ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF] เรื่องสั้น :: กันริท :: 38

    ลำดับตอนที่ #5 : Friendship “เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ” intro

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 56


    ฟิคเรื่อง : Friendship “เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ”

     

    นำแสดงโดย

    กัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ

    ริท เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช

     

     

     

     

     

     

     

    Intro

     

     

     

        ~ต้องเป็นความลับที่เก็บไว้ข้างใน กลัวพูดไปเธอจะไม่ฟังแล้วจะทิ้งฉันให้เหงา..~

     

    “ฮัลโหลลลลล ! มึงโทรมาทำไมแต่เช้าเนี่ย -___-“

     

    ## มันเช้าตรงไหนว่ะไอ้ริท นี่มันเที่ยงแล้วเว่ย ! แล้วมึงลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้มึงนัดกูกับไอพี่โน่เอาไว้ ##

     

    “เออ..จริงด้วย แล้วตอนนี้พวกเมิงอยู่ที่ไหนกันวะ (?)

     

    ## กูอยู่ที่เดอะมอลล์แล้ว ! มึงรีบอาบน้ำแล้วออกมาให้เร็วเลยนะเว่ย ##

     

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    “แม่ครับ ^__^ ริทไปหาไอ้กัน กับพี่โน่นะครับ”

     

    ## จร้า ! แต่อย่ากลับบ้านดึกมากนะลูก แม่เป็นห่วง ##

     

    “แม่จะเป็นห่วงริททำไมครับริทเป็นผู้ชายนะแม่ ! แม่ไปห่วงยัยลินเถอะ”

     

    ## นั่นแหละแม่ห่วงลูกเท่ากันแหละจ่ะ ##

     

    “ครับๆ ผมไปแล้วนะแม่”

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     

     

     

     

        ~ต้องเป็นความลับที่เก็บไว้ข้างใน กลัวพูดไปเธอจะไม่ฟังแล้วจะทิ้งฉันให้เหงา..~

     

     

    “เออๆ กูถึงแล้ว พวกมึงอยู่ตรงไหนกันเนี่ย”

     

    ## พวกกูอยู่หน้าแม็คฯ ##

     

    “กูก็อยู่หน้าแม็คฯเนี่ยทำไมกูไม่เห็นเมิงว่ะ ?

     

    ## นี่ไงกูอยู่นี่ หันมาสิๆ ##

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     

    “หวัดดีไอ้พี่โน่”

     

    ## หวัดดีไอ้เตี้ย เป็นคนนัดมาแท้ๆแล้วเสือกมาช้าอีกถ้าไม่ติดว่าเมิงจะเลี้ยงพวกกู พวกกูยำเมิงเละไปแล้วนะ เนาะน้องกันของอาเฮีย ## (โปรดอย่าเพี้ยนเสียงเด็ดขาด)

     

    ## อย่าไปว่าไอ้ริทมันเล๊ย ! เฮียของน้องกัน สงสัยมันเอาเวลาไปดื่มนมเพิ่มความสูงอยู่น่ะเฮีย ##

     

    “เข้ากันเป็นกุ๊ยเป็นกาเลยนะ”

     

    ## มีแต่เป็นปี่เป็นขลุ่ยเถอะเมิงไอ้เตี้ย ## นี่ไม่ใช่คำด่าของใครนอกจากไอ้พี่โน่ลูกพี่ลูกน้องสุดสวาทขาดใจของไอ้กันมัน

     

    “เออๆ นั่นแหละเหมือนๆกันเว่ยไอ้พี่โน่ ไปๆคนเค้าจะเลี้ยงจะกินมั้ยเนี่ย ริทอยากกินชาบู”

     

    ## แต่กูอยากกินซูกิชิ ## ไอ้กันมันท้วง !

     

    “ไอ้กัน ! กูเลี้ยงเมิงห้ามขัดเข้าใจ๊ เข้าจะว่ากูป๋า กูป๋า”

     

    ## กูกินชาบูก็ได้ว่ะ ##

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    หลังจากอิ่มหนำสำราญ ~ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ไม่เชิงกลับบ้าหรอก เพราะไอ้พี่โน่มันก็นัดไว้กับสาวของมันอ่ะนะ ส่วนไอ้กันมันก็...

     

    ## ไอ้ริท! เมิงเห็นน้องคนที่ใส่กระโปรงลายสก็อตป่าวว่ะ แม่งแจ่มมาก ##

     

    “เชี้ยกัน ! เมิงไปแจ่มไกลๆพระบาทากูเลยไป”

     

    ## โหวววว ! แค่นี้ทำเป็นโกรธ ใครจะไปสู้เพื่อนคนนี้ได้ล่ะ ทั้งเตี้ย ทั้งกินจุ ทั้ง ##

     

    “เห้ย ! ไอ้กันตกลงกูมีข้อดีมั้ยว่ะเนี่ย”

     

    ## โหวริท ! ริทยังไม่ฟังกันให้จบเลยนะ กันหมายถึงเพราะริทเตี้ยไง ริทจึงพกพาสะดวก ##

     

    “เออ !! แล้วไป ว่าแต่มึงจะตามกูมาทำไมว่ะเนี่ย ทำไมมึงไม่กลับบ้านเมิ๊งงงงไปห้ะ”

     

    ## ไม่อ่ะ ! กันเป็นโรคขาดความอบอุ่น กันเลยมาหาความอบอุ่นจากคนเตี้ยแถวๆนี้ ##

     

    “ไอ้กันเชื่อกูมั้ย ถ้าสาวๆในสต็อคของเมิงมาฟังเมิงพูดอย่างนี้สาวๆของเมิงคงคิดว่าเมิงเป็นเกย์แน่ๆ เห้ยๆๆ ไอ้กันรถมาแล้วขึ้นได้แล้ว”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×