ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] Retention ความรักที่หายไป

    ลำดับตอนที่ #13 : ์Number 9 --100%--

    • อัปเดตล่าสุด 31 พ.ค. 57


    เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว

    Daehyun Talk

    ตอนนี้ก็จะ 10 โมงแล้วเราก็เพิ่งเริ่มออกเดินทางกะว่าไปถึงที่นั่นบ่าย ๆ วันนี้แดดแรงชะมัด -..- คนหล่อเซ็งแต่ชั่งเถอะครับยังไงก็คงอยู่กันไม่นานหรอกตอนนี้ก็หลับกันทั้งรถเลย -..- เมื่อคืนอดหลับอดนอนกันเหรอครับถ้าง่วงอีกคนได้ก็ดีสิ...ใช่ สิผมมันคนขับรถเอาเถอะยังไงผมก็ได้แต่บ่นในใจพูดออกไปไม่ได้หรอกขอ พล่ามซักนิด(ไม่นิดแล้วครับพี่ : ไรท์)

    End Daehyun Talk

    3.40 P.M

    ร่างทั้ง 5 เดินมาถึงท่าเรือกันแล้วแน่นอนว่ามีเรือให้นักท่องเที่ยวชมเกาะต่าง ๆ เราไปถึงเกาะฮัลลยอ

    ตื่นเต้นจังเฮียรีบขึ้นมาสิฮะ *0*”เสียงหวานเรียกพี่ชายของตัวเอง

    เมื่อวานมึงขึ้นเสียงกับกู กูงอนมึงแล้ว -3-วิญญาเคะเข้าสิงสู่ยงกุกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

    โอ๋เอ๋ ๆ เฮียครับอย่างอนเชโล่เลยนะฮะ ผมผิดไปแล้วแน่นอนว่ายงกุกแพ้ลูกอ้อนของจุนฮง

    เออ ๆ ไป ๆ ไปนั่งหัวเรือกันยงกุกโอบไหล่น้องสาว เอ้ยย น้องชายสุดที่รักขึ้นไปที่หัวเรือ

    เมื่อวานยังจะตีกันอยู่เลย พี่น้องคู่นี่ก็แปลกฮิมชานมองภาพตรงหน้าอย่างเคยชินเพราะบ่อยครั้งที่ยงกุกกับจุนฮงทะเลาะกันแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม

    พวกเราก็ขึ้นเรือกันเถอะครับวันนี้มีแต่พวกเราด้วยแฮะยองแจพูดแล้วเดินนำฮิมชานและแดฮยอน

    เฮียครับ นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้มาทะเล..........ด้วยกันน้ำเสียงดูหมองหม่นลงไปเมื่อพูดถึงการมาด้วยกันของจุนฮงกับยงกุก

    นายยังคิดเรื่องนั้นอีกเหรอยงกุกถามน้องชายที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าเงียบไป

    ผมไม่ได้อยากคิด แต่มันอยู่ในสมองของผมเองจุนฮงเอ่ยเสียงแผ่ว

    แต่..ชั่งเถอะมันผ่านมานานมาแล้วล่ะฮะ Jจุนฮงยิ้มออกมาเฝื่อน ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความเศร้าที่ก่อตัวในใจแม้มันจะผ่านมาเนิ่นนานแต่ความทรงจำอันเลวร้ายก็ยังย้อนกลับมาทำร้ายเค้าอีกซ้ำไปซ้ำมา..

































    Loading. . . .











































     

    สุดท้ายภาพในวันวานอันแสนปวดร้าวก็ฉายขึ้นมาในหัวของยงกุกแทน

    8 ปีที่แล้ว

    วันนี้เป็นวันครอบครัวของยงกุกและจุนฮงวันนี้ทุกคนมีความสุขกัน แน่นอนว่ามันกำลังพังลง...

    เฮียครับ เจ๊ไปไหนอ่ะ ?เด็กชาหน้าตาน่ารักคนนึงกระตุกแขนเสื้อพี่ชายคนรองของตระกูล(ก็ทำไงได้เจ๊แกเกิดก่อนพี่บัง - -เฮียเลยเป็นพี่รองไปนะ ถึงหน้าตาจะไปก่อนแล้ว : ไรท์ //โดนเฮียถีบตกเก้าอี้)

    อยู่แถวนี้แหล่ะ ทำไมล่ะลองเดินหาดูสิยงกุกบอกน้องชายคนเล็ก

    หยุด พวกแกหยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะห้ามขยับ !”เสียงแหบพร่าพูดเสียงดังพร้อมจ่อปืนที่ ชเว ซูยอง พี่สาวคนโตของตระกูล

    ซูยอง/เจ๊ !”เสียงของทุกคนร้องออกมาอย่างพร้อมเพรียง

    หุบปาก ! ไม่งั้นนังนี่ตายชายวัยกลางคนจ่อปืนเพื่อเป็นการขู่ไปที่ร่างเล็กที่สั่นระริกเพราะความกลัว

    แกจะทำอะไรปล่อยลูกสาวฉันไป เอาฉันไปแทนพ่อของยงกุกพูดเพื่อโน้มน้าวใจ

    ปล่อยก็โง่สิวะ !”แน่นอนเพราะถ้าปล่อยก็เท่ากับตายเปล่าบนเรือนี้มีเพียงผู้หญิงเพียง 2 คนเท่านั้นคือ แม่ของจุนฮง และ ซูยองโจรถึงตั้งใจเลือกซูยองเป็นตัวประกัน

    ยงนัม ยงกุก จุนฮงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยลูกคุณแม่คนสวยเดินเข้าไปกอดลูกชายทั้งสามคนไว้พร้อมกันสะอื้น

    มะ แม่ฮะเค้าจะทะ .. ทำอะไรเจ๊หรือเปล่าลูกชายคนเล็กถามเสียงสั่น ๆ

    ........ไม่มีใครสามารถตอบคำถามที่ไม่อาจคาดเดาได้

    แม่ฮะแม่ตอบโล่สิฮะ !”เด็กน้อยเร่าเอาคำตอบจากผู้เป็นแม่

    ไอ้เด็กบ้าเอ้ย บอกใครหุบปากไงวะ !”ชายวัยกลางคนพูดเสียงแข็ง

    ฮึก แม่ฮะ เฮีย โล่กลัวเด็กหนุ่มกอดพี่ชายสองคนอย่างกลัว

    เงียบ ๆ ไว้ยงนัมบอกน้องชายตัวเองแล้วลูบผมเบา ๆ

    แกอยากได้อะไรบอกฉันมาพ่อต่อรองกับชายแปลกหน้า

    เอาของมีค่าของแกออกมาให้หมดแล้วฉันขับเรือไปส่งพวกแกไว้ที่ท่าเรือละกันชายวัยกลางคนบอก

    แน่นอนว่าสิ่งมีค่านอกกายของพวกเขามีเยอะมากมายแต่สิ่งล้ำค่าของพวกเขาตอนนี้ที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายที่ใกล้ขาดเต็มที หลังจบคำพูดของชายวัยกลางของมีค่าทั้งหมดถูกกองอยู่ตรงหน้าของพวกเขาหมดแล้ว

    ดี ห้ามตุกติกนะเว้ยชายวัยกลางคนกึ่งเดินกึ่งดึงร่างอันบอบบางของซูยองตามเข้าไปในห้องขับเรือแต่..

    งับ ฟันเล็กของซูยองกัดไปที่มือหยาบของชายวัยกลางคนอย่างแรงจนห่อเลือด

    อ้ากกกก ! นังเด็กบ้าแกกล้าฉันเหรอชายวัยกลางคนไม่ได้ปล่อยซูยองเลยกลับล๊อคมากกว่าเดิมแต่ซูยองก็ยังดิ้นร่างทั้งสองเหวี่ยง ๆ นิด ๆ แม้ตัวจะเล็กแต่แรงไม่นิดเอาซะเลย...แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

    ตู้ม ! ร่างทั้งสองร่วงลงสู่มหาสมุทรดึกแต่น่าเศร้าที่ทั้งคู่ว่ายน้ำไม่เป็น....

    ซูยอง !”การสูญเสียของตระกูลได้เกิดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

    ม่ายยยยยย ฮึกก.คุณนายชเวจองยุนเข่าทรุดเมื่อเห็นภาพลูกสาวตกน้ำไปแต่ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้มันค่ำมากแล้วพายุกำลังจะเข้าถ้าลงไปช่วยก็มีแต่ตายเปล่า ๆ จึงต้องจำใจปล่อยลูกสาวเพียงคนเดียวตายไปต่อหน้าต่อตาไป...แต่มันเป็นแค่เพียงอดีต...อดีตที่คอยทำร้ายคนในครอบครัวตลอดมาตั้งแต่ที่ซูยองจากไปจุนฮงก็เอาแต่เงียบ เหม่อลอย ไม่ยอมพูดกับใครจนเจอแดฮยอน คนที่ทำให้จุนฮงกลับมาเป็นคนเดิม แน่นอนว่าจุนฮงกลัว..กลัวอดีตมันกลับมาทำร้ายเค้าและแน่นอนว่า..มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง !

    .

    .

    .

    ยงกุก ๆ ไอ้บังยงกุก !”เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหูยงกุกที่ใจลอยไปไม่อยู่กับตัว

    หะ ? มีอะไรเหรอยงกุกที่ดูเมือนเพิ่งได้สติมองหน้าฮิมชานงง ๆ

    ใจลอยไปหาเมียน้อยรึไงห๋ะ ?!”ฮิมชานมองหน้ายงกุกเคือง ๆ

    ไม่ใช่ครับยงกุกตอบสั้น ๆ แต่แฝงไปด้วยความจริงใจ

    อย่าให้รู้นะว่ามีเมียน้อยไม่งั้นแกตายฮิมชานเดินเชิด ๆ ไปหาจุนฮงที่นั่งอยู่เงียบ ๆ

    เป็นอะไรไปฮะ ลูกชายฮิมชานพูดหยอก ๆ

    เปล่าฮะ....จุนฮงบอกอย่างไม่สบตาแล้วเหม่อใจลอย

    เป็นอะไรทั้งพี่ทั้งน้องวะเนี่ยโอ้ย เซ็งฮิมชานเดินไปนั่งคนเดียวบ้างอาจจะทำให้สงบขึ้นบ้างแต่มันไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่ไม่อยากนึกถึงได้เกิดขึ้น !

    เอาของมีค่าออกมาให้หมด ถ้าไม่อยากให้มันตาย !”ชายนิรนามคนนึงถือกระปืนสีดำจ่อมาที่ จุนฮง

    ฮึก เฮียช่วยโล่ด้วยร่างบางสั่นเทิ้มอย่างหวาด ๆด้วยความกลัวบวกกับประวัติที่ปวดร้าว

    เชโล่ แกปล่อยเชโล่นะเว้ยแดฮยอนตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียว

    ไอ้แด้ใจเย็นเว้ย ทำตามที่มันบอกซะยงกุกตบบ่าแดฮยอนให้นิ่ง ๆ

    ถ้าคนที่ถูกจับเป็นฮิมชานฮยองเฮียยังอยู่เฉย ๆ เหรอครับแดฮยอนมองหน้ายงกุกอย่างบ่งบอกได้ว่าห่วงจุนฮงมากแค่ไหน

    ไม่ ฉันไม่อยู่เฉย ๆ…”ยงกุกก้มหน้าเงียบแล้วเอาสิ่งมีค่าออกมา

    ดีมากชายนิรนามกวาดเอาสิ่งมีค่าทั้งหมดเข้าถุงแล้วกระชากตัวจุนฮงให้เดินตามไปที่คนขับเรือแต่..

    ผลัวะ ชายนิรนามเหวี่ยงไปตามแรงต่อยหนัก ๆ จาก.... แดฮยอน

    ร่างให้ร่างที่ถูกกระชากโดนปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ทว่าปืนนั้นยังอยู่ในมือชายนิรนามคนนั้นอยู่จึงเกิดการยื้อแย่งอาวุธเกิดขึ้น !

    ปัง เสียงอาวุธปืนได้ลั่นไปเรียบร้อย

    ร่าง ๆ หนึ่งตกลงสู่พื้นน้ำมหาสมุทรที่ตอนนี้พระอาทิตย์ได้ตกลงไปแล้วทำให้การมองรึการช่วยเป็นไปได้ยากมากขึ้นแน่นอนว่าร่างที่ร่วงลงไปคือ แดฮยอน

    พี่แดฮยอนร่างบางของจุนฮงถึงกับเข่าทรุดล้มลงเมื่อเห็นภาพคนรักร่วงลงไปในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

    ผลัวะ หมัดหนัก ๆ จากยงกุกใส่ไปเต็มแรงที่ใบหน้าชายนิรนามคนนั้นอย่างจังและถูกจับหมัด

    ยองแจนายขับเรือเป็นใช่มั้ย ?ยงกุกหันมาถามหน้าซีเรียส

     

    #มาคุยกันหน่อย -/-
    อันที่จริงว่าจะไม่แต่งแล้วหมดกำลังใจ ไร้คนเม้น
    แต่พ่อของไรท์บอกว่า ถ้าตั้งใจจะทำอะไรก็ต้องทำให้เสร็จ
    ไม่งั้นจะโดนมองว่า ชอบทำเล่นไม่จริงจังซักอย่าง ขอบคุณกำลังใจของพ่อ ><
    อันที่จริงตอนนี้ไรท์แต่งเสร็จแล้วแต่สปอลย์เล่น ๆ ให้รีดคิดกันว่าจุนฮงเสียใจเรื่องอาราย
    อ่านไปก็เม้นบ้างถ้าไม่เม้ยแต่อ่านก็ดีใจนะ ^^ พรุ่งนี้จะมาลงเพิ่มอีกนะ
    อัพต่อครบแล้วน่อ ^0^ ก็เปิดเทอมแล้วการบ้านก็เยอะดองไว้้หลายเรื่องเพิ่งได้อัพครัช


    `Snoωωhite™
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×