คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ep.4 Why do you like . ?
.
.
.
Bambam1a : มาร์คฮยองๆๆ
Bambam1a : พาร์ทเนอร์ๆๆๆ
Bambam1a : คู่ของแบมๆๆๆ
Read
20.46
Mark_tuan : อะไรของนาย
Bambam1a : แบมขอเบอร์ฮยองหน่อยสิคับ เราเป็นคู่หูกันแล้วเราควรจะมีเบอร์ กันนะครับ อิอิ
Mark_tuan : เอาเบอร์ของนายมา ฉันไม่อยากให้นายโทรมารบกวนฉัน
Bambam1a : ฮยองงงง แบมเอาเบอร์ฮยองด้วยดิ เผื่อฉุกเฉินไง นะฮยองนะๆๆๆๆ
Read
21.03
Mark_tuan : งั้นก็ไม่ต้อง
Bambam1a : 086-244-xxxx
Bambam1a : ใจร้าย
Bambam1a : send you a sticker
Read
21.05
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mark’s Part
ใจร้าย……
ใจร้ายหรอ ถ้าฉันใจร้ายจริงๆเมื่อไหร่นายก็ไม่ได้คุยกับฉันอย่างงี้หรอกแบมแบม
.
.
ยอมรับว่าแบมแบมเป็นคนน่ารักมากๆคนนึง แต่ทำไมอยู่ๆถึงมาชอบคนอย่างผม เมื่อสามปีก่อนอยู่ๆก็มาถามชื่อผม แล้วก็บอกชอบเฉยเลย ผมโคตรงง แล้วเด็กนั่นก็วิ่งหนีไปเฉย
แต่ตลอดระยะเวลาเกือบสามปีที่ผ่านมา หมอนั่นก็พยายามเข้าหาผมมาตลอดตั้งแต่วันนั้น ยอมรับว่าผมก็มีรำคาญบ้างแต่ผมก็ปล่อยๆไปตราบใดที่เค้าไม่ล้ำเส้นผมมากเกินไป
...ก็มีแต่เค้านั่นแหละที่อยู่นานมากที่สุด คนอื่นๆที่มาสารภาพรักกับผมแค่หนึ่งอาทิตย์ก็ยอมแพ้ไปกันหมดแล้ว...แต่ก็ดูเหมือนว่าเด็กนั่นจะไม่จริงจังอะไรกับผมมากนัก เหมือนกับเด็กที่หาอะไรทำไปวันๆ มันฮิตใช่ไหมการที่มาชอบผมเนี่ย
.
.
.
ผมหลงตัวเองเกินไปรึเปล่านะ -__-
หลายคนก็ถามว่าผมไม่เคยใจอ่อนบ้างหรอ ไม่คิดจะชอบเด็กนั่นกลับบ้างหรอ
ถ้าผมเปิดใจให้เค้า ผมจะมั่นใจได้ไงว่าจะไม่ทิ้งกันไป…เหมือนที่แม่ทิ้งพ่อ ผม แล้วก็น้องไป
แอ๊ดดด
ผมหันไปมองมองประตูห้องของผมที่ถูกเปิดออกโดยไม่เคาะประตู ไอ้โจอี้ไร้มารยาท -_-
“ฮยอง มาร์คฮยอง” โจอี้เรียกผม
“หือ ว่าไง”
“แม่โทรมา ฮยองจะคุยมั้ย ผมคุยจะเสร็จแล้ว”
โจอี้ยืนถือโทรศัพท์ไว้กลางอากาศ เพื่อรอคำตอบจากผม
“ฉันไม่สะดวก”
โจอี้ถอนหายใจออกมา ส่ายหน้า พี่ชายเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ แม่โทรมาทีไรก็ไม่ยอมคุย เรื่องก็ผ่านมานานและไม่รู้จะฝังใจอะไรนักหนา
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมไม่รับโทรศัพท์แม่ แต่เป็นทุกครั้งที่ผมไม่เคยรับเวลาที่แม่โทรมา ผมทำใจไม่ได้จริงๆที่แม่ไปมีคนอื่น……แล้วทิ้งผมไป
ครืด ~
ผมหยิบโทรสับขึ้นมาดู
Bambam1a : ฮยอง~ ทำไรอยู่คับ
Mark_tuan : ไม่ได้ทำอะไร
Bambam1a : งั้นขอแบมเล่าอะไรให้ฮยองฟังนะ
Bambam1a : ฮยองรู้ป้ะวันที่ต้องเต้นคัดเลือกเข้าชมรมนะ โหยย แบมโค้ดตื่นเต้นเลย
Bambam1a : แบมนึกว่าจะไม่ได้อยู่ชมรมเดียวกับมาร์คฮยองแล้วอ่ะ ตอนนั้นไม่มั่นใจมากอะ
Bambam1a : ต้องขอบคุณมาร์คฮยองมากๆๆๆๆๆ เลยนะที่ให้กำลังใจแบมงะ
Bambam1a : ขอบคุณนะคับฮยอง ผมชอบฮยองมากเลยนะ >/////<
Read
21.36
เด็กนี่ต้องมีเรื่องเล่าทุกวันเลยสิน่า บางวันก็เอาเพื่อนมาแฉให้ฟัง บางวันก็เอาตัวเองมาแฉ แล้วก็บางวันก็มาเล่าเรื่องผมให้ผมฟังเอง แปลกมั้ยหล่ะเด็กคนนี้..ฮ่ะๆๆ
อย่างเช่นเมื่อสองสามวันก่อน
'ฮยองๆๆ แบมแอบเห็นฮยองยิ้มด้วยแหละ โค้ดเท่ โคตรน่ารัก ชอบอ้ะ'
'ฮยองวันนี้ฮยองน่ารักอะ'
'ฮยองผมสั้นลงนิดนึงป้ะ ทำไมฮยองหล่อจังวะ'
หรือแม้แต่..
'ผมชอบฮยอง'
เหมือนกับวันนี้...ทำอย่างงี้ทุกวัน
เขินมั้ย?? ก็ไม่นะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่ที่มีเด็กนี้เข้ามาในชีวิต
ชอบมั้ย??? ก็คงไม่ ผมเอ็นดูเขาเหมือนน้องชายมากกว่า
ถ้าถามว่าเคยคิดภาพ ตอนคบกับเด็กนั่นมั้ย ตอบเลยว่า ก็เคย แต่ก็แค่แปปเดียว ผมก็ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดนี้ออกไป คิดแล้วก็แปลกๆ แต่จะให้ไม่คิดเลยก็ทำไมได้ หมอนั่น เอ่อ...จีบผมมาตั้งหลายปีนี่เนอะ
แล้วอย่าให้เด็กนั่นรู้เลยนะว่าผมเคยคิด ไม่งั้นชีวิตผมต้องวุ่นวายกว่าเก่าแน่ๆ แค่นี้ก็มากพออยู่แล้ว ตลอดระยะเวลาเกือบปีที่ไม่มีวันไหนที่เด็กนั่นไม่ทักผม ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้คุย ถ้าวันไหนไม่ได้เจอหน้ากัน เด็กนั่นก็จะมาโอดครวญในไลน์
อ่อ!!!! สงสัยใช่ไหมว่าทำไมเด็กคนนั้นถึงมีไลน์ผม....ไอ้พี่บี๋คนเดียวเลย!!! มันคนเดียวเลย
วันที่ผมรู้ว่ามันแอบเขียนไอดีไลน์ผมใส่กระดาษให้น้องมัน ผมแทบจะทึ้งหัวมันทิ้งเลย ทำกับเพื่อนได้ มันยังมีหน้ามาพูดอีก...
'สงสารน้องมันอ่ะ น้องคงอยากคุยกะมึงมั้ง เขียนโพสอิทมาแปะโต๊ะมึงทุกเช้าเลย กุเลยเอาไอดีมึงให้น้องมัน'
'เผื่อจะไม่ต้องมานั่งเขียนนั่งแปะให้มึงทุกเช้าไง ....บอกตรงๆ สายตากุไม่สันทัดกับสีโพสอิทที่น้องแม่งมาแปะให้มึงสักเท่าไหร่วะ'
นอกจากนั้นก็ยังมีไอ้หวังที่สนับสนุนการให้ไอดีไลน์ผมไป
'เออ แม่งแสบตากุชิบบบบบ แต่ละสี นี่ถ้าเอาไว้แปะเดินข้ามถนนตอนกลางคืนนะ ไม่มีรถคันไหนมาชนอ่ะ555555555555'
แต่ก็เหมือนอย่างไอ้ที่แจบอมพูด พอมีไลน์ผม เด็กนั่นก็ทักมาทุกวัน นานๆทีจะมีโพสอิทสีแสบตามาแปะสักที จะว่าดีก็ไม่ถูกอีก เหมือนเปลี่ยนช่องทางการรบกวนผมมากกว่า -_-;;
ตอนแรกผมกะจะบล็อคแล้วแหละ แต่ช่วงนั้นยุ่งๆเลยไม่ค่อยได้สนใจกดโทรศัพท์สักเท่าไหร่อยู่แล้ว พอนานไปก็ลืม ทักมาบ่อยๆก็สงสาร ก็เลยตอบแบบที่พอตอบได้ไปบ้าง
แล้วตอนนี้ผมกับหมอนั่นยังมาเป็นพาร์ทเนอร์กันอีก จริงๆผมทำใจไว้แล้วแหละ ว่าจะต้องรับมือกับเด็กนี่...
ยังไงผมก็คิดกับเค้าแค่น้องชายเท่านั้นแหละ
...........มั้ง......
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครืด ครืดด ครืดด
จูเนียร์เดินมาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเพื่อจะรับสาย คนที่โทรเข้ามา
'อิมแจบอม'
จูเนียร์คลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่มาส่งที่บ้านทุกวัน โทรเข้ามา
( เนียร์ กินข้าวยัง )
"อื้อ กินแล้วบี"
(จะถึงวันครบรอบของบีกับน้องแตงแล้วง่ะ บีทำไรดีอะเนียร์ สองปีพอดีเลย ..)
จูเนียร์ถอนหายใจออกมา ก็รู้อยู่แล้วว่านี่คงไม่ได้เป็นห่วงหรอกที่มาถามว่ากินข้าวรึยัง แค่จะเริ่มต้นประโยคมากกว่า แล้วพอถึงครบรอบทีไรก็จะมาถามเค้าทุกทีว่าจะทำอะไรให้ยองแจดี แต่ก็ไม่เคยเชื่อกันสักครั้งหรอก เค้าก็ไม่รู้ว่าจะมาถามตัวเองทำไม ทั้งที่ไม่ทำตามที่เค้าบอก
"บีจะมาถามเนียร์ทำไมวะ ทุกครั้งที่ถามก็ไม่เคยทำอย่างที่บอกอ้ะ"
(โหยย ก็พอใกล้ๆวันครบรอบทีไร บีก้ยุ่งๆอ้ะ เนียร์บอกให้เขียนข้อความ บีก็เขียนการ์ดนะ)
ไอ้ที่บอกว่าข้อความอ้ะมันต้องกลั่นกรองมาจากใจป้ะวะ บีแม่งโคตรไม่มีความจริงใจเลย จูเนียร์คิดในใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เพราะเพื่อนเค้าคนนี้ก็คงหาเหตุผลมาแถได้อยู่ดี
.
.
อย่างไอ้วันครบรอบ ปีที่แล้ว ก็เขียนการ์ดว่า
'ครบรอบปีนึงแล้วนะแจ เย้!!! เยิฟ'
.
.
.
แค่เนี่ย???
ใครแม่งจะไปเยิฟกะมันวะ อย่างน้อยคบกันมันก็หวังอะไรบ้างป่ะวะ ไม่ใช่แค่การ์ดใบเล็กเท่าแมลงวัน กับข้อความที่รีบๆเขียนเนี่ย
(โหยย นี่ปีที่สองแล้วเอาจริงๆ แก้ตัวใหม่ และ นี่มาถามเนียร์ก่อนตั้ง 1 อาทิตย์นะ )
"คิดไม่ออก..."
(แล้วถ้าเกิดว่าเราเป็นแฟนกันอะ...อะไรที่เนียร์อยากจะได้)
จูเนียร์ใจกระตุกวูบ ทำไมต้องถามว่าเค้าอยากได้แบบไหน..
กี่ครั้งแล้วที่มีคำถามแบบนี้ออกมา...
จูเนียร์ถอนหายใจออกมา ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์คิด แต่ทุกครั้งที่มีคำถามทำนองนี้ออกมาจะไม่ให้คิดได้ยังไง ก็รู้ว่าที่ถามไม่ได้คิดอะไร แต่ก็เป็นอย่างงี้ทุกทีที่ถูกถามทำนองนี้....ไปไม่เป็นเลย...
"ไม่รู้หรอก เพราะเนียร์ไม่ใช่แฟนบี ถึงเนียร์บอกไป มันก็เป็นความชอบของเนียร์ เนียร์ไม่รู้ว่ายองแจจะชอบแบบที่เนียร์ชอบรึเปล่า ของแบบนี้มันแทนกันไม่ได้หรอกนะ...โทดที"
จูเนียร์ยกสายออกจากหู พลันจะกดวางสาย แต่เสียงของปลายสายก็ดังขึ้นมาก่อน
(ก็ถ้าเนียร์ชอบแบบไหน บีก็โอเคอ่ะ)
"เนียร์ไม่ใช่ยองแจ...ไม่รู้หรือไง"
จูเนียร์พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
(เนียร์ไม่เอาดิ)
(เป็นอะไรไปอ่ะ)
"....."
(จินยอง...)
ปลายสายเรียกชื่อจริงของเค้า ทั้งทีไม่ค่อยได้เรียกชื่อนี้แล้ว ทุกครั้งที่จะคาดคั้นอะไร ขอร้อง หรือโกรธอะไร ชื่อจริงของเค้ามักจะโผล่ขึ้นมาทุกที
"บี..ถ้าตั้งใจจะทำอะไรให้ใคร ไม่ต้องถาม แค่ทำตามความรู้สึกก็พอ วางนะ"
ยังไม่ทันรอคำตอบจากปลายสาย จูเนียร์ก็กดวางสายทันที
...ตั้งแต่ที่มียองแจเข้ามาในชีวิตเพื่อนรักของเค้า มันทำให้เค้าแน่ใจว่า จริงๆแล้ว เค้าคงไม่ได้คิดแค่เพื่อนกับเจบีอีกแล้ว เพราะมันทั้งรู้สึกโกรธ อิจฉา อึดอัด และเสียใจ ที่สถานะคนรักนั้นไม่ใช่ของตัวเอง ทั้งที่ดูแลกันมาตลอด ทั้งที่เฝ้ามองมาตลอด.. แต่ก็ทำอะไรไม่ได้...ก็ได้แต่ฝืนยิ้มรับกับสิ่งที่เพื่อนรักของเค้าทำ
.
.
.
.
.
การแอบรักเพื่อน...มันเจ็บมากจริงๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มันเริ่มดราม่ามั้ยอ่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะดราม่าเลยจริงๆ งือๆๆๆ ยังไงก็อ่านให้สนุกนะคะ คอมม้นให้กำลังใจไรท์ด้วยนะจ้ะ ติชมกันได้เน้ออ จุ้บๆๆๆๆ
ความคิดเห็น