ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : การท้าแข่งคะแนนสอบของคานะ
วันจันทร์ 26 พฤศจิกายน
"นี่ๆ" อายูมิพูดสะกิดโคนันที่ระหว่างทางกลับบ้าน "โคนันคุงเะอเตรียมพร้อมที่จะสอบอาทิตย์หน้ารึยัง? "
"อ้อ ยังหรอก ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยล่ะ" โคนันบอก
"เน่ โคนัน ทำไมนายไม่อ่านหนังสือล่ะ ใกล้สอบแล้วนะ" เก็นตะถามด้วยความเป็นห่วง (จิงง่ะ!?)
"ใช่ๆ โคนันคุงเองก็น่าจะอ่านหนังสือก่อนสอบกับเค้าบ้างนะครับ" มิสึฮิโกะพูดบ้าง
"แต่ฉันว่าพวกเธอควรเป็นห่วงตัวเองซะมากกว่านะ" ไฮบาระพูด
"นี่ แล้วไอจังล่ะ อ่านหนังสือรึยัง"อายูมิพูด
"ไม่จำเป็นต้องอ่านหรอกเนอะ เอโดงาวะคุง" ไฮบาระพูดพร้อมชายตามองมาทางโคนัน ("เหอะๆ เธอเองก็น่าจะอ่านเหมือนกันแหละน่า เชอะ" โคนันแอบคิดอยู่ในใจ) แต่ก็ไม่พ้นสายตาอับเฉียบคมของไฮบาระอยู่ดี "นี่ คุโด้คุง กำลังคิดอะไรแก้เผ็ดชั้นอยู่ล่ะสิ" ไฮบาระกระซิบที่หูของโคนันเหมือนรู้ทัน
"ฉันว่า เธอเองก็น่าจะอ่านเหมือนกันแหละน่า เพราะถ้าเกิดมีสอบข้อเขียนวิชาวิทยาศาสตร์แล้วเธอตอนไปซะมีเหตุผลที่ขนาดครู ป.1 ยังไม่เข้าใจแล้วเธอจะเสียคะแนนเอานะ" โคนันกระซิบตอบเหมือนหวังดี แต่ไฮบาระแค่พูดว่า เหรอ เปป็นคำตอบมาแค่คำเดียว
ความจริงแล้วสายชั้น ปง1 จะมีการสอบวัดผลหรือที่พวกนักเรียนในสายชั้นชอบพูดว่า สอบหาที่หนึ่ง นั่นเอง
"นี่ โคนัน เรามาแข่งกันมะ? ใครได้คะแนนมากกว่าเป็นฝ่ายชะ..." เก็นตะพูดได้เพียงเท่านี้ก็ถูกเสียงแหลมๆเสียงหนึ่งพูดสอดเข้ามา...
"นี่... โคนันคุง เย็นนี้ไปอ่านหนังสือที่บ้านฉันมั้ย" เสียงของคานะนั่นเอง หลังจากห่างหายไปนาน ในที่สุด รินเนะสึเกะ คานะก็กลับเข้ามาในเรื่องอีกครั้ง
"ดะ...เดี๋ยวสิ" อายูมิพูดขึ้น (เพราะหึงน่ะ
) "เย็นนี้น่ะโคนันคุงจะไปอ่านหนังสือที่บ้านฉันแล้วต่างหากเล่า แบร่" อายูมิพูดขึ้นเพราะใจจริงแล้วไม่อยากให้โคนันไปยุ่งกับคานะเลยแม้แต่น้อย
"อ๋อเหรอ" คานะตอบกลับมา "งั้นก็ตามใจ แต่นี่ โคนันคุง เรามาแข่งกันมั้ย ถ้าใครได้คะแนนมากกว่าเป็นฝ่ายชนะ แล้วฝ่ายที่ชนะจะได้ให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้อย่างนึง เอามะ? ^ ^ " คานะพูดเหมือนจะท้าแข่งกับโคนัน ซึ่งรางวัลนั้นสำหรับคานะก็ไม่เลวเลยเหมือนกัน
"นะนะ โคนัน นายรับข้อเสนอเค้าไปเหอะ" เก็นตะพูดขอร้องกับโคนัน
"เอ้าก็ได้ ถ้านายพูดถึงอย่างนั้นแล้ว... " โคนันตกลงรับคำท้า
..........................................................................................................................................
เย็นวันนั้น
ตามจริงแล้ว โคนันไม่ได้นัดกับอายูมิไว้ว่าจะมาติวหนังสือที่บ้านของเธอแต่อย่างใด แต่เท่าที่รู้ๆกันอยู่ๆ ก็เพราะความหึงนั่นแหละ
"โคนันคุงจ๊ะ ฉันทำน้ำผลไม่มาให้แน่ะ รีบๆดื่มซะสิ จะได้มีแรงอ่าน เนอะ ^ ^" อายูมิพูดด้วยท่าทางเขินอาย
"อื้อ" โคนันตอบและรับน้ำผลไม่ของอายูมิจังมาโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ถึงอย่างนั้นรันที่อยู่ที่สำนักงานนักสืบโมริก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีนั่นแหละ แต่แล้ว เวลาก็ล่วงเลยไปเรื่อยๆจนถึงเวลา 19.25 น. หรือ 1ทุ่มครึ่งนั่นเอง และมันก็เป็นเวลาฉายหน้ากากไยบะด้วยและแน่นอนหลังจากนั้นอายูมิก็ชวนโคนันดูดหน้ากากไยบะจนจบและนั่งเล่นเกมที่บ้านของอายูมิจนถึงเวลากลับบ้านของโคนัน สรุปแล้วที่มานั้นก็ไม่ได้อ่านอะไรกันมากมายนัก
"ฉันกลับก่อนนะ อายูมิจัง" โคนันพูดบอกลา
"อื้อ... นี่โคนันคุง" อายูมิพูด แต่ก็เผลอพูดรั้งโคนันเอาไว้จนได้
"อะไรหรอ อายูมิจัง?" โคนันพูดแล้วก็หันกลับมาตามที่อายูมิคิด "ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็มาถามฉันได้นะ" โคนันพูดอย่างใจดี
"คือ...คือว่า..." อายูมิตั้งใจจะถามเรื่องไดอารี่ของชินอิจิ แต่แล้วเธอก็คิดได้ว่าไม่ถามจะดีกว่า ยังมีเวลาอีกมากน่า โลกยังไม่แตกสักหน่อย เดี๋ยวค่อยถามก็ได้น่า เอ๊ะ !เดี๋ยว ถ้าสิ่งที่เขียนบันทึกไว้ในไดอารี่เป็นความจริงแล้วล่ะก็ โคนันคุงก็กำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่ว่า จะทำยังงดีล่ะ เราไม่กล้าถามนี่นา... แต่ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั่นเอง โคนันก็พูดขึ้นว่า
"นี่ อายูมิจังถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอกลับก่อนนะบาย" โคนันพูด
ตายล่ะ แย่แล้ว โคนันพูดบอกลาเราไปแล้ว จะทำยังไงดี เดี๋ยวสิ ! โคนันคุง อย่าเพิ่งไปสิ ! ฉันยังมีเรื่องอยากจะถามเธออยู่นะ เดี๋ยวสิ อย่านะ ! อย่าเพิ่งไปสิโคนันคุง !!...
"นี่ๆ" อายูมิพูดสะกิดโคนันที่ระหว่างทางกลับบ้าน "โคนันคุงเะอเตรียมพร้อมที่จะสอบอาทิตย์หน้ารึยัง? "
"อ้อ ยังหรอก ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยล่ะ" โคนันบอก
"เน่ โคนัน ทำไมนายไม่อ่านหนังสือล่ะ ใกล้สอบแล้วนะ" เก็นตะถามด้วยความเป็นห่วง (จิงง่ะ!?)
"ใช่ๆ โคนันคุงเองก็น่าจะอ่านหนังสือก่อนสอบกับเค้าบ้างนะครับ" มิสึฮิโกะพูดบ้าง
"แต่ฉันว่าพวกเธอควรเป็นห่วงตัวเองซะมากกว่านะ" ไฮบาระพูด
"นี่ แล้วไอจังล่ะ อ่านหนังสือรึยัง"อายูมิพูด
"ไม่จำเป็นต้องอ่านหรอกเนอะ เอโดงาวะคุง" ไฮบาระพูดพร้อมชายตามองมาทางโคนัน ("เหอะๆ เธอเองก็น่าจะอ่านเหมือนกันแหละน่า เชอะ" โคนันแอบคิดอยู่ในใจ) แต่ก็ไม่พ้นสายตาอับเฉียบคมของไฮบาระอยู่ดี "นี่ คุโด้คุง กำลังคิดอะไรแก้เผ็ดชั้นอยู่ล่ะสิ" ไฮบาระกระซิบที่หูของโคนันเหมือนรู้ทัน
"ฉันว่า เธอเองก็น่าจะอ่านเหมือนกันแหละน่า เพราะถ้าเกิดมีสอบข้อเขียนวิชาวิทยาศาสตร์แล้วเธอตอนไปซะมีเหตุผลที่ขนาดครู ป.1 ยังไม่เข้าใจแล้วเธอจะเสียคะแนนเอานะ" โคนันกระซิบตอบเหมือนหวังดี แต่ไฮบาระแค่พูดว่า เหรอ เปป็นคำตอบมาแค่คำเดียว
ความจริงแล้วสายชั้น ปง1 จะมีการสอบวัดผลหรือที่พวกนักเรียนในสายชั้นชอบพูดว่า สอบหาที่หนึ่ง นั่นเอง
"นี่ โคนัน เรามาแข่งกันมะ? ใครได้คะแนนมากกว่าเป็นฝ่ายชะ..." เก็นตะพูดได้เพียงเท่านี้ก็ถูกเสียงแหลมๆเสียงหนึ่งพูดสอดเข้ามา...
"นี่... โคนันคุง เย็นนี้ไปอ่านหนังสือที่บ้านฉันมั้ย" เสียงของคานะนั่นเอง หลังจากห่างหายไปนาน ในที่สุด รินเนะสึเกะ คานะก็กลับเข้ามาในเรื่องอีกครั้ง
"ดะ...เดี๋ยวสิ" อายูมิพูดขึ้น (เพราะหึงน่ะ
) "เย็นนี้น่ะโคนันคุงจะไปอ่านหนังสือที่บ้านฉันแล้วต่างหากเล่า แบร่" อายูมิพูดขึ้นเพราะใจจริงแล้วไม่อยากให้โคนันไปยุ่งกับคานะเลยแม้แต่น้อย "อ๋อเหรอ" คานะตอบกลับมา "งั้นก็ตามใจ แต่นี่ โคนันคุง เรามาแข่งกันมั้ย ถ้าใครได้คะแนนมากกว่าเป็นฝ่ายชนะ แล้วฝ่ายที่ชนะจะได้ให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้อย่างนึง เอามะ? ^ ^ " คานะพูดเหมือนจะท้าแข่งกับโคนัน ซึ่งรางวัลนั้นสำหรับคานะก็ไม่เลวเลยเหมือนกัน
"นะนะ โคนัน นายรับข้อเสนอเค้าไปเหอะ" เก็นตะพูดขอร้องกับโคนัน
"เอ้าก็ได้ ถ้านายพูดถึงอย่างนั้นแล้ว... " โคนันตกลงรับคำท้า
..........................................................................................................................................
เย็นวันนั้น
ตามจริงแล้ว โคนันไม่ได้นัดกับอายูมิไว้ว่าจะมาติวหนังสือที่บ้านของเธอแต่อย่างใด แต่เท่าที่รู้ๆกันอยู่ๆ ก็เพราะความหึงนั่นแหละ
"โคนันคุงจ๊ะ ฉันทำน้ำผลไม่มาให้แน่ะ รีบๆดื่มซะสิ จะได้มีแรงอ่าน เนอะ ^ ^" อายูมิพูดด้วยท่าทางเขินอาย
"อื้อ" โคนันตอบและรับน้ำผลไม่ของอายูมิจังมาโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ถึงอย่างนั้นรันที่อยู่ที่สำนักงานนักสืบโมริก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีนั่นแหละ แต่แล้ว เวลาก็ล่วงเลยไปเรื่อยๆจนถึงเวลา 19.25 น. หรือ 1ทุ่มครึ่งนั่นเอง และมันก็เป็นเวลาฉายหน้ากากไยบะด้วยและแน่นอนหลังจากนั้นอายูมิก็ชวนโคนันดูดหน้ากากไยบะจนจบและนั่งเล่นเกมที่บ้านของอายูมิจนถึงเวลากลับบ้านของโคนัน สรุปแล้วที่มานั้นก็ไม่ได้อ่านอะไรกันมากมายนัก
"ฉันกลับก่อนนะ อายูมิจัง" โคนันพูดบอกลา
"อื้อ... นี่โคนันคุง" อายูมิพูด แต่ก็เผลอพูดรั้งโคนันเอาไว้จนได้
"อะไรหรอ อายูมิจัง?" โคนันพูดแล้วก็หันกลับมาตามที่อายูมิคิด "ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็มาถามฉันได้นะ" โคนันพูดอย่างใจดี
"คือ...คือว่า..." อายูมิตั้งใจจะถามเรื่องไดอารี่ของชินอิจิ แต่แล้วเธอก็คิดได้ว่าไม่ถามจะดีกว่า ยังมีเวลาอีกมากน่า โลกยังไม่แตกสักหน่อย เดี๋ยวค่อยถามก็ได้น่า เอ๊ะ !เดี๋ยว ถ้าสิ่งที่เขียนบันทึกไว้ในไดอารี่เป็นความจริงแล้วล่ะก็ โคนันคุงก็กำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่ว่า จะทำยังงดีล่ะ เราไม่กล้าถามนี่นา... แต่ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั่นเอง โคนันก็พูดขึ้นว่า
"นี่ อายูมิจังถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอกลับก่อนนะบาย" โคนันพูด
ตายล่ะ แย่แล้ว โคนันพูดบอกลาเราไปแล้ว จะทำยังไงดี เดี๋ยวสิ ! โคนันคุง อย่าเพิ่งไปสิ ! ฉันยังมีเรื่องอยากจะถามเธออยู่นะ เดี๋ยวสิ อย่านะ ! อย่าเพิ่งไปสิโคนันคุง !!...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น