ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เริ่มซ้อมละคร
ณ หอประชุมใหญ่โรงเรียนเทตัน
"เอาล่ะ วันนี้เราจะมาแนะนำครูผู้ควบคุมการซ้อมคนใหม่ของเรา คือ คุโด้ ซานากิ คนนี้นันเอง"เสียงของรันพูดขึ้นเพื่อแนะนำคนที่จะมาช่วยฝึกซ้อมละครให้ (อย่างที่รู้ๆกันว่านินยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเอง จึงจะต้องมีการเพิ่มตัวละครเพื่อปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่อง เราจึงขอเพิ่มตัวละครใหม่เข้าไป และขออภัยที่ไม่ได้แจ้วให้ทราบในแนะนำตัวละคร คือ คุโด้ ซานากิ ซึ่งจะสร้างให้เป็นน้องสาวของพระเอกของเรา ชินอิจินั่นเอง(ขออภัย ไวเตอร์ไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น) ไปอยู่ลอสแองเจอลิส (L.A.) 3ปี มาญี่ปุ่นตอนอยู่ ม.4 ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นเดียวกับชินอิจิ)
"ว้าว นั่นพี่ซานากิที่ชนะเลิศการแข่งวอลเล่ย์บอลของตำบลนี่!" อายูมิพูดขึ้น
"ช่าย พี่ซานากิจะมาช่วยแนะนำการซ้อมละครให้กับเรา เนาะ ซานากิ"รันพูดตัดบทโดยการย้ำจุดประสงค์
"อื้อ แล้วเมื่อไหร่เราจะซ้อมกันซะที่ล่ะ"ซานากิพูดบ้าง
"เอาล่ะ ทุกคนประจำที่ได้ สู้ไม่สู้" รันพูดปลุกกำลังใจ
"สู้สู้!!"เด็กๆทุกคนยกเว้นโคนันกับไฮบาระพูดพร้อมกัน
"ฉันว่า ยัยพี่คนนั้นก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยเนอะ หน้าตาก็งั้นๆแหละ ฮึ! สู้ฉันไม่ได้หรอก"คานะพูดคนเดียวแต่เสียงดัง แต่คล้ายกับพูดกับซานากิเพราะหันหน้าไปทางนั้น แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ
หลังการซ้อมเลิก
"นี่โคนันคุง ฉันรู้แล้วแหละว่าไฮบาระบอกเธอว่าฉันไปซื้อเลมอนพายมาน่ะ แต่คราวนี้ฉันทำเองจริงๆนะ ช้วยลองชิมดูหน่อยได้มั้ยล่ะ" อายูมิพูดกับโคนัน
"อะ...อื้อ ก็ได้สิ ฉันจะลองชิมดูละกันนะ" ว่แล้ว โคนันก็กัดไปคำนึง แล้วพูดว่า "ก็ดีขึ้นนะ แต่ก็ยังไม่อร่อยอยู่ดีนั่นแหละ" โคนันพูดโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของอายูมิเลยสักนิด
"หรอ งั้นก็ได้..." อายูมิพูดเสียงหงอย
...................................................................................................
พักกลางวัน
"นี่ คุโด้คุง เอาอีกแล้วนะ บอกปฏิเสธเลมอนพายของอายูมิจังอีกแล้วน้า..."ไฮบาระพูดเสียงที่ชวนหงุดหงิดแกมล้อเลียน
"เธอนี่ น่ารำคาญจริงๆ (เชอะ!)" โดคนันเริ่มจะรำคาญไฮบาระ
"เอาน่า... ไม่เป็นไรหรอก แค่เรื่องเด็กเล่นนี่ ไม่ต้องห่วงหรอก อีกอย่าง เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็คงจะได้กลับคืนร่างเดิม แล้วก็คงจะได้มีคนมาบอกรักจริงๆ ไม่ใช่เหมือนกับเด็กเล่นใช่มั้ยล่า... ฉันว่านายคงจะต้องการแบบนั้นมากกว่า แต่เอ...? ใครกันน้า ที่ฉันพูดถึง อ้อใช่ โมริ รันใช้ม้า... คุโด้คุง... " ดูเหมือนไฮบาระจะพูดแทงใจดำโคนันเข้าตรงที่ว่า จะได้มีคนมาบอกรักจริงๆ ไม่ใช่เมืหอนกับเด็กเล่นใช่มั้ยล่า... อ้อใช่ โมริ รันใช่ม้า.......
"นี่เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ ฉันไม่ได้..." โคนันพยายามปฏิเสธเสียงแข็งเต็มที่ แต่ก็ถูกตัดบท
"ไม่เอาน่า... ยอมรับมันซะเถอะ เพราะสิ่งที่ฉันพูดนั้นเป็นความจริง เธอเองก็น่าจะรู้ดีที่สุดนี่นา เพราะความจริงน่ะ มีเพียงหนึ่งเดียวไม่ใช่หรอ... เนอะ คุโด้คุง" ไฮบาระพูดด้วยเสียงเลื่อนลอย และดูเหมือนโคนันไม่รู้จะพูดอะไร จึงเดินกลับไป แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกคือ วันพรุ่งนี้จะต้องเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมาแน่นอน
"เอาล่ะ วันนี้เราจะมาแนะนำครูผู้ควบคุมการซ้อมคนใหม่ของเรา คือ คุโด้ ซานากิ คนนี้นันเอง"เสียงของรันพูดขึ้นเพื่อแนะนำคนที่จะมาช่วยฝึกซ้อมละครให้ (อย่างที่รู้ๆกันว่านินยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเอง จึงจะต้องมีการเพิ่มตัวละครเพื่อปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่อง เราจึงขอเพิ่มตัวละครใหม่เข้าไป และขออภัยที่ไม่ได้แจ้วให้ทราบในแนะนำตัวละคร คือ คุโด้ ซานากิ ซึ่งจะสร้างให้เป็นน้องสาวของพระเอกของเรา ชินอิจินั่นเอง(ขออภัย ไวเตอร์ไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น) ไปอยู่ลอสแองเจอลิส (L.A.) 3ปี มาญี่ปุ่นตอนอยู่ ม.4 ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นเดียวกับชินอิจิ)
"ว้าว นั่นพี่ซานากิที่ชนะเลิศการแข่งวอลเล่ย์บอลของตำบลนี่!" อายูมิพูดขึ้น
"ช่าย พี่ซานากิจะมาช่วยแนะนำการซ้อมละครให้กับเรา เนาะ ซานากิ"รันพูดตัดบทโดยการย้ำจุดประสงค์
"อื้อ แล้วเมื่อไหร่เราจะซ้อมกันซะที่ล่ะ"ซานากิพูดบ้าง
"เอาล่ะ ทุกคนประจำที่ได้ สู้ไม่สู้" รันพูดปลุกกำลังใจ
"สู้สู้!!"เด็กๆทุกคนยกเว้นโคนันกับไฮบาระพูดพร้อมกัน
"ฉันว่า ยัยพี่คนนั้นก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยเนอะ หน้าตาก็งั้นๆแหละ ฮึ! สู้ฉันไม่ได้หรอก"คานะพูดคนเดียวแต่เสียงดัง แต่คล้ายกับพูดกับซานากิเพราะหันหน้าไปทางนั้น แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ
หลังการซ้อมเลิก
"นี่โคนันคุง ฉันรู้แล้วแหละว่าไฮบาระบอกเธอว่าฉันไปซื้อเลมอนพายมาน่ะ แต่คราวนี้ฉันทำเองจริงๆนะ ช้วยลองชิมดูหน่อยได้มั้ยล่ะ" อายูมิพูดกับโคนัน
"อะ...อื้อ ก็ได้สิ ฉันจะลองชิมดูละกันนะ" ว่แล้ว โคนันก็กัดไปคำนึง แล้วพูดว่า "ก็ดีขึ้นนะ แต่ก็ยังไม่อร่อยอยู่ดีนั่นแหละ" โคนันพูดโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของอายูมิเลยสักนิด
"หรอ งั้นก็ได้..." อายูมิพูดเสียงหงอย
...................................................................................................
พักกลางวัน
"นี่ คุโด้คุง เอาอีกแล้วนะ บอกปฏิเสธเลมอนพายของอายูมิจังอีกแล้วน้า..."ไฮบาระพูดเสียงที่ชวนหงุดหงิดแกมล้อเลียน
"เธอนี่ น่ารำคาญจริงๆ (เชอะ!)" โดคนันเริ่มจะรำคาญไฮบาระ
"เอาน่า... ไม่เป็นไรหรอก แค่เรื่องเด็กเล่นนี่ ไม่ต้องห่วงหรอก อีกอย่าง เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็คงจะได้กลับคืนร่างเดิม แล้วก็คงจะได้มีคนมาบอกรักจริงๆ ไม่ใช่เหมือนกับเด็กเล่นใช่มั้ยล่า... ฉันว่านายคงจะต้องการแบบนั้นมากกว่า แต่เอ...? ใครกันน้า ที่ฉันพูดถึง อ้อใช่ โมริ รันใช้ม้า... คุโด้คุง... " ดูเหมือนไฮบาระจะพูดแทงใจดำโคนันเข้าตรงที่ว่า จะได้มีคนมาบอกรักจริงๆ ไม่ใช่เมืหอนกับเด็กเล่นใช่มั้ยล่า... อ้อใช่ โมริ รันใช่ม้า.......
"นี่เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ ฉันไม่ได้..." โคนันพยายามปฏิเสธเสียงแข็งเต็มที่ แต่ก็ถูกตัดบท
"ไม่เอาน่า... ยอมรับมันซะเถอะ เพราะสิ่งที่ฉันพูดนั้นเป็นความจริง เธอเองก็น่าจะรู้ดีที่สุดนี่นา เพราะความจริงน่ะ มีเพียงหนึ่งเดียวไม่ใช่หรอ... เนอะ คุโด้คุง" ไฮบาระพูดด้วยเสียงเลื่อนลอย และดูเหมือนโคนันไม่รู้จะพูดอะไร จึงเดินกลับไป แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกคือ วันพรุ่งนี้จะต้องเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมาแน่นอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น