คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Friendship เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ 3
บทที่ 3
## ริทวันนี้กูไปส่งเมิงที่บ้านไม่ได้นะเว่ย พอดีนัดกับน้องเตยไว้ว่ะ ขอโทษทีนะเว่ย ##
“ไม่เป็นไรเว่ยไอ้กันกูกลับเองได้ พอดีวันนี้ครูปริญสอนศิลปะเค้าให้กูไปช่วยงานพอดี ยังไงวันนี้กูก็กลับบ้านกับเมิงไม่ได้อยู่ดีอ่ะแหละ”
## กลับบ้านเองระวังๆด้วยล่ะรู้ป่าวไอ้เตี้ย ##
“แค่ไอ้พี่โน่เรียกก็พออยู่และเมิงยังมาเรียกกูเตี้ยอีก - -‘ แล้วอีกอย่างเมิงเป็นเพื่อนกูนะเว่ย ไม่ใช่พ่อนะไอ้กัน”
## นั่นแหละดูแลตัวเองด้วย ##
“เออๆ เมิงไปได้แล้วเดี้ยวน้องเตยสสุดสวาทขาดใจของเมิงจะรอนาน”
## บ๊าย บ่ายเว่ยไอ้.....เตี้ย ##
+++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อ ! สองสามวันนี้ไอ้กันมันไม่ค่อยได้มารับมาส่งผมแล้วแหละ เพราะว่ามันติดที่จะต้องไปกับน้องเตยของมัน ทุกวันนี้ผมก็ได้เจอมันเฉพาะที่โรงเรียนเท่านั้นแหละ ตอนนี้ผมก็เริ่มชินกับการที่ไม่มีมันตามไปไหนมาไหนด้วยและ แต่ใจมันก็ยังเจ็บๆอยู่บ้างอ่ะแหละ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นแบบนี้มันคืออะไรกันแน่
+++++++++++++++++++++++++++++++
## ริทวันนี้กูไปส่งเมิงได้และ ดีใจป่าวว่ะ ##
“เออ..คืองี้นะไอ้กันพอดีว่าพี่พีชเค้าว่าจะพากูไปเลี้ยงข้าวน่ะ”
##แล้วไอ้พี่พีชเนี่ยเป็นใครว่ะ ทำไมกูถึงไม่รู้จัก ปรกติใครที่รู้จักกับเมิง กูก็รู้จักทุกคนไม่ใช่หรอวะ##
“อ้อ ! พี่พีชเค้าก็เป็นรุ่นพี่มอหกน่ะ แล้วที่เมิงไม่รู้จักเพราะเมิงไม่ได้ไปช่วยงานกับกูไง เข้าใจ๊!”
## นั้นกูไปด้วยดิ ##
“ไม่ได้เว่ย เกรงใจพี่เค้าตายเลย และอีกอย่างเมิงก็ไม่ได้รู้จักพี่เค้าอยู่แล้วนิ เมิงจะไปหาพระแสงดาบเลเซอร์อะไรห้ะ”
## เชอะ ! กูไม่ไปก็ได้ว่ะ ##
+++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากเรากินเลี้ยงกันเสร็จพี่พีชก็อาสามาส่งผมที่บ้าน
“ขอบคุณพี่พีชมากนะครับ ทั้งเลี้ยงข้าว แถมยังต้องลำบากมาส่งผมด้วยอีกต่างหาก”
## ไม่ลำบากเลยครับน้องริทพี่เต็มใจ ##
“ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่มากๆเลยนะครับ”
## วันหลังให้พี่เลี้ยงอีกนะครับน้องริท ##
“ไม่ได้ครับ ให้ริทเลี้ยงบ้างสิ ! ไม่นั้นริทเกรงใจแย่ 555+”
## ได้ๆนั้นคราวหน้าน้องริทต้องเลี้ยงพี่นะ ##
“ได้เลยครับ บ๊ายบ่าย กลับบ้านปลอดภัยนะครับ”
+++++++++++++++++++++++++++++++
## คุยกันซะสนิทสนมเชียวนะ ##
“อ้าว ! ไอ้กันเมิงมาได้ไงเนี่ย”
## เดินมามั้ง ก็ขับรถมาดิ กูมาขอนอนด้วย##
“อ้าว ! ทำไมมานอนนี่อ่ะ”
## วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน พ่อแม่ไปทำงานต่างจังหวัด ##
“อืมๆ”
+++++++++++++++++++++++++++++++
## สนุกป่ะ ไปกินข้าวกับไอ้พี่พาชอ่ะ ##
“เค้าชื่อพี่พีชเว่ย ! สนุกดี พี่เค้าเป็นคนตลกๆดีนะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีอ่ะ”
## ดูจะสนิทกันเร็วเหลือเกินนะ ##
“เอ้า ! ก็พี่เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่อ่ะ สนิทเร็วก็ไม่เห็นแปลกเลย”
## กูขอเลิกกับน้องเตยแล้วนะเว่ย ! ##
“เชี่ย ! ทำไมเมิงเลิกเร็วขนาดนั้นอ่ะ เมิงนะเมิง น้องเค้าไม่เสียใจแย่หรอว่ะ”
## พอกูคบกับน้องเค้า กูไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง กูไม่สามารถทำตัวเหมือนที่ทำกับมึงได้ กูอึดอัด และกูก็คิดว่ากูคงไม่ได้ชอบน้องเค้าหรอกว่ะ กูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ##
“ใครว่ะ ? เมิงไม่เห็นบอกเลย ทำไมกูตกข่าววะเนี่ย กูรู้จักมั้ยวะ”
## เมิงรู้จัก เมิงรู้จักดีเลยด้วย ถ้าวันไหนกูพร้อมกูจะบอกเมิง แต่เมิงต้องช่วยกูนะเว่ย ##
พอไอ้กันพูดแบบนี้ผมก็รู้สึกเจ็บแปล็บๆอีกแล้ว เฮ้อ ! ไอ้ริทเมื่อไหร่เมิงจะชินสักทีว่ะ แค่เพื่อน..แค่เพื่อนเท่านั้นเว่ย
“กูช่วยเมิงอยู่แล้วเว่ย”...กูว่ากูรู้ความรู้สึกของกูแล้วว่ะ กูว่ากูคงชอบเมิงว่ะไอ้กัน แต่กูจะพยายามเป็นเพื่อนที่ดีของเมิงตลอดไปนะเว่ย...
+++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น