ท่านแม่ทัพมองผิดแล้ว

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เพราะอาการบาดเจ็บภายในจากการถูกพิษเมื่อสองปีก่อน ‘หลี่เจี๋ย’ จึงแฝงตัวมาอยู่จวนแม่ทัพคนสำคัญของแคว้นต้าเยวี่ย ติ้งถิงโหวซื่อจื่อ ‘สวีจิ้น’ ในฐานะอนุภรรยาผู้ถูกลืมเลือนคนหนึ่งเพื่อพักรักษาตัวอยู่นาน จนกระทั่งขับพิษเกือบหมดแล้ววรยุทธ์คืนกลับมาได้ถึงเจ็ดส่วนแล้วสามีที่ไปออกรบอยู่นานถึงปีครึ่งก็กลับมา ทั้งยังนึกขึ้นได้ว่าตนมีอนุอยู่ในเรือนสามคนกลับหายหน้าหายตาไปคนหนึ่ง เมื่อรีบรักษาตัวและหลบหนีแกล้งตายออกมาจากจวนแม่ทัพกลับสู่ ‘บ้าน’ ที่นางจากมาได้แล้ว ไม่กี่เดือนถัดมากลับถูกพบเข้าจนได้!

“ขออภัย ด้วยแม่นางหลี่ช่างคล้ายภรรยาของข้าที่หายไปนัก จึงอดตกตะลึงไม่ได้”

“แม่ทัพโปรดหักห้ามใจ”

แล้วอันใดคือยังเกาะติดนางเป็นขนมเหนียวเช่นนี้

เพราะถูกนางวางยากำหนัดจึงต้องตกกระไดพลอยโจนรับนางเป็นอนุอย่างเสียไม่ได้ ในความทรงจำของเขานางเป็นสตรีมากเล่ห์ที่มักแต่งกายแบบประโคมทุกสิ่งเข้าไประยิบระยับบาดตาจนไม่น่ามอง หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พบเจอนางอีก จนกระทั่งเขากลับพบว่าที่ผ่านมาไม่ว่าจะท่าทีประจบเอาใจเขาเกินงามหรือใช้เล่ห์กลที่คล้ายพยายามปกปิดแต่ก็ยังถูกเขาพบอย่างโจ่งแจ้งทุกคราก็ดี ยั่วยวนรุกเร้าเขาเยี่ยงผีหิวก็ดี แต่งกายฉูดฉาดจัดจ้านดั่งสตรีในหอโคมเขียวก็ดี ล้วนเป็นการเสแสร้งทั้งสิ้น!

      “อ้อ ไม่ต้องกังวลๆ โรงเตี๊ยมของผู้น้อยพบเจอผู้คนมามากนัก ย่อมไม่ถือสาคำพูดของคนเมาดอก”

“อ้อข้าลืมไป ทายาทเพียงคนเดียวของนายท่านผู้เฒ่าแห่งนครจันทรามีย่อมเก่งกาจเหนือผู้ใด”

ถ้าไม่เก่งกาจปานนั้นจะกล้าเข้ามาลูบคมเขาถึงในจวนได้เชียวหรือ!