คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ร่มและฝน (Brontophobia) l #anjae
Title : ร่มและฝน ( Brontophobia )
Pairing : Young K x Jae
'Brontophobia' (n.) โรลัวฟ้าร้อ ,อาารหวาลัว่อฟ้าร้ออย่ารุนเเร
ผู้ป่วยมัมีอาาร ัวสั่น หายใหอบ หัวใเ้นเร็ว ปวศีรษะและหูอย่ารุนแรเมื่อไ้ยินเสียฟ้าร้อ
พัเฮยอ เลียหน้าฝน
เาไม่อบทุรั้ที่หันออไปมอนอหน้า่าและพบหยาฝนที่โปรยลมา หมัวเออยู่บนเียทันทีเมื่อพบว่าเ้าวันใหม่นั้นมันเเสนเปียปอน นำนวนไม่น้อยอบหน้าฝนเพราะฝนพรำๆทำให้หัวใมันุ่ม่ำ ทำให้รู้สึสบและสบายใ แ่สำหรับเาอนนี้ ลิ่นไอฝนที่ผ่านหน้า่าในห้อนอนอเาทำให้เารู้สึัมูนิหน่อย เามีอาารเเพ้่อสิ่่าๆมามายนับไม่ถ้วน ไม่ว่าะผลิภั์านมวัว ผับ้าล่ะ ผลไม้บ้าล่ะ นหมา เสรอไม้ แสแ เเละอื่นๆอีมายมานเาเอ็ลืมๆมันไปบ้าเเล้ว ทั้หมทั้มวลที่เามีอาารแพ้มันึทำให้ารใ้ีวิอเาลำบาอยู่บ้า รวมถึภูมิแพ้อาาศ
เฮยอามไม่หยุั้เเ่เาลืมาื่นึ้น มูอเฮยอ่อน้าอ่อนไหว่ออาาศที่เปลี่ยนแปล เพียเเ่อาาศื้นึ้นเพราะฝน มัน็ทำให้มูอเาัแถมยัมีน้ำมูไหลอี แน่นอน เฮยอรำาัวเออนนี้มาๆ โถ่เ้ารรม สสัยาิ่อนเรื่อมาเินไป าินี้เลยไ้เรื่อเยอะสมใเลยไหมล่ะ เฮยอ นอาะเลียฝนแล้ว เายัลัวมันอี้วย แ่เฮยอไม่ไ้ลัวหยาน้ำใสๆที่หล่นมาาท้อฟ้า สิที่เาลัวมาลอเป็นสิ่ที่มัะเิึ้นในวันที่ฝนหนั
เสียฟ้าร้อ ือศัรูัวาอเฮยอั้เเ่เ็นโป่านนี้แล้ว เ็หนุ่มมัธยมปลายปีสออย่าเฮยอ็ยัไม่สามารถิวิธีารรับมือับมันไ้เลย
ะโทษธรรมาิ็ไม่ใ่เรื่อ เฮยอเอ็ไม่ใ่พระเ้าที่ะสั่ลมฟ้าอาาศไ้เสีย้วย ทำไ้เเ่มุัวในผ้าห่มเียบๆและหมัวเอลไปับเีย่อไป
วันนี้เฮยอไม่อยาไปโรเรียนเลย
นแล้วนรอ เสียนาฬิาปลุที่ั้ไว้็เือนใเฮยอไว้ว่าเา้อพาร่าัวเอลุึ้นาเีย อาบน้ำล้าหน้าแปรฟันแ่ัว้วยุเรื่อแบบนัเรียน เาบรรผูไท์สีแเ้มลบนเสื้อนัเรียนสีาวเเนยาวเเละทับ้วยสเวเอร์สีน้ำาล ทำให้เาอุ่นใมาึ้้นในวันที่อาาศหนาวเย็นทำิวัรประำวันอัวเอให้เสร็่อนเ็โมสิบรึ่ เพราะเาเอ้อเสียเวลาเินาบ้านไปยัโรเรียนอีสิบห้านาที ถ้ามัวเเ่เอ้อระเหยเาเอไปเรียนไม่ทันาบแร
อาหารเ้าที่แม่อเาเรียมไว้่อนออไปทำานถูวาไว้บนโ๊ะเหมือนทุวัน เามอมัน้วยสายาเหาหอย ่วนี้ไม่่อยไ้เอับแม่เท่าไหร่เลยแ่ทำอย่าไรไ้ แม่อเา้อไปทำานแ่เ้า เป็นเรื่อปิมาลอ เาว้าเอาเเน์วิเ้าปาแบบลวๆ เมื่ออิ่มท้อเเล้วมือ็ว้าหยิบระเป๋านัเรียนเเละร่มันหนึ่่อนออาบ้านเพื่อเินทาไปยัโรเรียน
ระหว่าทาไปยัโรเรียน ฝนโปรยลมาอย่าไม่าสายและไม่มีทีท่าว่าะหยุลเร็วๆนี้ ถนนหนทา็เปียนอไป้วยหยาน้ำฝน มอูผู้นมามายที่เินผ่านไปมาระหว่าทา ร่มเเ่ละนบนท้อถนน่า็อวสีสันึ่ันเเละัน เมื่อมอูภาพรหน้า อย่าน้อยๆมันเเ่เเ้มวันเทาๆอเฮยอให้มีสีสันึ้นบ้า ถึแม้ว่าเาะไม่อบเเ่็อยิ้มไม่ไ้อยู่ีเมื่อมอเห็นร่มันสีเหลือเ่นอนหนึ่มาแ่ไล
"ไเฮยอ" ัยอฮยอน เพื่อนอเฮยอั้เเ่ประถมโบมือทัทายเฮยอ้วยสีหน้าท่าทาที่สใสผิับอาาศวันนี้เหลือเิน ผมสีส้มูาอยอฮยอนโเ่นว่าใรบนท้อถนนรวมับหน้าาเี่ยวมที่ละม้ายล้ายลึับสุนัิ้ออมเ้าเล่ห์
เป็นส่วนผสมที่ลัวีะมั
ไม่ว่าะเป็นวันนี้หรือวันไหนยอฮยอน็ยัยิ้มออมาไ้เสมอ เฮยอยัำรอยยิ้มอเ็อ้วนในวันแรที่เอันที่สนามเ็เล่นไ้ แล้วมอูหนุ่มสุฮ็อในวันนี้สิ รู้ัันมาเินรึ่ีวิ เาเอันรั้เเร็อนหวบ นอนนี้พวเาอายุสิบเ็ปี รวมๆ็ปาเ้าไปปีที่สิบเอ็ที่รู้ัันแ่ยอฮยอน็ไม่เยเปลี่ยนไปเลยสันิ
่อให้หมู่เมฝนะหนาเเ่ไหน็ไม่เยบบัแสสว่าอยอฮยอนไ้เลย รอบๆัวอเาูมีสีสันไปหมเมื่อไ้เ้าใล้ยอฮยอน ทุรั้ที่ยอฮยอนเอ่ยพูทัทายสั้นๆหรือเเ่โบมือให้นิหน่อย หัวใเทาๆอเฮยอ็สว่าไสวึ้นมาไ้อย่าไม่น่าเื่อ เพราะเป็นนแบบนี้ล่ะมั้ อะไรๆ็น่ามอไปเสียหม
"แล้วฝนแบบนี้ ไม่เป็นไรแน่นะ"
"ิว่านะ"
ยอฮยอนพยัหน้าให้ับำอบเรียบๆนั้น ถึเเท้ในใะยันึเป็นห่วแ่เา็ไม่ไ้พูอะไรอบไป ราบใที่ยัไม่มีอะไรเิึ้น เา็ไม่ำเป็น้อัวลยอฮยอนเป็นหนึ่ในไม่ี่นที่รู้เรื่ออเฮยอไปเสียแทบะทุเรื่อ สิ่ที่เฮยออบ สิ่ที่เฮยอแพ้ สิ่ที่เฮยอลัว แ่มีอยู่เรื่อหนึ่ที่ยอฮยอนไม่เยไ้รู้เลย และไม่มีวันที่ะไ้รู้
วามรู้สึในใอเฮยอที่มี่อยอฮยอนลอมา
"วันนี้เลิเรียนแล้วไปเล่นเมที่บ้านันไหม" ยอฮยอนเอ่ยวนราวับเป็นเรื่อปิ แ่รู้ไหมว่าำวนนั้นทำให้เฮยอหัวใพอโทุรั้ที่ไ้ยิน
"เอาสิ" เฮยอยิ้มรับ้วยวามีใแ่็ยัเ็บอาาร
วามลับเพียเรื่อเียวที่เฮยอะเ็บมันไว้ายอฮยอนไปลอาล เาไม่อยาให้เพื่อนนสำัรหน้าหายไป ่อให้อยาะะโนออไปเเ่ไหนแ่เาเอ็ยัี้ลาเินไปที่ะพูออมา ลัวว่าเาะเสียวันีๆแบบนี้ไป ลัวว่าเาะเสียเรื่อีๆที่มี่อันเเบบนี้ไป ลัวว่าเาะเสียยอฮยอนไปลอาล เส้นทาอมิรภาพที่เาไ้เลือ เเบบนี้แหละ ีที่สุเเล้วระหว่าเาเเละยอฮยอน
เวลาผ่านไปเร็วอย่าับโห รู้ัวอีทีพวเา็เินมาถึห้อเรียน ยอฮยอนทิ้ระเป๋าลที่โ๊ะประำอัวเอที่ิๆันับหน้า่า เาว่าเฮยอไม่อบเเน่ๆที่ะ้อนั่ริมหน้า่าในวันที่ฝนแบบนี้ึเลือที่ะนั่ฝั่ในและให้เฮยอไ้ทิ้ัวนั่ลที่ที่นั่้าๆเา ภาพอยอฮยอนที่เหม่อมอออไปนอหน้า่า เฮยอไม่สามารถปิเสธว่าเาอบเเอบมอมันมาที่สุเลย เมื่อาหลัเป็นฝนที่โปรยปราย เาลับอบึ้นมาทั้ๆที่เป็นสิ่ที่เาไม่่อยถู้วยเท่าไหร่
าบเรียนอนเ้าเ็มไป้วยวิาที่่อน้ายาอย่าิศาสร์และฟิสิส์ บทเรียนเรื่อใหม่ๆที่ำลัศึษามีบ้าที่เ้าหัวเเละไม่เ้าหัวในเวลาเียวัน สำหรับเฮยอที่ั้ใเรียนอาะไ้อะไรมาว่าน้าๆโ๊ะเาที่เรียนๆหลับๆสลับไปมานเา็อยปลุยอฮยอนทุรั้ที่อาารย์หันมามอ
"ถ้าเป็นเเบบนี้ะเรียนรู้เรื่อไ้ยัไ" เฮยอทำเสียุที่น้าๆเาไม่่อยั้ใเรียนเท่าที่วร เฮยอเอาหนัสือเเ้าที่หัวอยอฮยอนเบาๆทำให้ยอฮยอที่ฟุบหน้าลไปับโ๊ะเยหน้ามามอนที่บ่นระปอระเเปใส่ นิสัยเ็หลัห้อยอฮยอน่อให้ย้ายที่รอบๆ็ไม่เย่วยอะไรเลย เฮยอไ้เเ่ถอนหายใให้ับเพื่อนอเา
"ไม่เห็นเป็นไรเลย" ยั ยัไม่สำนึ ยอฮยอนหัวเราะให้เฮยอที่ำลัหัวเสียับเา เา้อใบหน้าอเฮยอที่ำลับ่นพฤิรรมในห้อเรียนยิ่ว่ารูห้อปรอ ปาเล็ๆพูบ่นไปเรื่อยไม่หยุ ยอฮยอนไม่ไ้ยินเสียหรือำบ่นอเฮยอเลย เาสนใเเ่ภาพรหน้า เฮยออนนี้ที่น่าบีบเหลือเิน เ้าไ่เ
"ไม่เป็นไรไ้ยัไ หืม"
"็ันมีนายไ ่อยลอสมุนายทีหลั็ไ้"
ำอบเรียบๆอยอฮยอนนั้นมันทำให้หัวใอนฟัเ้นโรมราม ไม่เป็นัหวะเอาเสียเลย เฮยอีเ้าที่ไหล่อยอฮยอนนเสียั้อไปทั่วห้อนเพื่อนๆร่วมั้นเรียนรวมถึอาารย์้อหันมามอหา้นเสีย ยอฮยอนลั้นหัวเราะ้วยาร้มฟุบลไปับโ๊ะอีรอบ ทิ้ให้เฮยอนั้น้อรู้สึเินอายนอยาะมุลิน เฮยอทำไ้เเ่ยิ้มแห้ๆอบทุนไป ำไว้เลย ไอิ้อเ้าเล่ห์ !
"ิน้าวัน" นิ่เป็นหลับ ยับเป็นแ
ยอฮยอนหลัาื่นึ้นมา็เป็นอนพัเที่ยพอี เรื่อเเรที่ออมาาปา็ไม่พ้นเรื่อารินัเิม ่อให้ัวโเเ่ไหน ไอเ็อ้วน็ยัเป็นไอเ็อ้วนนวันยั่ำ ถึยอฮยอนะินเยอะนเหมือนะินแลามเ้าไปไ้ทั้ัว เเ่หุ่นเาไม่ไ้อ้วนึ้นเลยเเม้เเ่น้อย เาลับูเฟิร์มึ้น้วย้ำ มอัวเอเเล้ว็เศร้าใ เฮยอมอยอฮยอนที่มีร่าายที่โระฟิ หุ่นล่ำๆสมส่วนับล้ามเเน่นๆ เเละลับมามอัวเอที่ผอมะหร่อ เะร้อไห้
เฮยอมีวามสุอยู่ีที่ไ้เินไปโรอาหารับยอฮยอนและไ้ทาน้าว้วยัน ถึแม้ว่าอาหารอเฮยออาะัารยาว่ายอฮยอนที่ินไ้ทุอย่าบนโลใบนี้ แ่ยอฮยอนไม่เยบ่นเาเลยสัำ แถมยัอยัแอาหารที่เฮยอไม่แพ้มาให้อยู่เสมอๆ
ทั้สอทิ้ัวนั่ลในฝั่ร้ามัน เฮยอมอยอฮยอนเมือบอาหารรหน้า้วยวามหิวโหย ่าาเฮยอที่่อยๆินมันไปเรื่อย ๆ ารไ้มอนร้ามมันทำให้เาอิ่มใมาว่าเรื่อไหนๆเสียอี ภาพยอฮยอนเี้ยวุ่ยๆเ็มแ้มสอ้า ทำให้เารู้สึทั้เอ็นูและหมั่นไส้เ็อ้วนรหน้าในเวลาเียวัน
"ินเสร็เเล้วหรอ" เฮยอที่เพิ่ินไปไ้ไม่ถึรึ่าน เยหน้าึ้นมามออีที็พบว่านรหน้าไ้เมือบทุอย่าลไปในท้อเรียบร้อยเเล้ว หลัานือารที่ไม่มีเศษอาหารใๆเหลืออยู่เลย ถ้าะินนานี้ไม่เลียานไปเลยล่ะยอฮยอน
"นมันหิว ่วยไม่ไ้" พอพูบ ยอฮยอน็เาะนมล่อในมือเเละเอาเ้าปาทันที เฮยอไ้เเ่หัวเราะให้ับารระทำอนรหน้า
"ั้นเี๋ยวเรารีบินนะ ะไ้ไปทำอย่าอื่น่อ" เฮยอั้าวให้ำโึ้นเพื่อหวัว่ามันะหมเร็วึ้นว่าารินำเล็ๆ นเมล็้าวิอยู่เหนือริมฝีปาอเาโยไม่รู้
"ไม่้อ" ยอฮยอนส่ายหน้าให้วามี้เรใอเฮยอพร้อมโน้มัวเพื่อหยิบเม็้าวที่ิอยู่บนเหนือริมฝีปาอเฮยอออ และ่อยปัๆมันทิ้ไป เฮยอที่รีบินเลยไม่ทันไ้ั้ัวับารระทำอนร้ามมานั ทำเอาใเาเหมือนะหยุเ้นไปเลย
"เราลัวนายเสียเวลา"
"ไม่เป็นไร อยาเสียเวลา"
นายมันบ้ายอฮยอน เฮยอพอแ้มเพื่อับวามรู้ีนแทบบ้าในใเอาไว้ ยอฮยอนยิ้มให้เหมือนอย่าเย อาเพราะเป็นเพื่อนสนิทันยอฮยอนถึไ้ใีับเานานี้ แ่ทุรั้ที่ยอฮยอนใี้วย เาไม่สามารถสลัวามรู้สึที่เ้า้าัวเอไปไ้เลย พยายามะไม่ิ แ่ทุรั้ที่ยอฮยอนทำมัน เา็เผลอปล่อยให้วามรู้สึนี้มันเ้ามาในใะไ้
"เอาานไปเ็บัน" ยอฮยอนวน เฮยอ็รีบลุามไปิๆ
เมื่อเ็บานอาหารเ้าที่เ้าทา ทั้สอนพาันเินลับไปยัห้อประำอัวเอแ่เฮยออัวเเยไปเ้าห้อน้ำนเียวเสีย่อน ยอฮยอนเลยมายืนรอที่ทาเินเพื่อรอที่ะลับไปยัห้อเรียนพร้อมๆัน เมื่อยอฮยอนพยัพเยิหน้าให้เฮยอ็รีบวิ่ปรู๊ออไปทันที
ยอฮยอนมอร่าผอมๆที่ำลัวิ่ห่าออาเาไป้วยวามน่าเอ็นู ะผ่านไปี่ปีเฮยอที่เารู้ั็ไม่เยเปลี่ยนไปเลย เฮยอยัเป็นเ็น้อยี้เรใอยู่เสมอ เป็นนน่าทะนุถนอม อบใส่ในอื่นทั้ๆที่เาเอนั่นเเหละวรใส่ใัวเอ่อนใร เพราะเป็นแบบนี้ เฮยอเลยเป็นนที่ยอฮยอนอยาูแลไปลอๆ
เามอไปนอหน้า่า เาสัเไ้ว่าลมมันพัเ้ามาที่ทาเินเเรึ้นผิปิ ลุ่มเมฝนเริ่ม่อัวนเป็นลุ่ม้อนสีำมุมัว เารู้ไ้ทันที ฝนห่าให่ะามมาอีไม่นานนั สายฟ้าฟาเปรี้ยปร้าบนอยู่ฟาฟ้านมอเห็นเป็นลำแส
โร้ม !
ท้อฟ้าำรามเสียัสนั่นไปทั่วโถทาเินโยไร้สัาบอใบ้ ไฟทั้อาารับพรึบลโยทันที ทำเอาทั้ทาเินูมืไปหมทั้ๆที่เวลาอนนี้ยัเป็นอนลาวันอยู่เลย เเรระแทอเสียฟ้าร้อทำเอาัวยอฮยอนเาอบหน้า่า เาสัเบานระที่สั่นาเเรสะเทือนอเสียฟ้าร้อ ทำเอาเหล่านัเรียน้มัวลเเละอุหูให้ับเสียที่ัลั่นนปวหู นัเรียนส่วนใหู่เหมือนะไม่เป็นไร ยเว้น...
อ้า !
เฮยอ !
ทันทีที่เสียฟ้าร้อสิ้นสุเสียอใรบาน็รีร้อออมา วามิแรเเละวามิเียวที่เเล่นเ้ามาในหัวอเาทันที วาอยอฮยอนเบิว้าเมื่อไ้ยินเสียอนที่เาุ้นเยัลั่นมาาอีฟาอทาเิน
เฮยออยู่ไหน เา้อามหาเฮยอ
ท่ามลาวามมื เายมือถือึ้นมาเปิไฟาย เาลับหลัหันรีบเร่ฝีเท้า วิ่ออไปพุ่ัวไปหานที่เาเป็นห่ว เสียรีร้อเมื่อี้ที่ัพร้อมๆับเสียฟ้าร้อ ไม่ผิเเน่ เสียอเฮยอ เาำมันไ้ี ยอฮยอนนึโทษัวเอที่ปล่อยเฮยอไปามลำพั เามันบ้าที่สุ
โ่ริๆ ยอฮยอน นายลืมเรื่อนี้ไปไ้ยัไ
เฮยอลัวฟ้าร้อฟ้าผ่ายิ่ว่าสิ่ใ เาะรีร้อ หัวใเ้นเร็ว หอบระรัวและร้อไห้ฟูมฟาย เฮยอไม่ไ้อยาลัวฟ้าร้อ แ่เา็ไม่สามารถทำอะไรับวามลัวอเาไ้เหมือนัน นายอฮยอนไ้ยินเสียฟ้าร้อ เสียเมื่อรู่มันันเาเอยัใ แล้วสำหรับเฮยอล่ะ วามลัว วามเ็บปวที่เฮยอ้อเเบรับมันะมาว่านี้สัี่เท่า
เฮยอ นายอยู่ไหน
เฮยอ ันำลัไปหา
เฮยอ ไ้โปรอย่าเป็นอะไรเลย
ในหัวอยอฮยอนอนนี้ไม่เหลือวามิอื่นอีเลย มีเเ่เรื่ออเฮยอลอยล่ออยู่ในนั้น เารู้ว่าเาเพียเเ่้อรีบวิ่ วิ่ไปหาเฮยอ นที่เาเป็นห่วสุหัวใ เาระวนระวายมาๆ เหื่อออามร่าาย ัวสั่นสะท้านไม่่าัน หน้าออเามันุแน่นไปเสียหม หัวใเหมือนะแเป็นเสี่ยๆเมื่อไ้ยินเสียรีร้ออเฮยอัึ้น วามิในหัวไม่เป็นระเบียบ มันเลิเปิเปิไปหม มีเเ่วามัวลใลัวเฮยอเป็นอะไร เพียเเ่ระยะทาเินไปหาห้อน้ำ ทำไมยอฮยอรู้สึมันไลเหลือเิน
ทำไมอนนี้ เาไม่ไ้อยู่รนั้น
รที่้าๆพัเฮยอ
เรื่อราวเ่าๆย้อนลับเ้ามาในหัว เหมือนหนัม้วนเ่าถูายึ้นในวามทรำอยอฮยอน วันที่เาเอเฮยอรั้เเร ที่โรเรียนประถมเาับเฮยอเป็นเพื่อนร่วมห้อที่ไม่ไ้สนิทันมานั แ่ทั้สอนอยู่ทำเวรวันเียวันเลยพอะรู้ัมัี่ันบ้า เฮยอลัวฟ้าร้อเพราะประสบาร์วัยเ็ที่โหร้าย เมื่อรั้ยัเ็เฮยอมีร่าายที่ไม่่อยเเ็เเรนัึถูเพื่อนๆเเล้ไ้่ายๆ
เรื่อทั้หมเิึ้นในวันฝน วันนั้นเป็นวันที่ฝนหนัเหมือนเ่นวันนี้
"ะทำอะไรเรา ปล่อยเราเี๋ยวนี้นะ ! " เสียเล็แหลมอเ็น้อยเฮยอร้อประท้วทั้น้ำาเมื่อถูลุ่มเพื่อนที่ัวให่ว่ารุมันันเาไปในู้เ็บอที่อยู่หลัห้อ ร่าอเฮยอที่ผอมบานั้นไม่สามารถสู้เเรอเ็ที่ัวโว่าไ้ึถูันเ้าไปในู้ เฮยอร้อไห้ฟูมฟายเหมือนท้อฟ้าที่ำลัร้อไห้อยู่ในเวลานี้ เาลัวู้นี้ ในู้มัน่ามืมิ เามอไม่เห็นอะไรเลย
เาลัว ลัวสุหัวใ
"็เพราะนายนั่นเเหละที่ไปฟ้อรูเรื่อ้อสอบ เราเลยโนปรับหมเลย" เสียเ็นู่รีร่น่าเฮยอที่อยู่ในู้
"มันไม่วามผิันสัหน่อย นายนั่นเเหละที่ี้โ ! ปล่อยเราออไปเี๋ยวนี้นะ" เฮยอโ้อบ
"นายหาเรื่อเอ เพราะั้น็อยู่ในู้นั้นไปนเียวเถอะ ฮ่าๆๆๆ" เสียหัวเราะ่อยาไปเพราะัวารนั้นเินออไปาห้อทิ้เฮยอไว้ลำพั
"ปล่อยเราออไปนะ ! ่วย้วย ! ่วย้วย !" เฮยอะโนสุเสีย ทุบู้เหล็้วยเเรสุำลัเท่าที่เาะทำไ้ เเ่มันไม่มีผลเลยเมื่อมันถูั้วยอะไรบาอย่าา้านอ ท้อฟ้า้านอพาันโหมนำสายฟ้าลสู่พื้นิน เสียเปรี้ยปร้าบนท้อฟ้ายิ่ทำให้เฮยอลนลาน เาอยาออไป ทั้ร้อไห้ รีร้อผ่านู้ไป มันไม่่วยให้อะไรีึ้นเลย
ร่าายอเฮยอสั่นเทิ้มไป้วยวามลัว มันทั้เเบ ทั้อับ ทั้มื เเละเสียอฟ้าร้อที่ำรามราวับ้อะทำร้ายเาลอเวลา หยาน้ำาไหลพรั่พรูออมาไม่าสายเหมือนเม็ฝนที่ร่วเผาะลมาาวา เสียฟ้าที่ฟาลมาราวับท้อฟ้าะถล่มลมา เฮยอยมือมาปิหูทันที
มันัเินไป เาลัวมัน
เฮยอหมหวัและร้อไห้นเสียแหบแห้ เา้อิอยู่ในู้นี้ไปอีนานเเ่ไหน เวลาเพียั่ววินาทีลับยาวนานเป็นั่วโม เมื่อพยายามเท่าไหร่มัน็ไม่ไ้ผล เฮยอไม่สนใอะไรอี่อไป เาเเ่ร้อไห้เเละรีร้อ้ำไป้ำมา เเ่เสียนั้นมันะไปถึใรสัน
"ใร็ไ้...่วย้วย" เฮยอร้อไห้นเสียสั่นฟัไม่เป็นภาษา
่อนหน้านั้นยอฮยอนและเฮยอนำยะลมาทิ้้าล่า เเละเฮยอ็อาสาเป็นนที่ะเอามันลับไปวาที่ห้อ ยอฮยอไม่ไ้ัอะไรเลยยืนรอยอฮยอนอยู่้าล่าแทน เมื่อเวลาผ่านไป นานเินไปสำหรับารเินึ้นลึสอั้น เารู้สึเเปลๆที่เฮยอใ้เวลาเอาถัยะลับไปวาที่ห้อนานนเินไป เาเลยัสินใเินึ้นไปูเผื่อว่าเฮยอมัวเเ่อือาอยู่รึเปล่า แ่ภาพที่เาเห็นผิา
เฮยอหายไป แล้วเ็พวนั้นเฝ้าู้ันทำไม
เาทิ้ระเป๋านัเรียนและวิ่รเ้าไป่อยเ็ที่ยืนอยู่หน้าู้ทันที มีารเเลหมัและฝารอยเเผลไว้บนใบหน้าอเเ่ละฝ่าย เเ่ยอฮยอนไม่ยอมเเพ้ ไม่รู้ว่าอนนั้นิอะไรอยู่ เเ่ที่เเน่ๆไม่ว่าะยัไเาะพานที่อยู่ในู้ออมาให้ไ้
ผัวะ ! ุ้บ !
"ทำอะไรอนาย ! ปล่อยเาออมานะโว้ย" ยอฮยอนโมโหสุีเเละึ้นเสียใส่เ็ายัวาร ไม่รอ้ายอฮยอนรีบ้ำลไปอีหมับนใบหน้าอเ็ายอีน นเ็นนั้นลัวว่ายอฮยอนะ่อยเามาว่านี้เลยรีบวิ่หนีไป
เสียัมาา้านอ เฮยอไ้ยินมัน พร้อมับู้ที่ถูเปิออ เเสสว่าลอเ้ามาในู้ายภาพ้าหน้าเป็นหน้าอเพื่อนร่วมห้อ ัยอฮยอน ยืนอยู่้าหน้าเาพร้อมแผล้ำบนแ้มและรอยเลือที่มุมปา ยอฮยอะ่อยีับเ้าเ็นั่น เเ่ยอฮยอนูเ่ว่าเป็นไหนๆ มือที่ถูส่มาาแสสว่าไ้ลอไปถึวามมืที่เฮยอถูััไว้ เฮยอว้ามันไว้ราวับว่านั่นือเเสสว่าปลายอุโม์อเา เมื่อออมาาู้ไ้ เาโผอยอฮยอนเเละร้อไห้นัวโยน่อหน้ายอฮยอน พูไม่เป็นประโยไม่เป็นำ มีเเ่เสียร้อไห้ัระมไปทั่วไม่่าอะไรับเสียฟ้าร้อ นถูอทำไ้เเ่สวมอลับเเละลูบเเผ่นหลัอเาที่มันไม่ยอมหยุสั่นเสียที เาปลปล่อยวามลัวผ่านหยน้ำาที่ไหลออมา เหมือนฝนในวันนั้น
ยอฮยอนเหมือนเเสสว่าอเฮยอ ไม่ว่าที่นั่นะมืมนเเ่ไหน ยอฮยอน็ะสาเเสไปถึเสมอ ยอฮยอนึเาออมาาู้ ึเาออมาาวามมื และึเาออมาาวามหวาลัว เาไม่รู้ว่าิอยู่นานเเ่ไหน เเ่มันนานพอที่ทำให้เาไม่สามารถลบเเผลนี้ออไปาใอเาไ้เลย
"ไม่เป็นไรเเล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว พัเฮยอ" ทัู้่อันลม เาไ้เเ่พูปลอบนในอ้วยประโยเิมๆ้ำไป้ำมา
นั่นเป็นารเอันรั้เเรอทัู้่ ยอฮยอนเเละเฮยอสนิทันมาึ้นหลัาเหุาร์นั้น ทำให้พวเาสอนัวิันลอเวลาไม่ว่าะไปไหนมาไหน ยอฮยอนะอยปป้อเฮยอเสมอไม่ว่าะเิอะไรึ้น
หลัาเสียฟ้าร้อัรืน เฮยอที่เพิ่ออมาาห้อน้ำสัมผัสไ้ถึบรรยาาศอันมืรึ้ม เ่าอเา็ทรุลอย่าไร้เรี่ยวเเรหลัาเสียนั้นแล่นเ้าไปในโสประสาท เสียฟ้าร้อนั้นเหมือนเลียวลื่นที่โหมระหน่ำ ระรอเเรผ่านไป็ามมา้วยระรอที่สอทันที เสียัลั่นเ้าโมีหัวใอันเปราะบาอเฮยอทันที
"ยอฮยอน ยอฮยอน นายอยู่ไหน ฮืออ" เฮยอยมือแนบไว้ที่หูและเริ่มที่ะร้อไห้ร่ำรวถึยอฮยอน พูประโยเิม้ำไปมา เา้อารยอฮยอน เาอยาให้ยอฮยอนอยู่รนี้ ไ้โปร นายอยู่ไหน
"เราลัวมาเลย ยอฮยอน นายอยู่ไหน ฮึ ฮืออออ" เาเริ่มหายใไม่ออ ัวสั่นเทา หัวและหูอเาปวเหมือนะระเบิออเป็นเสี่ยๆ เาทรุัวนั่ล น้ำาไหลออมาาวามเ็บปวเเละวามหวาหวั่น เายมือปิหูอัวเอ
เียบะที !
เียบะที !
เียบะที !
เาร่น่าท้อฟ้าในใพร้อมๆับวามเ็บปวที่ระบายออมา้วยารรีร้อและแผเสียัลั่นไปทั่วห้อน้ำนนัเรียนนอื่นพาันใ เเละไม่มีทีท่าว่าเสียนั้นะเียบล่ายๆ
"่วยเรา้วย ยอฮยอน" เสียำอ้อนวอนภาวนาอเฮยอ เาไม่รู้ว่าะมีใรไ้ยินไหม เเ่เาสิ้นหวัับารรีร้อเหมือนอนที่ิอยู่ในู้ เาไม่ไ้โึ้นเลยแม้เเ่นิเียว เายัร้อไห้เหมือนในอนนั้นอยู่เลย
เหุาร์เหล่านั้นเหมือนะวนมา้ำรอยอีรั้เมื่อยอฮยอนรีบวิ่เ้ามา ภาพรหน้าถูาบไป้วยเาแห่วามมืมิ แสไฟายามือถือือสิ่ที่ทำให้เามอเห็น
"เฮยอ !" เาเรียเฮยอที่ำลััวสั่นเทาอยู่บนพื้นอห้อน้ำนเ็นัเรียนนอื่นใับอาารหวาลัวอยอฮยอน เฮยอร้อไห้ไม่หยุ น้ำใสๆไหลผ่านเเว่นรอบบานอไปทั่วใบหน้า วาเเละมูอเฮยอเเ่ำ เ้าัวนั่อเ่าัวเอ ยมือปิหูเเละหวีร้ออย่าไร้สิอยู่บนพื้น เเสอฟ้าเเลบฟ้าผ่าลอผ่านระอห้อน้ำ วามมืและวามลัวเ้ารอบำเฮยอเหมือนอนิอยู่ในู้ ภาพรหน้าทำให้ยอฮยอนใเเทบสลาย
เามา้าไป ้าไปอีแล้วเหมือนอนนั้น
"่วยเรา้วย ยอฮยอน ่วยเรา้วย ฮืออ" เฮยอเมื่อเยหน้ามาเอยอฮยอน ็เอาเเ่ร่ำรวเรียยอฮยอน แ่เพราะเสียร้อไห้ทำให้มันฟัไม่เป็นประโยเลย
ยอฮยอนรู้สึเศร้าับใ ถ้าเามาเร็วว่านี้ ถ้าเเ่เาไม่ปล่อยเฮยอไปามลำพั เาแหวฝูนฝ่าเ้ามาและพุ่ัวเาไปอเฮยอที่นั่ัวสั่นอยู่บนพื้น ลมหายในั้นเร็วและเเรมาๆ ใบหน้าหวานๆที่เาประอึ้นมานั้นีเผือ วาสี้ำาลอ่อนเบิว้า้วยวามลัว เาทั้สั่นทั้หายใเร็วรัวเหมือนะั ยอฮยอนอเาไว้เเละ่อยๆลูบเรือนผมอย่าเเผ่วเบาเพื่อให้เาใเย็นึ้น
"ทุน่วยออไป่อนนะรับ" ยอฮยอนะโนบอนโยรอบให้ออไป่อน ทุนยอมให้วามร่วมมือเเละเินไปพร้อมับเสียุบิบับเหุาร์ที่เิึ้น ยอฮยอนไม่สนใอะไรทั้นั้น เาสนใเเ่นรหน้าที่ร้อไห้ี้มูโป่เหมือนเ็เล็
เฮยอหวีไม่หยุ เายัรี๊และทุรนทุรายับอาารอโรที่เาเป็น เาเป็นโรลัวฟ้าร้อ บาเเผลในวัยเยาว์ที่ไม่เยาหาย มันยัามหลอหลอนเาอยู่เรื่อยไป
"เฮยอ ฟัันนะเฮยอ ันอยู่นี่เเล้ว หายใเ้าลึๆ หายใออ้าๆ" เาทวนประโยนี้อยู่้าหูอเฮยออย่าแผ่วเบา พร้อมๆับลูบร่าายที่สั่นเทาอนในอ้อมเเนไป้วย เสียหวี่อยๆเบาลนอนนี้เาสามารถพูเป็นำไ้บ้าเเล้ว
"ยอฮยอน ยอฮยอน มันปวไปหม ปวหัว ฮือออ ่วยเรา้วย"
เป็นอีเเล้ว เอาอีแล้ว เฮยอพยายามบัับร่าายอัวเอ เเ่มัน็ไม่เป็นั่ใเลย สิเฮือสุท้ายำลัะหมล เาทั้ร้อไห้นไม่เหลือเรี่ยวเเรอะไรอี่อไป ำพูอยอฮยอนเป็นสิ่เียวที่เหนี่ยวรั้สิอเาไว้
"หายใเ้าลึๆ นั่นเเหละีมาเฮยอ เ่มาเฮยอ" ำปลอบโยนยัออมาาปาอยอฮยอนไม่าสาย
"ันอยู่นี่เเล้ว อันไว้ มันะไม่เป็นไร โอเไหม" ยอฮยอโผอเฮยอไว้เเน่พลาพยายามเรียสิอเฮยอลับมา เอามืออัวเอ่วยปิหูเพื่อลวามัอเสียท้อฟ้าที่ัโรมราม ถ้าวันไหนะนึโรธธรรมาิที่สุ ไม่พ้นวันนี้ที่เาเลียสายฝนมาที่สุ ยอฮยอนอรั้อีฝ่ายไว้ราวับะสูเสียทุสิ่ เาลัวารสูเสียเฮยอไปที่สุ มือที่เร็อเฮยอเริ่มลายออ เป็นสัาีว่าเฮยอะไม่ั
"ไหนเป็นอะไรบอันไ้ไหม" ยอฮยอนมอใบหน้าอเฮยอที่ยับยู่ยี่เพราะวามหวาลัว
"ฮึ ปวหัว เ็บหูมาๆเลย ฮืออ" เฮยอร้อไห้นัวโยน ยอฮยอนพยายามะับน้ำานั้นไว้้วยเเนเสื้ออัวเอ ภาพรหน้าเหมือนพาัวเอย้อนลับไปเมื่อสิบปี่อน เสื้ออเายับยู่ยี่เเละเปียปอนไป้วยน้ำาอเฮยอ มือที่สั่นระรัว็ยัไม่ปล่อยาัวเาเหมือนัน เาประอใบหน้าออีฝั่มาเเนบไว้ที่ออัวเอ เาลูบผมอเฮยอ้ำไปมา หวัว่ามันะทำให้อีนรู้สึผ่อนลายึ้น
"ไม่เป็นไรแล้ว ันอยู่นี่เเล้ว ันอยู่นี่เเล้ว นายปลอภัยแล้ว เฮยอ" สายฝนยัเทระหน่ำมาไม่หยุหย่อน แ่อนนี้เารู้ัวว่าอนนี้เาปลอภัยแล้ว ปลอภัยเมื่อเาอยู่ภายใ้ออยอฮยอนน่าแปลที่เฮยอไม่ไ้ยินเสียอะไรทั้นั้นนอาเสียอนที่ระิบอยู่้าหูเาและเสียหัวใอยอฮยอนที่เ้นรัวไม่่าาหัวใอัวเอ ยอฮยอนเอ็ระวนระวายนใเ้นไม่เป็นัหวะเ่นเียวับเา
"มอหน้าันไว้ แบบนั้นเเหละ ีมา" เาลูบหัวเพื่อนเเละ้อมอใบหน้าหวาน เฮยอมอใบหน้าอเาไม่ละสายา
เสียฟ้าร้อหายไปแล้ว เมื่อมีพระอาทิย์อย่ายอฮยอนอยู่รหน้า
"เห็นไหม ไม่มีเสียอะไรแล้ว มีเเ่นายับัน"
"อื้อ"
"่อยโล่อหน่อย" ยอฮยอนโผอเฮยออีรั้ อาารอเฮยออ่อนลเเล้ว เาสัเไ้าเสียร้อไห้ที่เียบล เฮยออเาไว้เเน่น เาเอ็ไม่มีทาปล่อยเฮยอไปอี
"ันอโทษ อโทษที่มา้า นายลัวมาๆเลยใ่ไหม " เฮยอไม่อบเพียเเ่พยัหน้าเียบๆ
"ัน็ลัวเหมือนัน ลัวว่านายะเป็นอะไรไป ลัวว่าะเสียนายไป..."
"ันอยู่ไม่ไ้ถ้าเสียนายไป เฮยอ"
"ันรันาย" ยอฮยอนประบริมฝีปาอเาเ้าับหน้าผาอเฮยอและสารภาพทุวามรู้สึออไป ยอฮยอใ้มืออี้าประอหัวอเฮยอเเละึเ้ามาิพร้อมลูบเรือนผมที่เาุ้นินั้เเ่เยาว์วัย เฮยอสัมผัสใบหน้ายอฮยอน้วยมือที่เปื้อนไป้วยน้ำา สายาทั้สอสอประสานันเป็นหนึ่เียวท่ามลาวามมืมิ สื่อสาร้อวามเเละถ้อยำผ่านสัมผัสารอและัหวะลมหายใที่เป็นัหวะเียวัน รึ่หนึ่ที่เาาไปมันอยู่รหน้าเามาลอ
และเา็อยาใ้รึ่หนึ่ที่เหลืออเาไปับเฮยอ
"ันรันายมาั้เเ่อนนั้น ันนึึวิอันที่ไม่มีนายไม่ออเลย"
"ัน็เหมือนัน ถ้าันไม่มีนาย ันะอยู่ยัไ" เฮยอพูเสียแหบเเห้ เพราะเสียอเาหมไปับารร้อไห้หมเเล้ว ลอเวลาสิบเอ็ปี ทุๆ่วีวิอเามียอฮยอนอยู่ในนั้น ะทั้เศร้า ทั้ทุ์ ทั้สุ ทุๆวามำอเามันมียอฮยอนประอบอยู่้วยเสมอ แล้วเาะทำยัไีล่ะ ถ้าเาอยาะใ้วามทรำร่วมับนนนี้ไปเรื่อยๆนว่าอีรึ่ีวิอเาะหมล
"ัน็รันายเหมือนัน" เฮยออบลับ เฮยอน้ำาลอเบ้าอีรั้เมื่อรู้ว่าใทั้สอใมันรัน าเพื่อนสนิทร่วมสิบเอ็ปี วามรู้สึที่่อัวมานานวันนี้มันอออออผลเเล้ว ทั้สอยิ้มให้ันเเละหัวเราะ
"ูบไ้ไหม" อยู่ๆยอฮยอน็ถามโพล่ึ้นมาทำลายบรรยาาศเสียหมสิ้น เฮยอไ้เเ่ส่ายหน้าอย่า่วยไม่ไ้ อนานี้เเล้วไม่ให้็ะใร้ายไปหน่อย
"ถ้าไม่ให้ล่ะ" เาหยออีฝ่าย
"็ะูบ" พูเสร็เา็โลหัวเล็น้อย ปรับอศาหน้าเเละยื่นใบหน้าเ้ามาโมยูบาเฮยอ ่อยๆแนบุมพิอย่าเื่อ้า สัมผัสไ้ถึวามอบอุ่นเเละนุ่มละมุนที่่อยๆเเทรเ้ามาภายในร่าาย ริมฝีปาอวบอิ่มอยอฮยอนบเบียเฮยอราวับะหลอมละลายเป็นหนึ่เียว ูบ้าๆหน่วัหวะให้อีฝ่ายไ้หายใ เฮยอผู้้อยว่ามีัหวะเผลอเผยอปาึ้นมาเล็น้อยเพื่ออบโยลมหายใ นำนาว่าใ้ัหวะทีเผลอไล่บี้อีฝ่าย้วยารูบให้นุ่มลึว่าเิม ลิ้นร้อนเ้าไปวานหาวามหวานในโพรปา เาเพิ่รู้ว่าูบมันหอมหวานไ้นานี้เียว หรือเพราะว่าเาูบเฮยอันนะ ูบถึไ้หวานปานน้ำผึ้เือนห้า เาอยาสัมผัสนรหน้าให้มาว่านี้เหลือเิน อยารู้ัให้มาว่าที่ไ้เห็น ยอฮยอนเี่ยวพันอีฝ่ายไว้้วยน้ำใสๆเเละลรอยวามเป็นเ้าอไว้้วยารบัเล็น้อย ึ่อยถอนูบออ
ูบนั้น่าเนิ่นนานว่าินนาารไว้ เาปาหยาน้ำใสที่ไหลเป็นสายเื่อมทั้สอไว้้วยปาอเาเอ
"ปาหวานนะเรา" ยอฮยอนเอ่ยเเวนเินนัวบิรหน้า ใบหน้าเเ่ำเพราะเินมันน่ารัว่าอนร้อไห้เป็นไหนๆ (อนร้อไห้็น่ารันั่นเเหละ เเ่เาอบที่เฮยอมีวามสุมาว่า) เาบท้าย้วยารโอบอนรัอเาไว้ัเิมแ่อนั้นมีวามหมายที่่าออไป
ไม่ใ่ำปลอบโยนแ่ือ ำสัา
เสียฟ้ายัร่ำร้อ่อไป ยอฮยอนไม่รู้ว่าเฮยอะลัวฟ้าร้ออีไหม หรือว่าเหุาร์แบบนี้ะเิึ้นอีเมื่อไหร่
พวเาไม่รู้
เเ่เมื่อใที่เฮยอ้อาร ยอฮยอนะรีบไปอยู่เีย้า
ราบใที่มียอฮยอนเีย้า
ถ้าวันนั้นฝนะทำเาเปียปอน ็ปล่อยให้มันลมาเถอะ
ยอฮยอน็ะเป็นนาร่มให้เฮยอปป้อเาาฝนเอ
"ให้ันูแลนายนะ เฮยอ"
"รบวน้วยนะ ยอฮยอน"
-- Brontophobia - ( End ) --
พอเียนเรื่อราวอู่นี้ อไม่ไ้ริๆที่ะยวามเป็นเพื่อนมาเล่น เพราะสอนนี้เาเป็นบัี้ัน้านภาษาอยู่แล้ว ยอฮยอนเรา่ารู้ใพี่เไปเสียหม เนื่อาอนที่ำลัเียนฟินี้ฝนำลัพอี ึหยิบยประเ็นอฝนฟ้าอาาศึ้นมา ึ่าเเรเอร์อพี่เนั้นเป็นอที่เเพ้นู่นนี่่อน้าเยอะ เลยเอาเรื่อที่พี่เเเพ้อาาศมาเียน่อให้ราม่าึ้นไปอีั้นหนึ่ (โอมฟิเอ๋ย ราม่า) ส่วนยอฮยอนนั้นเป็นนมีู่สามารถปป้อพี่เไ้ลอเวลา น้อพร้อมะทุ่มเทให้ับพี่เไม่ว่าอะไร โมเม้นท์เวลาสอนนี้อยู่้วยันเป็นอีเมีที่พีเอประทับใเลยล่ะ่ะ หวัว่าทุนะอบฟิอนนี้ันนะะ//ไหว้ย่อ
อนถัไปอยาให้เป็นู่อใรสามารถบอเราผ่าน hashtag ้านล่านี้ไ้เลย่ะ
ฝา hashtag #mademydaybyp สำหรับลัฟินี้ และ #ยอฮยอนอยู่ไหน #เฮยอผมอยู่นี่ ให้ับฟิอนนี้ในทวิเอร์้วยนะะ รวมถึเเออเรา @alwayswannadie ไว้ในอ้อมออ้อมใ้วย ไว้เรามาพูุยันนะะ :)
ความคิดเห็น