คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
Chapter 6
คืนนี้เราจะมีชุมนุมรอบกองไฟกลุ่มของเราจะต้องมีการแสดงซึ่งตอนนี้ผมก็ยังคิดไม่ออก 5555+
“ตกลงมึงจะเอาเรื่องอะไรว่ะ”ผมถาม
“เออ..เอาเรื่องที่มีเจ้าหญิงกับเจ้าชายมั้ย ดูเรียบหรูและไฮโซเหมาะกับหน้าตาของพี่”ไอ้พี่โน่มันเสนอความเห็น
“อืม แล้วใครจะเป็นเจ้าชายล่ะ”ผมถามความเห็น
“เออ..ไอ้กันดีมั้ยล่ะ”เซนตอบ
“อืม..ก็เป็นความเห็นดีน้ะ ถ้าไอ้กันเป็นเจ้าชายแล้ว ใครจะเป็นเจ้าหญิงล่ะ เกรซดีมั้ยทุกคน”
“ไม่เอาริทดีกว่า ริทหน้าหวาน”ทุกคนพร้อมใจกันตอบ ..ดีมากๆๆใครก็ได้ช่วยริทน้อยด้วย (- -)!!
“เฮือก ริทคิดว่าไม่ดีมั้งพี่”
“กูจะเล่นต่อเมื่อมึงเล่นเท่านั้นริท!!”ไอ้เชี่ยกันพูด แม่งเอ๊ย~!มึงพูดอะไรออกมาแทนที่มึงจะช่วยกูแต่กับซ้ำเติมกูซะงั้น
“เออ..!ไอ้ริทแค่นี้เมิงช่วยกลุ่มไม่ได้หรอว่ะ ไอ้น้องเตี้ยเห็นแก่ตัวเอ๊ย!!”ไอ้พี่โน่มันต่อว่าผม
“ไอ้พี่โน่ได้ที่ว่าผมใหญ่เลยน้า อืม!! ผมเล่นก็ได้” ^^! ผมตอบตกลงหลังจากนั้นเราก็คิดบทและซ้อมละครกันต่อไปเพื่อโชว์ในค่ำคืนนี้ แต่เวลาผมซ้อมการแสดงผมแอบเห็นตามทำหน้าบึ้งทุกครั้งที่ผมเข้าฉากกับกัน ตามทำอย่างนั้นจริงๆหรือผมคิดไปเองกันแน่น๊ะ!!
ชุมนุมรอบกองไฟ
และแล้วค่ำคืนที่จะแสดงก็มาถึง กลุ่มพวกผมดวงซวยมากกกกกกก!! ถูกจับฉลากให้ได้แสดงเป็นกลุ่มแรก (- -!)
“พร้อมมั้ยทุกคน”ไอ้เซนถามเพื่อเช็คความมั่นใจ
“ถ้ากูบอกว่ากูยังไม่พร้อมล่ะ;(”ผมตอบ
“ไม่พร้อมหราไอ้เตี้ย !! :Pกลับไปกินนมเพิ่มความสูงที่บ้านมั้ยจ๊ะเด็กน้อย”ไอ้กันเป็นคนพูด
-----------------------------50%-------------------------------------------
“เออๆ! กุพร้อมแล้วไอ้ดำ! เอ้ยไอ้กัน!” ผมตอบกลัมมันไปอย่างกวนประสาท
“เห้ย!!ไอ้กันไอ้ริทหยุดทะเลาะกันได้แล้ว เราจะเริ่มการแสดงแล้วน้ะเว้ย”ไอ้พี่โน่
ตะคอกให้ผมหยุดทะเลาะกับไอ้กัน
///ขอเชิญพบกับการแสดงจากกลุ่ม 3ได้ ณ บัดนาว///
จากนั้นการแสดงของกลุ่มผมก็ดำเนินไปตามสคริป ตอนนี้เรื่องกำลังดำเนินถึงฉากบอกรัก
“เจ้าหญิงริชซี่ครับ ผมรักคุณแต่งงานกับผมน้ะครับ”นี่คือบทละคร ย้ำ!!!!บทละครเท่านั้น พอผมกำลังจะพูดตามสคริปต่อไป อุ๊ปป...เฮือก><ไอ้กันมันจูบผม เห้ย!!!ตอนนี้หัวของผมหมุนติ่ววววววว~ ตอนนี้ผมกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองและความรู้สึกของมัน ว่าตกลงมันคิดยังไงกับผมกันแน่ มันกำลังให้ความหวังกับผมใชมั้ย!!
ตั้งแต่ฉากนั้นผมก็เบลอๆละไม่ค่อยรู้สึกอะไรอีกเลย
///ตัดฉาก///
“ริทๆๆๆๆๆๆๆ !!! ริทเป็นอะไรไปห้ะ แค่จูบแค่เนี้ย ไปไม่เป็นเลยไง”ไอ้กันมันเรียกชื่อผมดังมากจนผมสะดุ้ง
“อ้าวเห้ย!!กูมาอยู่ที่นี่ได้ไงว่ะไอ้กัน”
“กูพามึงมาเองแหละไอ้ริท” ผมไม่รู้จะคุยอะไรต่อผมเลยมองบรรยากาศรอบๆไปแก้เก้อ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ที่ไหนสักแห่ง ข้างหน้าผมนี้มีลำธารสายเล็กๆไหลผ่าน และตอนนี้ก็เริ่มมีน้ำค้างลงแล้ว
“ไอ้ริทกูมีอะไรจะบอกมึง”ไอ้กันพูดและทำหน้าเหมือนกำลังสารภาพความผิดอย่างไรอย่างนั้น
“เอิ่ม...เออ อะไรล่ะ”
“กู...เออ..กู!!”มันพูดอย่างตะกุกตะกัก
“กูอะไร พูดมาเร็วดิ๊ น้ำค้างลงเยอะแล้ว”ผมตัดบท
“กู.................ชอบมึง.................อ่ะริท”ไอ้กันโพล่งออกมา เชี้ยแล้วไง! ไอ้กันสารภาพรักกับผม ผมจะทำยังไงดี ผมควรตอบตกลงมั้ย หรือปฏิเสธดี โอ้ย!!!!!!!ผมจะทำยังไงดี
“เอิ่ม...มึงชอบกูตั้งแต่เมื่อไหรว่ะไอ้กัน”ผมไม่รู้พูดไรกับมันดี เพราะตอนนี้ผมก็รู้สึกดีใจที่ผมกับมันใจตรงกัน
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ!!อยู่ดีๆกูก็ชอบมึงเข้าแล้ว เพราะมึงน่ารัก ชอบทำตัวซุ่มซ่าม ติ๊งต๊องมั้งกูเลยชอบมึง” เหอะๆขอถามเถอะนี่ไอ้กันมันสารภาพรักกับผมหรือมันกำลังหลอกด่าผมอยู่กันแน่
“ไอ้ริทมึงยังไม่ตอบรีบตอบกูก็ได้น้ะ กูเข้าใจ”ไอ้กันพูดอีกครั้ง
“เอิ่ม....ไอ้กันกูก็มีเรื่องลับอยากจะบอกมึงเหมือนกันแหละว่ะ เอาหูเข้ามาใกล้ๆดิ” ผมตอบไอ้กันพร้อมให้มันเอาหูของมันเข้ามาใกล้
“อ่ะ..มีเรื่องไร”
“กูจะบอกว่า...กูก็ชอบมึงเหมือนกัน”ผมกระซิบบอกมันไป
“จริงดิ.....ห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!มึงบอกว่ามึงก็’ชอบกู’เหมือนกันหรอ”ไอ้กันทำสีหน้าดีใจ จากนั้นมันก็ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจูบผมผมไม่ร้องไม่ขัดขืนมันแบบทุกครั้ง จูบนี้ผมรู้สึกว่าเป็นจูบที่ดีที่สุดสำหรับผม ตอนนี้ผมมีความสุขมาก สุขมากจนที่อยากจะหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้ หยุดเวลาที่มีความสุขอย่างนี้ไว้ตลอดไป~
ความคิดเห็น