ภารกิจรักของอายูมิจัง

ลำดับตอนที่ #6 : การปรึกษา

          ณ หอประขุมใหญ่โรงเรียนเทตัน 12.00 น.
     "นี่ ไอจัง" อายูมิส่งเสียงเรียกไฮบาระ ตามที่เคยนัดกันไว้เมื่อวันก่อน
     "มีอะไรเหรอ อ้อ ใช่สิ งั้นเดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเองนะ ขั้นแรก เธอจะต้องพยายามทำตัวให้ดูเหมือนจะมัดใจชายทุกคนที่เดินผ่านมาเห็นเธอ หรือพูดง่ายๆว่า ทำตัวให้มีเสน่ห์เฉพาะตัว ฉันว่า อย่างเธอนี่น่าจะทำตัวให้ร่าเริงสดใสมากๆนะ หรือไม่ก็พยายามเอาใจเค้าเข้าไว้ โดย..."
     "อ๋อ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ขอบใจมากนะไอจัง^ ^"อายูมิพูดขอบคุณไฮบาระที่ให้คำแนะนำ
       ท่านผู้อ่านคงจะสงสัยสินะว่า ไฮบาระกับอายูมิเขาปรึกาาอะไรกัน งั้นเอาเป็นว่า ไวเตอร์คนนี้จะทำให้กระจ่างแจ้งเอง...
          เมื่อคืนวันอาทิตย์ก่อนวันนี้
     "อาวล่ะ ถึงบ้านแล้ว ว่าแต่ชินจังจะอยู่มั้ยน้า"
     "อ้าว คุณยูกิโกะ กลับมาแล้วหรือครับเนี่ย"
     "อ้าวด็อกเตอร์อากาสะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ยังสุขภาพดีเหมือนเดิมมั้ยคะเนี่ย" คุณแม่ของชินอิจิ คุโด้(ฟุจิมิเนะ) ยูกิโกะ
     "ครับๆ"
     "ด็อกเตอร์ ออกไปทำอะไรคะเนี่ย ดึกๆดื่นๆป่านนี้แล้ว...อ้าวคุณคือ"ไฮบาระพูด
     "ไงจ้า ไอคุง ยังจำกันได้มั้ยเอ่ย"
     "คุณคือคุณแม่ของชิอิจิใช่มั้ยคะ สบายดีนะคะ"
     "แล้วว่าแต่คุณกลับมาที่นี่ทำไมกันครับเนี่ย"
     "หนีตามมาหน่ะ" เธอไขกุญแจบ้าน แต่ก่อนที่ยูกิโกะจะได้พูดอะไรต่อไป ก็ถูกไฮบาระลากเข้าไปในบ้านของเธอเสียแล้ว
     "นี่ ไอคุง เธอจะทำอะไรน่ะ"
     "ก็ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากหรอกค่ะ แค่ว่า เด็กที่ชื่อโยชิตะ อายูมิน่ะ เค้าเกิดชอบโคนันคุงขึ้นมาน่ะสิคะ"
     "หา!" ดูเหมือนคำพูดนี้จะทำให้ยูกิโกะตกใจมาก
     "ก็หนูบอกแล้วไงคะว่าไม่ใช่เรื่องใหญอะไรหรอก"
     "แต่นี่มันเรื่องใหญ่เชียวนะ"
     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องนี้น่ะ อายูมิจังมาปรึกษากับหนูแล้ว หนูจะจัดการเองค่ะ คุณแม่ก็แค่บอกสิ่งที่จะช่วยหนูได้ก็พอค่ะ คืองี้ หนูคิดไว้แล้วล่ะค่ะ ว่าจะพูดอะไรกับอายูมิบ้าง ก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆของคุโด้คุงน่ะค่ะ"
     "แต่เธอแน่ใจนะว่าจะไม่เป็นไร"ยูกิโกะเกิดไม่แน่ใจขึ้นมา
     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เป็นเรื่องเด็กเล่นนั่นแหละค่ะ"ไฮบาระพูดย้ำความปลอดภัย
     "โอเคๆ แล้วว่าแต่เรื่องเล็กน้อยๆที่เธอจะถามน่ะมีอะไรบ้างล่ะ"ยูกิโกะค่อนข้างมั่นใจขึ้นมาแล้วเล็กน้อย
     "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เช่น..."
เอาเป็นว่าไฮบาระได้ทำการปรึกษาเรื่องของชินอิจิกับแม่ของเขาเป็นอันเรีบยร้อยแล้ว...
     วันต่อมา
     "นี่ โคนันคุง ฉันทำเลมอนพายมาฝากแหน่ะ อยากลองชิมดูหน่อยมั้ยล่ะ" อายูมิกล่าวคำทักทายเมื่อเช้าวันใหม่กับโคนันด้วยการชวนให้ชิมเลมอนพาย ซึ่ังหน้าตาดูไม่น่ากินสักเท่าไหร่
     "เอ๋ จริงหรอ แต่ฉันว่า น่าจะเอาไปแบ่งให้พวกเก็นตะคุงมากกว่ามั้ง ดูถ้าพวกนั้นจะอยากกินมากเลยนะ" โคนันแนะนำคนทีอายูมิควรนำเลมอนพายฝีมือเธอไปให้ชิม
     "เอ๋ ไม่จริงหรอก ฉันรู้นะว่าโคนันคุงชอบกินเลมอนพายน่ะ" อายูมิพูด
     "ไปรู้มาจากไหนน่ะ" โคนันเริ่มระแวงขึ้นมา ว่าจะมีใครไปรู้เรื่องตัวจริงของเขาเข้า
     "ถ้าจะชอบใคร ข้อมูลเล็กๆน้อยๆก็ต้องรู้เอาไว้สิ จริงป่ะ ^-^" ดูเหมือนอายูมิจะพูดตรงโดยไม่เบี้ยวเลยสักนิด  "จะกินหรือปล่าวล่ะ ฉันอุตส่าห์ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะเลยนะ โคนันคุง  "
     "อะ...อะ อื้อ กินก็ได้" และแล้ว โคนันก็กินเลมอนพายที่อายูมิทำมาฝาก  "เป็นไง อร่อยมั้ย" อายูมิถามหลังจากโคนันกัดไปแล้ว1 คำ 
     "แหวะ!! ไม่เห็นจะอร่อยเลย รสชาติยังกะลูกเกดแน่น! (อึ๋ย)" โคนันซึ่งเกลียดลูกเกดอยู่แล้วยิ่งไม่ชอบเลมอนพายของอายูมิเข้าไปใหญ่
     "ฮะๆๆๆ ที่แท้ก็ได้แค่นี้เองหรอ นึกว่าจะแน่ซะอีกนะ" เสียงของคานะพูดขึ้น
     "หรอ งั้นก็ได้!" อายูมิพูดเสียงกอ่อย แล้วเดินหน้ามุ่ยกลับไป       "เน่!!! โคนัน แกกล้าปฏิเสธพายของอายูมิจังเชียวหรอ!!!!!" เสียงอันดังของเก็นตะพูดขึ้นอย่างน่ากลัว
     "ใช่ๆ นายกล้ามากเลยนะครับ โคนันคุง อายูมิจังเค้าอุตสาห์ทำมาเพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะครับ!!"มิสึจิโกะเองก็พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจเช่นกัน
     "น่าๆพวกนาย ใจเย็นๆกันก่อนน่า เองนี้เรื่องนี้เราคุยกันได้น่า ใจเย็นก่อน  " โคนันพูดไกล่เกลี่ยเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด
     "ฉันว่าพวกนายใจเย็นๆดักว่านะ แค่เลมอนพายแค่ชิ้นเดียวเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย" ไฮบาระพูด
     "แต่ว่า นั่นมันเป็นถึงพายที่อายุมิจังทำเองกับมือนะ" เก็นตะพูดเพราะเสียดายที่ไม่ได้กิน
     "อย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลสิ เนอะ คุโด้คุง อะ...เอ้ย! โคนันคุง เนอะๆ =w="  "อื้อ" เมื่อกี้ โคนันเองยังสงสัยว่าอายูมิไปรู้ได้อย่างไรว่าตัวเขานั้นชอบเลมอนพายมากที่สุด แต้ก้รู้แล้ว เพราะคนเดียวในที่นี่ซึ่งรู้ตัวจริงของเขาคือมิยาโนะ ชิโฮะ หรือในชื่อที่รู้จักกันดีว่า ไฮบาระ ไอ
     "นี่ แล้วก็พายนั่นน่ะ อายูมิคงจะไปซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อมากกว่าล่ะมั้ง เพราะฉันดูๆไปแล้วเหมือนมันเพิ่งจะออกจากเตามาใหม่ๆเอง แล้วร้านที่ทำเลมอนพายแล้วมีรสชาติเหมือนกับลูกเกดก็คือร้านทางหัวมุมที่หมู่ 2 นั่นแหละ แล้วเด็กขนาดนั้นน่ะไม่น่าจะอบเลมอนพายได้หรอก แต่ถึงอบได้ มันก็่น่าจะร้อนแล้วถ้าจะทำก็ต้องตื่นตั้งแต่เช้าน่ะ เด็กๆควรนอนตื่นเช้าก็จริง แต่นี่มันเช้าเกินไปแล้วล่ะ ฉันว่า เธอคงวิ่งไปซื้อมาล่ะมั้ง" ไฮบาระพูดแบบเป็นเรื่องเป็นราวและมีหลักการ ราวกับว่าเธอได้เตรียมการเรื่องนี้เอาไว้แล้ว
          พักกลางวัน
     "ในขณะที่เรากำลังพักกลางวันอยู่นี้น่ะ ฉันว่าเธอน่าจะไปขอโทษอายูมิจังนะ" ไฮบาระกล่าวกับโคนัน เพื่อทำตามแผนการ "ง้อ" ของเธอ
     "ไม่หรอก เพราะว่าคนที่บอกเรื่องนี้ให้ก็คือเธอใช่ไหมล่ะ ไฮบาระ แล้วเธอก็คงจะบอกว่าฉันชอบเลมอนพายของร้านที่หัวมุมที่หมู่2 ซึ่งรสชาติเหมือนลูกเกดน่ะ" โคนันพูดเหมือนล่วงรู้เหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว
     "ใช่ ถูกต้อง อายูมิเค้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันเอง"ไฮบาระพูดความจริง
     "ช่วยเรื่องอะไรล่ะ" โคนันถามกลับไป
     "เรื่องจะบอกรักเธอยังไงดีอย่างไรล่ะ คุโด้คุง อ้อ ลืมไป คุณเอโดงาวะ โคนันคุงสิ ถึงจะถูก" ว่าแล้ว ไฮบาระก็เดินกลับไป พร้อมกับควมคิดเรื่องที่จะช่วยอายูมิต่อไปอย่างไรอย่างมีความสุข
     "ดะ...ดะเดียวสิ ไฮบาระ เฮ้ ไฮบาระ!" โคนันร้องเรียกไฮบาระอย่างจนปัญญา.....