คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ์Number 9 --100%--
เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว
Daehyun Talk
ตอนนี้ก็จะ 10 โมงแล้วเราก็เพิ่งเริ่มออกเดินทางกะว่าไปถึงที่นั่นบ่าย ๆ วันนี้แดดแรงชะมัด -..- คนหล่อเซ็งแต่ชั่งเถอะครับยังไงก็คงอยู่กันไม่นานหรอกตอนนี้ก็หลับกันทั้งรถเลย -..- เมื่อคืนอดหลับอดนอนกันเหรอครับถ้าง่วงอีกคนได้ก็ดีสิ...ใช่ สิผมมันคนขับรถเอาเถอะยังไงผมก็ได้แต่บ่นในใจพูดออกไปไม่ได้หรอกขอ พล่ามซักนิด(ไม่นิดแล้วครับพี่ : ไรท์)
End Daehyun Talk
3.40 P.M
ร่างทั้ง 5 เดินมาถึงท่าเรือกันแล้วแน่นอนว่ามีเรือให้นักท่องเที่ยวชมเกาะต่าง ๆ เราไปถึงเกาะฮัลลยอ
“ตื่นเต้นจังเฮียรีบขึ้นมาสิฮะ *0*”เสียงหวานเรียกพี่ชายของตัวเอง
“เมื่อวานมึงขึ้นเสียงกับกู กูงอนมึงแล้ว -3-”วิญญาเคะเข้าสิงสู่ยงกุกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“โอ๋เอ๋ ๆ เฮียครับอย่างอนเชโล่เลยนะฮะ ผมผิดไปแล้ว”แน่นอนว่ายงกุกแพ้ลูกอ้อนของจุนฮง
“เออ ๆ ไป ๆ ไปนั่งหัวเรือกัน”ยงกุกโอบไหล่น้องสาว เอ้ยย น้องชายสุดที่รักขึ้นไปที่หัวเรือ
“เมื่อวานยังจะตีกันอยู่เลย พี่น้องคู่นี่ก็แปลก”ฮิมชานมองภาพตรงหน้าอย่างเคยชินเพราะบ่อยครั้งที่ยงกุกกับจุนฮงทะเลาะกันแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
“พวกเราก็ขึ้นเรือกันเถอะครับวันนี้มีแต่พวกเราด้วยแฮะ”ยองแจพูดแล้วเดินนำฮิมชานและแดฮยอน
“เฮียครับ นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้มาทะเล..........ด้วยกัน”น้ำเสียงดูหมองหม่นลงไปเมื่อพูดถึงการมาด้วยกันของจุนฮงกับยงกุก
“นายยังคิดเรื่องนั้นอีกเหรอ”ยงกุกถามน้องชายที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าเงียบไป
“ผมไม่ได้อยากคิด แต่มันอยู่ในสมองของผมเอง”จุนฮงเอ่ยเสียงแผ่ว
“แต่..ชั่งเถอะมันผ่านมานานมาแล้วล่ะฮะ J”จุนฮงยิ้มออกมาเฝื่อน ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความเศร้าที่ก่อตัวในใจแม้มันจะผ่านมาเนิ่นนานแต่ความทรงจำอันเลวร้ายก็ยังย้อนกลับมาทำร้ายเค้าอีกซ้ำไปซ้ำมา..
Loading. . . .
สุดท้ายภาพในวันวานอันแสนปวดร้าวก็ฉายขึ้นมาในหัวของยงกุกแทน
8 ปีที่แล้ว
วันนี้เป็นวันครอบครัวของยงกุกและจุนฮงวันนี้ทุกคนมีความสุขกัน แน่นอนว่ามันกำลังพังลง...
“เฮียครับ เจ๊ไปไหนอ่ะ ?”เด็กชาหน้าตาน่ารักคนนึงกระตุกแขนเสื้อพี่ชายคนรองของตระกูล(ก็ทำไงได้เจ๊แกเกิดก่อนพี่บัง - -เฮียเลยเป็นพี่รองไปนะ ถึงหน้าตาจะไปก่อนแล้ว : ไรท์ //โดนเฮียถีบตกเก้าอี้)
“อยู่แถวนี้แหล่ะ ทำไมล่ะลองเดินหาดูสิ”ยงกุกบอกน้องชายคนเล็ก
“หยุด พวกแกหยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะห้ามขยับ !”เสียงแหบพร่าพูดเสียงดังพร้อมจ่อปืนที่ ชเว ซูยอง พี่สาวคนโตของตระกูล
“ซูยอง/เจ๊ !”เสียงของทุกคนร้องออกมาอย่างพร้อมเพรียง
“หุบปาก ! ไม่งั้นนังนี่ตาย”ชายวัยกลางคนจ่อปืนเพื่อเป็นการขู่ไปที่ร่างเล็กที่สั่นระริกเพราะความกลัว
“แกจะทำอะไรปล่อยลูกสาวฉันไป เอาฉันไปแทน”พ่อของยงกุกพูดเพื่อโน้มน้าวใจ
“ปล่อยก็โง่สิวะ !”แน่นอนเพราะถ้าปล่อยก็เท่ากับตายเปล่าบนเรือนี้มีเพียงผู้หญิงเพียง 2 คนเท่านั้นคือ แม่ของจุนฮง และ ซูยองโจรถึงตั้งใจเลือกซูยองเป็นตัวประกัน
“ยงนัม ยงกุก จุนฮงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยลูก”คุณแม่คนสวยเดินเข้าไปกอดลูกชายทั้งสามคนไว้พร้อมกันสะอื้น
“มะ แม่ฮะเค้าจะทะ .. ทำอะไรเจ๊หรือเปล่า”ลูกชายคนเล็กถามเสียงสั่น ๆ
“........”ไม่มีใครสามารถตอบคำถามที่ไม่อาจคาดเดาได้
“แม่ฮะแม่ตอบโล่สิฮะ !”เด็กน้อยเร่าเอาคำตอบจากผู้เป็นแม่
“ไอ้เด็กบ้าเอ้ย บอกใครหุบปากไงวะ !”ชายวัยกลางคนพูดเสียงแข็ง
“ฮึก แม่ฮะ เฮีย โล่กลัว”เด็กหนุ่มกอดพี่ชายสองคนอย่างกลัว
“เงียบ ๆ ไว้”ยงนัมบอกน้องชายตัวเองแล้วลูบผมเบา ๆ
“แกอยากได้อะไรบอกฉันมา”พ่อต่อรองกับชายแปลกหน้า
“เอาของมีค่าของแกออกมาให้หมดแล้วฉันขับเรือไปส่งพวกแกไว้ที่ท่าเรือละกัน”ชายวัยกลางคนบอก
แน่นอนว่าสิ่งมีค่านอกกายของพวกเขามีเยอะมากมายแต่สิ่งล้ำค่าของพวกเขาตอนนี้ที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายที่ใกล้ขาดเต็มที หลังจบคำพูดของชายวัยกลางของมีค่าทั้งหมดถูกกองอยู่ตรงหน้าของพวกเขาหมดแล้ว
“ดี ห้ามตุกติกนะเว้ย”ชายวัยกลางคนกึ่งเดินกึ่งดึงร่างอันบอบบางของซูยองตามเข้าไปในห้องขับเรือแต่..
งับ ฟันเล็กของซูยองกัดไปที่มือหยาบของชายวัยกลางคนอย่างแรงจนห่อเลือด
“อ้ากกกก ! นังเด็กบ้าแกกล้าฉันเหรอ”ชายวัยกลางคนไม่ได้ปล่อยซูยองเลยกลับล๊อคมากกว่าเดิมแต่ซูยองก็ยังดิ้นร่างทั้งสองเหวี่ยง ๆ นิด ๆ แม้ตัวจะเล็กแต่แรงไม่นิดเอาซะเลย...แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
ตู้ม ! ร่างทั้งสองร่วงลงสู่มหาสมุทรดึกแต่น่าเศร้าที่ทั้งคู่ว่ายน้ำไม่เป็น....
“ซูยอง !”การสูญเสียของตระกูลได้เกิดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้
“ม่ายยยยยย ฮึกก.”คุณนายชเวจองยุนเข่าทรุดเมื่อเห็นภาพลูกสาวตกน้ำไปแต่ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้มันค่ำมากแล้วพายุกำลังจะเข้าถ้าลงไปช่วยก็มีแต่ตายเปล่า ๆ จึงต้องจำใจปล่อยลูกสาวเพียงคนเดียวตายไปต่อหน้าต่อตาไป...แต่มันเป็นแค่เพียงอดีต...อดีตที่คอยทำร้ายคนในครอบครัวตลอดมาตั้งแต่ที่ซูยองจากไปจุนฮงก็เอาแต่เงียบ เหม่อลอย ไม่ยอมพูดกับใครจนเจอแดฮยอน คนที่ทำให้จุนฮงกลับมาเป็นคนเดิม แน่นอนว่าจุนฮงกลัว..กลัวอดีตมันกลับมาทำร้ายเค้าและแน่นอนว่า..มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง !
.
.
.
“ยงกุก ๆ ไอ้บังยงกุก !”เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหูยงกุกที่ใจลอยไปไม่อยู่กับตัว
“หะ ? มีอะไรเหรอ”ยงกุกที่ดูเมือนเพิ่งได้สติมองหน้าฮิมชานงง ๆ
“ใจลอยไปหาเมียน้อยรึไงห๋ะ ?!”ฮิมชานมองหน้ายงกุกเคือง ๆ
“ไม่ใช่ครับ”ยงกุกตอบสั้น ๆ แต่แฝงไปด้วยความจริงใจ
“อย่าให้รู้นะว่ามีเมียน้อยไม่งั้นแกตาย”ฮิมชานเดินเชิด ๆ ไปหาจุนฮงที่นั่งอยู่เงียบ ๆ
“เป็นอะไรไปฮะ ลูกชาย”ฮิมชานพูดหยอก ๆ
“เปล่าฮะ....”จุนฮงบอกอย่างไม่สบตาแล้วเหม่อใจลอย
“เป็นอะไรทั้งพี่ทั้งน้องวะเนี่ยโอ้ย เซ็ง”ฮิมชานเดินไปนั่งคนเดียวบ้างอาจจะทำให้สงบขึ้นบ้างแต่มันไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่ไม่อยากนึกถึงได้เกิดขึ้น !
“เอาของมีค่าออกมาให้หมด ถ้าไม่อยากให้มันตาย !”ชายนิรนามคนนึงถือกระปืนสีดำจ่อมาที่ จุนฮง
“ฮึก เฮียช่วยโล่ด้วย”ร่างบางสั่นเทิ้มอย่างหวาด ๆด้วยความกลัวบวกกับประวัติที่ปวดร้าว
“เชโล่ แกปล่อยเชโล่นะเว้ย”แดฮยอนตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียว
“ไอ้แด้ใจเย็นเว้ย ทำตามที่มันบอกซะ”ยงกุกตบบ่าแดฮยอนให้นิ่ง ๆ
“ถ้าคนที่ถูกจับเป็นฮิมชานฮยองเฮียยังอยู่เฉย ๆ เหรอครับ”แดฮยอนมองหน้ายงกุกอย่างบ่งบอกได้ว่าห่วงจุนฮงมากแค่ไหน
“ไม่ ฉันไม่อยู่เฉย ๆ…”ยงกุกก้มหน้าเงียบแล้วเอาสิ่งมีค่าออกมา
“ดีมาก”ชายนิรนามกวาดเอาสิ่งมีค่าทั้งหมดเข้าถุงแล้วกระชากตัวจุนฮงให้เดินตามไปที่คนขับเรือแต่..
ผลัวะ ชายนิรนามเหวี่ยงไปตามแรงต่อยหนัก ๆ จาก.... แดฮยอน
ร่างให้ร่างที่ถูกกระชากโดนปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ทว่าปืนนั้นยังอยู่ในมือชายนิรนามคนนั้นอยู่จึงเกิดการยื้อแย่งอาวุธเกิดขึ้น !
ปัง เสียงอาวุธปืนได้ลั่นไปเรียบร้อย
ร่าง ๆ หนึ่งตกลงสู่พื้นน้ำมหาสมุทรที่ตอนนี้พระอาทิตย์ได้ตกลงไปแล้วทำให้การมองรึการช่วยเป็นไปได้ยากมากขึ้นแน่นอนว่าร่างที่ร่วงลงไปคือ แดฮยอน
“พี่แดฮยอน”ร่างบางของจุนฮงถึงกับเข่าทรุดล้มลงเมื่อเห็นภาพคนรักร่วงลงไปในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
ผลัวะ หมัดหนัก ๆ จากยงกุกใส่ไปเต็มแรงที่ใบหน้าชายนิรนามคนนั้นอย่างจังและถูกจับหมัด
“ยองแจนายขับเรือเป็นใช่มั้ย ?”ยงกุกหันมาถามหน้าซีเรียส
อันที่จริงว่าจะไม่แต่งแล้วหมดกำลังใจ ไร้คนเม้น
แต่พ่อของไรท์บอกว่า ถ้าตั้งใจจะทำอะไรก็ต้องทำให้เสร็จ
ไม่งั้นจะโดนมองว่า ชอบทำเล่นไม่จริงจังซักอย่าง ขอบคุณกำลังใจของพ่อ ><
อันที่จริงตอนนี้ไรท์แต่งเสร็จแล้วแต่สปอลย์เล่น ๆ ให้รีดคิดกันว่าจุนฮงเสียใจเรื่องอาราย
อ่านไปก็เม้นบ้างถ้าไม่เม้ยแต่อ่านก็ดีใจนะ ^^ พรุ่งนี้จะมาลงเพิ่มอีกนะ
อัพต่อครบแล้วน่อ ^0^ ก็เปิดเทอมแล้วการบ้านก็เยอะดองไว้้หลายเรื่องเพิ่งได้อัพครัช
ความคิดเห็น