คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 9
Chapter 9
/// ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ///
“ไอ้ริท ! กูว่าเมิงจะซื้อเยอะไปแล้วนะ เสื้อนักศึกษาเมิงอ่ะ” ไอ้กันหันมาบ่นผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“เอ้า! ไหนๆจะได้เป็นนักศึกษาเฟซชี่ทั้งที กูก็อยากหล่อบ้าง เป็นธรรมดา” ถึงธรรมดาหน้าตาผมจะหล่อ และน่ารักอยู่แล้วก็เหอะ หุหุ^.^
“เหตุผลเมิงกูก็พอจะเข้าใจได้บ้างแหละ แต่ที่สำคัญมันอยู่ที่ว่า...เงินช็อปปิ้งเมิงอ่ะ มันเป็นเงินของกูอ่ะดิไอ้ริท”
“โห้ว! แค่นี้ต้องบ่นด้วย บ่นอย่างนี้ ไม่หล่อน้ะไอ้ดำคับ”
“เออ ! ต่อไปนี้กูจะไม่บ่นมึง กูจะไปบ่นใส่คนอื่น แล้วกูก็จะเอาหน้าอันหล่อๆของกูเนี่ย ไปหล่อใส่คนอื่นด้วย” ไอ้ดำตอบผมด้วยท่าทีกวนประสาท (มว้ากกกกก)
“เออ..ถ้ามึงทำอย่างนั้นนะไอ้เชี้ยกัน เมิงได้ไม่ตายดีแน่”
“โห !! ทีอย่างนี้นะหวง (หึง)”
“ไม่ได้หวง ไม่ได้หึงทั้งนั้นแหละโว้ย !! เคยได้ยินมั้ย ของริทใครอย่าแตะ”
“จ้าๆๆ พ่อยาหยีศรีสยามของกัน” 555+
@ ร้านขายเสื้อ
“ไอ้ริทตกลงเมิงยังไม่พอช่ายมั้ยเนี่ย!”
“เออ ช่าย กูยังไม่พอ”
Gun’s Part
ฮ่าๆๆๆ (หัวเราะชั่วร้ายจังเลยเนาะกัน :ไรท์เตอร์ //บ้า !นี่คือการหัวเราะแบบพระเอกต่างหาก เข้าใจ๊!! :กัน) ผมรู้วิธีจะจัดการเจ้าพ่อช็อปแหลกแล้ว คริคริ ^0^
“ริท ๆ ทำไรอยู่น่ะ (?)”
“อ๋อ จะเอาเสื้อไปลองน่ะ”ไอ้ริทตอบผม
“อืมๆๆ” จากนั้นผมก็เดินตามมันไปถึงห้องลองเสื้อ
“เห้ยๆๆ ! ไอ้กันนี่ถึงห้องลองเสื้อแล้วนะเว่ย หวังว่าเมิงคงจะไม่คิดมาดูกูลองเสื้อในห้องลองกูนะ” ผมมองซ้ายมองขวาเห็นว่าปลอดคนเลย ผลักริทเข้าไปในห้องลองเสื้อ
“ช่าย!! กูจะมาดูเมิงลองเสื้อ”จากนั้นผมก็ล็อคประตูทันที
“ไอ้บ้า เมิงออกไปเลย ไอ้กัน! กูไม่เล่นกับเมิงน้ะเว้ย” ผมค่อยๆเอาหน้าของผมไปใกล้ๆหน้าหวานๆของริทมากขึ้นอีก
“กูก็ไม่ได้เล่นนิ่ ! กูเอาจริง”
“ไอ้กันกูไม่เล่นจริงๆน้ะเว่ย!!” พอผมเผลอปุ๊บ! มันก็เหยียบเท้าผมแล้วก็เปิดประตูวิ่งออกไปทันที
“ไอ้ริท !เมิงไม่ไปลองเสื้ออีกสักร้าน สองร้านหรอ” ผมทำสีหน้ากวนโอ๊ยใส่มัน
“ไอ้ดำบ้า !! กูไม่เอาแล้วโว้ย” ไอ้ริทเอามือของมันมาตีเข้าที่หลังผม
“โอ้ย!!!!!!ไอ้ริท เจ็บนะเว่ย เดี๊ยวนี้เมิงชอบซาดิตส์หรอ (?) เดี๊ยวจัดให้แบบจำเลยรักเลยมั้ย 55+ กิ้วๆ”
“พ่องเมิงสิ! เชี้ยกัน หึ้ย>///<”
“เออไอ้ริทเมิงยังจะไปไหนอีกมั้ยเนี่ยห้ะ!! -3-“
“กูไม่ไปไหนแล้วว่ะกลับบ้านเลยละกัน”
“อืมๆ”
----------------------------จากนั้นผมกับไอ้ริทก็พากันกลับบ้าน-------------------------
จบพาร์ทกัน
///เช้าของวันไปมหาลัยวันแรก///
กริ๊งงงงงงงงง:: (เสียงนาฬิกาปลุก) ทำให้ผมกับไอ้กันสดุ้งตื่นมาพร้อมกัน
“เห้ย!! วันนี้วันรับน้องนี่หว่า ไอ้กัน!”
“เออใช่..แล้วทำไมอะ”
“ก็เดี๊ยวกูไปสายไง กูไปอาบน้ำก่อนนะ”
“เออ..เดี๊ยวกูไปอาบบ้านกู”
::บทบรรยาย BY ริท::
ผมก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมมันต้องมานอนบ้านผมด้วยเนี่ย ยิ่งหลังผมกับไอ้ดำเป็นแฟนกันนี่แล้วใหญ่เล๊ย แม่งแทบจะย้ายสำมโนครัวมาบ้านผมแล้ว แม่งไม่ยอมกลับบ้านตัวเองเล๊ย ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ บ้านก็อยู่กันแค่นี้ ทำไมมันต้องมานอนบ้านผมด้วย(?)
ผมรีบอาบน้ำ แต่งตัว (เสื้อนักศึกษาตัวใหม่นั่นแหละ 555+) พอผมแต่งตัวเสร็จก็รีบเอากระเป๋าเดินลงด้านล่าง ไอ้กันมันอาสาไปส่งผม ซึ่งตัวผมก็ยินดี(จะได้ไม่เปลืองเงินค่ารถไง หุหุ) เออ..ๆลืมบอกทุกคนไป พอมันเข้าปีหนึ่งปุ๊บ พ่อแม่ของไอ้กัน ก็ซื้อรถให้มันทันทีเลย ดีจิงๆเวลาไปไหนกับมันจะได้สะดวกขึ้น ^ ^
**************ตัดให้ขาดเลย ฉับๆๆๆ***************************
เอาฟิคมาส่งแล้วจ่ะ รีดเดอร์ผู้น่ารัก เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยน้ะจ้ะ ความจริงไรท์อยากลองแต่งดราม่าบ้าง แต่แบบ..ไม่รุ้จะแต่งยังไง แต่คาดว่าต้องมี มาม่า ซะบ้างแล้ว หุหุ ไรท์โรคจิต
ความคิดเห็น