คลังเก็บของของเฮซ!

ลำดับตอนที่ #36 : tik! tok! on The Clock เวลาสั่ง...ตาย!!

รูป :
 

ลักษณะ : ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนระต้นคอ ดวงตาสีเขียวอ่อน ผิวสีขาวเหลือง หน้าติดจะหวานและดูเด็กกว่าวัยเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่นในรุ่นเดียวกัน จัดอยู่ในกลุ่มที่ค่อนข้างจะตัวเล็ก สูง 171 ซม. หนัก 50 กก.

ชื่อ : ชาร์ลี เมเธอร์ (Charlie Mether)

อายุ : 18 ปี

เพศ : [ x] ชาย [  ] หญิง [  ] อื่นๆ ที่เคะมาก...

นิสัย : เด็กหนุ่มผู้ชื่นชอบการอยู่เพียงลำพังคนเดียว ชอบมองโลกในแง่ร้ายและเป็นนีทแบบเต็มขั้น วันๆไม่ค่อยจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันนัก นอกจากเล่นคอม เล่นเกมส์ อ่านหนังสือไปวันๆ ไม่จริงจังกับอะไรซักอย่าง เป็นคนขี้เบื่อและค่อนข้างจะขี้รำคาญ เกลียดการถูกเซ้าซี้และถูกจู้จี้ เป็นคนเบื่อโลก ไม่สนใจอะไรจริงจัง ไม่เข้าสังคม ไม่ร่วมกิจกรรมอะไร ใช้ชีวิตอยู่ในโลกส่วนตัว ปล่อยมันไปตามยถากรรม...
แต่ถ้าถูกบีบอัดเรื่องเข้ากับตัวเองจนถึงคราวจำเป็นต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะก็...ความคิดจริงจังที่กักเก็บไว้มานานก็จะเปิดออก สัญชาติญาณการเอาตัวรอดและหาทางแก้ไขก็จะอัพเกรดขึ้น จากคนที่ไม่สนใจอะไรก็จะกลายเป็นคนที่สนใจทุกรายละเอียด จริงจังและแม่นยำ และเริ่มพูดจา เข้าสังคมกับคนอื่นบ้าง จากเดิมที่แทบไม่พูดคุยกับใครเลย 

ประวัติ : ลูกชายคนเดียวของบ้านเมเธอร์ ค่อนข้างขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กเนื่องจากพ่อแม่ทะเลาะกันเป็นประจำ จนกระทั่งทั้งคู่หย่าขาดจากกัน ชาร์ลีจึงต้องไปอาศัยอยู่กับพ่อสลับกับแม่คนละเดือน และพ่อกับแม่ก็ชอบมาระบายใส่กับชาร์ลีอยู่บ่อยครั้ง แถมยังโดนเพื่อนๆที่โรงเรียนอิจฉาในด้านวิชาการและกีฬาอีก (เมื่อก่อนชาร์ลีเคยเป็นนักกรีฑาประจำโรงเรียน และได้คะแนนเรียนดี) ทำให้เจ้าตัวเริ่มเกลียดสังคม และเริ่มถอยห่างออกไปคนเดียวมาเรื่อยๆ และค่อยๆ หายไปอยู่ในโลกส่วนตัวของตนในที่สุด...

สิ่งที่ชอบ : ความสงบ / อินเทอร์เน็ต / หนังสือ / การได้คิดอะไรคนเดียว / ขนมปังไส้ลูกเกด

สิ่งที่เกลียด : ความวุ่นวาย / การทะเลาะเบาะแว้ง / การถูกเซ้าซี้และจู้จี้มากๆ / อากาศร้อน

ความสามารถ : วิ่งเร็วตามแบบนักกีฬาเก่า (แต่ก็มีฟอร์มตกบ้าง) / คิดเลขเร็ว / คิดแก้ปัญหาได้ในเวลาอันสั้น

ความสัมพันธ์ของตัวละคร : ขอดูก่อนนะคะ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

สัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณคือ...?

Ans : ชาร์ลี...ชาร์ลี เมเธอร์ ว่าแต่นายเป็นใครกันน่ะ?

เป็นชื่อที่ไพเราะจังเลยนะครับ ส่วนผม... อา กรุณาเรียกผมว่า ไทม์ [ Time ] ก็แล้วกัน

Ans : ที่พูดมานั่นน่ะ...ประชดล่ะสิ แต่ก็ช่างมันเถอะ...อา ไทม์ สินะ...

เอาล่ะ...มาเข้าเรื่องแบบจริงจังกันหน่อย คุณจะว่าอะไรไหม?

Ans : เฮ้อ...ผมไม่ชอบคุยอะไรมากมาย อย่าเยอะนักละกัน

คุณคิดว่าคุณมี ‘ เวลา ’ มากเท่าไหร่กัน

Ans : ใครมันจะไปรู้กัน? เหอะ...ไม่แน่นะ พรุ่งนี้ผมก็อาจจะไม่อยู่แล้วก็ได้ แต่ก็...น่าจะนาน นานซักนิด

งั้นหรอครับ? น่าอิจฉาจัง แล้วคุณอยากจะได้เวลาเพิ่มไหม?

Ans : น่าอิจฉา? น่าอิจฉาตรงไหนกัน? แล้วก็ของพรรค์นั้นน่ะเหรอ...เอ่อ...อันที่จริง ถ้าได้เพิ่มมาซักหน่อย ก็คงจะดีล่ะมั้ง...เรื่องที่อยากจะทำก็...ใช่ว่าจะเยอะล่ะ แต่...ไม่รู้สิ แต่พอได้รู้ว่าจะมีเวลาอยู่บนโลกนี้เพิ่มขึ้นมา...มันก็...รู้สึกใจชื้นแบบแปลกๆล่ะนะ...

เห...จริงหรอ? ไม่น่าเชื่อเลยแหะ คุณที่แปลกคนจริงๆ

Ans : ผมก็เป็นผมแบบนี้น่ะล่ะ ไทม์

ผมน่ะ มีเวลาเหลืออีกมาก แต่ก็ไม่มากพอกับเวลาที่ผมต้องการ เพราะเวลาของ ‘ เขา ’ กำลังจะหมดลงไปแล้ว...

Ans : เขา? เขาไหน? แล้วนี่นายพูดอะไรกัน ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลย!

คุณ...จะยอมมอบเวลาของคุณทั้งหมดให้กับผมได้ไหม?

Ans : อยากเอาก็เอาไป ผมไม่ได้ต้องการอะไรขนาดนั้นหรอก...ถึงแม้ตะกี้นี้จะพูดแบบนั้นออกไปก็เถอะ...แต่มาคิดอีกที ไอ้ของพรรค์นั้นอาจจะไม่จำเป็นก็ได้...ล่ะมั้ง

อา...งั้นหรอ ขอบคุณที่ตอบนะ เอาล่ะ เชิญไปได้แล้ว ผมเหนื่อย...และอยากพักผ่อน

Ans : แค่นี้สินะ? งั้นผมไปละ โชคดีละกัน...

- - - - - - - - - - - - - - - - - -

สัมภาษณ์ท่านพ่อ – ท่านแม่ ที่เคารพรักอย่างสูง

สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะช่วยบอกชื่อของคุณให้ฉันรู้หน่อยได้ไหม?

Ans : ฟอลล์เฮซ ค่ะ! เรียกสั้นๆ ว่า เฮซ ก็ได้!

ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกฉันว่า ‘ D. ’ [ ท่านดีท์ ] ก็แล้วกัน

Ans ; อา...ยินดีค่ะ ดีท์ซัง!

คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้งั้นหรอ?

Ans : คิดว่าน่าสนใจดีล่ะค่ะ ดูลึกลับๆดีด้วยล่ะนะ...

คุณจะว่าอะไรไหม ถ้าลูกของคุณจะต้องตาย

Ans : เราเข้าใจค่ะ ไม่เป็นไรหรอก!

ขอถามนอกเรื่อง...คุณเป็น หนุ่ม – สาว Yaoi รึเปล่า

Ans : อาโนว...เต็มขั้นเลยล่ะค่ะ!

แค่นี้แหละ...ขอให้คุณโชคดี

Ans : แต้งกิ้วค่ะ...!