คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CALL ME MAYBE . { chapter 1 }
มหาวิทยาลัย A
Volkswagen รุ่น beetle สีชมพูพาสเทล วิ่งผ่านประตูรั้วของมหาวิทยาลัยเข้ามาจอดที่ลานจอดของมหาวิทยาลัยท่ามกลางสายตาของผู้คนในบริเวณนั้น อาจจะด้วยรถสวยสีเด่นสะดุดตาหรืออาจจะเพราะคนขับในรถก็เป็นได้....
ครั้นเมื่อประตูรถเปิดออก เรียวขาสวยพร้อมรองเท้าส้นสูงราคาแพงค่อยๆวางลงบนพื้นอย่างนิ่มนวล เรียกความสนใจของคนรอบข้างเข้าไปอีก เมื่อใบหน้าสวยหวานพร้อมกับรูปร่างบางในชุดเดรสสั้นสีขาวมีระบายตามแบบฉบับลูกคุณหนูค่อยๆเคลื่อนกายออกมาจากรถ ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยเหมือนกับว่าไม่ได้เติมแต่งอะไร หากแต่ทำให้หนุ่มๆหลายคนแถวนั้นใจสั่นหวั่นไหวกันเป็นแถบ ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนถูกดัดให้เป็นลอนเล็กน้อยรับกับใบหน้าหวานซึ่งตอนนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะทำหน้าอย่างไรดี ริมฝีปากบางอมชมพูคลี่ยิ้มแบบอายๆออกมา เหตุเพราะเขินกับสายตาของผู้คนที่มองมา ร่างบางรีบหยิบกระเป๋าหรูออกมาก่อนจะล็อครถให้เรียบร้อย และรีบก้มหน้างุดๆออกมาจากตรงนั้น ไม่กล้าสบสายตากับใครที่มองมา ทั้งๆที่เธอควรจะชินกับมันได้แล้วแท้ๆ แต่มันก็ทำไมได้สักที.....
“เจสสิก้า จอง ถ้าเธอจะมาสายขนาดนี้ล่ะก็ ฉันจำได้ว่านัดเธอตั้งแต่เก้าโมงเช้านะ หรือฉันบอกเวลาผิด?” เสียงของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่สนิทกับเจสสิก้ามากที่สุดดังขึ้นมา เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้สีขาวข้างต้นไม้ใหญ่ อย่างน้อยเธอก็ไม่หงุดหงิดจนเกินไปเพราะอากาศที่ร่มรื่นใต้ต้นไม้ใหญ่แห่งนี้
“คุณคิม แทยอนคะ ฉันออกมาจากบ้านได้ก็เป็นอะไรที่คุณควรจะซึ้งใจสุดๆแล้วนะคะ วันนี้พวกเราไม่มีเรียนเลยนี่น่า เธอก็รู้ว่าวันแบบนี้มันเป็นวันพิเศษของฉันเลยนะ”เจสสิก้าเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนสนิทของเธอ ก่อนจะพูดด้วยด้วยน้ำเสียงน่าเห็นใจเป็นที่สุด เผื่อว่าอีกฝ่ายจะยอมยกโทษให้เรื่องที่เธอมาสายในวันนี้
“ถ้าวันพิเศษของเธอหมายถึงวันที่เธอจะได้นอนอย่างเต็มอิ่มล่ะก็ มันก็แทบจะทุกวันเลยไม่ใช่รึไงคะคุณหนูจอง วันนี้มหา’ลัยของเราอุตส่าห์จัดงานฉลองครบรอบ 70 ปีของมหา’ลัยเชียวนะ เธอไม่คิดจะโผล่หัวออกมาจากบ้านเลยเราะ! เธอมีเพื่อนเป็นคิมแทยอนผู้แสนสดใสและแสนจะร่าเริงคนนี้เลยนะ ฉันคนนี้จะไม่มีทางยอมให้เธอได้นอนตามแบบที่เธอต้องการแน่ๆ เพราะฉะนั้นวันนี้เธอจะต้องอยู่กับฉันทั้งวันเลยนะ ห้ามปฎิเสธด้วย !! เข้าใจมั้ยสาวน้อย?” คิมแทยอนพูดขึ้นด้วยความอัดอั้นตันใจกับเพื่อนสาวคนสวยที่อยู่ตรงหน้า พลางขึ้นเสียงเป็นช่วงๆเนื่องจากอารมณ์โมโหหิว(?) จริงๆแล้วเธอนัดเพื่อนสาวคนนี้ไว้ตอนเก้าโมงเช้าและได้เผื่อเวลาให้นอนบ้าง เพราะอันที่จริงงานมันเริ่มตั้งแต่เจ็ดโมงแล้ว แต่เธอกลัวเพื่อนเธอจะได้นอนน้อยเลยต่อเวลาให้อีกหน่อย นี่เธอเป็นห่วงขนาดนี้เลยนะเนี่ย แต่ดูยัยสวยนี่ทำกับเธอสิ เจสสิก้า จองมา 11 โมงครึ่ง ! อันที่จริงเธอจะไม่อะไรเลย หากเธอทานข้าวเช้าแล้ว แต่นี่เธอยังไม่ได้ทานข้าวเช้า !!! มันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับคิมแทยอนนะ การทานข้าวเนี่ย !!!!!
“โอ๊ยยย ฉันขอโทษน้า วันนี้ฉันจะอยู่กับเธอจนกว่าเธอจะพอใจเลย เดี๋ยวเลี้ยงข้าวด้วยเลยอะ ! อย่าโกรธเค้าเลยน้าแทแทน้าาา” เจสสิก้าสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของเพื่อนสนิท รับรู้ได้ถึงความหิวโหยของคนตรงหน้าอย่างชัดเจนเพราะเวลาที่เพื่อนคนนี้จะโกรธคือเวลาหิวเพียงเท่านั้นเอง ร่างบางจึงใช้ลูกอ้อนออดอ้อนสาวตัวเล็กตรงหน้าด้วยการเรียกชื่อที่ใช้เฉพาะเวลาจะอ้อนขออะไรหรืออยากให้คิมแทยอนยกโทษให้ การเรียกแบบนี้ของเจสสิก้ามักจะ....
“เฮ้อออ รู้แล้วๆ ฉันแพ้ลูกอ้อนแบบนี้ของเธอทุกทีเลยสิน่า ยัยลูกแมวขี้อ้อนเอ๊ยย”.
ได้ผลเสมอ...........:)
สาวสวยสองคนเดินจูงมือกันเข้ามาในงานฉลอง 70 ปีของมหาวิทยาแห่งนี้ ซึ่งจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ นักศึกษาจำนวนมากมายนับหมื่นหลั่งไหลกันมาไม่ขาดสาย ภายในงานมีกิจกรรมมากมายและมีของซื้อของขายเต็มสองข้างทาง คนตัวเล็กที่เดินนำหน้าตอนนี้มีของกินเต็มไม้เต็มมือไปหมดและดูเหมือนว่ากำลังมีความสุขมากเลยทีเดียว ต่างจากร่างบางที่ปล่อยให้คนข้างหน้าเดินจูงมือเธอมาเรื่อยๆ เจสสิก้าซื้อหนังสือมาเล่มหนึ่งและกำลังอ่านมันอย่างเบื่อหน่าย ไม่ใช่เพราะมันไม่สนุกหรอก จริงๆเล่มนี้เป็นหนังสือที่น่าอ่านมากเสียด้วยซ้ำ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับบ่ออธิษฐานของชางกรีกโรมัน เจสสิก้าชอบเรื่องราวแบบนี้ พวกนิทานปรัมปรา เทพนิยายกรีก เวลาอ่านแล้วเพลินดี แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ตอนนี้ เนื่องด้วยอากาศร้อนในตอนเที่ยงทำให้เธอเหงื่อออกและรู้สึกเหนียวเหนอะหนะไปทั้งตัว จนทำให้ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย เธอจึงปิดมันและเก็บมันเข้าไปในกระเป๋า ก่อนจะถามเพื่อนสนิทที่เดินอยู่ข้างหน้าว่า
“แทยอน แล้วแบคฮยอนของเธอไปไหนซะล่ะ ปกติเห็นเขาติดเธอจะตาย วันนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงา...” ร่างเล็กหยุดเดินทันที เมื่อได้ยินชื่อที่ไม่อยากได้ยินในเวลานี้ เธอหันไปมองคนที่เธอจูงมืออยู่ด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะตอบว่า
“อย่าไปพูดถึงไอหมานั่นเลย พูดแล้วมันหงุดหงิด ! ฮึ่ยยย ไปซื้อลูกชิ้นร้านนั้นกันดีกว่า” ว่าแล้วก็จูงเจสสิก้าให้ไปซื้อลูกชิ้นด้วยกัน เจสสิก้าได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาในความพ่อแง่แม่งอนของทั้งสองคนนี้ จะมีสักวันไหมนะ ที่สองคนนี้จะรักกันแบบไม่ต้องทะเลาะกันเนี่ย...
“ป้าๆ เอาสิบไม้เลย เร็วๆด้วยหนูหิว” คิมแทยอนพูดแบบไม่เจียมของที่อยู่ในมือเลยแม้แต่น้อย คนขายมองหน้าเธอสลับกับของในมือด้วยสายตาแปลกประหลาดยากจะคาดเดา ก่อนที่จะลงมือทำให้เธออย่างรวดเร็ว
“เห้ยนั่นมันน้องเจสสิก้า ดาวคณะอักษรกับน้องแทยอน ดาวคณะนิเทศนี่หว่า วันนี้โชคดีจังเว้ย น่ารักเป็นบ้า ! จีบได้ป่ะวะ” ชายหนุ่มสองคนที่เดินผ่านสองสาว พูดออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจ สองสาวชินแล้วกับคนไร้มารยาทเช่นนี้ กะว่าจะปล่อยผ่านไป หากเพื่อนของผู้ชายคนนั้นไม่พูดประโยคต่อไปขึ้นมา
“เสียใจวะ อย่าได้หวังเลยแก น้องเจสสิก้าเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของตระกูลจอง ตระกูลที่มีธุรกิจหลายพันล้านอยู่ในมือ คิดว่าเขาจะยกลูกสาวคนเดียวให้แกหรอวะ ฝันไปเถอะ ส่วนน้องแทยอนรายนั้นเขามีแฟนแล้ว รู้สึกจะเป็นไอแบคฮยอน เห็นคอยเดินตามน้องเขาเหมือนหมาเลยวะ เห็นแล้วน่าสมเพชชะมัด ฮ่าๆๆๆ” ชายหนุ่มสองคนหัวเราะออกมาเสียงดัง โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนกำลังแผ่รังสีอำมหิตอยู่ใกล้ๆ แทยอนที่มีไม้ถือลูกชิ้นในมือแสยะยิ้มนิดๆ ก่อนจะหันหลังกลับและเดินไปหาผู้ชายสองคนที่กำลังหัวเราะไม่หยุดอย่างรวดเร็ว โดยที่เจสสิก้านั้นยังไม่ทันจะเอ่ยปากห้าม เธอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และ..
“กึก !“ เสียงไม้ลูกชิ้นกระแทกอย่างเต็มแรงเข้าไปในปากของชายหนุ่มที่กำอ้าปากหัวเราะอย่างสะใจ เสียงและการกระทำนั้นทำให้ผู้คนหันมาสนใจกันเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างยืนอึ้ง ยกเว้นคนเดียว...เจสสิก้า จอง
“จำไว้นะว่าพวกนายไม่มีสิทธิมาว่าแบคฮยอนของฉัน ! เขาดีกว่าพวกนายหลายเท่า อย่างน้อยเขาก็หน้าตาดีกว่าพวกนายมาก จะว่าอะไรให้หันเจียมเนื้อเจียมตัวซะมั่ง นายหาว่าเขาตามฉันเหมือนหมา นายรู้ไหมว่าเขาทำอะไรเพื่อฉันบ้าง มีหมาแบบเขาก็ยังดีกว่ามีคนแบบพวกนาย ! จำไว้ซะว่า หมาของฉัน ฉันว่าได้แค่คนเดียว พวกนายอย่าแม้แต่จะคิดเชียว ถ้ารู้นะ แม่จะเอาลูกชิ้นกรอกปากพวกนายให้ตายไปเลย คอยดู ! เข้าใจมั้ย?!?” แทยอนพูดด้วยความโมโห ที่มีคนมาว่าคนรักของเธอ ตอนนี้เธออาจจะงอนเขาอยู่ แต่เธอก็รักเขามาก มากพอที่จะไม่ยอมให้ใครมาว่าเขาได้...
ชายหนุ่มสองคนพยักหน้าหงึกๆ ไม่เคยคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งจะโหดได้ถึงเพียงนี้ คิมแทยอนพยักหน้าอย่างพอใจ และหยิบลูกชิ้นขึ้นมากินอีกหนึ่งไม้ ก่อนจะเดินจากไป...
ขณะเดียวกันนั้น เจสสิก้าที่ยืนรอแทยอนอยู่ที่เดิม เพราะเธอไม่กล้าเข้าไปใกล้ กลัวจะเป็นภาระของแทยอน จึงคอยสังเกตเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยความเป็นห่วง ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนตัวเล็กของเธอห้าวหาญขนาดไหน แต่เธอก็ยังอดห่วงไม่ได้อยู่ดี เพราะยังไงแทยอนก็เป็นผู้หญิงนี่น่า
“คุณครับ...คุณ คุณทำกระเป๋าสตางค์ตกน่ะครับ” เสียงทุ้มเรียกสติของเจสสิก้าให้กลับคืนมา คอที่กำลังชะเง้อมองแทยอนอยู่ก็หันกลับมามองที่คนที่เป็นเจ้าของเสียงทุ้มนั้น...
“.........” เมื่อสายตาของเธอหันไปเห็นชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธอพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองค้างอยู่อย่างนั้น เธอรู้สึกถึงเสียงหัวใจของตัวเอง หัวใจที่ไม่เคยเต้นให้กับใคร หากวันนี้มันเต้นให้กับเขา ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอ....
“คุณ...เป็นอะไรรึเปล่าครับ” ชายหนุ่มโบกมือหนาผ่านหน้าหญิงสาวสองสามที ก่อนที่คนตรงหน้าจะกระพริบตาปริบๆเหมือนได้สติ ชายหนุ่มจึงยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะยืนกระเป๋าสตางค์คืนให้เธอ
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับมาอย่างเบลอๆ ก่อนจะขอบคุณเขา
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปก่อนนะ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินหันหลังจากไป
เขาไปแล้ว...แต่ทำไมหัวใจของเธอกลับยังเต้นแรงแบบนี้นะเจสสิก้า
.
.
.
“เฮ้ !!!!! เจสสิก้าาาาา”เสียงแทยอนตะโกนอยู่ข้างๆหูของเจสสิก้า เรียกสติเธอให้กลับคืนมาอีกครั้ง
“โอ๊ยย ! อะไรของเธอเนี่ยแทยอน อยู่ใกล้กันแค่นี้พูดธรรมดาก็ได้ ไม่เห็นต้องตะโกนเลย”เจสสิก้าถอยห่างจากแทยอนเล็กน้อย ก่อนจะเอามือลูบใบหูของตัวเองเบาๆ
“ถ้าเธอรู้ว่าฉันเรียกเธอด้วยเสียงที่ค่อยๆเพิ่มระดับมามากกว่าสิบโทน...เธอจะไม่พูดกับฉันแบบนี้ = =” แทยอนเข้ามือกอดอกก่อนจะส่ายหน้าเบาๆและพูดขึ้นต่อว่า
“แล้วเมื่อกี้เธอเป็นอะไร ยืนเหม่อเชียว เมื่อกี้ฉันเห็นคริสมาคุยกับเธอแวบๆด้วย รู้จักกันตอนไหนเนี่ย”แทยอนถามด้วยความเป็นงุนงง เพราะเจสสิก้าไม่น่าจะไปทำความรู้จักกับผู้ชายที่ไหนได้เลย
“ผู้ชายคนนั้น....ชื่อคริสหรอเนี่ย”เจสสิก้าพูดขึ้นอย่างเหม่อลอย ใจของเธอเต้นแรงเมื่อได้ยินชื่อของคนๆนั้น
“ใช่แล้ว เขาเป็นเพื่อนกับแบคฮยอน ชื่อคริส อยู่คณะวิศวะ หน้าตาดีเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งมหาลัยเลย ฉันเคยเจอตอนมากับแบค หล่อจริงๆแหละแต่สู้ไอหมาของฉันไม่ได้หรอก...เอ่อ..ฉันหมายถึง..หมอนั่นมันทำอะไรเธอรึเปล่า?”แทยอนเอ่ยสรรพคุณของชายหนุ่มที่ชื่อคริสโดยที่คนข้างๆยังไม่ได้เอ่ยปากถามสักคำ แถมยังเผลอชื่นชมคนรักของตัวเองอีกด้วย ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นเพื่อนสาวคนสนิทยังคงยืนเหม่ออยู่เหมือนเดิม
“แทยอน...หัวใจฉันเต้นแรงมากเลย..ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตกหลุมรัก..”เจสสิก้าพูดขึ้นโดยผ่านการประมวลผลจากหัวใจของเธอเรียบร้อยแล้ว ในนิยายที่เธอเคยอ่านเวลาที่ผู้หญิงพบผู้ชายที่ตนเองรัก ผู้หญิงเหล่านั้นมักจะหัวใจเต้นแรงเสมอ ในตอนนี้เธอก็รู้สึกแบบเดียวกัน เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบเจอกับตัวเองมาก่อน
“โธ่...นึกว่าอะไร ที่แท้ก็แค่เธอกำลังจะตก....อะไรนะ!!!!! ตกหลุมรักงั้นหรอ!!!!!!!!!!”แทยอนที่ได้ยินดังนั้น ถึงกับตะโกนด้วยหลอดเสียงมากกว่าสิบแปดหลอดในตัวของเธอ พระเจ้า! เพื่อนสาวที่ไม่เคยสนใจผู้ชายหน้าไหนที่มาจีบ วันๆเอาแต่นอนกับอ่านหนังสือเนี่ยนะ? กำลังจะตกหลุมรัก!
“ชู่ววว เบาๆสิแทยอน ฉันอายคนอื่นเขานะ ดูสิคนมองใหญ่แล้ว”เจสสิก้าทำเสียงเตือนให้แทยอนเบาๆ เธอแค่กำลังจะตกหลุมรัก ไม่ได้บอกว่าจะไปฆ่าใครสักหน่อย
“เบาไม่ได้หรอกของอย่างนี้ จองเจสสิก้ากำลังตกหลุมรักเลยนะ พูดไปใครเขาจะเชื่อ! แต่คุยตรงนี้มันไม่ค่อยถนัด ไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่า”ว่าแล้วแทยอนก็รีบจูงเจสสิก้าออกมาจากตรงนั้น มานั่งคุยกันตรงม้านั่งตัวยาวข้างตึกเรียนซ่งเป็นที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านสักเท่าไร
“อธิบายให้ฉันฟังหน่อย ว่าทำไมเธอถึงคิดว่าตัวเองกำลังตกหลุมรัก”แทยอมถามขึ้นพลางจ้องหน้าเจสสิก้าอย่างกับจะกินคนตรงหน้าเข้าไปหากเธอไม่ตอบคำถามภายในวินาทีถัดมา
“ก็เอ่อ...คือว่าหัวใจของฉันมันเต้นแรงมากเลยตอนที่เห็นหน้าเขา หัวมันโล่งไปหมด ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาเลยตอนที่เขายื่นกระเป๋าสตางค์ที่ฉันทำตกมาให้ รู้สึกเหมือนโดนเวทมนตร์อะไรสักอย่าง ฉันไม่เคยเข้าใจความรู้สึกแบบนี้เลยตอนอ่านนิยาย แต่วันนี้แหละที่ฉันเพิ่งจะเข้ามัน เธอว่าฉันกำลังตกหลุมรักรึเปล่าอะแทยอน”เจสสิก้าตอบออกไปตามที่เธอคิด ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีเล็กน้อยยามพูดถึงอาการประหลาดของตัวเองก่อนจะหันไปถามเพื่อนที่นั่งมองเธออย่างอึ้งๆเพื่อย้ำความมั่นใจว่าเธอไม่ได้คิดผิด
“ให้ตายเถอะ เธอทำฉันขนลุกนะสิก้า เธอตกหลุมรักเป็นครั้งแรก แถมยังเป็นรักแรกพบอีกด้วย ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้วเนี่ย...”คิมแทยอนพูดออกมาอย่างไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองสักเท่าไร เธอยังคงอึ้งกับเรื่องราวกะทันหันในครั้งนี้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆเรียกสติกลับคืนมา อย่างน้อยเธอก็แน่ใจแล้วว่าเจสสิก้าไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนอย่างที่เธอเคยสงสัยแน่นอนแล้วตอนนี้
“แล้วฉันมีทางจัดการกับอาการแบบนี้มั้ย? ฉันชอบนะเวลาที่หัวใจเต้นแรง และฉันก็ไม่อยากปล่อยมันผ่านไป แต่ฉันไม่รู้อะไรเลย เธอว่าฉันควรจะทำยังไงดี?”เจสสิก้าพูดออกมาอย่างไม่ปิดบังเพื่อนสาวตรงหน้าพร้อมถามความเห็น เพื่อนสาวที่ถูกขอความคิดเห็นครุ่นคิดสักครู่ก่อนใบหน้าสวยจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“จะไปยากอะไรล่ะเจสสิก้า.......”แทยอนจ้องหน้าเพื่อนสาวด้วยแววตานึกสนุก
“จีบเขาสิ....”
ไม่เป็นไรตอนหน้ายังมี ติดตามกันได้นะจ้ะ
จะทำอย่างไรเมื่อเจสสิก้าจองผู้ใสซื่อตกหลุมรัก?
ฮี่ๆๆๆ
ความคิดเห็น