ภารกิจรักของอายูมิจัง

ลำดับตอนที่ #9 : แผนการของเก็นตะ มิสึฮิโกะ & ไฮบาระ

     วันนี้ที่โรงเรียนประถมเทตันจะมีการนำนักเรียนชั้นมัธยมปลายมาช่วยสอนกับครูเป็นเวลา 1 อาทิตย์ เพื่อให้เปลี่ยนบรรยากาศจากครูคนเดิมเป็นครูคนใหม่ที่มาช่วยสอนให้ได้รับความรู้ที่ไม่ใช่แนวการสอนแบบเดิมๆ แต่จะเป็นแบบของรุ่นพี่สามคนซึ่งจะมาช่วยกันสอน(ซึ่งความรู้อาจยังไม่ครบถ้วน "จะบ้ารึไงฟระ! นี่มันเด็ก ป.1 นะเฟ้ย แค่ความรู้แค่นี้เป็นใครก็ต้องสอนได้อยู่ดีน่านแหละ! คิดอะไรอยู่เนี่ย!!! "  แต่ก็คงจะสร้างสีสันให้ห้องเรียนได้ไม่น้อย)

     "นี่มิสึจิโกะ นายว่าคนที่จะมาชวยสอนห้องเราคือใครหรอ?" เก็นตะถามมิสึฮิโกะด้วยความอยากรู้

     "ฉันว่า น่าจะเป็นพี่รันนั่นแหละครับ แต่ก็แค่การคาดเดานะครับ อย่าไปเชื่อมากนักจะดีกว่า" มิสึฮิโกะพูดอยางมีหวังว่าจะได้รันเป็นครูช่วยสอน

     "อ้าว นี่นักเรียนจ๊ะ" คุณครูโคบายาชิพูดขึ้นในขณะที่ระดับเสียงของการพูดคุยเริ่มดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  "อย่างที่ครูได้บอกไว้เมื่อวานนะจ๊ะ ว่าวันนี้เราจะมีพี่ๆใจดีจากโรงเรียนมัธยมปลายเทตันมาช่วยสอนกัน วันนี้เป็นวันแรก ทำตัวดีๆกับพี่เค้าด้วยนะ ^w^" คุณครูโคบายาชิอธิบาย  "ต่อไปเราจะแนะนำพวกพี่ๆใจดีของเรานะจ๊ะ  คนแรก พี่สึสึกิ โซโนโกะ จ้า" คุณครูเว้นช่วงให้เด็กๆปรบมือต้อนรับ  "คนต่อไปคือ พี่โมริ รัน"คุณครูเว้นจังหวะอีกครั้ง  "และคนสุดท้าย พี่คุโด้ ซานากิจ้า" เธอเว้นช่วงสุดท้ายให้เด็กๆปรบมือต้อนรับรุ่นพี่ที่จะมาช่วยสอน

     และเมื่อคุณครูโคบายาชิแนะนำพวกรุ่นพี่ที่จะมาช่วยสอบเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่ผู้ช่วยสอนจะต้องออกโรงแร้ว...
     "สวัสดีจ้า นักเรียนที่น่ารักทุกๆคน ^ ^" พี่ รันกล่าวทักทาย
     "สวัสดีครับ/ค่ะ" นักเรียนเกือบทุกคนกล่าวพร้อมกัน
     "นี่ชั่วโมงอะไรเอ่ย..." รันเอ่ยถาม
     "คณิตศาสตร์ครับ/ค่ะ" นัดเรียนพากันตอบ

     รันหันไปกระซิบกับซานากิแทน "นี่ งั้นก็ขอฝากเธอด้วยละกันนะ นากิจัง"    "เอ๋!! แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ!?"
"เอาน่างั้น พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาก็ได้" รันพูดเสนอข้อตกลงให้ซานากิ
     "เออๆๆ เอางั้นก็ได้" และในที่สุด ซานากิก็ตกลง และหลังจากนั้น เธอก็พูดเรื่องประวัติของนักคณิตศาตร์แต่ละคนอย่างครบถี่ถ้วน จนกินเวลาไป 50 นาที  "เอาล่ะ ใครมีข้อสงสัยก็ยกมือถามได้เลยนะ" เธอพูดอย่างใจดี ("เยี่ยมมากเลยซากิจังทีนี้ก็...") รันคิดอย่างนี้ไปเรื่อยๆไปจนมองเห็นสภาพภาพในห้อง...

      "ว้าย!! ตายแล้ว ซากิจังเธอทำอะไรของเธอเนี่ย!? นักเรียนหลับกันทั้งห้องเลย!" รันตะคอกกับซานากิเนื่องจากหลังจากเธออธิบายไป 50 นาทีแล้ว นักเรียนทุกคนหลับกันหมด   "ก็เธอบอกให้ฉันอธิบายนี่นาแต่ไม่ได้บอกให้ฉันอธิบายแบบน่าสนใจนิ (ฮะๆๆ)" ซานากิพูดอย่างสะใจ
     "เธอนี่มัน!!" รันพูดอย่างเจ็บใจ "หมดชั่วโมงแล้ว พักได้"รันพูด
     "เย่ๆๆ!" นักเรียนพากันร้องอย่างดีใจแล้ววิ่งกรูออกไปทางประตูเพื่อไปเรียนวิชาดนตรี
          พักกลางวัน 12.00 น.
     "นี่ อายูมิจัง" เก็นตะพูดกัยอายูมิ "มีอะไรหรอเก็นตะคุง" อายูมิตอบรับ
     "คือ...คือว่า เอานี่ ฉันให้" เก็นตะยื่นเลมอนพายที่เตรียมไว้ให้กับอายูมิ
     "อ๋อ...เอ่อ ขอบคุณมากเลยนะเก็นตะคุง" อายูมิพูด

...........................................................................................................................

          ตอนเย็น 17.30 น.
     "นี่ อายูมิจัง คือ...ว่า นี่ครับ ผมให้" มิสึฮิโกะพูดพร้อมยื่นเลมอนพายให้กับอายูมิแล้วก็รีบวิ่งไปหาโคนันทันที  โคนันเงยหน้ามองมิสึฮิโกะแล้วถามว่า "นายมีธุระอะไรหรอ"
     แต่คำตอบของมิสึฌกะดูเหมือนไม่ใช่คำตอบสักเท่าไหร่ "โคนันคุงรู้สึกยังไงบ้านครับ"     "อะไรหรอ นายหมายความว่าไง" โคนันเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาทุกที แต่ก็ไม่ต้องใช้สมองคิดหาคำตอบ...เมื่อเขาเห็นไฮบาระเดินมา
     "นี่ เธอน่ะ มีแผนอะไรอีกล่ะ มันน่ารำคาญนะ รู้มั้ย" โคนันเจาะจงพูดกับไฮบาระโดยเฉพาะ
     "..."
     โคนันเริ่มอารมณ์เสียมากขึ้น เมื่อปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆโดยที่ไฮบาระไม่ยอมพูดอะไร แล้วเขาจึงเดินหนีพวกไฮบาระไปซะเฉยๆ   ไฮบาระไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่ยิ้มแล้วเดินตามหลังโคนันไป
...........................................................................................................................

          ระหว่างทางเดินกลับบ้าน
     ......จู่ๆเขาก็หยุดเดิน ทำให้เด็กสาวที่วิ่งตามหลังเขามาและพยายามร้องเรียกเขาอยู่หลายครั้งชนเข้ากับหลังของเขาอย่างแรงจนขาต้องเดินไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งเพื่อไม่ให้ตัวเองเสียหลักล้มลงได้     เด็กชายหันหลังกลับมามองเด็กสาวที่ชนเข้ากับเขาแวบหนึ่งแล้วพูดกับเธอด้วยท่าทางที่สนิทสนมแต่ก็ท้าทายมากทีเดียว     "คุณน่ะ มีแผนการอะไรอีกแล้วใช่มั้ย อย่าคิดว่าพวกคุณจะปิดบังผมได้นะ"
     เด็กสาวไม่มีท่าทางว่าจะโกรธที่เขามาท้าทายเธอแต่อย่างใด แต่น้ำเสียงที่เธอตอบกลับไปนั้นช่างดูเย็นชา ไร้ความรู้สึก     "งั้นหรอ...แต่ฉันว่านะพวกนายน่ะ ไม่มีทางที่จะหาผู้หญิงคนนั้นพบหรอก ฉันมั่นใจ" เธอพยายามปรับน้ำเสียงของเธอให้ดูมีความรู้สึกขึ้นบ้างแล้วพูดต่อ     "เพราะถ้ายังมีเขาอยู่ด้วยนะ" แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ซึ่งตอนนี้กำลังเป็นสีส้มแดงเนื่องจากผีตากผ้าอ้อม     "แต่ว่านายน่ะ เลิกยุ่งกับคนพวกนั้นซะทีเถอะ ฉันขอร้องล่ะ เพราะถ้านายยังดึงดันที่จะอยู่กับคนพวกนั้นต่อไปมันก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก...แล้วนายก็น่าจะรู้ดีที่สุดนี่นาว่า..." เด็กสาวพูดได้เพียงเท่านี้ แล้วน้ำตาของเธอก็เริ่มเอ่อคลอเบ้าแล้วไหลรินอาบใบหน้าขาวผุดผ่องลงมาเป็นสาย ก่อนที่เขาและเธอจะพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกัน......

............................................................................................................................
          ระหว่างทางเดินกลับบ้าน (สำนักงานนักสืบโมริ)
     ไฮบาระแอบเดินตามหลังโคนันมาอย่างเงียบโดยหวังไม่ให้เขารู้ตัว และก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้น โคนันยังคงเดินไปเรื่อยๆโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่พักใหญ่ จนใกล้ถึงสำนักงานนักสืบโมริเต็มที แต่แล้ว.....จู่ๆโคนันก็หยุดเดิน ทำให้ไฮบาระที่เดินตามหลังตกใจนิดหน่อยแล้วหยุดเดินตามอย่างเงียบเชียบ แล้วโคนันก็พูดขึ้นว่า    "คุณเดินตามหลังผมมาตั้งนานแล้วนะ คิดว่าผมจะไม่รู้รึไง ไม่สมกับเป็นคุณเลยนะ" โคนันพูดอย่างนี้ ทำให้ไฮบาระรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาเล็กน้อยว่าโคนันจะรู้ว่าเธอแอบเดินตามเขามา แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง เธอตั้งใจจะโผล่มาให้โคนันตกใจเล่น แต่ไม่น่าเชื่อเลย โคนันจะรู้ได้อย่างไร! แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่ได้ออกจากที่ซ่อน รอให้เขาพูดประโยคต่อไป
     "คุณคิดว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นหรอ ความรู้สึกว่ามีสายตาของคนอื่นมองอย่างที่คุณมองผมน่ะ ถ้าไม่โดนเองจะไม่เข้าใจนะ แต่ผมว่า ถ้าคุณจะสะกดรอยตามคนอย่างผมน่ะ คุณน่าจะไปฝึกมาใหม่นะครับ...อาจารย์โจดี้!!!
" อะไรกัน อาจารย์โจดี้เองหรอกหรือที่คุโด้คุงพูดถึง นึกว่าเราซะอีก...แต่เป็นไปได้ยังไง ขนาดเรายังไม่รู้ตัวเลยว่าอาจารย์โจดี้เดินนำหน้าเราอยู่ เราไม่รู้ตัวเลยสักนิด แต่คนที่เราเองก็เดินตามคนนี้... ไฮบาระคิดอยู่ในใจพลางมองไปที่โคนันอย่างหวาดระแวง...ภายในใจก็ยังคิดอยู่     เป็นไปได้ยังไง...เป็นไปได้ยังไง..เป็นไปได้ยังไงกัน

มันเป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวเธอครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจไปฟังการสนธนาที่กำลังจะดำเนินขึ้นของโคนันและอาจารย์โจดี้