คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 มาทำรายงานกันไม่ใช่หรอ
พักกลางวันที่โรงอาหาร
4 สาวซื้ออาหารและมานั่งกันที่โต๊ะประจำของพวกเทอ
“นี่ซองวา เธอยังไม่ได้ตอบคำถามของพวกเราเลยนะ เธอไปชอบนายนั่นตั้งแต่เมื่อไร แล้วทำไมไม่บอกกันเลย”ยูมินยิงคำถามใส่ซองวาด้วยอาการอยากรู้อยากเห็น
“ไม่รู้สิ แต่เวลาฉันเห็นเค้าแล้วใจฉันมันจะเต้นรัวมากๆ แล้วฉันก้อทำอะไรไม่ถูกทุกทีเลยอะ”สาวเปิ่นตอบพร้อมอาการหน้าแดงขึ้นมาอีก
“เป็นตั่งแต่เมื่อไรเนี่ย”ซูอึนถามเพื่อน
“ตั่งแต่ฉันเจอหน้าพี่เค้ารั้งแรกตอนเข้าปี 1 นั่นแหละ”
Flash back
“อุ้ย ขอโทษคะ”สาวคนหนึ่งกล่าวขอโทษเมื่อรู้สึกตัวว่าเดินชนคนคนหนึ่ง แล้วชายหนุ่มผู้นั้นก้อเอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ”หนุ่มหน้าหวานพูด
“เออ....ทางไปหอประชุมทางไหนคะ”
“อ๋อ น้องเดินตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวซ้ายก้อจะเจอตึกที่ประชุมนะครับ พี่ไปก่อนนะครับ”เค้าพูดพร้อมวิ่งออกไปเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนของเขา
“เดี๋ยวคะ.....แล้วคุณชื่อ..........”ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ยินคำถามนั้นเค้าวิ่งจากไป ปล่อยให้หญิงสาวยืนหน้าแดงอยู่ลำพัง
Flash Come
“*0*โฮ ปิดพวกเรามาตั้ง 2 ปีเลยนะ อื้ม!!!แล้วทำไมเมื่อเช้าถึงมาช้าล่ะ ขึ้นรถผิดหรอ”ยุนอาถามเมื่อนึกขึ้นได้
“ป่าวหรอก ขึ้นถูกแล้วแต่ดันลงผิด”เทอตอบ
“อ้าว”- -“
“ก้อคนมันเยอะนี่ ฉันเลยลงไม่ได้ ดีที่รุ่นพี่แจจุงช่วยพาฉันลงมา”
“อะไรนะ รุ่นพี่แจจุงประธานนักเรียนร.ร.ใกล้ๆเราเนี่ยนะ”ยุนอาถามด้วยอาการแปลกใจ
“อื้ม ฉันเลยต้องลงป้ายร.ร.พี่เค้าง่ะ”เธอตอบอย่างหน้าเฉย แล้วก้มลงกินอาหารที่อยู่ตรงหน้า
“ฉันได้ยินมาว่า นายแจจุงนั่นนะ ป็อปมากน่าตาก้อดีไม่แพ้ประธานปาร์คของเราเลยนะ”ยูนมินพูดขึ้นหลังกลืนราเมนคำใหญ่ลงไป
“มิน่าล่ะ ฉันถึงรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของบรรดาสาวๆร.ร.นู้นตอนฉันลงจารถมาพร้อมพี่แจจุง”สาวเปิ่นตอบแล้วก้มลงกินอาหารต่อ
“เป็นฉันนะ ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือแน่”ยูมินพุดพร้อมออกอาการวาดฝัน
“นี่ เลิกพูดเรื่องผู้ชายกันซะที ฉันเบื่อ รีบกินเถอะจะได้รีบไปห้องสมุดหาข้อมูลทำรายงานเย็นนี้ ลืมกันแล้วง่ะ” ซูอึนพูดด้วยอาการรำคาญการเพ้อฝันของยูมิน
ในขณะที่ทั้ง 4 สาวกำลังจะไปห้องสมุดนั้นหนุ่มหน้าหวานก้อโผล่มาและถามยัยสาวเปิ่นว่า “ยังเจ็บอยู่รึป่าวครับ”สาวเปิ่นหน้าแดงก้มหน้าและได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เฮ้ ฮีชอลไปได้ยัง” ประธานนร.มาดเข้มเรียกเพื่อน
“เออๆไปเดี๋ยวนี้แหละ ไม่เป็นไรงั้น.....พี่ก่อนนะครับ บาย”แล้วนายหน้าหวานก้อจากไปทิ้งให้สาวเปิ่นยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม จนเพื่อนๆต้องมาลากไปที่ห้องสมุด
ห้องสมุด
ที่โต๊ะมีเพียง 3 สาวนั่งอยู่ส่วนซองวาไปหาข้อมูลในส่วนของตนที่ยังหาไม่เจอ
“นี่ ฉันว่าซองวาไม่น่าไปชอบนายนั่นเลย ฉันว่านายนั่นดูแลซองวาไม่ได้หรอก ดูอ่อนแอซะขนาดนั้น”สาวห้าวพูดพลางกระซิบให้สาวอีก 2 สาวฟัง
“ฉันว่าก็ไม่แน่นะ ถึงเค้าจาดูอ่อนโยนแต่อาจไม่อ่อนแอก็ได้นะ”สาวเปรี้ยวพูดบ้าง
“นั่นแหละ ฉันก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ยิ่งนายดงเฮนั่นนะ ฉันยิ่งไม่ชอบเอามากๆเลย ปากเสียซะไม่มีใครเกิน”
“นี่ ไหนว่าจะมาหาข้อมูลทำรายงานมะใช่หรอ” เจ้าแม่หลักการพูดพลางมองไปทาง 2 สาว พอดีกับที่สาวเปิ่นเดินถือหนังสือมาที่โต๊ะพอดี 3 สาวเลยก้มหาข้อมูลในส่วนของตน เย็นนั้นหลังจากสาวๆทำรายงานเสร็จ พวกเทอกลับบ้านกันประมาณ17.30น. ระหว่างนั้นหนุ่มๆยังคงเล่นฟุตบอลอยู่ที่สนามอยู่ นายหน้าหวานหันมาส่งยิ้มให้กับสาวเปิ่น เจ้าชายปากร้ายเห็นดังนั้นจึงแกล้งแซวพวกสาวๆว่า
“กลับบ้านดีๆนะจ้ะสาวๆ”
“พวกฉันกลับกันดีอยู่แล้วแหละ นายไม่ต้องมายุ่ง”นี่คือสิ่งที่สาวห้าวตอบกลับไป ส่วนสาวเปรี้ยวนั้นแอบโบกมือบายๆให้กับนายประธานมาดเข้ม (เพราะยัยนี่แอบเป็นแฟนคลับของนายประธานนั่นยังงัยละ) ส่วนเจ้าแม่หลักการได้แต่มองผ่านๆแล้วก้อสะดุดกับสายตาและรอยยิ้มของนายเพลย์บอยเข้าแต่ก้อไม่ได้คิดอะไรได้แต่ยกมือขยับแว่นตาตามปรกติ เมื่อ 4 สาวออกมาจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้านของแต่ละคน
ยูมิน
“อ้าย เค้าโบกมือรับเราด้วย จะบ้าตาย”สาวแปรี้ยวคิดในใจแต่กลับออกอาการอย่างเห็นได้ชัด
ยุนอา
“ยิ้มอะไรของเค้านะ”เทอเดินไปด้วยอาการครุ่นคิดตลอดทางกลับ
ซูอึน
“นายบ้า อย่าให้เจอคราวหลังนะ จะอัดให้น่วมเลย”สาวห้าวมีอาการหงุดหงิดเป็นที่สุด
ซองวา
ความคิดเห็น