ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ✖ SasuNaru :
[Sai]
สวัสดี.. ฉันเอง ซาสึเกะ ไม่ต้องถามว่านารูโตะหายไปไหน.. เพราะตอนนี้นารูโตะอยู่กับฉันแล้ว ^^
ทีที่คนอย่างแก ก็มาไม่ได้.. น่าเสียดายเนอะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แกจะได้เจอ'ว่าที่เมีย'ของฉัน
คนร่างสูงหน้าขาวใส ขยำกระดาษและทิ้งทันที.. ที่อ่านจบ
"ซาสึเกะ.." ร่างสูงบีบมือแน่น
"หึ.. คิดเหรอ.. ว่าคนอย่างฉันจะยอมให้นารูโตะกับคนอย่างแกได้ง่ายๆ..ฝันไปเหอะ"
ร่างสูงที่ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาลูกน้อง
"ฮาโหล.. ช่วยตามหาผู้ชายสองคน คนหนึ่งผมสีตะวันชื่อนารูโตะ อีกคนหนึ่งผมสีนํ้าเงินชื่อซาสึเกะ.. หาที่อยู่ของพวกเขาให้ ภายในสามวันนี้ ! ไม่งั้น แกจะได้รู้ว่านรกมีจริงมั้ย !!!"
พูดแค่นั่นร่างสูงก็ปิดโทรศัพท์ที่ คนร่างสูงโกรธมาก.. ที่แย่งอันเป็นที่รักของตน
"หึ.. ต่อให้นายจะพานารูโตะไปที่ไหน.. จะนรกหรือบนฟ้า ฉันก็จะตามหาทุกที่ เพื่อเอานารูโตะของฉันคืน !!!!
[End Sai]
[Naruto]
"เอาล่ะ.. นักเรียน วันกีฬาสีแล้วนะจ้ะ เด็กๆ ครูจะจับทีมให้นะจ้ะ" คุณครูพูดและเอากลองที่ข้างในมีอแต่เขียนชื่อทีมต่างๆ
เด็กๆ ก็พากันไปจับกระดาษเพื่อดูว่าตัวเองอยู่ทีมไหน
"นารูโตะ ฉันได้อยู่สีเดียวกับนาย ฮ่าๆๆ >O<" เด็กน้อยซาอิที่ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกระโดดกอดคอนารูโตะ เหมือนกลัวนารูโตะจะหายไปไหน
เด็กผมสีนํ้าเงินที่ไม่ได้อยู่ทีมเดียวกับนารูโตะก็รู้สึกผิดหวัง.. และในทันนั้น เขาก็เห็นกระดาษเขียนชื่อทีมที่นารูโตะอยู่
ปิ้งงง !! ความคิดดีๆของซาสึเกะก็ออกมา
ซาสึเกะไม่รอช้า กระโดดคว้าหมับ !
และเอากระดาษทีมของตัวเองว่างไว้ตรงนั้นและวิ่งไปหานารูโตะที่มีซาอิกอดคออยู่
"ได้แล้ว.." ซาสึเกะที่ยิ้มอย่างดีใจ และก็ดึงแขนนารูโตะมาควงด้วย
ร่างเล็กที่หยุดคิด..เรื่องอดีต ก่อนจะมาสนใจตรงหน้า
"ซา...อิ..ฮึก..ฮือออ" พอผมไม่มีซาอิแล้ว ดูอ่อนแอไปทันที..คิดถึงซาอิ..
ตอนนี้นํ้าทะเลอยู่ในระดับแถวปากผมแล้ว.. นํ้ามันขึ้น.. ยิ่งไปกว่านั้น ผมโดดถูกหมัดให้อยู่ในทะเล มานานตั้งแต่เช้ายันเย็น
หนาว.. กลัว.. กลัวว่าจะมีไรอยู่ในนํ้า...
เสียงเท้าเหมือนมีคนเดินเข้ามาเรื่อยๆ
"หึ.. ชอบมั้ย อยู่ในทะเลนะ ^^" เสียงเย็นๆ ของซาสึเกะพูด
"เออ ชอบ" ผมพูด ทั้งๆที่ไม่ตรงกับใจเลยสักนิด.. ผมเกลียดทะเล ผมกลัวทะเล ผมกลัวนํ้า.. T^T
ร่างเล็กไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่ร่างเล็กพูด มันทำให้คนร่างสูงต้องโกรธหนัก เขาไม่พูดไร และเลิกคิดที่จะเอานารูโตะออกจากในทะเล เขาหันหลังกลับและกลับไปที่พักของเขา
ทิ้งร่างเล็กที่หนาวและเย็บเชียบไว้ตรงนั้น
ร่างสูงที่กลับมานั่งบนโซฟา เหลือบไปมองข้าวบนโต๊ะ ที่เขาทำเพื่อนารูโตะอย่างดี..
เขาเปิดทีวีดูหนัง โดยที่ในหัวคิดแต่เรื่องของผู้ชายผมสีตะวันอย่างเดียว
ร่างสูงดูหนังไม่รู้เรื่อง ถึงจะพยายามเอาคนร่างเล็กผมสีตะวันออกจากหัวเท่าไร.. มันก็ไม่ออก
สักพัก ร่างสูงก็ตัดสิ้นใจ ที่จะเดินไปรับนารูโตะ
เขาเดินไปสุดของท่านํ้า
"เดี๋ยวก็ได้ตายพอดีหรอก.. ฉันมีของกินให้ด้วยนะ ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้านี้.."
"...."
"ถ้านายอ้อนวอนฉัน.. ฉันอาจจะให้กินก็ได้นะ ^^" ร่างสูงผมพร้อมแสละยิ้ม
"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากคนร่างเล็ก
ร่างสูงโมโห ก่อนจะดึกเชือกอย่างสุดแรง
แต่กลับ.. ไม่มีแขนของคนร่างเล็ก ร่างสูงมองไปในนํ้าทันที
ไม่มี... หายไปแล้ว...
ร่างสูงมองไปอย่างเชือก และดูได้ว่า เชือกนี้ถูกตัดขาด !!
"หึ.. จะหนีไปไหนได้ เกาะนี้ก็มีแต่ฉันคนเดียวนั้นแหละ !!!"
ซาสึเกะพูดเสียงเย็นๆ และเดินตามหานารูโตะทันที.. เขาหักนิ้วพร้อมยิ้นเย็มๆ สายตาที่ไฟลุกโชออกมา
และในสมองเขาก็กำลังคิดแผนต่อไปว่าจะทำยังไงกับว่าที่เมียตัวแสบของเขายังไงดี..
สวัสดี.. ฉันเอง ซาสึเกะ ไม่ต้องถามว่านารูโตะหายไปไหน.. เพราะตอนนี้นารูโตะอยู่กับฉันแล้ว ^^
ทีที่คนอย่างแก ก็มาไม่ได้.. น่าเสียดายเนอะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แกจะได้เจอ'ว่าที่เมีย'ของฉัน
คนร่างสูงหน้าขาวใส ขยำกระดาษและทิ้งทันที.. ที่อ่านจบ
"ซาสึเกะ.." ร่างสูงบีบมือแน่น
"หึ.. คิดเหรอ.. ว่าคนอย่างฉันจะยอมให้นารูโตะกับคนอย่างแกได้ง่ายๆ..ฝันไปเหอะ"
ร่างสูงที่ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาลูกน้อง
"ฮาโหล.. ช่วยตามหาผู้ชายสองคน คนหนึ่งผมสีตะวันชื่อนารูโตะ อีกคนหนึ่งผมสีนํ้าเงินชื่อซาสึเกะ.. หาที่อยู่ของพวกเขาให้ ภายในสามวันนี้ ! ไม่งั้น แกจะได้รู้ว่านรกมีจริงมั้ย !!!"
พูดแค่นั่นร่างสูงก็ปิดโทรศัพท์ที่ คนร่างสูงโกรธมาก.. ที่แย่งอันเป็นที่รักของตน
"หึ.. ต่อให้นายจะพานารูโตะไปที่ไหน.. จะนรกหรือบนฟ้า ฉันก็จะตามหาทุกที่ เพื่อเอานารูโตะของฉันคืน !!!!
[End Sai]
[Naruto]
"เอาล่ะ.. นักเรียน วันกีฬาสีแล้วนะจ้ะ เด็กๆ ครูจะจับทีมให้นะจ้ะ" คุณครูพูดและเอากลองที่ข้างในมีอแต่เขียนชื่อทีมต่างๆ
เด็กๆ ก็พากันไปจับกระดาษเพื่อดูว่าตัวเองอยู่ทีมไหน
"นารูโตะ ฉันได้อยู่สีเดียวกับนาย ฮ่าๆๆ >O<" เด็กน้อยซาอิที่ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกระโดดกอดคอนารูโตะ เหมือนกลัวนารูโตะจะหายไปไหน
เด็กผมสีนํ้าเงินที่ไม่ได้อยู่ทีมเดียวกับนารูโตะก็รู้สึกผิดหวัง.. และในทันนั้น เขาก็เห็นกระดาษเขียนชื่อทีมที่นารูโตะอยู่
ปิ้งงง !! ความคิดดีๆของซาสึเกะก็ออกมา
ซาสึเกะไม่รอช้า กระโดดคว้าหมับ !
และเอากระดาษทีมของตัวเองว่างไว้ตรงนั้นและวิ่งไปหานารูโตะที่มีซาอิกอดคออยู่
"ได้แล้ว.." ซาสึเกะที่ยิ้มอย่างดีใจ และก็ดึงแขนนารูโตะมาควงด้วย
ร่างเล็กที่หยุดคิด..เรื่องอดีต ก่อนจะมาสนใจตรงหน้า
"ซา...อิ..ฮึก..ฮือออ" พอผมไม่มีซาอิแล้ว ดูอ่อนแอไปทันที..คิดถึงซาอิ..
ตอนนี้นํ้าทะเลอยู่ในระดับแถวปากผมแล้ว.. นํ้ามันขึ้น.. ยิ่งไปกว่านั้น ผมโดดถูกหมัดให้อยู่ในทะเล มานานตั้งแต่เช้ายันเย็น
หนาว.. กลัว.. กลัวว่าจะมีไรอยู่ในนํ้า...
เสียงเท้าเหมือนมีคนเดินเข้ามาเรื่อยๆ
"หึ.. ชอบมั้ย อยู่ในทะเลนะ ^^" เสียงเย็นๆ ของซาสึเกะพูด
"เออ ชอบ" ผมพูด ทั้งๆที่ไม่ตรงกับใจเลยสักนิด.. ผมเกลียดทะเล ผมกลัวทะเล ผมกลัวนํ้า.. T^T
ร่างเล็กไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่ร่างเล็กพูด มันทำให้คนร่างสูงต้องโกรธหนัก เขาไม่พูดไร และเลิกคิดที่จะเอานารูโตะออกจากในทะเล เขาหันหลังกลับและกลับไปที่พักของเขา
ทิ้งร่างเล็กที่หนาวและเย็บเชียบไว้ตรงนั้น
ร่างสูงที่กลับมานั่งบนโซฟา เหลือบไปมองข้าวบนโต๊ะ ที่เขาทำเพื่อนารูโตะอย่างดี..
เขาเปิดทีวีดูหนัง โดยที่ในหัวคิดแต่เรื่องของผู้ชายผมสีตะวันอย่างเดียว
ร่างสูงดูหนังไม่รู้เรื่อง ถึงจะพยายามเอาคนร่างเล็กผมสีตะวันออกจากหัวเท่าไร.. มันก็ไม่ออก
สักพัก ร่างสูงก็ตัดสิ้นใจ ที่จะเดินไปรับนารูโตะ
เขาเดินไปสุดของท่านํ้า
"เดี๋ยวก็ได้ตายพอดีหรอก.. ฉันมีของกินให้ด้วยนะ ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้านี้.."
"...."
"ถ้านายอ้อนวอนฉัน.. ฉันอาจจะให้กินก็ได้นะ ^^" ร่างสูงผมพร้อมแสละยิ้ม
"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากคนร่างเล็ก
ร่างสูงโมโห ก่อนจะดึกเชือกอย่างสุดแรง
แต่กลับ.. ไม่มีแขนของคนร่างเล็ก ร่างสูงมองไปในนํ้าทันที
ไม่มี... หายไปแล้ว...
ร่างสูงมองไปอย่างเชือก และดูได้ว่า เชือกนี้ถูกตัดขาด !!
"หึ.. จะหนีไปไหนได้ เกาะนี้ก็มีแต่ฉันคนเดียวนั้นแหละ !!!"
ซาสึเกะพูดเสียงเย็นๆ และเดินตามหานารูโตะทันที.. เขาหักนิ้วพร้อมยิ้นเย็มๆ สายตาที่ไฟลุกโชออกมา
และในสมองเขาก็กำลังคิดแผนต่อไปว่าจะทำยังไงกับว่าที่เมียตัวแสบของเขายังไงดี..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น