วิมานรักตะวัน

ลำดับตอนที่ #9 : ตะวันมาไง?

-----ตอน8

 

พอเย็น ตะวันให้เบิ่มขับรถพาเขามาส่ง ที่อู่ของจงพิสุท จุลลากำลังยืนดูอยู่ที่รถของตะวันที่เอามาซ่อมนั้นแหละ 

 

 ตะวันเดินมายืนข้างหลังจุลลาเงียบๆ

" ผมมารับรถ "

" เฮ้ย " จุลลาหันมามองตะวันแบบ ตกใจสุดขีด คิดว่าผีหลอก เธอจ้องหน้าตะวัน

 

" นี่มาไงเงียบๆ รู้ไหมว่าฉันตกใจ "

" เงียบตรงไหน ผมก็มาปกติ คุณใจลอยเองมากกว่านะ " ตะวันบอกจุลลาด้วยใบหน้ายิ้มนีดๆ เหมือนล้อเธอ

 

" นี่นายเผือกขาว " จุลลาดุตะวัน

" ขอโทษนะครับ ผมมารับรถที่ซ่อม ไม่ได้มาชวนคุณทะเลาะ " ตะวันบอกจุลลาด้วยใบหน้านิ่งๆ

" นายว่าฉัน ชวนนายทะเลาะเหรอ " จุลลาจ้องหน้าตะวัน โมโหที่เขาหาว่าเธอชวนเขาทะเลาะ

 

" ป่าว ผมก็แค่พูดเฉยๆ " ตะวันทำหน้านิ่งๆ 

" นายอย่ามาทำหน้านิ่งๆ ใส่ฉันนะ ฉันรู้ว่านายว่าฉัน ". จุลลาเถียงตะวัน เธอไม่ชอบให้ตะวันทำหน้านิ่งๆใส่เธอ

 

" อะไรของคุณเนี่ย ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลย มีแต่คุณว่าผมฉอดๆ พอจบ ผมไม่อยากเสียเวลา กับเรื่องไร้สาระ ค่าซ่อมรถผมเท่าไหร่ ". ตะวันรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากเถียงกับผู้หญิง

 

" นายว่า ฉันไร้สาระเหรอ" เธอจ้องหน้าตะวันอย่างเอาเรื่อง

" มั้ง แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน " ตะวันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

" ฝากไว้ก่อนเถอะนาย ค่าซ่อมรถ ไปถามพ่อเอาเอง " จุลลาเดินสะบัดไปหลังอู่ทันที เพราะโมโหไม่อยากเถียงกับตะวัน 

 

 ตะวันได้แต่มองตาม พร้อมส่ายหัวไปมา

" แสบจริงๆ " ตะวันยิ้มเล็กน้อย แล้วก็เดินไปหาจงพิสุทที่ร้านขายของ เพื่อถามเรื่องค่าซ่อมรถคันที่เขาเอามาซ่อม

 

พอเย็นๆเสร็จงาน จุลภาสก็ขับรถพาน้องสาว เขามาในกรุงเทพ จุลภาสพาน้องสาว มาที่คอนโดที่เขาซื้อไว้ เอาไว้มาพักเวลาเข้ามาทำธุระในกรุงเทพ

จุลภาสพาจุลลามาที่ห้องพักของเขา 

2คนต่างแยกไปเก็บของในห้องนอน

จุลภาสเก็บของเสร็จก็เดินออกมา หาน้องที่ห้องนอนอีกห้องนึง 

 

จุลภาส มองน้องสาวที่เก็บของอยู่

" อืม จุลลา พี่นัดเพื่อนไว้ จะไปเที่ยวกัน น้องจะไปกับพี่ไหม " จุลลาหันมามองพี่ชาย

" พี่ไปเถอะค่ะ น้องไปอยากไปค่ะ เหนื่อยเมื่อยไปหมดเลย" จุลลามองหน้าพี่ชาย ทำท่าเมื่อยบิดตัวไปมา

 

" งั้นพี่ไปนะ น้องอยู่คนเดียวได้นะ ". จุลภาสไม่วายห่วงน้องสาวที่จะต้องอยู่ห้องพักคนเดียว

" อยู่ได้ค่ะ แค่นี้สบายมาก ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ " จุลลายิ้มให้พี่ชาย

" งั้นน้องก็ล็อคห้องเลยนะ พี่มาเดี๋ยวไขกุญแจเข้ามาเอง "

" ค่ะพี่ "

" งั้นพี่ไปนะ " จุลภาสพูดจบก็เดินออกไปเลย จุลลาก็นั้งเก็บของจนค่ำก็อาบน้ำนอนเลย เพราะเหนื่อยมาก ง่วงมาก

 

พอเช้า 6โมงกว่าๆจุลลาตื่น แล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอเปิดประตูออกมา ก็เห็นใครบางคน นอนอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก เธอมองดู สงสัยว่าใครมานอนที่โซฟา ไม่น่าใช่จุลภาสดูจากลักษณะ จุลลาเลยเดินมาเปิดห้องนอนพี่ชาย เธอต้องตกใจ

 

" เอ๊ะ พี่จุลนอนในห้อง แล้วข้างนอก ใครนอนว่ะ " 

 

 จุลลาปิดประตูห้องพี่ชาย แล้ว เดินออกมายืนดูใกล้ๆโซฟา

" เฮ้ยนี่มัน นายเผือกขาวนี่นา มานอนนี่ได้ไงอะ " จุลลาพูดจบ ตะวัน ก็ลืมตาขึ้นมาเห็นจุลลา จ้องมองเขาอยู่ก็ตกใจนีดนึง แต่รู้ว่าจุลลาอยู่ที่ห้องนี้ด้วยเพราะจุลลาภาสบอก

ตะวันลุกนั้งมองจุลลา จุลลาก็มองตะวัน 

 

" นายมานอนที่นี่ได้ไง " จุลลาสงสัยถามตะวัน

" พี่ชายคุณเมา ผมก็เลยขับรถมาส่ง พอดีรถผมอยู่ที่ผับเลยไม่มีรถกลับ พี่ชายคุณเลยบอกให้ผมนอนนี่ เข้าใจไหมครับ " ตะวันพูดแบบหน้าตาเฉยๆ พยายามพูดให้จุลลาเช้าใจ

" เหรอ " จุลลาพูดแบบไม่ค่อยอยากเชื่อ

" คุณจ้องหน้า ผมทำไม หรือคุณกำลังจะลักหลับผม " ตะวันพูดแบบยิ้มนีด

 

" จะบ้าไง ฉันไม่ได้พิศวาสนายนะ แล้วนี่นาย จะกลับไง พี่จุลยังไม่ตื่นเลย ฉันไม่ไปส่งนายหรอกนะ " เธอถามตะวันอย่างสงสัยว่าเขาจะกลับอย่างไง

 

" ห่วงผมเหรอ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมโทรให้เบิ่มมารับ " เขาพูดแบบยิ้มๆพร้อมมองหน้าจุลลา

" อย่าสำคัญ ตัวเองผิดว่าฉันห่วงนาย ที่ถามก็เพราะนายมาส่งพี่จุล อย่างไงก็ขอบใจละกัน ที่มาส่งพี่จุล " จุลลาบอกตะวัน ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

 

 ตะวันมองหน้าจุลลา

" โอ๊ะ พูดขอบใจเป็นด้วย " ตะวันยิ้มล้อจุลลา เพราะเขาไม่คิดว่าจุลลาจะพูดขอบใจเขาได้

 

" นี่ยายเผือกขาว ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่พวกไม่รู้บุญคุณคน " จุลลาโมโหท้าวเอวมองหน้าตะวัน อย่างหงุดหงิดที่โดนตะวันว่า

 

" อ๋อ เหรอครับ " ตะวันพูดจบก็ลุกเดิน เข้าไปในส่วนที่เป็นครัว

 

" เปลี่ยนจากคำขอบใจ เป็นกาแฟ สักแก้วแล้วกันนะ " จุลลาไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองตะวัน เธอนั้งลงบนโซฟา แล้วหันไปมองตะวัน ที่ชงกาแฟเองตั้งน้ำร้อนเองดูท่าจะชำนาญน่าดู

 

พอชงเสร็จ ตะวันก็เดินมานั้งกินที่โต๊ะสำหรับกินข้าว โทรศัพท์ตะวันดัง ตะวันหยิบมือถือชึ้นมากดรับ คุยไม่กี่คำแร๋วก็วาง ตะวันหยิบแก้วกาแฟดื่มจนหมด แล้วก็ลุกไปล้างแก้วไว้ที่เดิม แล้วตะวันก็เดินออกไปเลย โดยก่อนจะออกไปเขาหันมายิ้มให้จุลลานิดนึง เล่นเอาจุลลา นั้ง งงเลยทีเดียว

 

จุลภาสเปิดประตูห้องนอน เดินส่ายหัวออกมา จุลภาสมองน้องสาว

 

" เออ จุลลา ตะวันไปไหนแล้วล่ะ " จุลลาหันมามองหน้าพี่ชาย

" กลับไปเมื่อกี้ " จุลลาพูดแบบหน้าบิ้งๆ จุลภาสมองน้องสาว

 

" น้องเป็นไรหน้าบิ้งเชียว "

" ป่าวค่ะ " จุลลายิ้มให้พี่ชาย

" เดี๋ยว พี่ไปส่งน้องที่บริษัทนะ แล้วพี่จะเลยไปประชุม ขากลับน้องกลับแท็กซี่เองนะ " จุลภาสบอกน้องสาวให้กลับที่ห้องพักเอง เพราะมีรถแค่คันเดียว

 

" ได้ค่ะพี่ แค่นี้น้องกลับได้ สบายมากค่ะ "

" งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวลงไปกินข้าวที่ชั่นล่างกัน เพราะพี่ไม่ได้ซื้ออะไรมาใส่ตู้เลย " จุลภาสบอกน้องสาว 

" ได้ค่ะ " 2พี่น้องต่างก็แยกไป อาบน้ำแต่งตัว 

 

พอเสร็จ จุลภาสก็นั้งรอน้องสาวที่โซฟา พักนึงจุลลาก็เดินออกมา จุลลาภาสมองน้องสาว สายตาตกใจนีดนึง

 

" โอ้โห จุลลา เขาประชุมกันในบริษัทใหญ่โต ไม่ใช่ประชุมในไร่นะ ไปแต่งตัวใหม่เลย เอาให้มันดูดี กว่าเสื้อยืดกางเกงยีนส์หน่อยเถอะ " จุลภาสใช้สายตาดุน้องสาว ที่แต่งตัว แบบทำงานในไร่ เสื้อยืดกางเกงยีนส์

 

" โฮ พี่จุลอะ ก็น้องไม่รู้นี่นา ทำไมต้องดุด้วย ". จุลลาทำหน้างอลพี่ชาย

" ไม่ได้ดุ แค่บอกเฉยๆ อย่าขี้งอล ไปเปลี่ยนเลย " จุลภาสโบกมือให้น้องสาวไปเปลี่ยนชุดใหม่

" ค๊าาาาา คุณพี่ " จุลลาเดินสะบัดเข้าห้องไป 

 

แป๊บนึงเธอก็เดินออกมาในชุด เดรชสีน้ำตาลแขนตุ๊กตายาวเลยเข่า 

 

" อืมโอเคชุดนี้ไปได้ " จุลภาสกอดบ่าน้องสาวลงมากินข้าว ที่คอนโดชั้นล่าง 2คนพี่น้องกินกันไปคุยกันไป


 

 

( วันนี้อัพน้อยนะค่ะ อิอิ )