คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3โรงเรียนเสร็จแล้ว
อนนี้ะเร่าเรื่ออนที่อยู่ในโรเรียนนถึภา1อปัุบัน็ืออนที่มิโริยะไ้ U.A.นะ
หลัาเรื่อเมื่อวาน็ไมีนมารื้อถอนศาลเ้าและไ้เริ่มสร้าโรเรี่ยนฮีโร่UAึ้นมาและารสร้าไ้ินเวลานานหลายปีในหลายปีมานี้าละไม่ไ้ทำอะไรมาเพราะ่อรอโรเรียนสร้าเสร็่อนถึะเ้าไปไ
2ปี่อมา
หลัาสร้าโรเรียนเสร็็ินเวลาไป2ปีล่าวและหลัานันไ้มีพิธีเปิโรเรียนและไ้เปิโรเรียนอย่าเป็นทาารแ่็ใ้เวลานานในารย้ายอมาในโรเรียนและไ้มีารสอบเ้ามาเรียนในUAและไ้ำเนิฮีโร่หลายนแ่มีนนึที่ไ้ลายเป็นฮีโร่ที่ื่อัและยัเป็นฮีโร่อันับหนึ่ในเวลาอมาและลายเป็นสัลัษ์แห่สันิภาพในเวลา่อมาโรเรียนไ้เปิมานานหลายปีและไ้มีฮีโร่หลายนมาทำานเป็นรู แ่มีสิ่นึที่ผ.อ.เนสุำลัรออยู่นัน็ือผู้หิที่เยบอว่าะมาเมื่อโรเรียนไ้สร้าเสร็
แ่อนนี้็ยัไม่เห็นัว
หลายปี่อมาในวันxxเือนxxxปีxxxx
นะห้อประุม
ห้อประุมนี้ไ้มีฮีโร่ที่มาเป็นรูหลายนเ่นอีเรเ่,มิไน,พรีเนเอ,ออลไมล์แล่ผอม,และอีหลายนและนที่อยู่รลายือผ.อ.เนสุ
และอนนี้พวเ้าำลัประุม่อนสอบ(ออลไมล์ไ้มิโริยะเป็นผู้สืบทอเรียบร้อยแล้วนะ)เ้าโรเรียนUAอยู่อนนี้
ละหว่าที่พวเ้าประุมันอยู่้ไ้มีนถามถึเรือนึึ้นมานัน็ือพรีเนเอไม
“ผ.อ.รับผมมีเรื่อะถามหน่อยนะรับบบบบ”:พรีไม
“แล้วะลายาวเพื่อ”:ไอาวะ
“โทษที่ พอีอยารู้ว่าเ้าอี่ที่ว่าอยู่รนันอใรรับเห็นประุมหลายลอบแล้วแ่ไม่มีนนั่เลยอะ”:พรีไม
ใ้แล้วในห้อประุมมัะมีเ้าอี่พอสำหลับอาารทุน แ่ไ้มีัวนึที่เินมาและผ.อ.ไม่ให้ใรนั่เลยแม่แ่นเียว
“ใ้ะัน็อยารู็เหมือนัน่ะ”:มิไน
“อ๋อ พอีเ้าอีัวนี้มีเ้าออยู่แล้วนะรับ”:เนสุ
“รับ…แล้วอใรละรับ”:นที่ถาม็ือออลไมล์
“็ ือนที่ให้ที่สร้าโรเรียนนี้นะรับ”:เนสุ
“ริหรออไม่รู้เลยนะเนื่ยยยย”:พรีไม
“แล้วนนันไปใหนละ่ะ”:มิไน
“ผม็ไม่รู้รับว่าหายไปให่แ่ที่ำไ้ ็แ่สันยาที่ให้ใวนะรับ”:เนสุ
อนนี้ทุนสนใในเรื่อนี้มาเพราะผ่ามานานมาแ่ไม่เยเห็นหน้านนันเลย
“แล้วสันยาือไร่ะ”:มิไน
“นนันสันยาว่--”เนสุำลัะพู
แ่ในละหว่านันรเหนือหัวอเนสุออไป้าน่ายหน่อยไ้มีลูไฟสีฟ้าปาึ้นเหนือหัวผ.อ.พวเ้าอนนี้ทุนใมาและไม่รู้ะทำอะไรแ่พอนานๆไปมัน้ไ้ายเป็นรุปร่าออนหมายมีนาไม่ให่มาและไ้รอยลอยู่ที่หน้าผ.อ.เนสุพอิบพอีนหมายมีสีแผสมทอและมีรอยอุ่มเท้าแมวิอยู่ อนนี้ทุนำลัสใสว่าหมายนันืออใร
“ผ.อ.เนสุรับผมิว่าเราวรเอาไปรวสอบ่อนเปินะรับ”:ไอาวะ
“นันสิะมันอาะเปินระเบินาเล็็ไ้นะ่ะ”:มิไนไ้พู
“นันสิพรีเนเ่อไม่วยเอาไปรวสอบให้หน่อยไ้มัย”:เนสุ
“ทำมัย่อัน้วยละเฮ่อ~~็ไ้เียวเอาไปให้”:พรีไม
ในละหว่าที่พรีเนเ่อไมออไปไ้ัละยะหมาย็ไ้เิไฟอีรั
“!!!!!!”ทุน
และหมาย็ไ้มาอยู่ที่หน้าเนสุเหมือเิม
“อะไรันนหมายลับมาที่เิมหรอ”:มิไน
“นันสิเหมือมันะมีิใเลยอะหลัาที่ันเอามันออแ่ไฟมันไม่ร้อนเลยอะ”:พรีไม
“เหมือมันะให้ผ.อ.อ่านเลยรับ”:ีเมนโส
“็ไ้ันผมะลอเปิมันู”:เนสุ
“แน่ในะรับผ.อ.เนสุ”:ออลไมล์
“ผมแน่ใและสัารันี้ผมเหมือนเยเห็นมา่อน้วย”:เนสุ
“เยเห็นหรอ่ะ??”:มิใน
“รับแ่ำไม่ไ้แล้วว่าอนใหน”:เนสุ
“ถ้าันถ้าเิอะไรึ้นผมะพาุออมาารนันทันทีนะรับ”:ไอาวะ
“รับ ันผมะเปิแล้วนะรับ”:เนสุ
อนนี้ทุนำลั่อที่หมายที่ผ.อ.พวเ้าำลัะเปิอ่าน
อึ(เสียลืนน้ำลาย)อพรีเนไม
หลัาแอนหมายในนัน็ือ------
“…….อือ็แ่นหมายทำารับ”:เนสุ
เฮ่ยยยยยยยยยทุนไ้ถานหายใออมา
“ใหายหมเลย”:มิไน
“แล้วในหมายืออะไรรับ”:ออลไมล์
“ที่หน้าหมายเียนใวว่า…..มิโะรับ”:เนสุ
“มิโะหรอใรละนันนนน”:พรีไมไ้พูพร้อมหันไปหาไอาวะ
“แล้วันะรู้มัยละ”:ไอาวะ
“ันผมะอ่านละนะรับ”เนสุ
“ในหมายเียนใวว่า…..”เนสุไ้อ่านนหมายให้ทุนไ้ยิน
เนื่อหาในหมาย"ไไม่ไ้เอนานเลยนะุเนสุพอีำลันอนอยู่เลยไม่ไ้มาหา่ะ แ่ันะมาหาุในวันที่เ็ผมเียนไ้เ้าโรเรียนUAะวันนันันะไปหาที่ห้อนี้ะใวถึวันนันุะำไ้ว่าันือใรนะ่ะแ่่อนะถึวันนัน่วยสร้าศาลเ้าที่รลาโรเรียนไ้มัย่ะหรือรใหน็ไ้ที่อยู่ในเโรเรียน่ะแ่นี้ละ่ะแล้วเอันนะ่ะ บาย"
“็เนื่อหาในหมาย็ประมานนี้รับ”:เนสุ
“เป็นนรู้ัอเนสุหรอ่ะ”มิไน
“ผม็ไม่าบเหมือนันรับว่าเป็นใร…..แ่ที่แน่ๆเธอนนัน่อเยเอผมแน่ๆ”เนสุ
"นันสิ่ะแ่----แล้วเ็ผมเียวนี้ใรละะ
อย่าบอนะว่าหนุ่มน้อยมิโริยะนะเธอนนันรู้เรื่อที่เ็นนันะเ้ามาหรอเป็นไปไ้ไัน:ออลไมล์ิในใ
“แล้วสร้าศาลเ้าเนื่ยนะทำมัยละ”พรีไม
“ไม่รู้เหมือนันรับ…..แ่มัน่อเียวับเธอนนันแน่ๆรับ”เนสุ
“ันพวเรารอับาูันใวนะ”ไอาวะ
“รับทราบ”ทุน
หลัาเหุารนันผ่านมาหลายอาทิอนนันเปิวันเปิเรียนพอีและเป็นวันที่ศาลเ้าสร้าเสร็พอี
นะสถานที่ทสอบอัลัษ์อห้อ1A(ทุอย่าเป็นไปามเนื่อเรื่ออนที่อยู่ในห้อเรียน)
“แล้วปมนิเทศหรือารปรึษาแนะนำละะ”อุลาลาะ
“ถ้าอยาะเป็นฮีโร่ละ็ไม่มีเวลาให้ลายละเอียยิบย่อยหรอ”ไอาวะพู
“พวเธอเ้าใว่าโรเรียนที่มีื่อเสียะให้อิสระสินะำว่าอิสระนันนะมันเป็นอพวเราเหล่าอาารย์้วย”ไอาวะ
“ว้าอฟ์บอลระไลวิ่50เมร วิ่ทาไล วัแรบีบมือ ระโสลับ้า ออำลัส่วนบน เหยียแน”ไอาวะ
“บาุโว้าอฟบอลอน ม.้นไ้เท่าไหร่”ไอาวะ
“67 เมร”บาุโไม่สิอีหมาบ่า
“ราวนี้ลอใ้อัลัษ์เ้าไป้วยรายเท่าที่ยืนยัยอยู่ในวลมะทำอะไร็ไ้”ไอาวะ
“เ้าใแล้ว”ไอหม--อะเฮ่มบาุโ
“ายะ!!!!!”เอสิาย
ู้ม!!!!
“่อนอื่น็่อรู้วามสามารถที่พวเธอทำไ้”ไอาวะพูพร้อมมีเสียาเรื่อวั
“นี่ือัวี้วัพื้นานารเป็นฮ๊โร่อพวเธอ่อน”ไอษวะไู้เรื่อวัที่วัระยะทาอบาุโึ้นมาไ้705.53เมร
“705.53เมร!!!”เือบทุน
“700ว่าเมรน่า”
“สุยอ~ท่าทาหน้าสนุั”
“ท่าทาหน้าสนุหรอฮึิหรอว่าใน่วเวลารอ3ปีนี้ะใ้เวลาีนี้เพื่อเป็นฮีโร่หรอ”ไอวาวะ
“เอาละใรไ้ะแนนน้อยสุะโนไล่ออ”ไอาวะ
“หาาาาาาาาาา!!!”เ็ห้อA
ัมาอนมิโริยะ
“นสุท้า มิโริยะ อิสึุ”ไอาวะ
“รับ!!!”
มิโริยะำลัะใ้อัลัษ์อเ้าแล้วไอาวะำลัะลบอัลัษ์---แ่ในอนนันเอไ้มีมือนาให่มาับแนมิโริยะเอาใว
“!!!!!”ทุนใรวมถึอาาร้วย
ในอนนันไอาวะำลัะใ้ผ้าไปรัแ่อนนันเอายร่าให่ใสุ่ทหารสู2เมรมีหน้าาหัวระโลใส่ผ้ารุมที่เี่ยนว่าTN-000ที่แนวาเียนว่าโสและแน่าเียนว่าPRINCEไ้พูึ้น
“เธอะใ้อัลัษ์ทำร้ายัวเอหรอหนุ่มน้อยเอ็ย”ายนนัน
“……ไม่รับผมไม่ไ้ทำร้า---”มิโริยะ
“ไม่ไ้ทำร้ายัวเอหรอแล้วในารสอบที่ทำให้แ่หัละ”ายนนัน
“เอาเป็นว่าันะบอทำใบ่ละันนะ”ายนนัน
“อั!?ำใบ่”เอาเป็นอีสึุละัน
“อิแปปอ่าิออละ เธอลอินนาารไ่ในไมโเวพ ละันนะ”ายนนัน
และายนนันไ้ปล่อยแนออิสึุ
“ไ่ในไมโเวพหรอไม่เาใอะ”อิสึุิในใ
“อนนี้เธอยัไม่เ้าใหรอแ่พอถึเวลาเธอะเ้าใเอ”ายนนัน
“…รับผม”อิสึุไ้ใ้อัลัษ์อเ้าไปที่นิ้วี้
“…….705.53เมร”ไอาวะไ้พู
“อืม~~เวลาันหมแล้วและนะแล้วเอันใหม่”ายนนันไ้หันหลัไป
“เียว่อนรับุื่ออะไรแล้วุเป็นใรรับ”อิสึุถาม
“อืม~เรียันว่าโสและันเป็นเเวน็วินยานวีนนันแหลัน่อไปละบาย”ายนนันไ้พู่อนที่ร่าายะสหลายลายเป้นละออแล้วหายไป
“!!!!!!!”ทุน
“หายไปแล้ว”
“เียวนะเ้าบอว่า--ัวเอเป้นวินยาย”
“แม่๋า่วย้วยผีหลอลายวันแสๆ”
“…..”ไอาวะ
ัมาอนเย็นหลัาประุมเรื่อายที่โผมาเส้(ี้เี่ยเี่ยน)
ัมาที่ห้อผ.อ.
อนนี้ผ.อ.เนสุำลัทำเอสารอยู่
“….หืม”เนสุรู้สึแปลๆ่อนที่เ้าะเห็นไฟที่อยู่รหน้าเ้ามันไ้ลายเป็นรูปนและสิ่ที่อยู่รหน้าเนสุือาละเอ
“ไเนสุไม่ไ้เอันนานเลยนะ่ะ”าละ
“ุาละนี้เออย่าบอนะหว่าหมายในอนนัน--”เนสุ
“ใ้่ะนันันเอ่ะ”าละ
“อ๋อรับแล้วทำมัยถึไม่ไปที่ห้อประุมอย่าที่บอรับ”เนสุถามแบบสใส
“เพราะอยาให้นรู้ให้น้อยที่สุนะสิ”าละ
“ันหรอรับแล้วผมสามารถบอใรไ้บ่ารับ”เนสุ
“นี่ะนที่บอไ้่ะ”าละไ้ยื่นระาษให้ในนันเียนว่าออลไมล์ับรีัพวารี่เล
“โอเรับ”เนสุ
หลัานันออลไมล์ับรีัพ็ไ้มาที่ห้อผ.อ.
“มีอะไรรับผ.อ.”ออลไมล์
“นันสิมีอะไรรึเปล่าละ”รีัพ
“พอีผมมีนอยาให้รู้ัรับ”เนสุ
“นที่อย่าให้รู้ัหรอ”ออลไมล์/รีัพ
“ใ้รับเธอบอว่าอแ่พวุนะรับพอีเธอไม่่อยอยาให้ใรรู้นะ”เนสุ
“แล้วเธอนนันอยู๋ใหนละรับ”ออลไมล์
“็อยู่รหน้าประูนะรับ”เนสุ
“รหน้าประู”พอทัสอนหันไป็เอับาละ
“สวัสี่ะทัสอน”าละ
“!!!!!”ออลไมล์/รีัพ
“ผมะอแนะนำนะรับเธอือเ้าอที่ในสมัย่อน่อัUAรับเธอื่อว่าาละุมิ มิะรับ”เนสุ
“สาวน้อยนนี้หรอรับเ้าอที่ิน”ออลไมล์
“อโทษนะ่ะันไม่เ็แล้วนะ่ะแล้วอายุมาว่าพวุ้วย”าละ
“!!!!!!!!!!!”ทุนในห้อใ
“แล้วเธออายุเท่าใหล่ละ”รีัพ
“ันหรอ อืม~~~หน้าะ50000ปีไ้มั”าละ
“50000ปีหรอ!!”ออลไมล์
“่ะเอาเป็นว่าันะมาอยู่ที่นี่ละันนะ”าละ
“รับแล้วุะมาสอนมัยรับ”เนสุ
“ะะมาสอนนะะแ่อนที่อยู่U.S.J.นะะ”าละ
“รู้ัU.S.J.้วยหรอรับ”ออลไมล์
“ันรู้หมเือบทุเรื่อนันแหละเอาเป็นว่าันไป่อนนะ่ะบาย”าละพูบ็หายไป
หลัานันทัสาม็ไ้ลับไปทำานอนโยไม่บอใรเรื่ออาละ
บไปอีอนเอาเป็นว่าเอันใหม่สออนหน้านะบายยยย
ความคิดเห็น