วิมานรักตะวัน

ลำดับตอนที่ #15 : ง้อหรืองอล

-----ตอน 14

 

  ตะวันจูงมือจุลลาหนีนิรินมาในสวนองุ่น  

จุลลาสะบัดมือ จนมือตะวันหยุดจากมือเธอ

" ต่อไปนี้นาย อยู่ห่างฉันให้มากที่สุด " จุลลาจ้องหน้าตะวันด้วยสายตาโมโหสุดๆ

" ทำไมละคุณ " ตะวันมองหน้าเธออย่างสงสัย ว่าทำไมจุลลาถึงไม่ให้เขาเข้าใกล้

 

" ฉันไม่อยากให้ใคร มาว่าฉันเป็นนางบำเรอของนายไง "

" ผมไม่ได้เห็นคุณ หรือใครเป็นนางบำเรอนี่นา " ตะวันอธิยาย

" เหรอ แต่นายกำลังทำให้ฉันเป็นไม้กันหมา ใช้ฉันกันท่าคุณนิริน " จุลลาพูดแบบโมโหจ้องหน้าตะวัน

 

" คุณเป็นอะไรไปจุลลา ผมไม่ได้คิดจะเอาคุณเป็น ไม้กันหมาหรือเป็นอะไรทั้งนั้น" ตะวันพูดอย่างจริงจังมองหน้าจุลลา

 

" ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมาว่าฉัน จำไว้ อยู่ห่างฉันให้มากที่สุด " จุลลาเดินสะบัด ปีนรั้วกลับไปที่ไร่ตัวเอง

 

ตะวันได้แต่ยืนมอง

" โถ่โว้ย อะไรกันนัก กันหนาว่ะเนี่ย มีแต่เรื่องปวดหัว " ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

เบิ้มวิ่ง มาหาตะวัน

" นายครับ บริษัทตะวันฉายโทรมาครับ ให้นายโทรหาด่วน "   เบิ้มบอกเจ้านาย

" อืม "  

ตะวันรีบเดินกลับมาที่บ้านพัก โทรหาพินัย ตะวันคุยกับพินัยพักใหญ่ๆ ตะวันหงุดหงิดมากจนพินัยถามเพราะความสงสัยเลยว่าตะวันเป็นอะไร แต่ตะวันก็ปฎิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไร

 

ส่วนจุลลาก็มานั้งโมโหตะวันอยู่ในบ้าน แค้นนิรินก็แค้น โมโหตะวันก็โมโห

" ไอ้นายเผือกขาวบ้า ไอ้นายตะวันบ้า ต่อไปฉันจะไม่เข้าใกล้นายอีกเลยคอยดู " จุลลานั้งโมโห

 

2 อาทิตย์ผ่านไป 

 

จุลลาทำแต่งงาน ไม่อยู่ที่ไร่ ก็อยู่ที่อู่ไม่เคยเจอ ตะวันเลย ตะวันเองก็ยุ่งเรื่องงาน จะมาขอโทษจุลลาก็ไม่เจอ หรือไม่เจอจุลลา เพราะเธอหนีเขาทุกที

 

จงพิสุท จุลลา จุลภาส นั้งกินข้าวเที่ยงกันอยู่

"พ่อครับผมไปคุยกับคุณป้าน้องดาว มาแล้วนะครับ " จุลภาสพูดกับจงพิสุท

" ว่าไงลูก " จงพิสุทถามลูกชาย

" ใช่ค่ะ ว่าไงบ้างค่ะพี่จุล " จุลลาถามพี่ชาย

" ยังแต่ง ยังหมั้นไม่ได้ครับ ต้องรอให้ตะวันมีแฟน ก่อนครับ คุณป้าเขาหัวโบราณ กลัวว่าน้องแต่งก่อนพี่แล้ว พี่จะไม่ได้แต่ง คุณป้าอยากให้พี่ตะวันมีแฟนก่อนครับ" จุลลาภาสอธิบาย

 

" ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยนะค่ะพี่จุล " จุลลาแย้ง

" ก็แบบนี้แหละลูก เขาถือโบราณ สงสัยต้องยุให้ ตะวันให้มีแฟนไวไว " จงพิสุทยิ้ม

" หรือผมจะส่งจุลลาไปดีครับ " จุลภาสหันมายิ้มมองน้องสาว

" ส่งไปทำไมพี่จุล " จุลลาจ้องหน้าพี่ชายอย่างสงสัย

 

" ก็ส่งไปเป็นแฟนตะวันสิ " จุลภาสยิ้มอย่างทีเลสนัยให้น้องสาว

" หยุดคิดเลยนะพี่จุล " จุลลาลุกเดินขึ้นไปบนห้องเลย ทิ้งความงงไว้ให้ผูเป็นพี่ชายนั้ง งงอยู่

" น้องเป็นไรจุล " จงพิสุทถามลูกชาย

" ไม่รู้สิครับพ่อ สงสัยเลือดลมไม่ปกติ กินข้าวเถอะครับ " จุลภาสยิ้มบอกพ่อตัวเอง เขาเองก็งงว่าน้องสาวเขาเป็นอะไร

 

สักพักจุลลาหิ้วกระเป๋าลงมา จงพิสุทกับจุลภาสหันมามอง

 

" จะไปไหนจุลลา " จุลภาสถามน้องสาว

" ไปเที่ยวค่ะ แล้วพรุ้งนี้ก็มีประชุมที่ตะวันฉาย พี่จุลลืมหรือไงค่ะ " จุลลามองหน้าพี่ชาย

 

" เออ พี่ลืม ขับรถดีดีละ มีอะไรก็โทรหาพี่" จุลภาสบอกน้องสาว

" เดินทางปลอดภัยนะลูก " จงพิสุทบอกลูกสาว

" ค่ะพ่อ จุลลาไปนะคะ " จุลลาพูดจบก็เดินออกมาขับรถเก๋งคันหรู มุ่งหน้าไปกรุงเทพ

 

จุลลามาถึงคอนโดจุลภาส ก็เก็บของแล้วก็ขับรถมาที่ห้างดัง เพราะนัดกับเจนีสเพื่อนสนิทของจุลลา ที่เป็นนางแบบที่ฮอตมากๆ

2สาวเดินซื้อของคุยเฮฮากันสนุกสนานจนเย็นเพราะช่วงนี้ต่างคนต่างยุ่งเลยไม่ค่อยได้คุยกันเลย เวลาเจอกันก็น้อยมากๆ 2สาวเดินมาหยุดหน้าร้านเวทดิ้ง มองชุดเจ้าสาวที่สวยมากๆ

 

" จุลลา ชุดสวยอยากไส่จังเลยอะ " เจนีสทำหน้ายิ้มมองจุลลา

" หาเจ้าบ่าวให้ได้ก่อนใหมจ๊าเจนีส " จุลลายิ้มให้เพื่อนสนิท

" โห อันนี้ยากเลย หาไม่ได้อะสิ "

" อยากตรงไหนเจนีส เธอสวย หนุมๆจีบพรึบเลยนี่นา "

" เธอก็รู้นี่จุลลา ผู้ชาย หายาก คนที่คิดจริงจังกับเรา ส่วนใหญ่ก็ฟันแล้วทิ้งทั้งนั้น ฉันอยากเจอคนจริงจัง และจริงใจกับฉันมากกว่า " เจนีสบอกเพื่อนสนิท

" เหรอจ๊า " 2สาวยิ้มให้กัน

 

" คุณจุลลาใช่ป่าวครับ ". เจนีสกับจุลลา หันมามองคนที่เอ่ยทัก เห็นพินัยยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง

 

" อ่าว คุณพินัย หวัดดีค่ะ " จุลลาเอ่ยทักชายหนุ่ม

" หวัดดีครับ " พินัยมองจุลลาแล้วหันไปมองเจนีส จุลลามองพินัยที่มองเจนีส

" นี่เจนีส เพื่อนสนิทจุลลาค่ะ " จุลลาแนะนำ

" หวัดดีครับ เจนีสเป็นนางแบบใช่ใหมครับ "

" ใช่ค่ะคุณพินัย " เจนีสกับพินัยยิ้มให้กัน เจนีสมองนาฬิกาข้อมือ

 

" ตายละจุลลา ฉันมีงาน เธอไปหาไรกินคนเดียวนะ " เจนีสบอกจุลลา เธอลืมไปว่ามีงานเวลานี้

 

" จ๊า ไปเถอะเด๋วจะเรท " จุลลายิ้มบอกเพื่อนสนิท

" ขอตัวนะค่ะคุณพินัย "

" ครับ " พินัยยิ้มให้เจนีส

" ไปละจุลลา "

" ขับรถดีดีละคุณเพื่อน " เจนีสยิ้มแล้วรีบเดินไป

 

" เฮ้ย พินัยคุยกับสาวไหนว่ะ" 2คนหันมามอง เห็นตะวันยืนอยู่ ตะวันเห็นจุลลาก็อิ้ง ไม่คิดว่าจะเจอจุลลายืนคุยกับพินัย แต่ตะวันก็ยิ้มที่ได้เจอจุลลา แต่จุลลากับทำหน้าเฉยๆ

" คุยกับคุณจุลลา " พินัยบอกเพื่อนสนิท

" หวัดดีครับ " ตะวันเอ่ยทักจุลลา

" ค่ะ " จุลลาตอบสั้นๆ

" อืม จะรังเกียจไหมครับ ถ้าผมจะชวนคุณจุลลาไปทานข้าวเย็น " จุลลาหันมามองหน้าตะวัน แล้วหันไปยิ้มให้พินัย

" ยินดีค่ะ ได้เลย " คำตอบของจุลลาทำให้ตะวันหุบยิ้มเลย

" ไปกินด้วยกันนะตะวัน " พินัยหันมาชวนเพื่อนสนิท

" ไม่ดีกว่าว่ะ เชิญแกไปกับคุณจุลลาเถอะ ฉันมีนัดนีดหน่อย ขอตัวละ " ตะวันไม่สบอารมณ์เดินไปจากตรงนั้นเลย ทำเอาพินัยกับจุลลางงๆ

 

" สงสัยตะวันมันคงจะนัดสาว ผมว่าเราไปหาไรทานเถอะครับ " พินัยยิ้มบอกจุลลา

" ค่ะ " จุลลาเดินไปกับพินัย ก็นึกหมั้นใส้ท่าทีของตะวัน

พินัยชวนจุลลามากินข้าว เพราะจะจีบเจนีส จะขอเบอร์เจนีส จุลลาเห็นว่าพินัยเป็นคนดีก็เลยรับปากจะช่วยให้พินัยจีบเจนีสให้ได้ พิสัยเลยดีใจยกใหญ่เลย

 

พอกินข้าวเสร็จ จุลลาก็เดินมาที่ลานจอดรถของห้าง เธอกำลังเอาของเก็บที่เบาะหลัง มีเสียงปั้ง จากการปิดประตูของรถคันข้างๆ จุลลาตกใจหันมามอง เห็นตะวันยืนอยู่ ห่างจากเธอแค่นีดนึง แล้วรถคันนั้นก็ขับออกไป  

 

จุลลาจำได้ว่ามันคือรถของตะวัน ตะวันกับจุลลายืนจ้องหน้ากัน

" อร่อยไหมครับคุณ กินข้าวกับพินัย " ตะวันเอ่ยถามจุลลา

" อร่อยมาก " จุลลาพูดด้วยน้ำเสียงประชดตะวัน

จุลลาปิดประตูหลังแล้วเดินมาจะไขกุญแจรถ ตะวันเดินมาดึงกุญแจรถจากมือจุลลา เธอหันมาจ้องหน้าตะวัน

 

" นี่นายเผือกขาว"

" ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ " ตะวันจ้องหน้าจุลลา

" ฉันไม่มี "

" ผมบอกว่ามีก็มีสิ " ตะวันดุจุลลาหน้าตาเคร่งขรึม

" นี่ยายอย่ามาดุฉันนะ ฉันไม่ใช่ลูกน้องนายนะ " จุลลาตะคอกตะวัน

 

" ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ "

" ไม่ใช่ " เธอเถียงเขา 

" มันจะไม่ใช่ ได้ไง ก็ในเมื่อสวนส้มของคุณ ต้องใช้บริษัทผมส่งออกสินค้าของไร่คุณ " ตะวันยิ้มมุมปาก 

 

" นี่นายขู่ฉันเหรอ " จุลลาโมโหจ้องหน้าจุลลา

" ผมไม่ขู่ คุณก็น่าจะรู้นะ คนอย่างผมไม่เคยขู่ " เขาจ้องหน้าจุลลาแบบจริงจัง

" นายต้องการอะไร " จุลลาถามตะวัน

" ผมก็แค่อยากคุยกับคุณ ขึ้นรถสิ " 

" นายสั่งฉัน "

" ใช่สั่ง จะไปดีดี หรือจะให้ผมอุ้มคุณขึ้นรถ " ตะวันยิ้มเจ้าเล่ห์มองจุลลา

" นายมันบ้า " จุลลาเดินสะบัดมาขึ้นรถด้านข้างคนขับ ตะวันยิ้มอย่างผู้มีชัย

 

ตะวันขับรถออกมาจากห้าง จุลลานั้งหน้าหยิก ไม่พูดไม่จาเลย เขาหันมามองเธอ

" อ่าวแม่คุณ ลืมปากไว้กับนายพินัยหรือไง "

" นี่นายจะบ้าไง อย่ามาพูดพล่อยๆนะ " จุลลาจ้องหน้าตะวันแบบโมโห

" อะอะ ผมไม่อยากเถียงกับคุณแล้ว งั้นเราไปคุยที่คอนโดคุณละกันนะ " จุลลาหันควับมามองตะวัน

 

" นายรู้ได้ไงว่าฉันพักที่คอนโด "

" ก็ไม่เห็นคุณจะไปพักที่ใหนนี่ เพราะพี่ชายคุณเคยบอกว่าคุณนะงก "

" นายเผือกขาว นายว่าฉันงกเหรอ " จุลลาโมโหตะวัน

 

" ป่าวก็แค่พูดเฉยๆ ตามที่ได้ยินมาก็เท่านั้น " ตะวันขับรถไปก็หันมามองจุลลาไป จุลลานั้งนิ่งด้วยความโมโห อยากจะฆ่าตะวันนัก

 

พอถึง จุลลาก็เดินโมโหมาที่ห้องพัก คิดว่าตะวันจะตามมาไม่ทัน แต่ที่ใหนได้ ตะวันตามเธอมาติดๆ จุลลาวางของเพื่อไขประตูห้อง เธอก้มหยิบของ ตะวันก็เดินเข้าไปในห้องแล้ว จุลลาโมโหเขาสุดๆ แต่ก็ทำไรไม่ได้  

เธอเดินเอาของมาวางที่โต๊ะกินข้าว ตะวันยืนซ้อนด้านหลังจุลลา เธอหันมา หน้าแทบจะชนหน้าเขา ห่างกันแค่นีดเดียวเอง

 

" เฮ้ย นายเผือกขาว " จุลลาตกใจ

" ตกใจอะไรคุณ " ตะวันมองหน้าจุลลายิ้มๆ

" ถอยห่างออกไปเลยนะ "

ตะวันไม่ถอย แถมเอามือทั้ง2ข้าง จับใหล่เธอ จุลลามองตะวันอย่างกลัวๆไม่รู้ว่าตะวันจะทำอะไร

 

" นายจะทำไร "

" ผมก็แค่อยากจะขอโทษ ที่ทำให้คุณโกรธ คุณโมโห ทุกเรื่องที่ผ่านมา " ตะวันสารภาพ

" แล้วไง " เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อคำพูด และไม่เข้าใจ

" ไม่แล้วไง แต่คุณไม่เหมือนเดิม " ตะวันมองหน้าจุลลา

" ฉันไม่เหมือนเดิมตรงใหน ฉันก็เหมือนเดิม และฉันก็ไม่ชอบวุ่นวายกับใคร " จุลลาบอกตะวัน

 

" แต่ผมสงสัย "

" สงสัยอะไร " จุลลาจ้องหน้าตะวันแบบอยากรู้

" สงสัยว่าคุณจะหึงผมกับนิรินไง " จุลลาสะบัดตัวให้มือเขาหยุดจากใหล่เธอ

 

จุลลาจ้องหน้าตะวัน

" ขอโทษนะ ฉันจะหึงนายทำไมมิทราบ เพราะฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย "

" แต่อาการคุณมันเหมือน " ตะวันจ้องหน้าจุลลาแบบจริงจัง

 

" อ๋อเหรอ อาการฉันเหมือนขนาดนั้นเชียว เหมือนตรงใหนห๊า " จุลลาจ้องหน้าตะวันแต่ไม่สบตา

 

" เหมือนตรงที่ คุณหงุดหงิดใส่ผม พยายามหนีผมนี่ไง " ตะวันบอกจุลลา

" นายสำคัญตัวเองผิดไปมากจริงๆนะ นายเผือกขาว " จุลลายิ้มเย้ย

" ผมว่า ผมคิดถูกนะว่าคุณหึงผม " ตะวันยิ้มบ้าง

" เหรองั้นนายรู้ไว้ ว่านายคิดผิด ฉันไม่ได้หึงนาย เข้าใจนะ " จุลลาบอกตะวัน

 

" เหรอครับ " ตะวันยิ้มแล้วเดินมานั้งที่โซฟา จุลลาได้แต้ยืนมอง ไม่เข้าใจว่าตะวันต้องการอะไรกันแน่ จุลลาชักกังวลใจสะแล้วสิ

 

 

 

 

 

 

 

( อ่านแล้วเป็นอย่างไงกันบ้างค่ะ ดีไม่ดี ติ แนะนำ นู๋จันได้เลยค่ะ )