คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Number 1
Junhong Talk
(พี่แดฮยอน) เป็นพี่จริง ๆ ด้วยอย่างที่ผมคิดไว้เลย
ขวับ พี่แดฮยอนหันมามองผมที่จ้องพี่เค้าอยู่นาน ซวยแล้วเดินมาหาผมแล้ว
"เชโล่"พี่แดฮยอนเรียกผมแล้วปรี่เข้ามาหาผม
ตอนนี้พี่เค้าอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมก็งงกับตัวเองว่าทำไมผมไม่หนี
“พะ.......พี่...ผม....ม่ะ....ไม่รู้จักพี่...ซะหน่อย”ผมกระตุกกระตักผมโกหกไม่ค่อยเนียนเท่าไรง่า TT^TT
ฟิ้วววววว ผมพูดจบแล้วผมก็วิ่งปรู๊ดมาถึงหน้าห้องเรียนของผมแล้ว
“คุณมึงครับ คุณมึงจะรีบไปหาพ่_งคุณเหรอครัช”ไอ้ซองแจวิ่งมาตามผมแล้วก็มาด่าผมเนี่ย -.-
“แล้วคุณมึงจะตามผมมาหาพ่อคุณเหรอครับ ?”ผมด่ามันกลับ
“แม่งคนดังมาทัก เสื_กวิ่งหนีไอ้#@!^%*&%$$-*/*+”มันด่าผมเป็นชุด แต่ชั่งเถอะ ผมจะพาไปย้อน อดีต กันนะครับ
End Junhong Talk [ไรท์ขอบรรยายแทนโล่นะค่ะ (_ _)]
8 ปีย้อนหลังไป
“เชโล่อ่า”เสียงแดฮอยนดังจากห้องของเค้า
“ขึ้นมาเล่นบนห้องพี่สิ”แดฮยอนพูดต่อ จุนฮงเดินตามเสียงของเป็นพี่อย่างว่าง่าย
“พี่แดฮยอนฮะ”จุนฮงเรียกแดฮยอนแล้วทำตาแป๋ว
“หืม ? อะไรเหรอ”แดฮยอนถามกลับ
“ผมให้เรียกว่า’เชโล่’คนเดียวนะฮะ”จุนฮงพูดจบก็ยิ้มน้อย ๆ
“ค่าบบบ เด็กดื้อของพี่”หลังจากนั้นทั้งสองก็เล่น ๆ กันในห้องของแดฮยอนจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมามาก คนตัวเล็กจึงเอ่ยลาคนเป็นพี่
“พี่แดฮยอนผมไปก่อนนะฮะ”จุนฮงบอกแดฮยอนเบา ๆ
“บาย เด็กดื้อ”แดฮยอนพูดจบก็จุ๊บแก้มจุนฮงอย่างแผ่วเบา แก้มขาวซีดของร่างบางแดงระเรื่อเล็กน้อย เพราะความเขิน
หลายวันต่อมา (จะเร็วไปไหน-.-)
“จุนฮงพรุ่งนี้ต้องไปอเมริกาแล้วนะ”คุณนาย Choi jung yoon พูดผ่านประตูห้องของลูกชายสุดที่รัก
น้ำตาของร่างบางไหลอาบแก้มสีขาวซีดอยู่พักใหญ่ แล้วร่างบางก็พูดขึ้นกับตัวเองว่า
“พรุ่งนี้แล้วเหรอ L”ร่างบางลุกขึ้นเพื่อจะไปหาแดฮยอนที่บ้าน และ ตอนนี้เค้าก็เดินมาถึงหน้าห้องของแดฮยอนแล้ว
“พี่แดฮยอนฮะ เปิดประตูให้ผมหน่อยฮะ”ร่างบางพูดผ่านประตูห้องของแดฮยอน
“เชโล่ ไปทำอะไรน่ะ ตาแดงเลย ทำไมหลายวันมานี้ ไม่มาหาพี่”แดฮยอนยิงคำถามรัว
“ผมต้องไป.......”ร่างบางพูดแค่นี้แล้วก็หน้าก็ตา
“ไปไหน เมื่อไร”แดฮยอนถามรัว(สามีค่ะ ใจเย็น//อย่าตบไรท์น้า)
“อเมริกา พรุ่งนี้”ร่างบางยังคงก้มหน้าก้มตา
“ทำไมเพิ่งมาบอกพี่”แดฮยอนพูดเสียงดุจนจุนฮงสะดุ้ง
“ผม.....ผมทำใจไม่ได้....ฮึก....ถ้าวันหนึ่ง...ฮึก....ผมไม่มีพี่....ฮึก”ร่างบางสะอื้นไปพูดไป แดฮยอนกอดจุนฮงไว้แล้วปลอบ แต่มันยิ่งทำให้จุนฮงร้องไห้หนักกว่าเดิม กว่าจะหยุดร้องไห้ได้ก็นานพอสมควร
“พี่แดฮยอนฮะ พรุ่งนี้ไปส่งผมได้มั้ยฮะ”จุนฮงอ้อนแดฮยอน
“ได้สิครับ เด็กดื้อของพี่”แดฮยอนพูดแล้วยิ้มให้เด็กดื้อของเค้า
เช้าวันรุ่งขึ้น
“แม่ โล่ไม่อยากไป TT^TT งือ” (นุ้งโล่ดราม่าแต่เช้า//เมนโล่อย่ารุมไรท์)
“ไม่นะ ไปอยู่กับพี่ยงกุกไงจ้ะลูก”คุณนายตระกูลชเวปลอบลูกชาย
“คุณน้าครับ เด็กดื้อเป็นอะไรเหรอครับ”แดฮยอนเดินออกมาจากบ้าน
“พี่แดฮยอน ผมไม่อยากไป TT0TT”จุนฮงพูดแล้วโผกอดแดฮยอน
“ไม่ไป ไม่ได้นะเด็กดื้อ ต้องไปนะ”แดฮยอนพูดเสียงดุ ๆ หน่อย
“งั้นพี่แด สัญญากับผมนะ”จุนฮงรีบบอกแดฮยอนเพราะเวลาขึ้นเครื่องใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
“อื้ม ๆ สัญญา “เพื่อความสบายใจของจุนฮง แดฮยอนสัญญาได้หมด
“ถ้าผมกลับมา แล้วเป็นแฟนกับผมนะ (.///.)”ตอนนี้หน้าของร่างบางแดงจนไปถึงหู แล้วก็บิดไปบิดมาเพราะความเขิน
“ฮะ ฮะ สัญญา ^/////^”ถึงแดฮยอนจะตลกกับสิ่งที่จุนฮงพูดแต่แดฮยอนเองก็เขินเหมือนกัน
“พี่แดฮยอน โล่ไปแล้วน้า TT0TT”ถึงจุนฮงจะสัญญากับแดฮยอนไปแล้วแต่เจ้าตัว ก็ยังไม่อยากไปและยังร้องไห้อยู่ดี
“บ๊าย บายเด็กดื้อ แล้วเจอกัน”แดฮยอนพูดเศร้าแล้ว โบกมือให้จุนฮง
::ปัจจุบัน::
Daehyun Talk
ในที่สุดผมก็เจอเชโล่แล้ว เด็กน้อยหัวสีเทา ผิวขาว ปากสีชมพูน่าลิ้มลอง นัตย์ตาหวาน ๆ ที่เคยเห็นเป็นประจำ ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นความสูง ตอนนี้เชโล่สูงมากกก มีแต่ผมที่เปลี่ยน.......ผมหล่อขึ้น ^(++++)^ 555 (รีดเดอร์อย่าเพิ่งอ้วกให้ไรท์ชมสามีไรท์หน่อย//อย่าตบไรท์ T^T) ผมจำได้ดี สัญญาระหว่างผมกับเชโล่ ผมไม่เคยลืม ตั้งแต่ 8 ปีที่แล้ว ผมเฝ้าคอยวันที่จะเจอเชโล่อีกครั้ง ผมจะไม่ปล่อยเชโล่ไปไหนอีกแล้ว ไม่มีวัน....... นายต้องรักษาสัญญากับพี่ซะแล้วสิ เชโล่
End Daehyun Talk
#Talk คุยกับไรท์หน่อย
เฮ้ !! จบตอนที่ 1 เป็นไงบ้าง อดีตทั้งคู่ก็รู้แล้ว
แดฮยอนจะทำยังไงต้องไปน้า
แวะเข้ามาเปลี่ยนสีตัวอักษรให้นะฮับ อิสอิส
รักรีดทุกคนนะฮับ >3< จุ้บ ๆ
ความคิดเห็น