ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] Retention ความรักที่หายไป

    ลำดับตอนที่ #2 : Number 1

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.พ. 57


       

       Junhong Talk

    (พี่แดฮยอน) เป็นพี่จริง ๆ ด้วยอย่างที่ผมคิดไว้เลย
    ขวับ พี่แดฮยอนหันมามองผมที่จ้องพี่เค้าอยู่นาน ซวยแล้วเดินมาหาผมแล้ว
    "เชโล่"พี่แดฮยอนเรียกผมแล้วปรี่เข้ามาหาผม
    อนนี้พี่เค้าอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมก็งงกับตัวเองว่าทำไมผมไม่หนี

    พะ.......พี่...ผม....ม่ะ....ไม่รู้จักพี่...ซะหน่อยผมกระตุกกระตักผมโกหกไม่ค่อยเนียนเท่าไรง่า TT^TT

    ฟิ้วววววว  ผมพูดจบแล้วผมก็วิ่งปรู๊ดมาถึงหน้าห้องเรียนของผมแล้ว

    คุณมึงครับ คุณมึงจะรีบไปหาพ่_งคุณเหรอครัชไอ้ซองแจวิ่งมาตามผมแล้วก็มาด่าผมเนี่ย -.-

    แล้วคุณมึงจะตามผมมาหาพ่อคุณเหรอครับ ?ผมด่ามันกลับ

    แม่งคนดังมาทัก เสื_กวิ่งหนีไอ้#@!^%*&%$$-*/*+”มันด่าผมเป็นชุด แต่ชั่งเถอะ ผมจะพาไปย้อน อดีต กันนะครับ

    End Junhong Talk [ไรท์ขอบรรยายแทนโล่นะค่ะ (_ _)]

    8 ปีย้อนหลังไป

    เชโล่อ่าเสียงแดฮอยนดังจากห้องของเค้า

    ขึ้นมาเล่นบนห้องพี่สิแดฮยอนพูดต่อ จุนฮงเดินตามเสียงของเป็นพี่อย่างว่าง่าย

    พี่แดฮยอนฮะจุนฮงเรียกแดฮยอนแล้วทำตาแป๋ว

    หืม ? อะไรเหรอแดฮยอนถามกลับ

    ผมให้เรียกว่าเชโล่คนเดียวนะฮะจุนฮงพูดจบก็ยิ้มน้อย ๆ

    ค่าบบบ เด็กดื้อของพี่หลังจากนั้นทั้งสองก็เล่น ๆ กันในห้องของแดฮยอนจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมามาก คนตัวเล็กจึงเอ่ยลาคนเป็นพี่

    พี่แดฮยอนผมไปก่อนนะฮะจุนฮงบอกแดฮยอนเบา ๆ

    บาย เด็กดื้อแดฮยอนพูดจบก็จุ๊บแก้มจุนฮงอย่างแผ่วเบา แก้มขาวซีดของร่างบางแดงระเรื่อเล็กน้อย เพราะความเขิน

    หลายวันต่อมา (จะเร็วไปไหน-.-)

    จุนฮงพรุ่งนี้ต้องไปอเมริกาแล้วนะคุณนาย Choi jung yoon พูดผ่านประตูห้องของลูกชายสุดที่รัก

    น้ำตาของร่างบางไหลอาบแก้มสีขาวซีดอยู่พักใหญ่ แล้วร่างบางก็พูดขึ้นกับตัวเองว่า

    พรุ่งนี้แล้วเหรอ L”ร่างบางลุกขึ้นเพื่อจะไปหาแดฮยอนที่บ้าน และ ตอนนี้เค้าก็เดินมาถึงหน้าห้องของแดฮยอนแล้ว

    พี่แดฮยอนฮะ เปิดประตูให้ผมหน่อยฮะร่างบางพูดผ่านประตูห้องของแดฮยอน

    เชโล่ ไปทำอะไรน่ะ ตาแดงเลย ทำไมหลายวันมานี้ ไม่มาหาพี่แดฮยอนยิงคำถามรัว

    ผมต้องไป.......ร่างบางพูดแค่นี้แล้วก็หน้าก็ตา

    ไปไหน เมื่อไรแดฮยอนถามรัว(สามีค่ะ ใจเย็น//อย่าตบไรท์น้า)

    อเมริกา พรุ่งนี้ร่างบางยังคงก้มหน้าก้มตา

    ทำไมเพิ่งมาบอกพี่แดฮยอนพูดเสียงดุจนจุนฮงสะดุ้ง

    ผม.....ผมทำใจไม่ได้....ฮึก....ถ้าวันหนึ่ง...ฮึก....ผมไม่มีพี่....ฮึกร่างบางสะอื้นไปพูดไป  แดฮยอนกอดจุนฮงไว้แล้วปลอบ แต่มันยิ่งทำให้จุนฮงร้องไห้หนักกว่าเดิม กว่าจะหยุดร้องไห้ได้ก็นานพอสมควร

    พี่แดฮยอนฮะ พรุ่งนี้ไปส่งผมได้มั้ยฮะจุนฮงอ้อนแดฮยอน

    ได้สิครับ เด็กดื้อของพี่แดฮยอนพูดแล้วยิ้มให้เด็กดื้อของเค้า

    เช้าวันรุ่งขึ้น

    แม่ โล่ไม่อยากไป TT^TT งือ (นุ้งโล่ดราม่าแต่เช้า//เมนโล่อย่ารุมไรท์)

    ไม่นะ ไปอยู่กับพี่ยงกุกไงจ้ะลูกคุณนายตระกูลชเวปลอบลูกชาย

    คุณน้าครับ เด็กดื้อเป็นอะไรเหรอครับแดฮยอนเดินออกมาจากบ้าน

    พี่แดฮยอน ผมไม่อยากไป TT0TT”จุนฮงพูดแล้วโผกอดแดฮยอน

    ไม่ไป ไม่ได้นะเด็กดื้อ ต้องไปนะแดฮยอนพูดเสียงดุ ๆ หน่อย

    งั้นพี่แด สัญญากับผมนะจุนฮงรีบบอกแดฮยอนเพราะเวลาขึ้นเครื่องใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

    อื้ม ๆ สัญญา เพื่อความสบายใจของจุนฮง แดฮยอนสัญญาได้หมด

    ถ้าผมกลับมา แล้วเป็นแฟนกับผมนะ (.///.)”ตอนนี้หน้าของร่างบางแดงจนไปถึงหู แล้วก็บิดไปบิดมาเพราะความเขิน

    ฮะ ฮะ สัญญา ^/////^”ถึงแดฮยอนจะตลกกับสิ่งที่จุนฮงพูดแต่แดฮยอนเองก็เขินเหมือนกัน

    พี่แดฮยอน โล่ไปแล้วน้า TT0TT”ถึงจุนฮงจะสัญญากับแดฮยอนไปแล้วแต่เจ้าตัว ก็ยังไม่อยากไปและยังร้องไห้อยู่ดี

    บ๊าย บายเด็กดื้อ แล้วเจอกันแดฮยอนพูดเศร้าแล้ว โบกมือให้จุนฮง

    ::ปัจจุบัน::

    Daehyun Talk

    ในที่สุดผมก็เจอเชโล่แล้ว เด็กน้อยหัวสีเทา ผิวขาว ปากสีชมพูน่าลิ้มลอง นัตย์ตาหวาน ๆ ที่เคยเห็นเป็นประจำ ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นความสูง ตอนนี้เชโล่สูงมากกก มีแต่ผมที่เปลี่ยน.......ผมหล่อขึ้น ^(++++)^ 555 (รีดเดอร์อย่าเพิ่งอ้วกให้ไรท์ชมสามีไรท์หน่อย//อย่าตบไรท์ T^T) ผมจำได้ดี สัญญาระหว่างผมกับเชโล่ ผมไม่เคยลืม ตั้งแต่ 8 ปีที่แล้ว ผมเฝ้าคอยวันที่จะเจอเชโล่อีกครั้ง ผมจะไม่ปล่อยเชโล่ไปไหนอีกแล้ว ไม่มีวัน....... นายต้องรักษาสัญญากับพี่ซะแล้วสิ เชโล่

    End Daehyun Talk
       

       

     

     #Talk คุยกับไรท์หน่อย

    เฮ้ !! จบตอนที่ 1 เป็นไงบ้าง อดีตทั้งคู่ก็รู้แล้ว
    แดฮยอนจะทำยังไงต้องไปน้า
    แวะเข้ามาเปลี่ยนสีตัวอักษรให้นะฮับ อิสอิส
    รักรีดทุกคนนะฮับ >3< จุ้บ ๆ

      
    Melon Mint`
    Cute Bow Tie Hearts Blinking Blue Pointer
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×