คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 คำสารภาพ
4 หนุ่มและ 4 สาวเริ่มมีความสัมพัมธ์ที่ดีและใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง สี่หนุ่มมานั่งคุยกันและปรึกษาว่า
“ฉันรู้สึกแปลๆกับน้องซองวาว่ะ”ฮีชอลเริ่มเปิดประเด็น
“ยังไงวะ”ดงเฮถาม
“ก้ออย่างวันไหนที่ไม่ได้เจอก้อรู้สึกแปลกๆ เป็นห่วงว่าน้องเค้าจาไปเกิดเรื่องอะไรรึป่าวประมานเนี่ย”ฮีชอลพูกพลางมีสีหน้าเครียด
“เฮ้ย...อย่าบอกนะว่าแกชอบน้องเค้าจิงๆอะ ท่าจะบ้า ใช่ไหมว่ะพวกเรา”ดงเฮพูดพลางหันไปถามอีกสองหนุ่ม แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ดงเฮเห็นฮยอกแจกะลังเ หม่ออยู่ จึงเดินเข้าไปแตะไหล่อย่างแรงทำให้ฮยอกแจตกใจเล็กน้อย
“เป็นไรวะ ช่วงนี้เห็นเหม่อบ่อยนะ”ดงเฮถาม
“ไม่รู้ว่ะ แต่ทุกครั้งที่เหม่อ ฉันมักจะเห็นภาพของยุนอาในงานประกวดและก้อยิ้มของเธอตอนที่รับช่อดอกไม้ว่ะ”ฮยอกแจพูดไปก้อยิ้มไป
“เฮ้ยอย่าบอกนะ ว่าเป็นไปกะเค้าอีกคน”
“สงสัยจะใช่ว่ะ”ฮยอกแจยอมรับออกมาเต็มปากเต็มคำ
“แล้วนายอะ ท่านประธาน”ดงเฮหันไปหาผู้ต้องสงสัยรายสุดท้าย
“ก็....ไม่เห็นมีอะไรนิ”อีทึกตอบ
“แน่นะ”ดงเฮแหย่
“ว่าแต่คนอื่น นายอะทำไมต้องหาเรื่องทะเลาะกะซูอึนทุกวันเลยวะ หรือว่าอยากเห็นหน้าเลยต้องเอาเรื่องทะเลาะมาเป็นข้ออ้าง”อีทึกตอกกลับดงเฮบ้าง ทำเอาเจ้าตัวหาข้ออ้างแทบไม่ทัน เพราะจิงแล้วก็เป็นอย่างที่อีทึกบอกนั่นแหละ ดงเฮอยากเจอหน้าซูอึนเลยต้องเอาเรื่องทะเลาะมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้เห็นหน้าเทอ
“ก็เออ......ใครจะไปอยากเจอหน้ายัยปากร้ายนั่นทุกวันหล่ะ ฉันแค่....อยากเอาชนะก็แค่นั่นแหละ”ดงเฮตอบอย่างติดๆขัดๆ
“ระวังหัวใจไว้ให้ดีเถอะ จะพลาดไม่รู้ตัว”อิทึกแหย่กลับบ้าง
“ไม่มีทาง”เค้าตอบ
“ไม่แน่นะ บุพเพอาละวาดเมื่อไร ใครจะรู้”ฮยอกแจพูด ( แหม เหมือนกันเด๊ะ )
1 อาทิตย์ผ่านไป
เย็นหลังเลิกเรียน 4 สาวกำลังเดินจะกลับบ้านนั้น
“เออ พี่เรื่องอยากคุยด้วยนะครับ”ฮีชอลพูดกับซองวา เธอมองหน้าเพื่อนๆของเธอแล้วจึงเดินไปกับฮีชอล 3 สาวเลยตัดสินใจนั่งรอซองวาที่ม้าหินบริเวณนั้น สักพัก ฮยอกแจก้อเดินมาหายุนอา
“ว่างคุยกันสักพักได้ไหม”แล้วฮยอกแจก้อพายุนอาเดินออกไป
ถัดจากนั้นไม่นาน
“เออ...ขอคุยด้วยได้ไหม”อีทึกพูดหลังจากเดินมาหายูมิน
“ได้คะ”แล้วยูมินก้อไปกับอีทึก
“ไรกันวะ”ซูอึนบ่นเมื่อต้องอยู่คนเดียว
15นาทีผ่านไป
“ทำไมยังไม่มากันอีกนะ”เธอบ่นเมื่อเห็นเพื่อนๆของเธอหายไปนาน แล้ว
เธอก้อต้องแปลกใจกับช่อกุหลาบสีแดงที่มีคนมายื่นให้เธอ ที่น่าแปลกใจไปกว่านั้นคือคนที่มายื่นให้คือนายดงเฮ
“อะไรเนี่ยผีเข้าหรอ”ซูอึนถาม ทั้งที่ในใจอยากจะรับช่อดอกไม้นั้นมาเต็มที่
“แล้วจะเอาไหมอะ”ดงเฮถามและรอลุ้นคำตอบ
“เนื่องในโอกาสอะไรละ”
“ต้องมีด้วยหรอ ถ้าใจอยากจะให้”
“นี่นาย”เทอทำท่าจะต่อยดงเฮแต่ก้อมีอาการเขินไปในตัว
“OK เนื่องการโอกาสขอเจรจาสงบศึก เรามาได้พูดกันดีๆนะ”ดงเฮพูดพลางทำหน้าอ้อน น่ารักซะไม่มี
ความคิดเห็น