คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 ลงรอยกันซะที
หลังจากที่คุยกะหนุ่มๆเสร็จ 4 สาวก้อกับมาหาเพื่อนที่เดิม ทุกคนต่างมีสีหน้าที่บอกความดีใจเป็นที่สุด ไม่มีไครถามอะไรใครต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
Flash back ซองวา&ฮีชอล
“เออ....คือพี่มีเรื่องอยากจะบอกซองวาอะครับ”
“เรื่องไรหรอค่ะ”
“คือ พี่รู้สึกดีกับซองวา เห็นหน้าซองวาแล้วทำให้พี่อารมณ์ดี ทำให้พี่มีชีวิตชีวามากขึ้น แต่พอไม่เจอหน้ากันพี่ก็เป็นห่วง ทำอะไรไม่ถูก แล้วพี่ก็มานั่งทบทวนว่าพี่เป็นอะไรกันแน่ จนในที่สุดพี่ก็ได้คำตอบว่า......................พี่รักซองวา”ซองวาหยุดเดินเกิดอาการหน้าแดงขั้นโคม่าขึ้นมาทันที แล้วฮีชอลก้อเข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของซองวาแล้วบอกว่า
“คบกับพี่นะ”ซองวาไม่กล้าที่จะเอื้อนเอ่ยคำได้ออกมา ฮีชอลได้แต่รอคำตอบของซองวา เค้ารู้ดีว่าซองวาไม่กล้าที่จะตอบคำถามนี้ ทั้งที่มีคำตอบอยู่ในใจแล้วเค้าจึงพูดว่า
“ถ้าซองวาไม่ปฏิเสธ พี่ถือว่าตกลงนะ”ซองวายังคงนิ่งอยู่เหมือนเดิม แล้วฮีชอลก็คว้าผู้หญิงเปิ่นๆตรงหน้าเข้ามากอด
“พี่ดีใจนะ ที่ซองวาไม่ปฏิเสธพี่”แล้วฮีชอลก็ก้มหน้าลงมาใกล้หน้าซองวาเข้าไปทุกขณะแล้ว......................ซองวาก็เป็นลมสลบไปเพราะความตื่นเต้น ฮีชอลจึงอุ้มซองวาไปหาที่นั่งพักแถวนั้นเมื่อตื่นขึ้นฮีชอลจึงพาเธอมาส่งเพื่อนบรรดาเพื่อนสาว
………………………………………………….
Flash back ยูมิน&อีทึก
ทั้งสองเดินมาเรื่อยๆพออีทึกเงยหน้าจะพูดก้อเงยหน้าพร้อมกับยูมินทำให้ทั้งคู่ออกอาการเขินต่อกันและกัน
“พี่/ยูมิน”ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“เออ....ยูมินมีอะไรจะพูดก็....เชิญก่อนครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ.....พี่พูดก่อนก็ได้ค่ะ”
“ยูมินพูดก่อนเถอะคับ......พี่ไม่รู้จะเริ่มยังไง”
“งั้นเราพูดพร้อมกันดีไหมค่ะ”
“ก็ได้คับ”
“ยูมินชอบพี่ค่ะ/พี่ชอบยูมิน”เมื่อทั่งคู่พูดออกมาแล้วต่างคนต่างหน้าแดงและดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่อีกฝ่ายรู้สึกเช่นเดียวกัน แล้วทั้งคู่ก็นั่งคุยกันใต้เงาของต้นไม้ แล้วก็ตกลงคบเป็นแฟนกัน
“คบกับพี่นะคับ”
“ค่ะ”เทอตอบอย่างไม่ยั้งคิดแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
เมื่อได้ยินดังนั้นอีทึกก้อสวมกอดสาวตรงหน้าแล้วหน้าลงมาใกล้หน้าใกล้ยูมินส่วน
ยูมินเห็นดั่งนั้นก้อหลับตาเป็นการให้ท่าเล็กน้อยเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แล้วทั้งคู้ก้อจุมพิตกันใต้ร่มเงาไม้
……………………………………………………..
Flash back ยุนอา&ฮยอกแจ
ทั้งคู่เดินมาบริเวนสวนในโรงเรียน เวลาเย็นแบบนี้มันช่างสวยเหลือเกินในความคิดของยุนอา
“นายรู้จักที่สวยขนาดนี้ด้วยหรอ”ยุนอาถามเพราะคิดว่าฮยอกแจไม่น่าจะรู้จักที่ที่สวยงามขนาดนี้ “ ถ้ามีคนมาสารภาพรักเราตรงนี้คงจะโรแมนติกน่าดูนะ”เธอคิดในใจ
“ทำไม ฉันก้อโรแมนติกเป็นนะ อยากได้คนมาสารภาพรักตรงนี้ไหมล่ะ”เค้าถาม
“คงไม่มีหรอก เชยๆอย่างฉันใครจะชอบ”ยุนอาตีน่าเศร้า
“แต่เทอก้อเป็นถึง MS S J นะคนที่ผู้ชายทั้งโรงเรียนเห็นตรงกันว่าเธอสวยที่สุด”ฮยอกแจพูดทำหน้าเศร้าบ้าง
“แล้วนายล่ะ เห็นว่าฉันสวยไหม”
“อืม......เอ้ย ........ก็ดีอะ เออ.....แล้วเธอไม่ชอบผู้ชายพวกนั้นหรอ”
“ไม่อะ ฉันชอบคนที่ชอบฉันเพราะฉันเป็นฉันมากกว่าที่เป็น MS S J”
“แล้วถ้าคนคนนั้นเป็นฉันล่ะเธอจะชอบไหม”
“ฮะ นายว่าอะไรนะ”
“นี่ฉันกำลังสารภาพรักกับเธออยู่นะ”
“เออ........”ยุนอาพอโดนเข้าจริงกลับพูดอะไรไม่ออก “นี่เค้าพูดจริงหรอ”
เธอคิด ในขณะที่ฮยอกแจนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ มองเธอด้วยสายตาจิงจังเพื่อรอคำตอบ
“ฉัน............รับนายไว้พิจารณาแล้วกัน”คำตอบนั้นทำให้ฮยอกแจผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด ยุนอาเห็นดั่งนั้นจึงพูดว่า
“ฉันไม่ได้ปฏิเสธนายซะหน่อยนิ ทำหน้าอยางกะอกหักไปได้”ฮยอกแจเมื่อได้ยินดั่งนั้นถึงกับยิ้มและคว้ายุนอามากอดทันทีแต่ก้อโดนยุนอาตีมือจนแดงไปหมด จนฮยอกแจต้องยอมปล่อย
“ฉันแค่บอกว่ารับนายไว้พิจจารณานะ”
“งั้น....รับรองได้เลยว่านายคนนี้ผ่านการพิจจารณาแน่นอน”
……………………………………………………...
Flash back ซูอึน&ดงเฮ
“ก้อได้ ฉันก้อขี้เกียจทะเลาะกะนายเหมือนกัน”ซูอึนพูดแล้วรับดอกไม้มา
“แล้วเทอมีแฟนยังอะ”ซูอึนมองหน้าดงเฮ ดงเฮรู้ทันทีว่าจะเกิดเรื่อง
“อะเดี๋ยว เราเพิ่งจะสงบศึกกันะ”
“แล้วนายถามทำไมอะ”
“แค่อยากรู้”
“จะรู้ไปทำไมอะ”
“แค่อยากรู้ว่าคนที่ฉันชอบมีแฟนรึยังแค่นั้นแหละ”ซูอึนได้ยินดังนั้นพลางหน้าแดงขึ้นมาในรอบ 10 ปีเลยที่เดียว แล้วดงเฮก้อขโมยจูบที่สองของซูอึนแต่คราวนี้ซูอึนไม่ได้มีอาการขัดขืนเหมือนครั้งแรกเพียงแต่หลับตารับจูบพิตนั้น ดงเฮจุบไปสักพักก้อถอนจูบออกแล้วจากไป ทิ้งคำถามว้าให้ซูอึนว่า
“หวังว่าเทอคงรู้ความหมายนะนะ”ซูอึนได้แต่นั่งอึ้งเหมือนคนไร้สติเพราะจูบของดงเฮ
……………………………………………………
ความคิดเห็น