คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER01 100%
ย้อนลับไปเมื่อ3ั่วโม่อน
“แบี้ๆๆๆ”
“เห้ยๆๆ อะไรเนี่ยมินอ” ผมถามอย่าแปลใเมื่อู่ๆเพื่อนสนิทัวเล็อย่าิมมินอรีบวิ่มาระามือผมเหมือนับว่าะพาไปที่ไหน ทั้ๆที่ผมเพิ่้าวเ้ามาในเโรเรียนไ้แ่้าวเียวเอนะ”เี๋ยวๆ ะพาเราไปไหนเนี่ย?”
“็ไปูประาศรบอร์โรเรียนไ!”
“แล้วทำไม้อไปูอะ มีอะไรหรอ หรือโรเรียนประาศปิ!”ผมเบิาว้าอย่าีใ โอ้พระเ้า โรเรียนะปิใ่ไหมเนี่ยยยยย
“เรื่อทุนไปแลเปลี่ยน่าหาเล่า!”มินอว่าอย่าอที่ะหุหิไม่ไ้ นี่เ้าแบอยาะให้โรเรียนปินานั้นเียว!
“อย่าบอนะว่า..”ผมถามึ้นมาหลัามินอพูเรื่อประาศทุนไปแลเปลี่ยนแล้วรีบลาผมมาโยที่ผมเพิ่มีโอาสไ้ถาม แ่ในอนที่ผมำลัะไปูประาศ ทุนที่มุอยู่รบอร์หันมามอผมอย่าพร้อมเพรียเหมือนนัันมาอย่านั้นแหละ! แ่ยัไม่ทันไ้ถามว่าหันมามออะไรัน ู่ๆทุน็รูันมาแสวามยินีับผม...
“แบฮยอน ยินี้วยนะ เ่ัเลยอะ”
“ันอิานายเป็นบ้าเลยอะ”
“เ๋อะ”
“เอ่อ ยินีับเราทำไม แล้วอิาทำไม”ผมถามึ้นมาอย่าๆพร้อมับส่สีหน้าหมาไปให้ทุนที่มาแสวามยินี
“็นายไ้ทุนไปแลเปลี่ยนไเล่า!”มินอหันมาพูับผมอย่าีใพร้อมับเย่าแนแสวามีใับผม...
และนั่นแหละรับือเหุผลที่ทำให้อนนี้ผมำลันั่อยู่ในห้อพัรู อุรูาอิน ุรูที่รับผิอบ้านารไปแลเปลี่ยนอนัเรียนทุน รวมถึผมนัเรียนผู้ึ่ไ้ทุนไปเเลเปลี่ยนมาหมาๆ
“ีใ้วยนะแบฮยอน เ่นะเนี่ย”รูาอินพูพร้อมับยิ้มใีมาให้ผม
“อะ..เอ่อ รับๆ” ผมอบพลายิ้มแหยๆออไป เอาริๆมัน็ีใแหละ แ่ือยั็ออยู่ไ นสอบเป็นพันแ่ผมันไ้เนี่ยนะ! มันน่าเื่อะที่ไหนละ ็เพราะผมนี่เรียนถือว่าปานลาเอนะ ็เพราะหลับในาบลอ แ่ไ้ผมเนี่ยนะ!
“เอาล่ะแบฮยอน เพื่อไม่ให้เสียเวลา รูอยาะบอให้เราเรียมัวเลยนะ เพราะเี๋ยวเย็นนี้้อเินทาแล้วละ”
วันนี้..? อนเย็น...?
“ห้ะ!! อนเย็น!” บ้าไปแล้วแน่ๆ เพิ่ประาศผลวันนี้ อนเย็นเินทา มันะรีบไปไหนวะ ยัไม่ไ้ื้อเสื้อผ้าใหม่ๆเลย ยัไม่ไ้บอลาเพื่อนๆเลย แล้วไหนะเรียมนู่นเรียมนี่อี อะไระรีบนานั้นวะเนี่ย!”ทำไมมันเร็วัเลยละรับ?”
“พอีทารอบรัวที่ะูแลเธอเ้าะมารับเธอในอนเย็นน่ะ รู็้านไม่ไ้้วยสิเพราะเ้าะมาแล้วน่ะ”
“แ่ผม..”
“ไม่มีแ่ทั้นั้นแหละแบฮยอน เธออย่าิที่ะสละสิทธิ์เียวละ เธอ็รู้หนิว่ามันทำไม่ไ้ ถึทำไ้เธอ็โนปรับหลายล้านวอนเลยนะ”
“แ่มันเร็วไปนะรับ”
“มันไม่เร็วหรอแบฮยอน ยัไเธอ็ไม่มีอะไร้อห่วอยู่แล้วหนิ รอบรัวเธอ็ไม่มี ไม่้อห่วหรอ ไปเรียมัวะ 4โมเย็น็มาพบรูที่นี่”
มัน็ริที่ผมไม่มีรอบรัวเพราะพ่อแม่ประสบอุบัิเหุั้แ่ผมอายุ14 ็ะเหลือเินที่พ่อับแม่ทิ้ไว้ให้ มัน็เยอะพอที่ะอยู่ไ้สบายเป็นาิ เลยละ แ่ผม็อยาะไ้ทุนไปแลเปลี่ยนที่่าประเทศ ถ้าไ้มัน็ล่าใ้่ายไปเยอะเลยนี่ เรียนฟรีใรไม่อบบ้าละแ่นี่มันเร็วไป ผมยัไม่ไ้บอลามินอเพื่อนสนิทเพียนเียวอผมเลยนะ
“เอ่อ รูาอินรับ”
“ว่าไ้ะ”เธออบพลาเยหน้าาเอสารมามอผม พร้อมับยิ้มให้
“ผมะไ้ไปแลเปลี่ยนที่ประเทศไหนหรอรับ?”
“อ้อรูลืมบอเธอไปเลย รูนี่แย่ริๆเลยนะเนี่ย”เธอว่าพลาบ่นและหัวเราัวเอน้อยๆ
“..”
“าวอัาร้ะ เธอะไ้ไปแลเปลี่ยนที่าวอัาร1ปี”เธอพู้วยเสียหวานน่าฟัพร้อมับส่ยิ้มพิมพ์ใมาให้ผม
“ห้ะ!!! าวอัาร!!”
#อทบ
อัพรบ100%
อนแร็อาะไม่มีอะไรมาเอื่อยๆๆหน่อยนะะ
อนอร็ะน้อยนินึนะะ อนหน้าๆะพยายามให้เยอะว่านี้นะะ
อบุที่สละเ้ามาอ่าน่ะ มีไร็ิไ้นะะ5555
อนหน้าเราะไปาวอัารันแล้วนะะ!55555
ความคิดเห็น