ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :p:p>:p:p
:p:p<< Love Dazed: 03 >>:p:p
ทา้านแทฮยอ
อนนี้ผมเินทามาถึฝรั่เศสแล้ว ผม็ให้นอผมพามาที่โรเเรมเลยเพราะผมเหนื่อยาารนั่เรื่อเือบะถึวันเลยรับ และในระหว่าที่ผมนั่เรื่อผม็ิเรื่อที่รั้แรที่เอเธอ
ผมที่ลับาไปิน้าับู่รัอน้อเล็็ือ อน อุนั่นเอ ส่วนแฟนอมันื่อ ลินา หรือลิน แล้วผมอยู่ี็อยาไปหายอนทันหมาพันธุ์ปอมแสนน่ารัอผม ผมเลยให้นโทรไปหาพี่เลี้ยสัว์ปิเธออบพาไปที่อื่นเพื่อถามว่ามันอยู่ไหน นอผม็บอว่าอยู่ที่ร้าน Ani'Yeon Salon ผมเลยไปรับ
พอผมเ้าไปผม็เอพนัาน้อนรับผมถามว่ายอนทันอยู่ไหน อนแรเธอ็ไม่รู้หรอว่าผมรู้ัเ้าัว้อยอผมไ้ไ ผมึบอไปว่าเป็นเ้าอเธอ็เลยพาผมไปที่ห้อัน ่อนที่เธอะเินออไปเฝ้าหน้าร้าน
ภาพที่ผมเห็น็ือ ผู้หิัวเล็ๆ นหนึ่ใส่เสื้อันนสีฟ้าอ่อนผมทรัโะนั่หันหลัให้ผม พร้อมับเป่านให้ลูายอผมพร้อมับุยไปเรื่อยๆ นนู่นมนี่ นผมิว่าถ้ามันเป็นนลอยไปไหน่อไหนแล้ว ผมยืนมอเธอันให้ยอนทันนเธอัเสร็
"เฮ่อ~~~ ทันทันอ่า ทำไมหนูถึโร้ายโนเ้านายอารม์ร้ายใส่แบบนี้"
ทันทัน? เ้านายอารม์ร้อน? What?
"......" เธอว่าใรอารม์ร้ายนะ เธอเยเอผม้วยหรอ?
"หนูออะน่ารัแบบนี้โนทำร้ายไ้ยัไันนะ" ผมเห็นเธอ่อยๆ ผลิายอนทันอย่าเบาเพื่อูอะไสัอย่า "ูสิถ้ามินมินไม่ันร้อพับให้ไม่เห็นรอย้ำนี้หรอ ฮือออ" พอเธอบนุ้ิ้ๆ เสร็็ฟัยอนทันทันที ผมึระแอ่มใส่เธอไปนิหนึ่
"อะ แฮ่ม!"
"อุ้ย!!!" หน้าอเธอูใมาเมื่อเห็นผม
ผมเรียยอนทันให้ไปหาและพูุยเี่ยวับรอย้ำอยอนทัน พอผมไ้ยินผมอารม์ึ้นเลยรับ ถึว่าทำไมเวลาที่ผมะพามันไปหาพี่เลี้ยนนั้นมันถึวิ่หนีผมลอเลย แ่ผม็เ็บอารม์ไม่ให้ลที่นรหน้า ผมเห็นเธอเล่นับยอนทันอย่าริใไม่ไ้เสแสร้เป็นผู้หิรัสัว์เพื่อให้ัวเอูเป็นนี
ผมนั่สัเเธอมาสัพั็ทำให้ผมเห็นว่าเธอเป็นนที่สวยมาๆ นหนึ่เลยล่ะ ผิวาวเนียนับรูปร่าสมส่วน ในุเสื้อยืธรรมาับาเยีนสีี ส่วนผม็ม้วนเป็นทรัโะ โว์ลำอาว ใบหน้าที่แ่แ้มเล็น้อยนเหมือนไม่ไ้แ่ เวลาเธอำแ้มเธอ็ะแระเรื่อ ปาระับที่ทาลิปสีพียับไปมาเวลาเธอพู โยรวมๆ เธอเป็นนที่น่าึูมาๆ สำหรับผม รวมถึลัยิ้มเล็ๆ อเธอ้วย
แล้วผมัเผลอไปถามำถามแปลๆ ับเธอส่วนลูายผม็เห็น้วย นเธอ้อเินหนีไปไหนไม่รู้ พอเธอเินหนีไปผม็ไป่ายั์่าบริารและัารเรื่อพี่เลี้ยอยอนทัน่อ
[ ือ โพ โ แน illegal (ลัยิ้มนั่นผิหมายนะ)~~~~ ]
"รับพ่อ" ผมรับสายะับรถออมาาารที่ัารธุระอผมเสร็แล้ว
[ แำที่ันบอไ้ไหมเรื่อานที่ปารีส]
"รับ"
[ันะให้แไปืนนี้เลย]
"ไหนบอว่าให้ไปอาทิย์หน้าไรับ?"
[อยู่ีๆ ที่นั่น็มีปัหานะสิ ถ้าแทำานเสร็ไว็ลับมาไ้เลย ันให้นอไฟลท์บินอนเที่ยืนแล้ว แ่นี้นะ]
"ิ!!" ผมไม่พอในสถบออมา ่อนะเร่เรื่อลับอนโอผม
ผมลับมาที่อนโเพื่อเ็บเสื้อไปในืนนี้ ่อนะมอไปที่ยอนทันที่นอนอยู่บนที่นอนอผม
"ปะป๊าไม่อยาให้หนูเินทาไลเลย" มอเินไปลูบหัวมัน มันไม่เยเินทาออนอประเทศลัวมันะเป็นอะไรึ้นมาและ็ลัวมีปัหา้วยและอยู่ีๆ ำอพนัาน้อนรับบอับผมว่า
'ถ้าไม่่อยว่า็ฝามิยอนเลี้ยสิ เธออบยอนทันะาย อนมาแรๆ โน่วนไปั้ี่แผล็ยัะไปีสนิทอี'
"ริ้วยสินะ" พอผมเ็บออผมับยอนทันเสร็็ปาไปนมืล่ะ ผม็รีบให้นอผมไปที่ร้านอมิยอนทันที
พอถึร้านแล้วผม็รีบลารถเห็นพนัานนนั้นออไป็ิว่าเธอะปิร้านแล้วเลยรีบเินไปประูทำให้เิเสียปึ้พร้อมับเสียร้อทำให้ผม้อรีบเ้าไปูเธอ
็ผมเปิประูมานหัวเธอเ็มๆ เลยนะสิ--
ผมพาเธอมานั่และูหน้าผาที่ผมเป็น้นเหุทำให้เธอเ็บ พอผมเป่าเพี้ยใส่เธอ็หน้าึ้นสีพร้อมับบอว่าเธอไม่ใ่เ็ อาารแบบนี้ทำให้ผมยิ้มเล็น้อย เธอไม่รู้ัวเลยสินะว่าารระทำอเธอไม่่าาเ็รไหนเลย
พอผมุยเรื่อยอนทันผม็ให้เธอพาผมเอาออยอนทันไปเ็บ ผมที่อาสาึ้นมาแบบเนียนๆ เพื่อะแอบสำรวห้ออเธอ็ไ้เ้าห้อนอนอเธอ ห้ออเธอูไม่ว้าเท่าอนโอผมแ่็น่าอยู่ในระับหนึ่เลย พอเธอบอำแหน่ที่นอนอยอนทันผม็่อที่นอนอยอนทันทันทีโยมีเธอนั่มอผม่ออยู่้าๆ
ผม่อนเสร็อยู่ี็ลุยืนเธอ็ทำามผม่อนะใอะไรสัอย่าพอผมหันไป็เอไอ้ลูายัวีำลัเลียนให้ลูสาวอเธออยู่
"ะแ่นให้วาเลนหรือไัน"
"หึ ลูายอผมอบลูสาวอุ"
"ีบยานะะเพราะันหวมาๆ เลย" เธอทำหน้าุใส่ผม แ่มันไม่ไ้น่าลัวเลย ผมมอที่ปาอเธอที่พูว่าเธอหวลูสาวหนัหนาเียบๆ
"......."
"ยา- อื้อ!!!" นผมทนไม่ไหวผมพุ่เ้าไปูบที่ปาเธอ ปาเธอนุ่มเหมือนเยลลี่แถมมีรสหวานนิๆ ้วย เธอในไม่ยอมเปิปาผมึเม้มและัไปที่ปาอเธอนเธอเผลอเผยอทำให้ผมไ้เ้าไปเสพวามหวานในปาอเธอไ้
ผมนะไม่เยอบและรู้สึเริ่มเสพิูบอใรมา่อนเลยนมาถึมิยอน ผมรู้ว่าเธอเยูบมา่อนแ่เธอลับมาไม่ประสีประสาอนูบับผม มันทำให้ผมรู้สึนะและอยู่เหนือนที่เยูบเธอมา่อน ผมลัวเธอะายเลย่อยๆผละออ เธอว่าผมเเ่ารระทำับูัๆ และไม่ไู้น่าลัวเลยมันลับูน่าเอ็นูแทน
"ทีหลัะไม่ยุ่- อ้ะ!" พอผมไ้ยินอย่านั้นไม่ทันบประโยร่าายอผมลับึเธอเ้ามาและอเอวเธอแน่น
"อย่าพูว่าะไม่ยุ่้วยและ็อย่าเินหนีผม" ผม้อไปที่วาลมโนั่นทำให้เธอพูอะไรไม่ออ
"......"
"ะ ุไปไ้สร้อยนี้มาาไหน" แ่แล้วสายาอผม็ไปสัเุเห็นสร้อยที่ผมเยให้ับนสำัอผม่อนที่เธอะหายไปโยไม่เอ่ยำลาสัำ หรือแม้แ่ะิ่อมาหาผมเลย
"ะ ันไ้มาอนเ็นะะ มีนๆ หนึ่ให้ันมาหลัานั้นัน็้อย้ายบ้านแบบระทันหันเลยไม่ไ้บอลาเาเลย" เธอเล่าไป้วยใบหน้าที่เศร้าลนเห็นไ้ั
"เาเป็นอะไรับุ"
"สำหรับันเาเป็น-"
[ ือ โพ โ แน illegal (ลัยิ้มนั่นผิหมายนะ)~~~~ ]
ผมไม่ยอมรับสายเพื่อที่ะรอฟัสถานะอนๆ นั้นาเธอ แ่เธอลับให้ผมรับผมเลยทำามเธอ พอผมเปิูเท่านั้นแหละ็เป็นอไอ้เี้ยีม หรือ ปาร์ ีมิน อายุเท่าผม มันโทรมา้วยเรื่อไร้สาระผมเลยวาใส่มันไป่อนะเินามมิยอนที่เินออไปาห้อแล้ว
ผมเห็นเธอนั่ัสมาธิเล่นโทรศัพท์อยู่บนโฟาโยมีพวยอนทันำลัเล่นันอยู่บนพื้น ผมเห็นเธอยิ้มเล็ยิ้มน้อยใส่โทรศัพท์ผมึสสัยเลยแอบย่อเ้าไป้านหลั็ปราวิีโออเ้าสอัวนั้นที่แล้ันมันูลี
"555 ว้าย!" ลินที่หัวเราะนเยหน้ามาทำให้อนนี้ผมับเธอ้อาันในลัษธลับหัวันนละ้านและใล้มาๆ "อะ เอ่อ...."
"ผมะ้อไปแล้วส่วนำอบเี๋ยวผมลับมาฟัอนที่มารับยอนทันนะ ุ้บ" ผมที่ทนเห็นหน้าผามนนั่นไม่ไหวึริมฝีปาลไป
ทำไมผมถึทำแบบนั้นลไปนะ?
"......"
"ไปส่ผมที่้าล่าหน่อย" ผมบอแบบนั่น่อนะเินนำออไป "ไม่อวยพรผมหน่อยหรอ?" เมื่อผมเินมาถึประูึหันไปถามนัวเล็ที่ยืนอยู่้าหลั
"ะ เินทา ปลอภัยนะะ"
"อบุรับ" ผมยิ้มเล็น้อย "ผมไลน์ุหน่อยสิ เพื่อผมะอลหา"
"ือ.."
"ผมอยาเห็นยอนทันนะรับ" ผมที่เห็นท่าทาไปไม่ถูึหาเหุผลอื่นมาแทน
"ะ ็ไ้่ะ" เธอรับโทรศัพท์อผมมาแล้วเพิ่มเพื่อนลไป่อนะส่ืน "โีนะะ"
"รับ ุ็ูแลัวเอ้วยนะ" ผมบอเธอบ็เินออาร้านอเธอ และรไปที่รถเพื่อรไปที่ะสนามบิน
ลับมาปัุบันัน่อน ใผมอยาะเธอไปอนนี้เลย แ่ผมฝืนร่าายัวเอไม่ไหวึหลับไปทันทีที่หัวถึหมอน
==============================================================
(ี้มันะเล็ว่านี้นะะ เอารูปมาเป็นแบบเยๆ ่ะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น