ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ✖ SasuNaru :
��ร่างสูงที่พึ่งอาบนํ้าแปลงฟันเสร็จ ก็ได้ยินเสียงของร่างเล็กแหกปากว่าเจองู
"หึ" ร่างสูงรู้ว่าในนั้นมีงู แต่เขาก็ดูไม่ร้อนรน แถมยังแสละยิ้มอย่างพึ่งพอใจนิดๆ ซะด้วย
ร่างสูงที่เปิดทีวี และฟังเสียงของคนร่างเล็ก ที่ไม่มีการแหกปากเหมือนเมื่อกี้
ซาสึเกะตรงเข้าไปหานารูโตะ เขาเปิดประตูและอุ้มนารูโตะที่สลบเหมือด
ก่อนจะพาขึ้นไปชั้นบนเพื่อให้ร่างเล็กได้นอนพักผ่อน
ซาสึเกะเริ่มสังเกตเห็นใบหน้าของนารูโตะที่ร้อนเหมือนคนไข้
ซาสึเกะใช้มือแตะหน้าผากของนารูโตะ และรู้ได้ทันทีว่าร่างเล็กเป็นไข้ตํ่า
"กับอีแค่งู.. ยังหัวหดขนาดนี้.. ช่างน่าสงสานจริงๆ หึๆ" ซาสึเกะแสละยิ้มก่อนจะลงไปข้างล่างเพื่อทำอะไรให้คนร่างเล็กได้กิน
ร่างสูงรู้สึกผิดนิดๆ เขาเลยตั้งใจไว้ว่า ถ้าทำโจ๊กเสร็จ เขาจะขึ้นไป พูดเพราะๆกับนารูโตะให้สักวัน
ถ้ามันไม่ดื้อก่อนอ่านะ ^^
[Naruto]
"อื้ออออ.." ผมค่อยๆ ลืมตา และเมื่อเห็นสภาพห้องที่ผมนอนอยู่มันเปลี่ยนไป ก็โดนลูกขึ้นทันที !!
นี้มันห้องของซาสึเกะนี่ แล้วผมมานอนที่ได้ไง
เมื่อกี้ โดนงูกัดไม่ใช่เหรอ !
คิดแล้วแค้น.. เจ้าบ้าซาสึเกะ ถ้าไม่ใช่นาย ผมก็คงไม่ต้องมานอนปวดหัวตัวร้อนแบบนี้ !!
ผมกลัวว่าซาสึเกะจะเข้ามาทำร้ายผมอีก ผมเลย ย่องเข้าไปปิดประตูพร้อมล็อค
ก่อนจะวิ่งกระโดดขึ้นเตียงและเอาผ้าห่มคลุมหัว เข้าได้ก็เข้ามา !! ผมจะเอาเจกันฟาดหัวให้ดูเลย ฮึย !!!
ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ผมก็ทำไม่ได้หรอก -*- ซาสึเกะ เขาแรงควายเกิ๊น !!!
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าของซาสึเกะที่เดินมาหยุดตรงหน้าห้องผม
"น้องนารูโตะครับ" เอ๊ะ.. มาแปลกๆ..�
"..." ผมไม่พูดอะไรได้แต่เอาหน้ามุดหมอนและก้มหน้า ฟังอยู่เงียบๆ
"พี่ทำโจ๊กมาให้นะ.. เปิดประตูหน่อยเร๊ว ^^" พี่ด้วยวุ้ย มาแปลกๆนะ จะต้องมีอะไรแอบซ่อนแน่ๆ
"..." ยังคงเงียบตอบ
"ลองมาชิมเร็ว .. อ่าอัม.. อร่อยนะเนี่ย..^^+" ซาสึเกะที่กินโจ๊กเพื่อล่อผมให้ออกไป
ถึงมันจะหอมชวนเสียงร้องของผม แต่ผมก็จะไม่ออกไปหาเด็ดขาด T.T
"ถ้าไม่รีบออกมาพี่จะทิ้งจานลงพื้นเดี๋ยวนี้แหละ.. เพล๊ง !!!! .. จะให้ฉันเข้าไปลากหัวแกลงมากินใช่มั้ย ห๊ะ !!!" เสียงจานแตที่ซาสึเกะโยนลงพื้นอย่ากงรุ่นแรง
จานแตกแล้ว ผมจะออกไปหาเตี่ยไรละ -^-
"จะออกมาดีๆ มั้ย !!!" ผมไม่พูดอะไรได้แต่เงียบ
แต่ร่างเล็กไม่รู้หรอก ว่านั้นทำให้ตนร่างสูงโมโห จนเส้นเลือดขึ้นหน้า
เอ๊ะ.. ซาสึเกะไปแล้วเหรอ.. ก็ดี ไปเลย ไม่ต้องมาด้วย ผมโกรธนาย !!!
ตึกๆๆๆ
เสียงเหมือนคนปีนขึ้นมาทางกระจก.. กรรมแล้ว ผมลืมล็อคประตูกระจก
ผมรีบวิ่งไปทางกระจก ก่อนจะ ปิดประตู
แต่มือของซาสึเกะก็ถึงกระจกเช่นเดียวกัน
ผมรู้สึกถึงสายตาเย็นๆ ยิ้มแบบคนที่กำลังจะได้ฆ่าคนอย่างสะใจอย่างงั้น
ทำให้ผมขนลุก ถ้าซาสึเกะเข้ามา.. ต่อไป ผมจะโดนอะไรอีก.. ?
ผมพยายามดันกระจกและล็อคทันที
เพล๊ง !!
"เฮ้ย !!" ผมอุทานอย่างตกใจ เมื่อซาสึเกะ ใช้ขาถีบกระจก เศษกระจกลอยผ่านหน้าผมไปอย่างเฉียดชิ้ว !!!
"เรียกให้มากินข้าวดีๆ ไม่ชอบ ต้องให้ใช้กำลังตลอด" ซาสึเกะ ใช้นิ้วมือพันผม ของนารูโตะก่อนจะค่อยๆดึง และลากออกจากห้อง ยิ่งขัดขืน เขาก็จะยิ่งเพิ่มแรงดึง
"ปล่อยฉัน ฉันเจ็บ !!" ซาสึเกะ เป็นอะไรกับผม ของผมรึเปล่าเนี่ย ! ต้องดึงตลอดเลย
ซาสึเกะดึงหัวผมมาตรงที่ครัว ซึ้งมีหมอโจ๊ก ที่กำลังร้อนสดๆ
ซาสึเกะ ที่อิบจานด้วยมือข้างเดียว ข้างขวาของเขายังคงจับเส้นผมของนารูโตะอยู่ พร้อมจิกเบาๆ เชิงบอกว่าอยู่นิ่งๆ
อีกแขนหนึ่งก็ตักโจ๊กที่กำลังร้อนๆ ออกมาพร้อมกับตรงออกมาที่โซฟา พร้อมพลักร่างเล็กให้ไปนั่งลงบนโซฟา ก่อนร่างสูงจะจับค้างให้เผยปากออกมา
และทันทีนั่น เขาก็ใช้ช้อนตักโจ๊ก กรอกปากใส่นารูโตะ ทั้งๆที่ร้อน
"ร้อน..อ่า.." นารูโตะที่อ้าปากร้องออกมาอย่างร้อน
ซาสึเกะไม่สนอะไร เขายังคงบีบค้างนารูโตะแน่น
ร่างเล็กหันหน้าหนีกับการกระทำรุนแรงของเขา แต่ก็ยังไม่พ้นช้อนโจ๊กร้อนๆของซาสึเกะที่กรอกเข้าปาก
ร่างเล็กที่ร้อนปากมากๆ เหมือนโดนลวก เขาก็ต้องการให้ซาสึเกะรับรู้
ร่างเล็กไม่รอช้า ดึงหน้าซาสึเกะเข้าไป และประกบปากเพื่อ เอาโจ๊กร้อนระอุเข้าปากของคนร่างสูงให้รับรู้ว่า มันร้อนแค่ไหน
ต่างฝ่ายก็แลกเปลี่ยนความร้อนแรง ออกไป และเป็นร่างเล็กเองที่ถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว
ร่างเล็กใช้มือถูปากเบาๆ
"แฮ่ก...แฮ่ก..ก" เสียงของร่างเล็กหอบถี่
ร่างสูงที่พึ่งได้สติได้ เขาเอือมมือไปอิบช้อนและตักโจ๊กขึ้นมาเป่าเบาๆ ก่อนจะป้อนให้นารูโตะ
นารูโตะที่ไม่ยอมเปิดปากรับโจ๊ก แต่เขากลับมองหน้าซาสึเกะนิ่ง
"กินเร็วๆ" ซาสึเกะที่ใช้สายตาเย็นชาและทิ่มแทงใส่นารูโตะ
ทำให้ร่างเล็กต้องอาปากรับโจ๊กอย่างว่าง่าย
"ฉันขอโทษ" ร่างสูงพูดเบาๆ ร่างเล็กได้ยิน แต่ทำเป็นไม่ได้ยิน และถามว่า
"อะไรนะ" ร่างสูงไม่ตอบ แต่ก็ยังคงป้อน ต่างฝ่ายต่างเงียบ
ร่างเล็กที่มองไปอย่างกล่องเล็กๆที่มีช็อคโกแลตอยู่ข้างใน ทำให้ร่างสูงตรงไปอิบขึ้นมาก่อนจะแกะกล่องและ เปิดให้เห็นช็อคโกแลตหวานนั้น
ร่างสูงอิบขึ้นมาก่อนจะทำท่าป้อนนารูโตะ
"ไม่เป็นไร ฉันกินเองได้.." ร่างสูงไม่ตอบแต่เขากลับมองด้วยสายตาเรียบๆ�
ถ้าผมไม่กิน นายก็จะใช้สายตานี้ทิ่มแทงสินะ =_=
ร่างเล็กอาปากนิดๆ เพื่อรับช็อคโกแลต
แต่กลับได้สัมผัสกับสิ่งบางอย่างที่อุ่นๆ ร่างเล็กลืมตามาก็ต้องตกใจ ร่างสูงจูบร่างเล็กเบาๆ
ตกลงนาย..เป็นคนยังไงกันแน่นะ ซาสึเกะ..
อย่าทำให้ฉันหวั่นไหวกว่านี้เลย นารูโตะ..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"หึ" ร่างสูงรู้ว่าในนั้นมีงู แต่เขาก็ดูไม่ร้อนรน แถมยังแสละยิ้มอย่างพึ่งพอใจนิดๆ ซะด้วย
ร่างสูงที่เปิดทีวี และฟังเสียงของคนร่างเล็ก ที่ไม่มีการแหกปากเหมือนเมื่อกี้
ซาสึเกะตรงเข้าไปหานารูโตะ เขาเปิดประตูและอุ้มนารูโตะที่สลบเหมือด
ก่อนจะพาขึ้นไปชั้นบนเพื่อให้ร่างเล็กได้นอนพักผ่อน
ซาสึเกะเริ่มสังเกตเห็นใบหน้าของนารูโตะที่ร้อนเหมือนคนไข้
ซาสึเกะใช้มือแตะหน้าผากของนารูโตะ และรู้ได้ทันทีว่าร่างเล็กเป็นไข้ตํ่า
"กับอีแค่งู.. ยังหัวหดขนาดนี้.. ช่างน่าสงสานจริงๆ หึๆ" ซาสึเกะแสละยิ้มก่อนจะลงไปข้างล่างเพื่อทำอะไรให้คนร่างเล็กได้กิน
ร่างสูงรู้สึกผิดนิดๆ เขาเลยตั้งใจไว้ว่า ถ้าทำโจ๊กเสร็จ เขาจะขึ้นไป พูดเพราะๆกับนารูโตะให้สักวัน
ถ้ามันไม่ดื้อก่อนอ่านะ ^^
[Naruto]
"อื้ออออ.." ผมค่อยๆ ลืมตา และเมื่อเห็นสภาพห้องที่ผมนอนอยู่มันเปลี่ยนไป ก็โดนลูกขึ้นทันที !!
นี้มันห้องของซาสึเกะนี่ แล้วผมมานอนที่ได้ไง
เมื่อกี้ โดนงูกัดไม่ใช่เหรอ !
คิดแล้วแค้น.. เจ้าบ้าซาสึเกะ ถ้าไม่ใช่นาย ผมก็คงไม่ต้องมานอนปวดหัวตัวร้อนแบบนี้ !!
ผมกลัวว่าซาสึเกะจะเข้ามาทำร้ายผมอีก ผมเลย ย่องเข้าไปปิดประตูพร้อมล็อค
ก่อนจะวิ่งกระโดดขึ้นเตียงและเอาผ้าห่มคลุมหัว เข้าได้ก็เข้ามา !! ผมจะเอาเจกันฟาดหัวให้ดูเลย ฮึย !!!
ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ผมก็ทำไม่ได้หรอก -*- ซาสึเกะ เขาแรงควายเกิ๊น !!!
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าของซาสึเกะที่เดินมาหยุดตรงหน้าห้องผม
"น้องนารูโตะครับ" เอ๊ะ.. มาแปลกๆ..�
"..." ผมไม่พูดอะไรได้แต่เอาหน้ามุดหมอนและก้มหน้า ฟังอยู่เงียบๆ
"พี่ทำโจ๊กมาให้นะ.. เปิดประตูหน่อยเร๊ว ^^" พี่ด้วยวุ้ย มาแปลกๆนะ จะต้องมีอะไรแอบซ่อนแน่ๆ
"..." ยังคงเงียบตอบ
"ลองมาชิมเร็ว .. อ่าอัม.. อร่อยนะเนี่ย..^^+" ซาสึเกะที่กินโจ๊กเพื่อล่อผมให้ออกไป
ถึงมันจะหอมชวนเสียงร้องของผม แต่ผมก็จะไม่ออกไปหาเด็ดขาด T.T
"ถ้าไม่รีบออกมาพี่จะทิ้งจานลงพื้นเดี๋ยวนี้แหละ.. เพล๊ง !!!! .. จะให้ฉันเข้าไปลากหัวแกลงมากินใช่มั้ย ห๊ะ !!!" เสียงจานแตที่ซาสึเกะโยนลงพื้นอย่ากงรุ่นแรง
จานแตกแล้ว ผมจะออกไปหาเตี่ยไรละ -^-
"จะออกมาดีๆ มั้ย !!!" ผมไม่พูดอะไรได้แต่เงียบ
แต่ร่างเล็กไม่รู้หรอก ว่านั้นทำให้ตนร่างสูงโมโห จนเส้นเลือดขึ้นหน้า
เอ๊ะ.. ซาสึเกะไปแล้วเหรอ.. ก็ดี ไปเลย ไม่ต้องมาด้วย ผมโกรธนาย !!!
ตึกๆๆๆ
เสียงเหมือนคนปีนขึ้นมาทางกระจก.. กรรมแล้ว ผมลืมล็อคประตูกระจก
ผมรีบวิ่งไปทางกระจก ก่อนจะ ปิดประตู
แต่มือของซาสึเกะก็ถึงกระจกเช่นเดียวกัน
ผมรู้สึกถึงสายตาเย็นๆ ยิ้มแบบคนที่กำลังจะได้ฆ่าคนอย่างสะใจอย่างงั้น
ทำให้ผมขนลุก ถ้าซาสึเกะเข้ามา.. ต่อไป ผมจะโดนอะไรอีก.. ?
ผมพยายามดันกระจกและล็อคทันที
เพล๊ง !!
"เฮ้ย !!" ผมอุทานอย่างตกใจ เมื่อซาสึเกะ ใช้ขาถีบกระจก เศษกระจกลอยผ่านหน้าผมไปอย่างเฉียดชิ้ว !!!
"เรียกให้มากินข้าวดีๆ ไม่ชอบ ต้องให้ใช้กำลังตลอด" ซาสึเกะ ใช้นิ้วมือพันผม ของนารูโตะก่อนจะค่อยๆดึง และลากออกจากห้อง ยิ่งขัดขืน เขาก็จะยิ่งเพิ่มแรงดึง
"ปล่อยฉัน ฉันเจ็บ !!" ซาสึเกะ เป็นอะไรกับผม ของผมรึเปล่าเนี่ย ! ต้องดึงตลอดเลย
ซาสึเกะดึงหัวผมมาตรงที่ครัว ซึ้งมีหมอโจ๊ก ที่กำลังร้อนสดๆ
ซาสึเกะ ที่อิบจานด้วยมือข้างเดียว ข้างขวาของเขายังคงจับเส้นผมของนารูโตะอยู่ พร้อมจิกเบาๆ เชิงบอกว่าอยู่นิ่งๆ
อีกแขนหนึ่งก็ตักโจ๊กที่กำลังร้อนๆ ออกมาพร้อมกับตรงออกมาที่โซฟา พร้อมพลักร่างเล็กให้ไปนั่งลงบนโซฟา ก่อนร่างสูงจะจับค้างให้เผยปากออกมา
และทันทีนั่น เขาก็ใช้ช้อนตักโจ๊ก กรอกปากใส่นารูโตะ ทั้งๆที่ร้อน
"ร้อน..อ่า.." นารูโตะที่อ้าปากร้องออกมาอย่างร้อน
ซาสึเกะไม่สนอะไร เขายังคงบีบค้างนารูโตะแน่น
ร่างเล็กหันหน้าหนีกับการกระทำรุนแรงของเขา แต่ก็ยังไม่พ้นช้อนโจ๊กร้อนๆของซาสึเกะที่กรอกเข้าปาก
ร่างเล็กที่ร้อนปากมากๆ เหมือนโดนลวก เขาก็ต้องการให้ซาสึเกะรับรู้
ร่างเล็กไม่รอช้า ดึงหน้าซาสึเกะเข้าไป และประกบปากเพื่อ เอาโจ๊กร้อนระอุเข้าปากของคนร่างสูงให้รับรู้ว่า มันร้อนแค่ไหน
ต่างฝ่ายก็แลกเปลี่ยนความร้อนแรง ออกไป และเป็นร่างเล็กเองที่ถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว
ร่างเล็กใช้มือถูปากเบาๆ
"แฮ่ก...แฮ่ก..ก" เสียงของร่างเล็กหอบถี่
ร่างสูงที่พึ่งได้สติได้ เขาเอือมมือไปอิบช้อนและตักโจ๊กขึ้นมาเป่าเบาๆ ก่อนจะป้อนให้นารูโตะ
นารูโตะที่ไม่ยอมเปิดปากรับโจ๊ก แต่เขากลับมองหน้าซาสึเกะนิ่ง
"กินเร็วๆ" ซาสึเกะที่ใช้สายตาเย็นชาและทิ่มแทงใส่นารูโตะ
ทำให้ร่างเล็กต้องอาปากรับโจ๊กอย่างว่าง่าย
"ฉันขอโทษ" ร่างสูงพูดเบาๆ ร่างเล็กได้ยิน แต่ทำเป็นไม่ได้ยิน และถามว่า
"อะไรนะ" ร่างสูงไม่ตอบ แต่ก็ยังคงป้อน ต่างฝ่ายต่างเงียบ
ร่างเล็กที่มองไปอย่างกล่องเล็กๆที่มีช็อคโกแลตอยู่ข้างใน ทำให้ร่างสูงตรงไปอิบขึ้นมาก่อนจะแกะกล่องและ เปิดให้เห็นช็อคโกแลตหวานนั้น
ร่างสูงอิบขึ้นมาก่อนจะทำท่าป้อนนารูโตะ
"ไม่เป็นไร ฉันกินเองได้.." ร่างสูงไม่ตอบแต่เขากลับมองด้วยสายตาเรียบๆ�
ถ้าผมไม่กิน นายก็จะใช้สายตานี้ทิ่มแทงสินะ =_=
ร่างเล็กอาปากนิดๆ เพื่อรับช็อคโกแลต
แต่กลับได้สัมผัสกับสิ่งบางอย่างที่อุ่นๆ ร่างเล็กลืมตามาก็ต้องตกใจ ร่างสูงจูบร่างเล็กเบาๆ
ตกลงนาย..เป็นคนยังไงกันแน่นะ ซาสึเกะ..
อย่าทำให้ฉันหวั่นไหวกว่านี้เลย นารูโตะ..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รู้สึกตอนนี้จะออกมาแบบงงๆเนอะ
ยังไงก็ขอโทษรีดเดอร์สักหน่อย
ช่วงนี้มีปัญหาเยอะมาก
เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะแต่ง
แต่ไรเตอร์ก็จะพยายาม แต่งให้รีดเดอร์ได้อ่านนะค่ะ ^^
ยังไงก็ช่วยเม้น ให้กำลังใจนิดหนึ่งนะค่ะ
ไรเตอร์ดีใจมากก ที่มีคอมเม้นเยอะขนาดนี้
ไฟติ้งเลยค่ะ ! *0*
i
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น