คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ♕ CONFIRM .CHAPTER 1 Here with me
Here with me
“ฮึ่ม เมื่อไหร่จะมานะ” ผมเท้าคางเหม่อมองออกไปยังข้างนอกของกระจกห้องทำงาน บ่อยครั้งที่เป็นอย่างนี้ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัวจนคนเป็นพ่อต้องเอ่ยทัก
“ไอ้ อัลติน เอ๊ย เลิกบ่นแล้วมาช่วยเฮียเค้าอ่านเอกสารได้แล้ว”
“โถ่ป๊า เฮียเค้าเก่งอยู่แล้วผมไม่ต้องช่วยก็ได้ม้างง” ผมอิดออด ไม่ยอมไปช่วยงานที่เฮียโอตัสทำหรอก มีแต่คดีอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมดจนผมเบลอไปหมดแล้วเนี่ย
“ไอ้ขี้เกียจ!!” เสียงป๊าตะโกนดุเสียงดัง ด้วยความที่ระยะห่างของผมกับป๊าไม่ไกลกันมากคลื่นพลังเสียงจึงตรงเข้ากระทบแก้วหูผมอย่างแรง
“โห่ เฮียตัสยังไม่บ่นอะไรเลย ป๊าว่าตินทำไมอ่ะ” ผมกล่าวพาดพิงไปถึงพี่ชายตัวสูงของผม เฮียโอตัสเป็นคนที่ขยันมากถึงมากที่สุดและชอบทำงานอะไรคนเดียว เพราะเหตุผลที่ว่า ‘คนยิ่งเยอะ ปัญหายิ่งแยะ’
“ไม่ต้องมาพูดเลย! เฮียตัสเค้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย เรียนจบทนายมาเพื่อมานั่งเหม่อหรือไงวะ ชีช่ำฮ่ะ!”
“ตินมันก็อู้อยู่ทุกวันอ่ะป๊า บ่นไปมันก็ไม่สะเทือนหรอก” นานๆทีเฮียตัสจะยอมสละงานแล้วเงยหน้าขึ้นมาผสมโรงบ่นเรื่องผมกับป๊า คราวนี้ผมจึงหมดโอกาสที่จะหลุดพ้นจากกองเอกสารแล้ว
“ตินทำก็ได้ ไม่ต้องบ่นแล้วนะ!” ก่อนจะเริ่มทำงานก็ต้องยึกยักสักหน่อยเวลาทำจะได้ลดน้อยลง ถ้าเป็นบริษัทอื่นเขาคงตัดเงินเดือนผมวอดวายละ - -
เพราะผมเป็นลูกคนเล็กด้วยแหล่ะ ทั้งป๊าม๊าแล้วก็เฮียตินเลยไม่ค่อยจะว่าอะไรมาก ยอมปล่อยให้ผมดื้อแล้วก็ตามใจตลอดจนผมเริ่มจะเสียนิสัยขึ้นเรื่อยๆ...ตอนนี้ป๊าเลยจะเริ่มดัดนิสัยให้ผมเป็นคนเอาการเอางานขึ้น
ทุกคน บอกว่าผมเป็นคนที่ถ้าเอาจริงขึ้นมาก็ทำได้เรียบร้อยแทบจะไม่มีข้อบกพร่อง เสียอย่างเดียวเวลาผมเอาจริงนี่หาได้ยากมาก...ปีนึงมีได้ไม่ถึงสิบครั้ง
“เฮ้ออ” ผมถอนหายใจออกมายาวๆอย่างไม่รู้จะเริ่มตรงไหนหลังจากไปหยิบงานมาปึกนึงจากกองเอกสารทั้งหมดแล้วนั่งลงโต๊ะข้างๆเฮียตัส
บอกแล้วแต่ละงานที่เฮียทำอยู่ ‘โคตรหิน’
“ติน ตั้งใจทำหน่อย” เฮียโอตัสพูดขึ้นมาโดยที่ไม่ละสายตาไปจากงานที่กำลังทำอยู่ น้ำเสียงเฮียเรียบๆแต่แฝงแววตำหนิผมอยู่...เฮียเป็นคนที่ทำงานอะไรทุกอย่างต้องเนี๊ยบ แต่ถ้าเป็นอะไรที่ไม่เกี่ยวกับงานก็จะเป็นคนที่น่ารักและอ่อนโยนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง -3-
“มันยากอ่ะเฮีย” ผมยืดแขนพาดโต๊ะแล้วฟุบหน้าลง
“ถ้าทำงานดี เดี๋ยวเฮียจะมีงานที่ตินต้องชอบแน่ๆให้ทำนะ” ปากว่ามือก็นั่งหาข้อมูลต่อไปเปิดหนังสือพระคัมภีร์เล่มใหญ่ที่ผมไม่มีวันที่จะย่างเข้าไปใกล้...
“งานอีกแล้ว ตินไม่อยากทำงานแล้ว”
“ถ้าเป็นงานเกี่ยวกับ ’เนฟ’ ล่ะ ตินสนใจเปล่า?” คีย์เวิร์ดสำคัญที่เฮียพูดขึ้นมาทำผมตาเป็นประกาย...เนฟเหรอ
ร้อยวันพันปีเฮียไม่เคยพูดชื่อคนๆนี้มาเลย มีแต่ผมนี่แหล่ะที่เป็นคนเพ้อถึงฝ่ายเดียว สงสัยเฮียจะจำได้ขึ้นใจแล้ว...
แต่ทำไมอยู่ดีๆเฮียมีข้อมูลได้...ขนาดผมที่อดทนหาข้อมูลของเขามามากแค่ไหนก็ยังไม่สามารถหาพบ เฮียที่วันๆเอาแต่ทำงานกลับพบ
“เฮียพูดจริงเปล่าเนี่ย?”
“จริง เรื่องงานเฮียเคยโกหกเราเหรอ?”
“บ้าหน่า!! เฮียเจอได้ไง ตินหาตั้งกี่สิบปียังไม่เห็นเจอเลย” ผมเผลอตะโกนเสียงดังจนพนักงานที่นั่งอยู่ใกล้ๆสะดุ้ง ทำให้ผมต้องลดเสียงลงเล็กน้อย
“เบาๆสิ ว่าไงตินจะทำงานนี้ให้เสร็จก่อนไหม” เฮียเอ็ดผมเบาๆ
“ง่า...” ใจผมมันบอกอยากจะรีบทำงานให้เสร็จไวๆ หากแต่เมื่อคิดดูแล้วความสามารถของผมไม่สามารถที่จะทำงานยากขนาดนั้นตามข้อตกลงได้จึงเกิดอาการลังเล
“งั้นเฮียคงต้องยกงานของเนฟมาทำเองแล้วสินะ ตินก็นั่งทำงานนั้นไปละกัน ไม่เป็นไร” นั่นเป็นการสิ้นสุดบทสนทนาระหว่างผมกับเฮีย
เอาวะ! ทำงานนี้เสร็จก็ทำของเนฟ ไม่ทำของเนฟยังไงก็ต้องทำงานนี้ให้เสร็จ -__-
“ตินจะทำ” ผมเอ่ยอย่างหนักแน่นแล้วหันหน้าไปหาผู้เป็นพี่ชายที่ยังคงก้มหน้าอยู่กับงาน แวบนึงที่ผมเห็นรอยยิ้มจางๆของเฮียก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปเปลี่ยนเป็นถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจเป็นที่สุด
“แอบอู้ในเวลาทำงานนาน หักห้าร้อย”
“ไอ้เฮียขี้งก” ผมบ่นอุบอิบคนเดียวอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปทำงานอย่าจำยอม... โอเคนั่งทำงานก็ได้ ผมจะค่อยๆตั้งใจทำงานให้เสร็จแล้วจะได้ไปทำงานเกี่ยวกับเขา
เปิดไปได้ไม่กี่หน้าก็เริ่มท้อ...เอกสารบ้าอะไรเนี่ย! คดีเยอะแยะวุ่นวายจริงๆ -__-
“ฟ้องร้องเพราะภรรยามีชู้เป็นผู้หญิง...อืม ปัญหาครอบครัวใหญ่น่าดู” อ่านไปแล้วก็สงสาร คนเราถ้าหากอยู่เฉยๆมันก็ไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมต้องขยันหาเรื่องเพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไปก็ไม่รู้ จะว่าเพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่มีชีวิตเพื่อมาทำเรื่องอะไรที่แปลกๆเหรอ?...ก็คงไม่ใช่
แต่ใครที่กำหนดว่าอะไรคือสิ่งที่แปลกล่ะครับ? ถ้าไม่ใช่เพราะมนุษย์ที่มีอิทธิพลมากำหนดค่านิยมว่าทำอะไรถึงดี อะไรถึงผิดแปลกไปจากคนอื่น โดยใช้ความคิดของตัวเองนั่นแหล่ะตั้งกฎเกณฑ์ต่างๆขึ้น
ถึงยังไงก็แล้วแต่ มนุษย์ส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะทำตามสิ่งที่เขาทำกันเยอะๆตามอยู่ดี ความกลัวที่จะต้องอยู่โดดเดียวเป็นสิ่งที่คอยขัดขวางไม่ให้คนหลายๆคนทำตามฝันของตัวเอง และนั่นแหล่ะทำให้พวกเขาสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง
“อืม...ปัญหาใหญ่จริงๆ” ป๊าที่เดินมาอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ พูดขึ้นมาข้างๆหูผมแบบใกล้ชิดมากๆ จนผมเผลอสะดุ้งเบาๆแล้วหันไปมองด้านหลัง
“ถ้าเป็นป๊า ป๊าจะช่วยยังไงอ่ะ”
“เรื่องงี้งานใครงานมัน ไม่ใช่งานของป๊านี่ ไม่ต้องมาหลอกถามให้ยาก!” ป๊าดีดหน้าผากผมแรงๆทีนึง ไม่รู้ว่าเพราะแสงมันสะท้อนพอดีตอนที่ผมเงยหน้าไปมองหน้าป๊าหรือเปล่า มันเลยทำให้ผมตาเบลอมองไปว่าป๊ายิ้มแบบสมน้ำหน้าให้ผมด้วย...
ฮึ่ม! เดี๋ยวงานจะเสร็จแบบที่ทุกคนต้องตะลึงกับการจัดการปัญหาของผมแน่!
“โด่วๆ ป๊าคอยดู เดี๋ยวตินจะช่วยเขาแบบให้ทุกอย่างจบแบบสวยงามแน่ๆ” ผมยื่นปากไปใกล้ๆพุงป๊าแล้วพูดอย่างมั่นใจ
“งั้นเหรอ งั้นก็แสดงฝีมือให้ป๊าดูหน่อย” ป๊าเลิกคิ้วขึ้นมาข้างนึงเหมือนกำลังวิเคราะห์ว่าผมจะมาไม้ไหนอีก แถมเริ่มยกแขนขึ้นมากอดอกเหมือนประเมินผมด้วยนี่คืออะไรกัน =[]=
“เดี๋ยวรับรองได้เลยป๊า” ผมขยิบตาให้ป๊าก่อนจะก้มหน้าหลับตาใช้ความคิดอยู่กับตัวเอง เวลานี้ผมต้องการสมาธิมากๆ ซึ่งนานๆทีผมจะมี...
แปะๆๆ
เสียงปรบมือดังก้องทั่วห้องทั้งๆที่คนในห้องมีเพียงไม่กี่คน ภายหลังการนำเสนอทางออกของผมป๊ากับเฮียก็มองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป...
มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ผมแสดงความฉลาดออกมาให้ประจักษ์...ก็นั่นแหล่ะ น้อยครั้งที่จะพบ
“เฮียไม่คิดว่าตินจะทำได้...”
“ป๊าด้วย”
“ม๊าอีกคน”
ทั้งบ้านแล้วครับที่ไม่เชื่อว่าอัลตินผู้นี้จะแก้ไขปัญหาได้...ทำไมครับป๊า ม๊า เฮียตัส ตินมันไร้ความสามารถขนาดนั้นเลยเรอะ!
“โห่ ถ้าทุกคนจะดูถูกตินขนาดนี้ ตินโกรธจริงๆนะ...” ผมทำหน้ายู่ เชิดริมฝีปากขึ้นมาเป็นสัญญาณบอกให้ทุกคนรู้ว่าขณะนี้กำลัง ‘งอน’
แต่ปฏิกิริยาที่ผมได้กลับกลายเป็นเสียงหัวเราะของทุกคนแทน...มันคืออะไรกันครับ?
พอเห็นผมหน้าหงิก ป๊าเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นจึงค่อยๆหยุดขำพลอยทำให้คนอื่นเงียบลงตาม คราวนี้ป๊าเริ่มทำหน้าจริงจังเป็นการเป็นงานขึ้น
“ในเมื่อป๊ากับเฮียเห็นว่าลื้อทำงานได้ดีเกินคาด ป๊าเลยอนุญาตให้อาตัสมอบงานเกี่ยวกับคนที่ชื่อนาฟีอัสให้กับลื้อ ตกลงไหม?”
“ตกลงดิป๊า!!” ผมแทบจะตะโกนตอบรับป๊าพร้อมกับกระโดดโลดเต้นไปแล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจคนอื่นนะ...ไม่เหลือ
“แต่ลื้อต้องสัญญานะ ว่าลื้อจะเห็นงานสำคัญกว่าความรู้สึกส่วนตัว...เพราะงานนี้ห้ามเสียเด็ดขาด” ป๊าพูดเสียงเข้มแถมท่าทีที่ดูเคร่งเครียดจนผิดปกติเริ่มทำให้ผมใจเสียกับเนื้อหางานที่กำลังจะได้รับมอบหมาย
แต่ยังไงแค่ได้เจอหน้าเนฟอีกครั้ง...มันก็คุ้มที่สุดแล้วแหล่ะครับ ฮะๆ
“ว่าไงว่าตามนั้นเลยป๊า ตินจะทำให้งานนี้ดีที่สุด” เพียงแค่ผมได้รู้ว่าจะมีโอกาสที่ได้เจอคนที่เคยให้คำสัญญานั่นอีกครั้ง ใจผมก็ที่เคยห่อเหี่ยวก็เริ่มจะกระชุ่มกระชวยขึ้นทันที
“อืม...งั้นลื้อก็ไปอ่านข้อมูลก่อนแล้วกัน แล้วค่อยไปเก็บกระเป๋าเพราะงานนี้ลื้อต้องไปทำถึงอเมริกาเลย” ระหว่างที่ป๊าพูด ป๊าก็สีหน้าเหมือนหนักใจไปด้วยจนผมอดถามไม่ได้
“ทำไมป๊าทำหน้าเครียดงั้นอ่ะ ตินได้ไปเจอคนที่รอมาตั้งนานป๊าไม่ดีใจเหรอ”
“ไอ้ดีใจน่ะ ป๊าก็ดีใจด้วย แต่ป๊าแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของลื้อมากกว่าต่างหาก” ว่าจบม๊าก็พยักหน้าตามไปด้วย
“อืม...เอาอย่างนี้ไหมเฮีย ให้อาตัสไปดูแลอาตินด้วย” ม๊าหันไปคุยกับป๊าด้วยสีหน้าเป็นกังวลด้วย ก่อนที่ทั้งสองจะได้ข้อสรุปผมก็เดินไปหาเฮียตัสเพื่อขอดูข้อมูลที่ได้รับมา
“เฮียๆ ไหนอ่ะงานของเนฟ” ผมสะกิดเฮียโอตัสเบาๆ
“แปปนึงนะ มันซ้อนๆอยู่แถวนี้แหล่ะ เฮียดูแปปนึง”
“โอเค รอตรงนี้นี่แหล่ะ...โคตรตื่นเต้นเลยว่ะเฮีย” ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้หัวใจผมพองโตแค่ไหน มันแทบจะทะลุออกมาล้นหน้าอกข้างซ้ายของผมแล้วด้วยซ้ำ
“รู้แล้วๆ” รู้สึกว่าพี่ชายบังเกิดเกล้าของผมจะเกิดอาการหมั่นไส้ จึงทำเป็นค่อยๆเปิดหางานช้าๆ เอื่อยเฉื่อยซะผมหงุดหงิด
เดี๋ยวก็โดนรอยข่วนพิฆาตของอัลตินหรอกเฮีย ฮึ่ย!
“อ่ะนี่ไง...เอาไปๆ” เฮียตัสยื่นกระดาษเอสี่สองสามใบที่แสดงถึงประวัติและข้อมูลต่างๆของผู้จ้างงานนี้ ซึ่งโดยรวมแล้วผมมองไม่เห็นคำว่าเนฟ หรือ นาฟีอัสเลยสักตัว เมื่อผมทำท่าจะโวยเฮียตัสจึงชูนิ้วชี้แล้วม้วนทีนึงเชิงให้เปิดดูหน้าต่อไป
และเมื่อผมทำตามก็ทำให้พบคำว่า นาฟีอัส เต็มๆ...พร้อมรูปถ่ายของเจ้าตัวที่ตอนนี้ดูจะฮอตมากในหมู่สาวฝั่งตะวันตก หน้าคมได้รูป ดวงตาสีเขียวมรกตสุกใสจนทำให้คนที่มองผ่านภาพถ่ายเกิดความรู้สึกคล้ายจะหลงใหลบุคคลในภาพมาก คิ้วที่เรียงกันได้อย่างลงตัวรวมถึงจมูกโด่งตามสไตล์ของคนต่างประเทศ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนหากก็ดูเป็นคนสุขภาพดี เครื่องหน้าที่เมื่อนำมารวมกันแล้วทำให้ชายหนุ่มตรงหน้านั้นไร้ที่ติ
ผมเจอเขาแล้ว... เนฟีอัส เนฟ แอลอส
--
#TALK
โอเคสรุปพลอยดองทุกเรื่อง ;____; ฮือออออ
ไม่รู้ว่าจะว่างตอนไหนหรือว่าทำอะไร แต่ถ้าเป็นไปได้พลอยจะหาเวลามาแต่งแล้ว
มันอยากแต่งนะ แต่ปล่อยจนลืมเรื่องไปแล้ว กรี๊ดดด T[]T
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะลีดทุกคนนนนนนน <3
ความคิดเห็น