คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : EP12 Almost.....
โย่วววว
ในที่สุดวันกีฬาสัมพันธ์ก็มาถึงจนได้ วันนี้พวกผมเลยต้องตื่นเช้าเพราะต้องมาเตรียมตัวแสดงกันก่อน อ่าา เตียงนอนนุ่มๆน้องแบมไม่อยากจะลุกเลย เพิ่งนอนไปสี่ชม.เอง ...ก็คนมันตื่นเต้นนี่น่า ..เลยไนอนไม่ค่อยจะหลับ
ยังไม่ลุกจากเตียงดี ก็กดโทรศัพท์ไล่เบอร์ที่เพิ่งได้มาเมื่อสองวันก่อน...
'My Mark♡'
เขินนน
ตู้ด...ตู้ดด..ตู้ดด..
โอ้ยได้ยินแค่เสียงรอสายก็ตื่นเต้นแล้วครับโผ้มมมม
(อื่อ)
คนปลายสายตอบรับ ตอนที่สายเกือบจะตัดไปแล้ว
"มาร์คฮยอง ตื่นเร็วๆๆแบมตื่นแล้ว เจอกันที่โรงเรียนนะฮะ"
(อื่ออออออ)
"ฮยอง ตื่นจริงป่ะเนี่ยย ลุกๆๆ"
(รู้แล้วน่า)
"ฮยอง!!!!!"
(ครับๆ ลุกแล้วจริงๆ)
ให้ตายสิ ดูคำพูดที่ฮยองคนนี้มาหลุดกับผมนี่สิถึงจะไม่ได้ตั้งใจหลุด….นานๆจะมีทีก็เถอะ มันจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ผมรู้ว่ามีบางอย่างที่มาร์คฮยองเปลี่ยนไป ผมเองก็เปลี่ยน จากเดิมที่ชอบกลับกลายเป็นชอบมากขึ้น หวงมากขึ้น เผลอๆอาจจะรักไปแล้วก็ได้ อรึ่ยยย
เรื่องตั้งแต่วันนั้น เอ่อ..วันที่..ฮยองคนนั้นกับผมจุ๊บกันหน่ะหรอ จะพูดยังไงดีหล่ะ หลังจากวันนั้น เราก็เขินๆใส่กัน จนเมื่อสองวันที่แล้ว ผมก็ทนไม่ไหวเป็นคนพูดขึ้นก่อน ไหนๆก็ไหนๆและ น้องแบมหน้าด้านมาขนาดนี้ ด้านต่ออีกหน่อยจะเป็นไรไป
เมื่อสองวันก่อน....
'มาร์คฮยองคือว่าแบมขอคุยด้วยหน่อยฮะ' ผมหาจังหวะเหมาะๆที่มาร์คฮยองอยู่คนเดียว(สักที)
'หืออ ว่ามาสิ'
'เรื่องวันนั้น...ที่ห้องน้ำ...ที่มาร์คฮยองจู...' ยังไม่ทันสิ้นเสียงของผมมาร์คฮยองก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
'เดี๋ยว!!..อย่าเพิ่ง..อย่าเพิ่งถามอะไรฉันตอนนี้' สิ้นสุดคำพูด มาร์คฮยองขมวดคิ้วราวกับว่าตัวเองกำลังสับสนอะไรบางอย่าง
'หมายความว่ายังไงฮะ'
'ฉันยังไม่มีคำตอบสำหรับคำถามที่นายจะถามฉันหรอกนะ'
'เอ๋..แล้วการกระทำนั่นมันคืออะไร'
ผมเริ่มรู้สึกกังวลกับคนตรงหน้า….ที่มาร์คฮยองทำอย่างนั้น เพราะอารมณ์ชั่ววูบหรอกหรอ...ไม่น่าใช่...ถ้าไม่ชอบกัน..ต่อให้อารมณ์ชั่ววูบยังไง ก็คงไม่ทำแบบนั้นแน่
'ฉัน..ตอบไม่ได้'
'ชอบผมรึเปล่า' ไวกว่าความคิด ปากก็เผลอพลั้งพูดสิ่งที่อยากจะถามมากที่สุดออกไป
'หะ..ห้ะ..ชอบหรอ..ฉันคิดว่า...'
'แบมจะรอ!!!' ไม่รอคนตรงหน้าพูดออกมา เพราะดูเหมือนว่าคนอย่างมาร์คฮยองคำตอบของเค้าต้องปฏิเสธน้องแบมอยู่แล้ว...น้องแบมกลัว...
'นายจะรออะไร'
'ที่ผ่านมาหลายปี...แบมเฝ้ารอมาร์คฮยองมาตลอด จนถึงตอนนี้แบมก็ยังรออยู่ ถ้ามาร์คฮยองยังไม่พร้อมกับคำตอบของฮยองตอนนี้ แบมยืนยันว่าแบมจะรอ'
'แบม...'
'แบมชอบคำตอบที่ชัดเจนนะ..ถึงแบมจะขี้มโนก็เถอะ ฮ่ะๆๆ งั้นตอนนี้แบมขอมโนว่ามาร์คฮยองเริ่มชอบแบมแล้วใช่ไหม...สักนิดนึงก็ถือว่าชอบ....แต่แบมก็อยากรู้ว่ามาร์คฮยองในโลกแห่งความจริงจะชอบแบมเหมือนที่แบมคิดรึเปล่า แบมแค่อยากรู้ว่าพอจะมีหวังมั้ย..สักเสี้ยววินาทีที่ฮยองรู้สึกชอบแบมก็ยังดี'
'......'
'สัญญาวันนั้นหน่ะ แบมพูดจริงๆนะ แบมจะชอบมาร์คฮยอง ไม่ทิ้งมาร์คฮยอง และจะอยู่ข้างๆฮยองตลอดไป...'
ผมพลั่งพลูสิ่งที่อยู่ในใจออกมาหลังจากวันนั้นที่มาร์คฮยองจูบผม ผมก็เก็บไปคิดแล้วคิดอีกจนไม่ได้หลับได้นอนกันเลย....
'ตราบใดที่ฮยองไม่ออกปากไล่ผมเอง......'
ผมพูดจบแค่นั่นก็เตรียมจะลุกหนีไป แต่มาร์คฮยองก็รั้งข้อมือผมไว้ก่อน...
'ฉันรู้ว่านายอดทนกับฉันมามาก..ฉันไม่อยากจะเปิดใจให้ใครแม้แต่คนเดียวหลังจากที่แม่ทิ้งฉันไป.....ขอโทษนะที่ฉันเป็นคนแบบนี้......แล้วเรื่องที่นายพูดหน่ะ..บางอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ แต่ฉันขอคิดและอยู่กับตัวเองสักพักนะ...แล้วฉันจะบอกนายเอง....สำหรับคำถาม...คำตอบของฉันคือ..ใช่..นายมีหวัง'
รอยยิ้มปรากฏบนหน้าผมจนไม่สามารถเก็บไว้ได้ อุณภูมิบนใบหน้าเริ่มร้อนขึ้น...นี่เหมือนเป็นคำสารภาพใช่ไหม...
มาร์คฮยองหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาจากกระเป๋าแล้วไล่ชื่อใครสักคนเพื่อโทรออก
ครืด ครืด ครืด
น้องแบมตกใจรีบคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู...ปรากฏเป็นเบอร์แปลกที่โทรเข้ามา...
'เบอร์ฉัน....'
ห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!
กรี้ดดดดดดดดดดด
เบอร์เลยนะโว้ยยยยยย สิ่งที่อยากได้มาตลอดชีวิต มันปรากฏในเครื่องน้องแบมแล้วนะครับผมมม
'แบมโทรหาได้ใช่ไหม...'
'ไม่ได้แล้วจะให้ไหม... :) '
กรี้ดดดดดดด รอบที่สอง ให้ตายเหอะ นี่มันคนที่บอกว่าให้คำตอบผมไม่ได้งั้นหรอ..ไอ้การกระทำทั้งหมดมันคืออะไรรรรร
.
.
.
หลังจากเมื่อสองวันที่แล้ว น้องแบมก็โทรปลุกมาร์คฮยองทกเช้าเลยครับ...คิดแล้วเขินเหมือนกัน เหมือนกับว่าเราเป็นแฟนกันแล้วเลย อิ้วววว
หลังจากวางสายจากมาร์คฮยองเป็นที่เรียบร้อย ผมก็วางโทรศัพท์ เตรียมตัวที่จะอาบน้ำไปโรงเรียน....
.
.
.
Youngjae's part
ช่วงระยะเวลาเกือบเดือน ที่ผมใช้เวลาอยู่กับแจ็คสันฮยองมากกว่าเจบีฮยองซะอีก...ราวกับว่าอยากจะชดใช้ความผิดวันนั้นให้หายไปให้หมด...แล้วทำไมผมต้องรู้สึกผิดด้วยหล่ะ เรื่องนี้ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน..เพียงแต่ไม่ชอบเห็นคนนี้ทำหน้าเศร้าเท่าไหร่
ช่วงนี้ผมก็คุยกับเจบีฮยองนะ แต่ไม่นานเหมือนที่ผ่านๆมา โทรมาคุยนิดหน่อยแล้วก็บอกฝันดี..ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ฮยองคนนั้นก็มีเรื่องให้คิด แล้วยุ่งอยู่ไม่น้อย
"อื่อ แจ๊คสันฮยอง ตื่นครับ" ผมขยับตัวในอ้อมแขนของคนร่างหนานิดหน่อย เรียกปลุกให้อีกคนตื่น
"อื้มม แจ ฮยองขอนอนอีกหน่อย" ยังไม่พอ กลับรัดผมแน่นขึ้นไปอีก
"ตื่นได้แล้ว ไอ้แบมมันส่งข้อความมาหาผมแล้วเนี่ย" ผมดันอกร่างสูงออกก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง
อ่าา..เมื่อคืนผมมานอนกับแจ็คสันฮยองครับ...แต่เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักนิดนะ แค่นอนกอดกัน จับมือ หอมแก้ม แค่นั้นจริงๆ อย่าคิดลึก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกครับที่มานอนที่นี่ เอาจริงๆแม้แต่ห้องนอนของเจบีฮยองผมยังไม่เคยไปเหยียบเลย แล้วไอ้หมอนี่มันเป็นใครผมต้องมานอนให้มันกอดเนี่ยย
"แจจจ ไปไหนอ่ะ" แจ็คสันฮยองเอื้อมมือควานหาผมในอากาศทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ผมก็ได้แต่ยืนมองอยู่ที่ปลายเตียง...อย่างกะเด็กน้อยควานหาแม่ 55555
"ฮยอง..จะตื่นไม่ตื่น ห้ะ!!"
"ปลุกก่อน"
หน้าผมร้อนผ่าว เมื่อได้ยินดังนั้น ก็ความหมายของคำว่าปลุกของพี่มันเหมือนคนอื่นเค้าที่ไหนหล่ะ -///////-
ผมเดินเข้าไปข้างๆเตียงก่อนจะโน้มตัวลงไปจุ๊บปากคนร่างหนาจอมเจ้าเล่ห์
"Good morning~ ครับ ที่รัก" คนที่บอกให้ปลุกลืมตาตื่นเต็มที่พร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าคมนั่น ….ไม่ต้องมายิ้มเลย หึ่ยย เป็นอย่างนี้ตลอดเลยที่มาค้างด้วย เปลืองตัวจริงๆ
ผมให้แจ็คสันฮยองเข้าไปอาบน้ำก่อน ส่วนผมก็เตรียมของนู่นนี่ให้พร้อม..เดี๋ยวต้องออกไปทำแซนวิชให้พี่มันกินด้วย
ครืด ครืด ครืด
โทรศัพท์มือถือผมสั่น เมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามาผมก็กดรับสายทันที
"ฮะ ฮยอง"
(ตื่นยังเตงงง)
"ตื่นแล้วครับ"
(เด่วฮยองแวะไปรับที่บ้านนะ)
"เห้ย!! ฮยองไม่ต้องมา เดี๋ยวผมไปกับแจ็คสันฮยองเอง"
(เอ๋ เดี๋ยวนี้สนิทกับไอ้หวังแล้วหรอ หึงนะๆๆ 55555 ...นี่ฮยองถึงบ้านเตงแล้วเนี่ย)
ใจผมเต้นแรงมากขึ้น เพราะเหมือนเพิ่งจะรู้ตัวว่าพูดชื่อแจ็คสันฮยองออกไป เจบีฮยองจะสงสัยอะไรผมรึเปล่า แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะของปลายสาย…คงไม่ได้คิดอะไรสินะ โล่งอกไปที แล้ววันนี้เป็นวันอะไร ร้อยวันพันปีไม่เคยมารับผม จะมารับอะไรวันนี้ครับ T T
(ทำไมห้องเตงปิดไฟมืดเลยอ่ะ)
"เอ่อ...พอดีว่าผมออกมาแล้วหน่ะฮยอง เมื่อกี๋เนี่ยเลย แจ็คสันฮยองเพิ่งมารับผมไป สวนกับฮยองแปปเดียวเอง ฮยองไปก่อนเลยนะ แล้วเจอกันครับ"
ติ้ด~
กดวางสาย เพราะกลัวจะเปิดเผยความลับของตัวเองไปมากกว่านี้
"ที่รักคร้าบบ มาอาบน้ำด้วยกันเร็ววว"
แจ็คสันฮยองโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ รอยน้ำที่เกาะตามผิวตัว..เอ่อ..-////- เซ็กซี่จังวะ
"นี่!!! ไม่ต้องเลย ไปอาบน้ำต่อเลยเร็วๆ" ผมเดินไปดันหัวไอ้พี่บ้านี่เข้าไปในห้องน้ำก่อนจะดึงประตูมาปิด...สาบานว่าไม่ได้เห็นอะไรเลยสักนิด
เห้อออ
ผมถอนหายใจออกมา ทำไมรู้สึกเหนื่อยจังเลย..
ไม่รู้ว่าความลับของเรา จะปิดไปได้สักแค่ไหนเชียวนะแจ็คสันฮยอง....
"แบม..มาแต่งตัว" เสียงตะโกนของมาร์คฮยองเรียกผม ทำให้ภาพที่ผมวาดฝันไว้แตกดังโพล๊ะ อ่าา..เมื่อกี๋กำลังมโนเรื่องรักของเราอยู่เลย 555555
"ฮะๆๆ มาแล้ว"
หลังจากนั้นพวกเราก็แต่งหน้าแต่งตัวกัน มาร์คฮยองช่วยผม ส่วนยองแจมันช่วยไอ้พี่สั้น อยากตะโกนถาม เป็นง่อยหรือไงไอ้เฮียอ้อนให้ทำนู่นทำนี่อยู่ได้ แต่ก็ต้องกลืนคำพูดกลับลงคอ เพราะตอนนี้มาร์คฮยองก็กำลังจัดระเบียบให้ตัวผมอยู่...เอ่อ..มาร์คฮยองฮะ น้องแบมว่าเลิกจับนู้นจับนี่สักทีสิฮะ มันรู้สึกวาบหวิวยังไงไม่รู้
ไอ้ยองแจกับเฮียหวังเดินออกไปซื้อน้ำ หลังจากที่ไอ้แจแม่มบ่นว่าหิวน้ำ อีคนพี่ก็แทบจะไปหามาเพื่อประเคนให้ แต่สุดท้ายไอ้แจก็บอกจะไปด้วยกัน น้องแบมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไอ้พี่หวังมันถึงดูตามใจเพื่อนผมจัง นี่ถ้าไอ้แจไม่เป็นแฟนเจบีฮยองนะ ผมคิดว่าสองคนนี้เค้าเป็นแฟนกันซะอีก...ผมเดาว่าอีพี่หวังมันคงแพ้พนันอะไรสักอย่างกับไอ้แจไว้ เลยต้องมาเป็นทาสรับใช้สะงั้น...สมหน้าาาา
"ไหนดูสิ.." หลังจากอยู่เงียบๆสองคนกันมาสักพัก มาร์คฮยองเอามือจับแขนของผมทั้งสองข้างเผื่อให้ผมหันหน้าตรงมาที่เค้า
"แบมเท่มั้ยฮะ" ผมถามคนตรงหน้าพร้อมยืดอกแสดงความมั่นใจ
"ไม่อ่ะ"
เหมือนมีใครเอาระเบิดมาลงกลางหัว..ทำไมฮยองถึงได้ทำลายความมั่นใจของผมจนหมดสิ้น..T^T
"โห่ยย ฮยองอ้ะ"
"นายไม่เท่...แต่นายอะน่ารัก :) "
-////////////-
รออะไร...เขินสิครัชชขขช
"ฮะ...ฮยอง" ผมผลักไปที่หน้าอกคนตรงหน้าเบาๆเพื่อแก้เขิน โอ้ยยย ทำไมเป็นคนแบบนี้ ก่อนหน้านั้นมันไม่ใช่เลยนี่น่า นี่ถ้าไอ้แจกับพี่หวังอยู่ด้วยนี่จะพูดแบบนี้มั้ยเนี่ยห้ะ!!!
"เห้ย ไอ้มาร์ค เห็นเนียร์ป้ะ" เสียงเจบีฮยองดังเข้ามาก่อนที่จะปรากฏตัว ทำให้มาร์คฮยอง ผลักผมออกนิดหน่อยก่อนจะปรับสีหน้าให้นิ่งตามแบบฉบับ มาร์คต้วน
ถึงแม้จะผลักเบาๆ แต่เหมือนกลับว่าฮยองคนนี้กำลังผลักผมออกจากหน้าผาที่สูงชัน มันทำให้ผมไปต่อไม่ถูกเลย... ต่อหน้าคนอื่นยิ้มให้ผมไม่ได้หรอ
"ไม่หว่ะ มึงเสร็จแล้วหรอ"
"เออ เสร็จแล้ว ไอ้มินฮยอกมันก็เสร็จแล้ว แต่กูหาเนียร์ เอ่อ..ละก็ไอ้ยูคไม่เจอ"
"กูไม่เห็นเลยนะ..."
“เออ ไม่เป็นไร..ว่าแต่แฟนฉันหล่ะ” เจบีฮยองโฟกัสมาที่ผมแทน
“ไปกับแจ็คสันฮยองครับ”
“อะไรวะ ไอ้แจ็คมันจะแย่งแฟนฉันหรอ ช่วงนี้แม่งสนิทกันจัง…เห้ยไอ้มาร์ค กูไปตามหาแฟนก่อนนะ ถ้าเจอเนียร์บอกให้โทรหากูด้วย” เจบีฮยองมาเร็วไปเร็วทำให้ห้องนี้กลับเงียบขึ้นไปอีก
ผมไม่พูดอะไร….
แต่เหมือนคนตรงหน้าจะฉลาดเหลือเกิน…รู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่
“โทษที…ฉันตกใจหน่ะ”
“…..” ผมก็ตกใจ
“เห้!!!นายโกรธหรอ”
“….” โกรธสิ
“นายจะไม่พูดกับฉันหรอ”
“….” อยากพูด แต่งอนอยู่
“เห้อออ นายไม่อยากพูดกับฉันก็ไม่เป็นไรนะ กะว่าแสดงเสร็จฉันจะให้คำตอบนายซะหน่อย สงสัยคงไม่ต้องแล้วมั้ง”
“ฮยอง!!! จริงปะเนี่ย ฮยองยอมรับแล้วใช่ไหม ฮยองๆๆ” ได้ยินอย่างนั้นผมก็รีบวิ่งไปเกาะแขนคนตัวสูงทันที ไอ้ที่โกรธ ที่งอนเมื่อกี๋ไม่มีแล้ว น้องแบมลืมไปแล้วครับบบบ
“ฮ่าๆๆอะไรของนายเนี่ย เมื่อกี้ยังงอนกันอยู่เลย”
“ไม่ๆแบมเปล่านะ มาร์คฮยองมั่ว แหะๆๆ”
“อื่อ เดี๋ยวอีก 2 ชม.กว่าเราก็ต้องแสดงแล้ว นายก็ต้องทำให้เต็มที่กับการแสดงนะ ให้สมกับคำตอบที่ฉันจะให้หน่อย” มาร์คฮยองส่งมือมาขยี้หัวผมเบาๆ
“ฮยองงงง ผมแบมเซตแล้วนะฮะ”
“เอาน่า เดี๋ยวฉันทำให้ไหมก็ได้”
.
.
.
.
.
.
การแสดงชุดแรกที่เปิดงานเป็นการแสดงของเยริน และ จีมิน เพื่อนเกรดเดียวกับผม ถึงจะอายุเท่ากัน แต่ผมรู้สึกว่า พวกเธอโคตรเก่งเลย น่าอิจฉาจริงๆเลย ส่วนเจบีฮยองก็แสดงเป็นชุดที่สอง เรียกเสียงกรี๊ดจากคนในโรงเรียนและอีกสองโรงเรียนมากมาย สงสัยต้องมีแฟนคลับเพิ่มขึ้นแหงๆ และดูแต่งตัวใส่สูทผูกไทด์กัน…น้องแบมก็อยากมีลุคเท่ๆกับเค้าบ้างนะ เพราะไอ้เฮียคนเดียวเลย ทำให้น้องแบมไม่ได้แต่งตัวหล่อๆ แต่กลับต้องมาแต่งตัวแฟนตาซีบ้าบออะไรก็ไม่รู้
เมื่อถึงคิวของผม ความตื่นเต้นถาโถมเข้ามาอีกครั้ง สติๆน้องแบมตั้งสติไว้ ถึงแม้ว่าไอ้การแสดงนี่ไม่ต้องใช้สติสักเท่าไหร่ก็เถอะ
แหมะ
ฝ่ามือที่คุ้นเคยเกาะที่ไหล่ของผม
“ใจเย็นน่า นายทำได้ : )” มาร์คฮยองอีกแล้วที่เป็นคนมาช่วยผมในสถานการณ์อย่างนี้ตลอดเลย
“ตื่นเต้นอะ”
“อื่อ หายใจเข้าลึกๆ”
ฟู่วววว
ผมรวบรวมสติอีกครั้ง ก่อนจะขึ้นไปแสดงให้บ้าที่สุด เสียงกรี้ด กับเสียงเชียร์ดังมากๆ แต่คนที่ได้รับมากที่สุดก็คือ … มาร์คฮยองของผมเอง เพราะไม่เคยมีใครได้เห็นมาร์คฮยองด้านนี้สักเท่าไหร่เลยจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อการแสดงของพวกผมจบลง มาร์คฮยองก็ยื่นกระดาษสีฟ้าส่งให้ผมก่อนจะเดินเข้าห้องแต่งตัวไป
‘ บ่ายโมงตรงไปเจอฉันที่ใต้ตึก : )’
ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นข้อความนั้น จนต้องเอามือมาทาบหน้าตัวเองเพราะกลัวจะแสดงออกมากเกินไป…เวลาจ๋า เดินเร็วๆได้ไหม
12.30
D&M Club
“ไอ้มาร์คหายไปไหนวะ กูไม่เห็นเลย” แจ็คสันฮยองพูดขึ้นมา ทำให้ผมที่กำลังนั่งรอเวลาอยู่ได้แต่เขิน เมื่อรู้ว่ามาร์คฮยองไปไหน และกำลังจะทำอะไร…หิหิ ผมไม่บอกหรอก
“นั่นสิ วันนี้เรายังไม่เห็นมาร์คฮยองเลย” จูเนียร์ฮยองพูดขึ้นมา…โอ้ยคันปากอยากบอกมาเลย
“แบม เห็นมาร์คฮยองป่ะวะ” ไอ้ยักษ์ยูคหันมาถามผม มึงๆอย่าถามกูได้ไหม กูอยากเล่าให้มึงฟังมากเลยตอนนี้ โอ้ยๆๆๆ น้องแบมเครียดครับ
“เอ่อ…แบม…ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวแบมมา”ผมลุกขึ้นยืน ขืนอยู่นานกว่านี้ ต้องหลุดปากเผลอเล่าเพราะความฟินแน่แน่เลย
“มึงจะไปไหน”
“เออ..เดี๋ยวกูแน่ใจอะไรบางอย่างกูจะเล่าให้ฟังอย่างหมดเปลือกเลย” พูดแค่นั้นผมก็เดินออกมาจากห้องชมรม โดยไม่สนใจเสียงที่ไล่ถามตามมาเลย
ผมเดินไปเรื่อยๆตามทางเดินของโรงเรียน หลายคนจำผมได้แล้วเริ่มเข้ามาคุย แล้วขอถ่ายรูปเต็มไปหมด…ทุกคนครับผมขอไปหาว่าที่แฟนก่อนได้ไหมมม
กว่าจะหลุดออกมาได้ก็เกือบจะถึงเวลาพอดี เอ๊ะ!!! นั่นไงมาร์คฮยองหลังกว้างๆน่าซบนั่น น้องแบมจำได้ดีเลย ผมก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงเพราะความตื่นเต้น สามปีที่ผ่านมา ความพยายามของน้องแบมกำลังจะสำเร็จใช่ไหม ผมก้าวเข้าไปเรื่อยจนเกือบจะถึงคนตรงหน้าอยู่แล้วถ้าพ้นเสานี่ไป….แต่ขอก็ต้องหยุดชะงัก เพราะไม่ใช่คนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้น
เด็กผู้หญิงใส่ชุดเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมฮันที่มาร่วมกีฬาสีสัมพันธ์กับที่รร ของผม กำลังยืนคุยกับคนของผมอยู่
“มาร์ค” เสียงที่เปล่งออกมาจากปากของผู้หญิงคนนั้น มันบอกได้ว่าคงสนิทกันพอดู
“ซูจองอ่า ฉันไม่…”
“แต่เรารักมาร์คนะ มาร์คจะปฏิเสธว่าไม่รักฉันแล้วหรอ”
รัก… หรอ
นี่มันเรื่องอะไรกัน ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร มาสารภาพรักกับมาร์คฮยองงั้นหรอ เสียใจด้วยนะเค้ากำลังจะสารภาพกับฉัน… มาร์คฮยองฮะ ปฏิเสธไปสิฮะ ไล่เธอคนนั้นไปสิฮะ นี่มันเป็นที่ของผมนะ
“มาร์ค..อื้ม”
ผมกำลังจะก้าวเข้าไปหามาร์คฮยอง แต่ขากลับก้าวไม่ออกเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นดึงมาร์คฮยองมาจูบ
แต่มันจะไม่แย่เลย…
ถ้ามาร์คฮยองไม่จูบตอบเธอไป…
------------------------------------------------------------------------------------
ทุกคนนนน มาแล้วนางมาแล้วค่ะ คนที่โผล่มาตอนสุดท้าย ตอนหน้าจะได้รู้ัว่านางเป็นใคร น้องแบมจะรับมือกับนางยังไง สู้เค้าลูกๆๆ ฮ่าๆๆๆ เนียร์กับน้องยักษ์ยังไม่มีบทต่อไป พี่บีโง่ป่ะ ฮ่าๆๆ ยองแจใสๆไม่มีจริง
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ น่ารักกันจริง ติดแท็ก #ฟิครกบ กันด้วยนะ เราชอบอ่านๆๆ
ความคิดเห็น