คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : EP11 Something is changing
ตืดดึ้ง
'ประกาศๆๆๆเพื่อนๆน้องๆโปรดเจอกันที่ห้องชมรมตอนนี้ด้วยนะครัชชชชชช : JB'
เสียงข้อความเข้าใกล้ๆกันทำให้พวกผมสามคนหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู เอ๋ มีเรื่องอะไรวะ นี่เปิดเทอมมาสองสองเดือนแล้ว นี่คงจะได้ทำอะไรบางอย่างสักที เอาจริงๆนี่ไม่ใช่อย่างที่น้องแบมคิดเลยนะครับ นึกว่าเราต้องใช้เวลาอยู่แต่ในห้องซ้อมสะอีก แล้วถึงอยู่จริงก็เอาไว้นอนไว้เล่นอย่างเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่เหมือนกำลังจะมีงานจริงๆ
"มีไรวะ" ผมหันไปถามไอ้แจเพราะคิดว่าน่าจะรู้เรื่อง
"นี่ก็ถามกูตลอด ไม่รู้เว้ย กุเป็นแฟนประธาน ไม่ใช่ประธานชมรมนะเว้ยย"
"งานกีฬาสัมพันธ์หน่ะ..." กลับเป็นคำตอบจากไอ้ยักษ์ร่างสูงที่เหมือนแม่งไม่รู้อะไรในชีวิตตอบออกมา คุณพระ น้องแบมอึ้งมากครับ
"มึงรู้ได้ไงวะ"
"อ่อ จูเนียร์ฮยองบอกเมื่อคืน"
"เห้ยย กูว่ามึงกะฮยองดูแปลกๆหว่ะ มีลับลมคมในอะไรเปล่าวะ" ผมพูดขึ้นมา แน่นอนว่าไอ้แจก็คงอยากรู้ด้วย ถึงจะทำเป็นไม่สนใจเรื่องจูเนียร์ฮยอง แต่คิดว่าคงผึ่งหูรอฟังอยู่แน่ๆ
"บ้าาา ไม่มีไร๊" ไอ้เพื่อนยักษ์ส่ายหน้ารัวๆอย่างน่าสงสัย
น้องแบมรู้นะว่ามีอะไรอ้ะ ไม่ฮยองคนนั้นคิดก็เพื่อนน้องแบมนั่นแหล่ะที่คิด แต่เชอล็อกแบมคนนี้เดาว่าเพื่อนน้องแบมนั่นแหละที่คิดไม่ซื่อ หิหิ
"แล้วมันคือไรอะ เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกเนี่ย....ไอ้กีฬาสัมพันธ์เนี่ย" ปล่อยผ่านไปก่อนนะไอ้ยูค กูมีเวลาสืบเยอะแยะ
"จูเนียร์ฮยองบอกว่าปีนี้โรงเรียนของเราจะจัดแข่งขันกีฬารวมสามโรงเรียนในจังหวัดอ้ะ แล้วโรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพ ชมรมเราเลยต้องจัดการแสดงขึ้นมา ประมาณนั้น"
โหยยยย รู้ลึกเว้ยๆๆ ผมกับไอ้แจมองมันอึ้งๆเพราะว่าปกติถามอะไรแม่มมม ไม่เคยรู้สักอย่าง
"อ่ออออ"
ตอนนั้นอาจารย์ประจำชั้นของเราก็เดินเข้าห้องมา ขณะที่พวกเรายังคุยกันเรื่องไอ้กีฬาสามโรงเรียนอยู่
"เอ้าๆๆๆเด็กๆครูมีเรื่องจะประกาศ อีกสามอาทิตย์ทางโรงเรียนของเราจะมีงานกีฬาสัมพันธ์โดยทางโรงเรียนของเราเป็นเจ้าภาพ และสถานที่จัดงาน ห้องของเราก็ต้องจัดซุ้มขายของด้วยมาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำอะไรกัน"
เมื่อครูพูดจบเด็กนักเรียนหน้าห้องก็ยกมือขึ้นเหมือนอยากจะเสนออะไรบางอย่าง
"อาจารย์ครับ อย่างนี้ก็หมายความว่าจะมีเด็กโรงเรียนอื่นมาโรงเรียนเราใช่ไหมครับ" แต่กลับเป็นคำถามแทน
"ใช่จ่ะ" สิ้นเสียงของอาจารย์ประจำชั้นเพื่อนในห้องก็พากันส่งเสียงฮือฮากันใหญ่
เออหว่ะอย่างนี้ก็มีเด็กโรงเรียนอื่นให้ส่องหน่ะสิ ไอ้ยูคลั้นลาแน่ เอ๊ะ!! ไม่แน่อาจจะไม่ก็ได้เพราะตอนนี้มันก็ลั้นลาอยู่แล้วนิ อิอิ
"แบมแบม ยูคยอม ยองแจ!!! ...พวกเธอยังไม่ไปห้องชมรมอีกหรอ!!??" พวกเราสามคนสะดุ้ง เพราะมัวแต่ฟังอาจารย์พูดจนเพลิน นี่ถ้าอาจารย์พูดเรื่องบทเรียนผมก็เดินออกไปตั้งแต่คำแรกที่เปล่งออกมาแล้วหล่ะครับ ซอรี่~~
"คร้าบบ"
D&M Club
"พวกนายมาช้านะ"
"โทดฮะฮยอง" ไอ้ยักษ์ยกมือขอโทษประธานชมรม พวกผมก็ได้แต่ก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อขอโทษทุกคนในห้อง
อ้ะ!!! มาร์คฮยองง ผมลากไอ้สองคนเดินไปตรงนั้นด้วยกัน แล้วหย่อนตูดตัวเองลงไปนั่งข้างๆมาร์คฮยอง ไอ้แจก็เดินตามแจ็คสันฮยองที่กำลังโบกมือเรียกให้มานั่งด้วยกันอยู่ ส่วนไอ้ยูคหน่ะหรอ เดินไปหาจูเนียร์ฮยองพร้อมนั่งลงกับพื้นข้างๆขาคนหน้าหวาน เพราะไม่มีเก้าอี้เหลือแล้ว...อืม จ่ะ ห่างไม่ได้เลยนะ
"ในเมื่อทุกคนมาครบแล้ว ผมจะประกาศชื่อกลุ่มที่ได้ทำการแสดงด้วยกันนะ แล้วไม่ต้องห่วงทุกคนจะได้ทำการแสดงหมด และจะไม่แยกพาร์ทเนอร์ออกจากกันด้วย :) "
หลังประธานพูดจบ หลายคนแสดงความดีใจออกมา...รวมทั้งน้องแบมด้วยนะครับผมม ><
"ยิ้มอะไร ไม่ต้องมายิ้มเลย" มารย์ฮยองใช้นิ้วชี้ดันหน้าผากผมไปเบาๆเมื่อรู้ว่าผมกำลังหันมายิ้มแฉ่งเมื่อสิ้นเสียงประธาน
"แฮ่ะๆๆ ก็แบมดีใจอ่ะ"
"ผมจะจัดทำการแสดง 4 ชุดนะ 2 ชุด ชุดละสี่คน ชุดที่สามมีสิบสองคน และชุดที่สี่ มีสิบคน......ชุดแรกจะเป็น ผม มินฮยอก จูเนียร์ แล้วก็ยูคยอม" เจบีฮยองเหลือบมามองหน้ายูคยอมที่ตอนนี้หน้าบานกว่ากระดานดำอีก น้องแบมลืมไปได้ไงครับว่ายังมีคนที่ดีใจกว่าน้องแบมอีก 55555
"ชุดที่สอง ยองแจ แจ็คสัน มาร์ค แล้วก็แบมๆ"
"ชุดที่สาม 12 คน มีใครอยากอยู่กรุ๊ปนี้มั้ย" เจบีฮยองถาม..พวกที่อยู่กลุ่มๆเดียวกันก็รีบสะกิดๆให้ยกมือขึ้นเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันจนครบ
"โอเค งั้นชุดที่สี่ ก็ที่เหลือนะ ชุดนี้ผมจะให้เยริน กับจีมิน เป็นเสียงหลักนะ โอเคมั้ยทุกคน"
"คะ/คร้าบบ"
"มีเวลาห้าวันให้ไปคิดว่าต้องการจะแสดงอะไร แล้วอีกห้าวันต้องมาแสดงให้ผมดูก่อนนะ ถ้าเกิดยังไม่ดีพอจะได้ปรับเปลี่ยนกัน...โอเค แยกย้าย!!"
"ทุกคนเริ่มแยกย้ายไปอยู่คนละมุมของห้องชมรมเพื่อคิดการแสดงของแต่ละกลุ่ม รวมทั้งกลุ่มผมด้วย
.
.
.
.
.
"Go crazy!!! ทูพีเอ็ม!!! หวังจะเอาๆๆๆๆ" ยังไม่ทันได้สุมหัวอีพี่สั้นก็พูดขึ้นมาทันที
"ห๋า!!!" เราสามคนร้องออกมาลั่น เอาจริงๆผมก็คิดว่ามันโอเค แล้วก็น่าสนุกดีถ้าได้ทำอะไรฮาๆ..แต่ติดอยู่ที่ไอ้คนข้างๆผมเนี่ยแหละ นั่งหน้าเสียเหงื่อออกผลั่กๆอยู่เนี่ย น้องแบมรู้นะครับว่ามาร์คฮยองเครียดที่ได้ยินอะไรแบบนี้
"จะบ้าหรอฮยอง ผมไม่ไหวนะ" ยองแจตีไปที่แขนไอ้พี่สั้นเบาๆ
"โหยย ไหวดิๆๆ ใช่ไหมน้องแบมของเฮีย เห็นด้วยกับเฮียใช่ไหมมมม" กระพริบตาปริบๆคิดว่าน่ารักหรอไอ้เฮียย
"เอ่ออ แบมคิดว่ามันคงจะไม่ดีมั้งเพราะมาร์คฮยอง..."
"ฉันทำไม" ยังไม่ทันจบประโยคคนที่ถูกกล่าวถึงก็ถามออกมา
"ก็แบมคิดว่ามาร์คฮยองคงไม่สะดวกใจที่จะทำอะ"
"เอาอะไรมาตัดสิน" มาร์คฮยองดูเหมือนจะไม่พอใจนิดๆ อะไรว้าาา น้องแบมแค่อยากจะช่วย กลายเป็นน้องแบมพูดอะไรผิดซะงั้น
"เอ้าๆๆ ผัวเมียเค้าเถียงกันเว้ยๆ ใจเย็นๆๆ 5555555555" ตอนนี้กูอยากตบไอ้พี่สั้นมากเลยครับบ
เพี๊ยะ
เหมือนเสียงสวรรค์ ขอบใจมากไอ้แจที่ตบแทนกู
"โอ้ยย ฮยองเจ็บนะ"
"อะไรที่มันไร้สาระก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ"
วู้วว เหนือไอ้เฮียยังมียองแจนะครับผม 55555 เพื่อนผมเด็ดจริงๆ เฮียแม่มมดูสงบเสงี่ยมเจียมตัวไปเลย สองคนนี้น่ารักดีอะ ดูสนิทสนมกันดี ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน ช่างมัน แต่ผมคุยกะมาร์คฮยองอยู่นิหน่า …..
"ก็แบมรู้ว่า ฮยองไม่ใช่แนวนี้ไง แต่ถ้าแบมพูดอะไรผิดแบมขอโทษนะฮะ" เอ้าๆๆโยงดราม่าเฉยเลยกรู มันเป็นไปตามฟิลลิ่งครับบบ T T
"ไม่ได้หมายความว่านายผิด..นายหน่ะคิดว่าโชว์ที่ไอ้หวังมันเสนอคิดว่าดีรึเปล่าหล่ะ" เมื่อมาร์คฮยองห็นผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เค้าเลยลดเสียงลงนิดหน่อย
"คือ....." ดี
"ไม่ต้องเอาฉันเป็นตัวตัดสินใจของนาย"
"ก็ดีฮะ"
"เยส!!!! สองเสียงแล้วเว้ย" ดูท่าทางไอ้พี่หวังนี่คงอยากได้สไตล์ตัวเองแสดงมากเลยสินะ crazy crazy เนี่ยย
"อืม..งั้นฉันก็จะทำ" มาร์คฮยองพยักหน้าน้อยๆก่อนจะพูดรับปากออกมา
"เย้!!!สามเสียงชนะขาดว่าแล้วผัวต้องตามใจเมียยย”
ผลัวววว!!!!
กระเป๋านักเรียนของมาร์คฮยองก็เข้าที่เบ้าหน้าไอ้เฮียจังๆ สมควรโดน!!! น้องแบมไม่ใช่เมียมาร์คฮยองซะหน่อย ค่อยพูดตอนเป็นแล้ว อ้าว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“กูเจ็บนะเว้ยไอ้มาร์ค ส่วนน้องแจครับ น้องแจต้องทำนะครับ" หลังสิ้นเสียงของมาร์คฮยอง แจ็คสันฮยองก็หันไปเขย่าแขนเพื่อนผมทันที...อะไรมันจะดูน่ารักมุ้งมิ้งขนาดนั้น
"เอ่อ..คะ..คือว่า" พอเห็นคนตรงหน้าตะกุกตะกะ พวกผมสามคนก็จ้องไปที่ไอ้แจเพื่อที่ต้องการเอาคำตอบชัดๆ "เออ!! ตกลง" แผนกดดันสำเร็จครับ..แต่ห่วงอยู่อย่างเดียว มาร์คฮยองของผมจะไหวหรอ
__________________________________________________________________________________
ด้านเจบี
"ฉันต้องการให้เป็นแบบ powerful dance อ่ะ" มินฮยอกคนที่เต้นระดับเทพเหมือนเจบีเสนอความคิดออกมา แต่เค้ากลับจ้องสองคนตรงข้ามที่กำลังเล่นจุกจิกกันอยู่
"เห้!!!" คนที่พูดเมื่อกี้สะกิดประธานที่เหมือนจะไม่สนใจกันสักนิด .. และเสียงเรียกที่ดังกว่าเสียงพูด ก็ทำให้สองคนที่จุกจิกกันอยู่หันมาฟังด้วย
"นายว่ายังไงนะ"
"ฉันว่าเราควรจะแสดง powerful dance"
"อืมก็ดีนะ.....เนียร์ว่าไงอ่ะ" เจบีมองหน้าคนที่นั่งตรงข้ามที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะชอบหลบหน้าเขา
"อ่อ..เราหรอ..อืมก็ดี..นายว่าไงยูค" จูเนียร์พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะหันไปถามคู่หูรุ่นน้องของตัวเอง
อะไรกัน..ฉันถามความเห็นนาย ทำไมนายต้องไปถามต่อด้วย..โอ้ยหงุดหงิด
"อื่อ ผมว่าเจ๋งดีนะ จะได้ดูเท่ๆดึงดูดสาวๆ อย่างงี้ๆๆ" แล้วยูคยอมก็เริ่มขยับมือขยับแขนเต้น ทั้งที่ยังนั่งอยู่ จนจูเนียร์หัวเราะออกมา รวมทั้งมินฮยอกด้วย
"ฮ่าๆๆๆ เราไม่เต้นแบบนั้นนะ ยูคเต้นไปคนเดียวเถอะ ฮ่าๆๆๆ"
หัวเราะอีกแล้ว...ช่วงนี้นายหัวเราะเปลืองไปแล้วนะจูเนียร์...เจบีขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ทำไมรู้สึกเหมือนว่าเพื่อนสนิทของเค้ากำลังจะเปลี่ยนไปเลย
"เอ้าไม่ดีหรอ นี่ๆๆๆๆๆๆๆ"เจ้าเด็กนั่นก็ไม่ยอมหยุดเต้น...แถมยังดูเหมือนจะมากขึ้นกว่าเก่าด้วย
"พอน่า...ฮ่าๆๆๆ" มินฮยอกโบกมือให้ยูคยอมหยุดเต้น
"นี่มินฮยอก เอาแบบที่นายเสนอก็ได้นะ เพราะเราคิดว่า กลุ่มของหวังจี้คงเลือกคอนเซ็ปบ้าๆอ่ะ เราแอบเห็นมาร์คหน้าเครียดเชียว 5555"
...ทั้งที่เป็นประธาน แต่ทำไมรู้สึกเหมือนไม่มีตัวตน ยิ่งกับคนข้างหน้าเค้าด้วยแล้วก็ยิ่งไม่เข้าใจใหญ่...ตั้งแต่กลับมาจากทะเลกัน ก็แทบจะไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ เขาทำอะไรผิด
"เห้!!! นายเป็นอะไรเนี่ย ตั้งใจหน่อยสิ จะเหม่อไปถึงไหน" อีกครั้งที่เพื่อนคู่หูของเค้าเรียกสติกลับมา ก็เห็นว่าคนที่เค้ากำลังใช้ความคิดกับมันกำลังจ้องเขาอยู่ แล้วก็หลบตาไป
"ฮยอง กินข้าวยังเนี่ย ดูเลื่อนลอยอะ" ยูคยอมจับแขนประธาน แต่ก็ดูเหมือนว่าเค้ายังไม่อยากจะพูดหรือตอบอะไรกับเจ้าเด็กยักษ์นี่
"บี...เป็นอะไรรึเปล่า"
"ห้ะ..อะ..อื่อ ไม่เป็นอะไรหรอก คุยต่อๆๆ" เมื่อเห็นว่าคนที่คอยหลบหน้าเป็นคนเอ่ยประโยคคำถามเชิงเป็นห่วงออกมาก็ทำให้เขาสบายใจขึ้น และทำให้เค้าเริ่มที่จะปริปากพูดเรื่องงานออกมา
__________________________________________________________________________________
2 อาทิตย์ต่อมา
ณ ห้องซ้อมตระกูลต้วน
พวกเราสี่คนได้รับการอนุมัติจากเจบีฮยองในการแสดงเพลง go crazy ของวงทูพีเอ็ม ซึ่งมีอยู่คนนึง ถึงไม่แสดงออกทางคำพูด แต่ก็เห็นได้ชัดเจนทางสีหน้าว่าไม่อยากให้ไอ้การเสนอบ้าๆนี่ผ่านขึ้นมา แต่ด้วยฟอร์มจัดของมาร์คฮยองมีหรอว่าจะพูดออกมาว่าไม่อยากทำ ท่านพี่คนนี้คงคอนเซ็ปว่า..ฉันคือมาร์ค ต้องทำได้ทกอย่าง
ผมเพิ่งรู้ว่าจริงๆมาร์คฮยองโคตรๆๆๆรวยเลย หลังจากได้เดินทางมาที่บ้านของตระกูลต้วน…หรือว่าวังครับน้องแบมไม่แน่ใจ ห้องซ้อมตระกูลต้วนใหญ่พอๆกับห้องซ้อมที่โรงเรียนเลยอ่ะ โคตรทึ่ง และที่สำคัญน้องชายคุณพี่มาร์คหล่อและน่ารักมากครับน้องแบมคอนเฟริม ฮ่าๆๆๆ ระยะเวลาสองอาทิตย์ที่ผ่านมา เราซ้อมด้วยกันมีเถียงกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเสียงหัวเราะมากกว่า แน่นอนว่าคนที่พวกเราขำมากที่สุดคือมาร์คฮยองกับท่าบิดมอไซด์เหมือนเด็กแว๊นแถวโชคชัยสี่ ฮ่าๆๆๆๆ
.
.
.
"ย๊า!!! มันอย่างนี้ อย่างนี้เข้าใจมั้ยไอ้มาร์ค!!!!" เสียงแจ็คสันฮยองตะโกน เอาจริงเอาจัง ใส่มาร์คฮยองเพราะไม่สามารถทำให้มันเครซี่ตามที่เค้าต้องการ
"โว้ยยย!!!!! กูเหนื่อย" มาร์คฮยองนั่งพับลงไปกับพื้นเพราะโดนไอ้พี่หวังตะคอกมากี่รอบแล้วก็ไม่รู้ ...ใช่...ผมกับไอ้แจก็โดน แม่มมม ไม่คิดว่าพี่มันกลายเป็นคนจริงจังขึ้นมาก็น่ากลัว แต่เหมือนมาร์คฮยองจะชินแล้วก็คงไม่รุ้สึกแย่อะไร
"โอเคๆงั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อน อีกไม่กี่วันก็ถึงวันงานแล้วตั้งใจๆ แล้วมึง ไอ้มาร์คเพลงนี่มันบ้าเว้ย ช่วยบ้าและสนุกไปกะมันหน่อยดิวะ" ซีเรียสๆเวลาแจ็คสันฮยองเอาจริงเอาจังนี่ก็มีสเน่ห์เหมือนกันนะเนี่ย แต่บ้าเหมือนเดิมเหอะ มาโหมดดาร์กน้องแบมรับไม่ได้เลยครับ
มาร์คฮยองพยักหน้ารับส่งๆให้เฮียหวัง แล้วโบกมือป็นเชิงรำคาญ
"มาร์คฮยอง แบมจะไปล้างหน้าอ้ะ พาไปหน่อย" ผมดึงคนพี่ให้ลุกตามผมออกมา กึ่งลากกึ่งดึงนี่ก็ไม่ยอมลุกซักที
“ไม่มีขาหรือไง เหนื่อย”
“ฮยองนี่มันบ้านฮยองนะ จะให้แบมเดินสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง”
“มาจนจะสองอาทิตย์และยังไม่ชินอีกหรือไง”
“ฮยองงงงงงง นะๆๆ ไปด้วยกัน บ้านฮยองใหญ่มันเหงา”
“มึงก็ไปกะน้องมันหน่อยดิวะ ทำมาเป็นเล่นตัว กูเห็นสองอาทิตย์ผ่านมามึงก็ยอมน้องมันตลอด ใช่ไหมแจ” แจ็คสันฮยองพูดขึ้นทำให้หน้าผมร้อนแปลกๆ อ่า จริงสินะตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาผมขออะไรส่วนใหญ่มาร์คฮยองยอมตลอดเลยนี่น่า ไม่ได้สังเกตเลยแฮะ -///-
“อืมม มาร์คฮยองผมก็เห็นฮยองยอมมันตลอดแหละ อิอิ”ยองแจกองหนุนตัวสำคัญ ดีมากเพื่อน ชงให้เพื่อนหน่อยครับ
“เออๆๆไปก็ไป…..ที่ไปนี่ไม่อยากให้ไปซุ่มซ่ามชนนู่นชนนี่หรอกนะ ของบ้านฉันมันแพง” อ้างตลอดอ้ะ ใจอ่อนกะน้องแบมก็บอกครับบบ
“คิคิคิ” ตามด้วยเสียงหัวเราะไล่หลังจากยองแจกับไอ้พี่หวังดังออกมา
“แบมฮยองงงงง” เสียงเรียกชื่อผมทำให้ผมหยุดชะงักเพื่อหันไปตามเสียงเรียก…..โจอี้ : )
“ไฮ โจอี้” พี่น้องหล่อบอกด้วย น้องแบมไม่รอช้าหันไปโปรยยิ้มให้น้องเขยทันที อุ้ย เขินน
“ซ้อมเสร็จแล้วหรอฮ่ะ วันนี้แบมฮยองจะอยู่ทานข้าวด้วยกันรึเปล่าฮะ แล้วจะมาอีกวันไหน” เด็กหนุ่มรัวคำถามใส่ผมจนไม่รู้จะตอบอันไหนก่อนดี
“นี่ๆๆ พี่แกยืนหัวโด่อยู่ทั้งคนไม่คิดจะทักทาย แล้วไปถามอะไรเยอะแยะเสียมารยาทนะโจอี้”
“ไม่เป็นไรหรอกฮ่ะมาร์คฮยอง คิคิ”
“อะโด่ว หวงก็บอก”
สิ้นเสียงของโจอี้เราสองคนก็เงียบยิ่งกว่าป่าช้า แต่เพื่อไม่ให้ใครได้ยินเสียงหัวใจที่ตอนนี้เต้นโครมครามอยู่ในอกเพราะคำคำนั้นของน้องผมจึงพูดแทรกขึ้นมา
“เอ่ออ โจอี้ ฮยองขอตัวไปล้างหน้าก่อนนะเดี๋ยวสิวขึ้น” จะรออะไร ผมเดินหนีจากสถานการณ์แปลกๆนั่นทันที ไม่ใช่ในทางที่ไม่ดีนะ แต่มันตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกต่างหาก
“นี่ๆไม่ใช่ทางนั้นซะหน่อย”มาร์คฮยองตะโกนไล่หลังผมมา ก่อนจะตามผมเดินไปที่ห้องน้ำ
ผมเข้าห้องน้ำของห้องรับรองแขกเพื่อที่จะล้างหน้า โดยมีมาร์คฮยองนั่งรออยู่ในห้อง….เมื่อสติยังกลับมาไม่หมดการกระทำของผมแต่ละอย่างก็ดูลนๆไปหมด แม้กระดั่งบีบโฟมใส่มือแล้วถูไปที่ใบหน้าลวกๆๆ
“โอ้ยยย” นิ้วทิ่มตาตัวเองอย่างโง่ๆ ทำให้โฟมเข้าตาน้องแบมจนแสบไปหมด ก๊อกๆๆ ก๊อกน้ำอยู่ไหนนน แสบตา
“มาร์คฮยองๆๆๆๆ ช่วยแบมด้วย” ผมตัดสินใจตะโกนออกไป
“อะไร เป็นอะไร” ไม่ถึงสองวิคนที่ผมเรียกหาก็เข้ามาใกล้ผมทันที
“ตา….แสบ…โฟมมันเข้าตาผมอ่ะ”
“อยู่นิ่งๆ”มาร์คฮยองจับคอผมไปไว้ใกล้กับอ่างล่างหน้าก่อนจะควักน้ำมาลูบโฟมที่อย่บนหน้าผมออกเบาๆ
“งือๆๆ แสบ”
“อยู่นิ่งๆดิแปปนึง….อะหมดและ ที่นี้อยู่เฉยๆนะ”
มาร์คฮยองจับคางผมให้เงยขึ้นเล็กน้อย รับรู้ได้ถึงผ้าแห้งที่คนข้างหน้าบรรจงซับอย่างแผ่วเบา…ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าของคนตัวสูงห่างจากผมไม่กี่คืบ มันทำให้จังหวะหัวใจที่เริ่มสงบลงแล้วกลับมาเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิม จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกคนราวกับจะค้นหาคำตอบอะไรบางอย่าง มาร์คฮยองหยุดซับหน้าผมไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวระยะห่างก็ย่นลงมาเรื่อยๆจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รดบริเวณจมูกของผม ริมฝีปากของมาร์คฮยองประทับลงมาเบาๆก่อนจะผละออกไป เวลาแค่เสี้ยวนาทียังทำให้น้องแบมเข่าอ่อนขนาดนี้เลยหรอ
การกระทำเมื่อกี๋หมายความว่าอะไร มาร์คฮยองชอบน้องแบมใช่ไหม
“คือ…..”
“ออกไปกันถอะ” ทั้งที่ผมกำลังจะถามอะไรบางอย่างคนตัวสูงกลับพูดแทรกออกมาซะก่อน แล้วเดินออกไปเฉยเลย เหตการณ์เหมือนวันนั้นที่ทะเล ผมไม่ไอ้ทรุดลงไปกับพื้นหมือนวันนั้นเพราะมันมีอ่างล้างหน้าไว้ใช้ค้ำตัวเองอยู่ อ่า ใครมาจุดผลุบนหัวน้องแบมเนี่ย
ไร้ซึ่งคำขอโทษหมือนในละคร หรือนิยาย ที่พระเอกมักจะพูดว่า….ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
งั้นแสดงว่า....
ที่ทำเมื่อกี๋
ตั้งใจสินะ
>/////////////<
_________________________________________________________________________________________________
สวัสดีชาวโลก ตอนนี้เป็นตอนของมาร์คฮยอง มันกำลังจะเปลี่ยนไปใช่ไหม ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่ตอนหน้าใครบางคนกำลังจะกลับมา ความสัมพันธ์ของพี่มาร์คกับน้องแบมจะสานต่อไปหรือจะหยุดชะงัก มาลุ้นกันนะว่าใครจะโผล่มา อิอิ
เราขอบคุณรีดที่คอมเม้นให้เราทุกคนเลยนะคะ เราอ่านทุกคอมเม้นจริงๆ มันทำให้มีกำลังใจมากๆเลยนะ อิอิ โดยเฉพาะคนที่่เม้นให้เราทุกตอนเลย น่ารักมากๆๆๆๆ เลิฟๆๆนะ จุ้บบบบบ
#ฟิครกบ
ความคิดเห็น