คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก็ข้าไม่มีที่ไป
ว๊ากกกกกก >[]<!!!!!! “ตุ้บ” ท่านพ่อนะท่านพ่อ จะส่งข้ามาดีๆก็ไม่ได้ ข้ายิ่งเป็นคน
หล่อ น่ารัก คิกคุ อาโนเนะ เคะเว่อร์ๆอยู่ ถ้าข้าเกิดล่วงลงมาแล้วทำให้ข้าเสียโฉมล่ะ
จะทำยังไง เออ..ถ้าเดาไม่ผิดตอนนี้ข้าต้องอยู่ในบ้านของนายมนุษย์คนนั้นที่พ่อของข้า
ส่งให้ข้ามาดัดนิสัยแน่ๆเลย ว่าแต่ตอนนี้ข้าอยู่หลืบไหนของบ้านกันเนี่ย ฟรึ่บ ฟรึ่บ ๆ
“โอ้ย !!!!!! เจ้าจะเอาข้าไปหนายยยยยยยยย~” ตอนนี้ข้าถูกมนุษย์สักคนลากไปไหนก็ไม่รู้ อย่าทำรุนแรงกับเทพบุตรสุดหล่อเหลาคนนี้ได้ม๊ายยยยย >[]<!!!!!
เก้าอี้สีดำที่มีพนักพิงสูงใหญ่ค่อยๆหมุนหันมาทางด้านหน้า
“คุณคือใคร”
“อ๋อ ! เจ้าลากข้ามาเพราะเรื่องนี้เองหรอ ข้าชื่อเรืองฤทธิ์ เป็นเทพอยู่บนสวรรค์ และข้าถูกสั่งให้มาเปลี่ยนแปลงจิตใจของเจ้า เจ้าพอจะเข้าใจใช่มั้ย ว่าแต่ท่านชื่อ เออ..นะ..เออ..นะ (?) นะอะไรนะ”
“ผมคือคุณชายนภัทร อินทร์ใจเอื้อ ส่วนคุณที่มาพูดเพ้อเจ้ออย่างนี้คุณต้องการอะไร !”
“เห้ย ! ข้าพูดเรื่องจริงนะเนี่ยท่านมนุษย์ผิวเข้ม ข้าได้ถูกสั่งจากท่านพ่อของข้าให้มาเปลี่ยนแปลงนิสัยของเจ้า”
“ถ้าจะบ้า ! ไอ้ฮั่น ไอ้แกง พวกมึงเอาสองคนเอาไอ้หน้าหวานโยนออกไปจากบ้านนี้ทีซิ !”
“ได้เลยครับ/ได้ครับ”
“เห้ย !!!!!! เอาข้าออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นนะ ข้าถูกส่งให้มาเปลี่ยนแปลงเจ้าจริงๆ ถ้าข้าทำไม่สำเร็จ ข้าจะกลับสวรรค์ไม่ได้นะ”
“แล้วใครสนล่ะ ! ไอ้ฮั่น ไอ้แกง เอามันออกไปเดี๊ยวนี้”
“ฮือออออ ฮึก ฮือออออ TOT ข้าบอกแล้วไงว่าข้าต้องอยู่ที่นี่ ข้าต้องเปลี่ยนความคิด จิตใจของเจ้า ไม่นั้นข้าจะไม่ได้กลับสวรรค์ ฮืออออออ และอีกอย่างข้าก็ไม่มีที่ไปด้วย” เทพเรืองฤทธิ์ที่หน้าหวาน บัดนี้ใบหน้าได้มีแต่น้ำตาอาบแก้ม
“เห้ยๆ ! ไอ้หน้าหวานร้องไห้ทำไม”
“ก็ข้าไม่มีที่ไปจะให้ข้าทำยังไงล่ะ” หน้าหวานร้องไห้หนักกว่าเดิม
“เออๆๆ ให้อยู่ด้วยก็ได้ว่ะ ติ๊งต๊องสิ้นดีไอ้หน้าหวาน”
ความคิดเห็น