานอยู่ในใ สายาพลันสบเ้าับวเนรสีมรที่มอเห็นผ่านเส้นผม วานั้น้อวหน้าอผมเอาไว้มิไ้หันหนีไปที่ใอื่น...ราวับำลัยึัวผมเอาไว้ให้ัวเา...
“ม...ไม่ไ้นะรับ”
เรย์เอ่ยเ่นนั้นในระยะใล้ ่อนะเปลี่ยนมาเบียร่าอผม ึันให้ผมัมือลับ่อนะใ้มืออัวเอเปลี่ยนมาอร่าอผมไว้เหมือนยามแร ทว่า แนบแน่นมาึ้นไปอีนิ ผมไม่รู้ว่าผมิไปเอหรือเปล่า ทว่าผมลับไ้ลิ่นหอมอ่อนๆอพือย่าลาเวนเอร์...และสัมผัสไ้ถึวามอบอุ่นที่ส่ผ่านมาาร่าอเรย์ มันทำให้ผมรู้สึราวับถูใส่ใโยใรบานที่ไม่ใ่รอบรัว...ผมิเ่นนั้น ะ่อยๆหลับาล้าๆ
และเพราะเห็นผมำลัะหลับเ็มที เรย์ึ่อยๆลูบเส้นผมอผมน้อยๆอย่าเอ็นู้วยมือที่ล้ายะสั่นเทา พลาล่าว้วยน้ำเสียราวับำลัระิบ...
“รารีสวัสิ์รับ...”
เอ่ยเ่นนั้น พร้อมับสัมผัสเบาๆบนหน้าผา...ที่ผมไม่แน่ในัว่ามันืออะไร ่อนที่สิอผมะลอยลับหายไปอีรา...
/////////////////////////////////////////////////
“อืม...”
ผมส่เสียึมำออมาเบาๆ ่อนะ่อยๆปรือาึ้น้วยวามัวเีย สิ่ที่ผมเห็นลาๆนั้นหาใ่ใบหน้าอเรย์ที่นอนอในยามแร ทว่าลับเป็นใบหน้าอนสอนที่มีใบหน้าล้ายันราวับแะ เส้นผมสีำอนทัู้่แลูฟูฟ่อล้ายเร่รีบ ทว่าวเนรสีแนั้นลับ้อมอมายัผมนิ่...
“พี่วิล...พี่เวล...หรือรับ”
ผมเอ่ยถามเสียแผ่วออไปเ่นนั้น ทั้ยัยมือยี้วาน้อยๆ...่อนะเบิาว้า เมื่อสัมผัสอฝ่ามือที่วระเป็นนิ้วมืออมนุษย์มนา ลับลายเป็นอุ้เท้าออะไรบาอย่าแทน...
‘น...นี่มันอะไรเนี่ย!!!’
ผมไ้แ่รีร้ออยู่ในใ พลา้มลสำรวร่าายอัวเอามุมสู...สิ่ที่เ้าสู่สายาอผมนั้นือ เรือนนสีาวปรอทามร่าาย แทนที่ร่าอน หาสีเียวันนั้นส่ายไปมาามสายาอผม ่อนที่ผมะเยหน้ามอนทั้สอที่ยัมอมาทานี้้วยสายาที่พึ่สัเุไ้ว่าแปลไป...
“น้ออเลน...”
“อเลนน้อย หรือรับ!!!”
วิลและเวล่าเอ่ยถามผมเ่นนั้น้วยน้ำเสียอันันใบหูเล็ยับไหวไปมา ผมนิ่วหน้าน้อยๆ
“...รับ”
เอ่ยเ่นนั้น ่อนที่นทั้สอะเปลี่ยนท่าอุ้มผม าารปล่อยให้ผมห้อยเป็นเวลานานนาหลัทั้สอเริ่มา พวเาวาผมล้าๆ
“แล้วที่นี่ที่ไหนหรือรับ”
ผมเอ่ยถามพวเา เมื่อาหลัทั้สอหายาแล้ว พวเามอหน้าันน้อยๆ ่อนะใ้มือทั้สอลูบหัวอผมเบาๆ
“อ......เี๋ยวสิรับ!”
ผมร้อ ่อนะปัป่ายมืออนทั้สอ้วยอุ้เท้า ทว่ามีหรือแมวะสู้นไ้...แถมมี 2 น
“...อพวพี่...”
“อยู่แบบนี้สัพันะ อเลนน้อย”
วิลและเวลล่าวเ่นนั้น ่อนะเปลี่ยนเป็นเาาอผมและลูบอุ้เท้า ใบหน้าอพวเาแระเรื่อึ้นน้อยๆ พาให้ผมเอที่ทั้รู้สึัี้และผ่อนลายแปลๆเอพาละหน้าแไป้วย...
“...อือ...”
ผมร้อออมาเบาๆ ้วยวามเผลอไผล ่อนะไหลไปามมืออนทั้สอเบื้อหน้า พวเาเอ็ูะสนุสนานันมา ทั้บีบอุ้เท้า ทั้ลูบหาอผมให้รู้สึผ่อนลายเล่นๆ ทั้ๆที่ใบหน้ายัแ่ำอยู่เ่นนั้น
‘...เหมือนว่าะอบแมว...มั้...’
ผมิอยู่ในใ พลานอนแผ่ร่าให้พวเาเล่น ทว่า...
“อา...พอ่อน...”
“นั่น...สินะ”
ทัู้่เอ่ยเ่นนั้น่อนะหยุมือล สีหน้าอทั้สอเปลี่ยนมาริันัวผมเอ็อริัามมิไ้ ผมึรีบลุึ้นนั่และ้อมอพวเาทั้สอ้วยวาลมโอแมว
“อ...เอ่อ...”
“...อนนี้อเลนนี่อยู่ที่ห้ออพวพี่เอรับ”
เวลเอ่ยแทนวิล พร้อมันับที่ัวผมหันไปมอรอบ้าน สภาพทั้หมนั้นือห้ออพวเาทั้สออันรับภาพที่เยเห็นอยู่เมื่อไม่นานมานี้...
“ล...แล้วพวพี่พาผมมา...ยัไหรือรับ”
้วยไม่แน่ใในวามินั ผมเอ่ยถามพวเา้วยน้ำเสียสั่นน้อยๆ ทั้สอ่ามอใบหน้าอันและัน ่อนะเอ่ยอบผม
“...พวพี่็แ่อุ้มอเลนนี่ในร่าแมวมาาเรย์รับ”
เอ่ยเ่นนั้น้วยใบหน้าหนึ่เรียบนิ่อีหนึ่ยิ้มน้อยๆ ่อนที่ทัู้่ะเปลี่ยนมาอุ้มร่าเล็อผมเอาไว้
“พวพี่เอ...็อยาให้อเลนนอนอเหมือนันนะรับ”
ล่าวออมาพร้อมันทั้ยัอัวผมเอาไว้้วยมืออทั้สอน สัมผัสที่ไ้รับนั้นือวามร้อนลุ่มั่เปลวเพลิและเย็นเยียบั่น้ำแ็ ทว่าลับมิไ้ให้วามรู้สึไม่สบายัวแ่อย่าใ นทั้สอพาร่าอผม...เินไปทาหน้า่าบานหนึ่ในห้อที่เปิอยู่
เผยให้เห็นวันทร์เ็มวสวยสที่ำลัลอยเ่นอยู่บนท้อฟ้า...เมื่อผมเห็นวันทร์นั้นผมลับนึสสัยยิ่
“...แล้ว...ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะอะไรหรือรับ”
ผมเอ่ยถามนทั้สอที่ำลัอร่าอผมเอาไว้ พวเาเปลี่ยนมาใ้มือ้าหนึ่ลูบหัวอผมน้อยๆ...
“เพราะ...ำสาปอระูลนอร์ธน่ะรับ”
วิลเอ่ยเ่นนั้น้วยสีหน้าเยือเย็น เ่นเียวับเวลที่เปลี่ยนเป็นราเรี้ยว
“เพราะไอ้เ้านั่นแท้ๆเียว!!!”
เอ่ย้วยวามบเี้ยวเี้ยวฟัน ่อนะมอไปยัวันทร์นั้นอีรั้...ปล่อยให้วามเียบโรยราปลุมพวเราทั้ 3 น...ไม่สิ 2 นับอี 1 ัวเียบๆ...
/////////////////////////////////////////////////
เบื้อหลัารถ่ายทำ *ออนุาอุบไว้่อนเน้ออออออ*
วิล (แฝนร เบอร์ 1) : ูเหมือน...
เวล (แฝนร เบอร์ 2) : อเลนน้อยะโนสาปให้ลายเป็นแมวไปแล้วล่ะรับ
เฟร นอร์ธ (แม่ม) : แหม...แ่นอร์เทนนนนนนนน็ยัสาปไ้ไม่เ่เท่าไหร่เลยน้าาาาาาาา
วิล&เวล (แฝนร เบอร์ 1&2) : …
//บอน้าาาาาา ทุรั้ที่ไรท์เปลี่ยนบทเ่นให้ัวละร(เปลี่ยนเรือ)...ไรท์มัะลื่นทะเลทุรั้... พบันอนหน้า้า
14/06/2560 : แวบมาเพิ่มเบื้อหลัารถ่ายทำ้า
ความคิดเห็น