คลังเก็บของของเฮซ!

ลำดับตอนที่ #17 : You Die! :: วันนี้คุณตาย!

ใบสมัคร ‘ลิฟต์มรณะ’

รูป ::

ชื่อ-นามสกุล :: ซาซางาริ ฮารุกะ

ชื่อเล่น :: ฮารุกะ / ฮารุ (เฉพาะคนที่สนิทจริงๆ หรือญาติๆ พ่อแม่พี่น้องเท่านั้น)

อายุ :: 18

นิสัย :: เป็นพวกขี้บ่น ขี้เถียง ดูเหมือนพวกจู้จี้ยังไงยังงั้น แต่จริงๆ แล้วก็ทำไปเพราะเป็นห่วงคนอื่น แต่แค่แสดงออกมาแบบดีๆ ไม่เป็นเท่านั้นเอง ชอบเป็นผู้ชมมากกว่าผู้ลงมือทำ เว้นเสียว่าจะจำเป็นจริงๆ มักจะมีความคิดแปลกๆ แต่ใช้ได้ดีมาก (ในหลายๆ เรื่อง) เสมอ

กลัว :: ฟ้าผ่า / ความสูง

ประวัติ :: ฮารุกะเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนหนึ่ง มีน้องชาย 1 คนและพี่สาวอีก 1 คน ซึ่งอายุห่างกันไม่เท่าไหร่นัก ความสัมพันธ์ทางครอบครัวก็อบอุ่นดี แต่ว่าแม่กำลังจะคลอดน้องคนที่ 4 ขณะนี้เลยไปพักอยู่ที่บ้านญาติ(บ้านเก่าของแม่)ชั่วคราว

ความสามารถ :: การคิดหาวิธีแก้ปัญหาได้ภายในเวลาอันสั้น / ความจำดี / เก่งเรื่องคณิตศาสตร์

เพิ่มเติม :: เป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายแม่ของ โซซึกิ มารินะ

ขอประโยคคำพูดให้แก่ความตาย พี่ชายสุดที่รักของกระต่ายกระหายเลือดหน่อย :: 
ชื่อแปลกยังไม่พอ...ยังนิสัยแปลกอีกต่างหาก...เฮ้อ...

คุยกับออริ

            ท่ามกลางเหล่าผู้คนที่กำลังเดินพลุพล่านเพื่อไปทำงาน ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทเดินพลางปิดปากหาวเข้ามาในโรงแรมที่มีชื่อเสียงในเรื่องบริการและแน่นอนว่าค่าห้องนั้นแพงขูดเลือดขูดเนื้อมาก ชายหนุ่มเดินมาถึงลิฟต์ก่อนที่สายตาจะปะกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาที่รออยู่ก่อนแล้ว “อรุณสวัสดิ์ครับ ^^” ชายหนุ่มหันไปทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

- “อ้อ...สวัสดีครับ” ฮารุกะถอดหูฟังออก พลางกล่าวทักตอบชายหนุ่มตรงหน้า เขาไม่รู้จักคนๆ นี้มาก่อน แต่ก็ไม่แน่ บางทีที่ชายหนุ่มคนนี้มาทักเขา อาจเพราะทั้งสองเคยรู้จักกันมาก่อนก็เป็นได้

            “วันนี้รถติดมากเลยนะครับ ผมเกือบมาทำงานสายน่ะ ไม่งั้นโดนเจ้านายตัดเงินเดือนแน่ๆ”

ฮารุกะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ช่วงนี้...รถก็...ติดประจำล่ะนะครับ”

            “ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี้งั้นเหรอครับ?”

“พอดีว่าผมนัดกับญาติๆ เอาไว้” ฮารุกะตอบ “เอ่อ...ไม่ได้มาพักที่นี่หรอกนะ ห้องที่ถูกที่สุดของที่นี่น่ะผมยังไม่มีปัญญาจะจ่ายเลย เรานัดเจอกันที่นี่เฉยๆ น่ะ”

            “งั้นเหรอครับ...นี้ๆ คุณรู้จักคนที่ชื่อกระต่ายกระหายเลือดไหม?”

กระต่ายกระหายเลือด...ชื่อแปลกจริงอะไรจริง ฮารุกะคิด ก่อนที่จะหันมาตอบชายหนุ่มตรงหน้า “ไม่เลยครับ ไม่เลย ไม่เลยจริงๆ”

            “ฮ่าๆ โอเคครับ...ผมว่าผมไปขึ้นบันไดดีกว่า ดีใจที่ได้คุยกับคุณนะครับ” ชายหนุ่มพูดพลางจะเดินไปที่บันไดหนีไฟก่อนจะหันมาหาอีกฝ่ายเมื่อนึกบางอย่างออก “อ่อ! ผมชื่อความตายนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^”

“อ้อ ครับ โชคดีนะ...” ฮารุกะกล่าวลาชายหนุ่ม แล้วหยิบหูฟังมาสวมใหม่อีกครั้ง

แต่ว่าเมื่อตะกี้นี้...เขาบอกว่าเขาชื่อ “ความตาย” ใช่มั้ยน่ะ?

คุยกับผู้ปกครอง

อะแฮ่ม! สวัสดีค้า เป็นไงใบสมัครเรื่องมากไหม? 555

(ไม่ค่อยหรอกค่ะ~)

เจอเรื่องนี้ได้ยังไงเอ่ย?

(เห็นในบทความอื่นๆ ของไรท์น่ะค่ะ เห็นน่าสนใจดี เลยลองมาสมัครดู~)

ตรวจสอบให้ครบนะ อ่านแล้วใช่ไหมกติกาอะ?

(อ่านแล้วค่ะ!)

ถ้าไม่แอดแฟบไว้ ไม่รับนะ >< 

(แอดแล้วล่ะ!)