คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดตัวเจ็ดแสบ!
[ Sanji’s Part ]
14 ผ่านไปไวเหมือนโสิบ...
ู้มมมมม!!~ เสียระเบิัึ้นพร้อมับเปลวไฟสีส้มนาให่ที่พุ่รลมา สวนหน้าบ้านอฤหาสน์วอโเล่ที่อิาลี หาุรู้ัพวผมพอ ย่อมรู้ีว่านี่ือเอ็์เบิร์นเนอร์รับ =_=
“ยัอยู่รึเปล่าวะ” ริิ เพื่อนอผมถามเมื่อเราวิ่มาหลบที่...เอ่อ...เอาเป็นว่ามันเป็นอโรแบในฤหาสน์หลันี้ ถามว่าหนีอะไรเหรอรับ หนีเอ็์เบิร์นเนอร์ไล่ะ ถ้าโนเ้าไปเ็มๆล่ะ็...ายห่าอย่าไม่้อสสัย บรึ๊ยส์!
“พ่อนายแรมา เนิ ฮ่าๆ” ัน นี่็เพื่อนรับ เอาเป็นว่าใรวิ่มาหลบอยู่ับผมเป็นเพื่อนผมแถมอยู่บ้านเียวัน
“ฟู่ว์!~ ว่าไป็สนุีนะ ^^” เรนโะ
“สนุับผีสิ! เริ่มอยานอนแล้ว~~” เรนะ แฝอเรนโะผม้อบอมั๊ยว่าสอนนี้่าันสุั้วเลย
“เหอะ ถ้าอยานอนนานั้นทำไมไม่ายไปเลยล่ะ ไม่เสียเวลาื่น -_-“ เรียวะ เออ ัันไ้ลอเวลาเลยเนาะ ื่นมๆ แบบว่าสอนนี้มันไม่ถูัน =______=
“อ๊า~ ถ้าเสียัเี๋ยวลุเา็มาเอเ้าให้หรอน้า T^T~” เรโว์
“...” เียบริบ...ผมะโหัวออไปู แล้ว็พบว่า...
“เฮ้ย! ไปแล้วว่ะ~” ผมว่าอย่าโรีใ ะาผมไม่าแล้วโว้ยยย~~
“ฮิ้ววววววว~” ทุนโห่พลาปรบมือแปะๆประมาว่า ‘รอแล้วโว้ย!’
“แล้ว...ไปไหน่อี?” เรโว์
“เฮ้ย! วยห่ามแล้ว...” เรนโะว่าะ้มลูนาฬิา้อมืออัวเอ
“วยอะไร?” พวผมทั้หมถามพร้อมัน
“็านโรเรียนน่ะเ่ เรา้อไปัไม่ใ่เรอะไม่ใ่เร้อออ!!” เฮ้ย! พวผมเป็นประธานสภานัเรียนนี่หว่า เออแฮะ
“เออ! เนิ! เหยียบให้มิไปเลยนะเว้ย!”
“เออๆ ึ้นรถเร็วสิฟะ!!” พวผมทั้หมวิ่ไปยัรถสปอร์ (นาไปโรเรียนมันยันั่รถสปอร์ว่ะ // พริม) อิาว่าั้น? (ไม่เว้ย! // พริม)
Prince Hig School…
อะแฮ่มๆ -_- ูาื่อโรเรียน็รู้แล้วสินะว่าเป็นโรเรียนายล้วน เพราะไม่มีผู้หิโรเรียนนี้ส่วนให่ึเป็นลูนรวยที่เรียนไปวันๆไล่ะ =_=
“ทำไมพวเธอพึ่มา รูรอนราะอแล้วนะ!!” อาารย์เเน็บ่นทันทีที่เรานั่รถที่ับ้วยวามเร็ว 220 มา เฮ้ย! ผมเินทามาแ่ 1 นาทีเอใรเื่อบ้า!
“ผมว่าเอาหอออให้หมแล้ว่อยปลูราเถอะ” ผมว่าพลาถอนหายใอย่าเบื่อๆ
“าวาะ!”
“อะไร”
“ะ...ฮึ่ย! ไปัารานอพวเธอะ!” อาารย์ี้ไปยัึแ่ละึในโรเรียนึ่พวผม้อไปรวราวามเรียบร้อยว่าแ่ละห้อัร้านอะไรบ้า วะ! ี้เีย! ิว่าที่โรเรียนนี้มันมีี่ึฟะเนี่ย!!!!
“นายแน่มา =w=b” พวนัเรียนอื่นๆที่มารวร้านอัวเอเินเ้ามาบบ่าผมพร้อมำมและำสบถที่ิว่าพวนี้สะใสุๆเป็นแน่แท้ -_-
พวผมเินไปเรื่อยๆนระทั่....
‘The rain falls on my windows And the coldness runs through my soul...’
ไอโฟนไอ้ันัรับ -_-
“ใรโทรมาวะัน?” เรียวะถาม
“ปู่อิเอมิสึ >_” ฮะ? ุปู่...อิเอมิสึเรอะ!
“เปิลำโพ้วย” เรโว์
“อื้อๆ” ไอ้ันว่าพลารับ
[ เฮลโลวว~ หลานันแม่นบ๊อ? ]
“รับ ^O^” ไอ้ัน
“=_=” พวผม
[ หลานว่ารึเปล่า? ]
“ไม่ว่ารับ >O<”
“-_-“
[ ทำอะไรอยู่ถึไม่ว่าเรอะหลาน? ]
“หายใอยู่รับ -..-“
“=_= //” พวผมพร้อมใยเท้าถีบไอ้ัน้อหาวน Teen ผิเวลา
[ อ้อ...ั้นหายใ่อไปนะหลาน หยุหายใเมื่อไรให้บอปู่ ปู่ะอโลแ้วแบบสโนว์ไวท์ให้ >< ]
“อบุรับปู่ ^O^” มันพูเสร็แล้วัสาย พวผมที่อลั้นทนับบทสนทนาสุเรียนนั่นถึับ...
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๊า >O” ฮารึมรับ =..=b
“หัวเราะอะไรัน?” ไอ้ันถามพลายเฮโฟนที่มันพไว้ับัวลอึ้นมารอบหูฟัเพล
“ไม่...ฮ่าๆๆ...มีอะไร...๊าั่ๆๆๆ >O”
เมี้ยว~ เมี้ยว~ เมี้ยว~
“ร๊า >[]”
เมี้ยว~ เมี้ยว~ เมี้ยว~
“ฮ่าๆๆๆ...หือ? เสียอะไร -_-“ พวผมหยุะัทันทีเมื่อไ้ยินเสียเหมือนแมวร้อ พอหันหน้าไปมอไอ้ัน ( -_-) พบว่าไอ้ันำลัอุ้มลูแมวสีำอยู่
“มันมาาไหนเนี่ย >O<” ไอ้ันว่าะลูบหัวแมวำ
“เหมียววว น่าเลียะมั...รี๊!” เรียวะบอว่าแมวน่าเลียปุ๊บ มัน็ระโมา่วนหน้าปั๊บ เี๋ยวๆ...เมื่อี้มันรี๊ใ่มะ บอผมที =_=
“เนั >O<~” ไอ้ัน
“อะไร =_=” ผมอบ นลุอ่ะ เนั~ ถุย! ผมื่อเนิ่าหา
“เอาแมวนี่ึ้นรถไ้มะ ั้นะเลี้ย ^_^”
“เออ ามใ” ผมยัไหล่อย่าไม่แยแส นานัสึ (สิโอพ่อ) ผมยัเยเอาึ้นรถเลยเปิหลัา้วย นเาทำหน้าประมาว่า ‘เฮ้ยย! บนโลนี้มีนเลี้ยสิโ้วยเรอะ!!’ ะมีแ่แมวำ อย่าเอาึ้น็เอาสิ
“เอ่อ...แล้วอฟฟี่อฟท์ห้อเราอ่ะ พวเรา้อเป็นเ็เสิร์ฟใ่มะ?” เรโว์ถาม
“อืม...ใรเินผ่านร้านพ่อะลาเ้าให้หม สุั้วววว (>O<)/!!!!” เรียวะ
“เอ่อ...ไม่้อไปบัับเาหรอ เี๋ยวรัศมีวามหล่ออพวเรา็ะวิ้ๆออไปึูลู้าเอ *O*” เรนโะ
“่ายยยย *O*” ที่เหลือยเว้นผมานรับ ที่พวแิว่าัวเอหล่อใ่มั๊ย...?
เออ....เริ -_-
เย้ๆๆๆ บแล้วอีหนึ่อน >O< วันนี้ะเอารูปรถอเนิมาใหู้ >.<
แท่มแท้มมมมมมม !!!!!~~
ความคิดเห็น