คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
"มาร์ค!! แบมจะไปเรียนที่เดียวกับมาร์ค" คนตัวเล็กที่สุดของบ้านตะโกนลงมาจากบันใดชั้นสอง
ซึ่งคนตัวเล็กรีบวิ่งมาจากห้องนอนของตัวเองเมื่อได้ยินข่าวว่าพี่ชายคนโตกลับมาที่บ้าน
"ไม่ตลก!!"มาร์คหันไปหาอีกคนแทบจะทันทีหลังจากได้ยินคำพูดที่น่าตกใจนั่น
ไม่สิ ไม่คิดว่าน้องเล็กจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา
"ก็ไม่ได้ตลกนิหว่า..แบมพูดจริงๆ" แบมแบมหอบเล็กน้อยเมื่อเดินมาประชิดตัวพี่ชาย
"ไม่มีทางแบมแบม" มาร์คยกมือขึ้นปราม แล้วปฏิเสธเสียงแข็ง
"มาร์คต้องทำยังไงก็ได้ให้คุณป๋าอนุญาตให้แบมไปเรียนที่เดียวกับมาร์ค!!"
คุณหนูของบ้านขึ้นเสียงนิดหน่อย ตามนิสัยเด็กเอาแต่ใจ
คนตัวเล็กกัดปากพร้อมกับยกมือขึ้นมากอดอกตามฉบับลูกคุณหนูในละครเปี๊ยบ
ซึ่งมันก็ทำให้มาร์คอดที่จะขำ ภาพตรงหน้าออกมาไม่ได้ รู้ไหมว่าวิธีการขู่แบบนั้นกับไอ้ท่ากัดปาก
ยืนกอดอกแน่นนี่มันเป็นวิธีของเด็กน้อยชัดๆเลย
บางทีแบมแบมก็เผลอทำออกมาโดยไม่รู้ตัว อย่าเผลอไปบอกเจ้าตัวเค้าเลยนะ มาร์คขอเตือน
"ก็เรียนแถวบ้านก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ มาร์คก็ไม่เห็นแบมมีปัญหาอะไร เรียนมหาลัยนี้มาเป็นปีแล้ว
จู่ๆก็จะซิ่วไปเรียนที่เดียวกับมาร์คเนี่ยนะ"
"มาร์ค!!"
"มาร์คทำไม" มาร์คจ้องมองไปที่คนตัวเล็กอย่างไม่ยอมเหมือนกัน
ทำไมต้องไปเรียนที่เดียวกัน ไม่รู้หรือไงว่ามหาลัยของมาร์คนี่ไม่ได้เริ่ดหรูเหมือนมหาลัยแบมนะบอกก่อน
"ก็แบมอยากเรียนที่เดียวกับมาร์คนี่ ทำไมมาร์คชอบขัดใจแบมจังวะ โอเค
แบมเบื่อสังคมเดิมๆ เบื่อเพื่อนจอมปลอมในมหาลัยนั้นมากเลยนะ
แบมไม่มีเพื่อนที่นั่นสักคน มาร์คก็รู้ดี แบมแค่อยากออกมาจากตรงนั้น อยากไปเจอโลกภายนอกบ้าง
ไม่ใช่ตื่นไปเรียน มีรถที่บ้านไปส่ง เลิกเรียนรอรถที่บ้านมารับ"
ได้ทีคนตัวเล็กก็บ่นยาวเหยียด จนมาร์คแทบจะหยิบหูฟังออกมายัดใส่รูหูเลยทันที
"แต่ที่ผ่านมามาร์คก็เห็นแบมไม่เคยมีปัญหาอะไรนี่หน่า
แล้วทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนใจ"
"ก็…ก็อย่างที่บอกไงเล่า ทำไมต้องเซ้าซี้
แบมก็บอกเหตุผลไปหมดแล้ว"
"ไม่ใช่ว่ามีเหตุผลอื่นหรอกหรอ
แบมก็รู้ว่าคุณป๋าให้แบมเรียนที่นั่นเพราะว่ามันสะดวกสบาย
แล้วที่นั่นก็เป็นสิ่งที่แบมต้องการมาตลอดไม่ใช่หรอ" มาร์คนั่งลงที่โซฟากลางบ้านหลังใหญ่
เพราะคิดว่าไอ้ตัวแสบคงมีเรื่องพูดอีกนานแน่ ให้ตายเหอะ
นี่เค้าเพิ่งกลับมาบ้านเองนะ ไม่คิดจะให้พักหน่อยหรอ
"มาร์ครู้หรอว่าแบมต้องการอะไร" คนตัวเล็กนั่งตามพี่ใหญ่ไปติดติด
"รู้สิ…ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
มาร์ครู้ว่าแบมหน่ะเกลียดอะไรที่มันน่ารำคาญ เกลียดความลำบาก
เกลียดที่จะพูดคุยกับคนแปลกหน้าเอามากๆ
แล้วที่สำคัญแบมไม่เคยแคร์เรื่องเพื่อนอยู่แล้ว
มาร์ครู้ว่าแบมชอบสะอีกที่แบมไม่มีเพื่อน เพราะสำหรับแบมความสำพันธ์แบบนั้นมันน่ารำคาญ"
คนตัวเล็กกัดปากแน่น
เพราะสิ่งที่พี่ชายพูดออกมาทั้งหมดมันคือเรื่องจริง จริงๆก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
จริงๆเพื่อนหน่ะมีแต่ส่วนใหญ่คนที่เป็นเพื่อนก็เป็นญาติๆกันทั้งนั้นนั่นแหละ บางทีแบมแบมก็เกลียดมาร์คที่รู้ดีไปหมด
ผิดกับคุณป๋าแค่อ้อนนิดหน่อยก็ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว แต่ดูเหมือนครั้งนี้แค่การอ้อนก็คงใช้ไม่ได้ผล
แบมแบมก็เลยต้องบากหน้ามาขอร้องอ้อนวอนมาร์คอยู่นี่ไง
"มาร์คไม่รู้หรอกว่าแบมเปลี่ยนไปแล้ว!"
“งั้นมาร์คก็จะบอกว่า…แบมไม่เห็นเปลี่ยนไปเลยสักนิดนึง”
“เหอะ!!!
มาร์คจะรู้ได้ไงเกือบสองเดือนที่บอกจะกลับบ้านแล้วมาร์คไม่ได้กลับหน่ะ (ตวัดตามอง)
แบมหน่ะเปลี่ยนไปสุดๆเลยแหละ”
ประชดซะน่าจับตีก้นนักนะ
แอบคิดถึงก็บอกกันดีๆก็ได้
“แล้วจะไปยังไง
บ้านก็ไกลจากมหาลัยมาก ต้องเดินทางเป็นชั่วโมง จะให้คุณลุงคิมขับรถไปรับไปส่งก็ไม่ได้อีก
เพราะงั้นเรียนที่เดิมไป จะได้ไม่ยุ่งยาก มาร์คไปนอนและนะ”
พอพูดเสร็จคนพี่ก็ลุกขึ้นยืนทันทีหวังจะเดินหนีจากเด็กแสบนี่สักที
“มาร์คหยุดเลยนะเว้ย
กลับมาฟังแบมพูดก่อน แบมบอกให้หยุดไง!!!!!”
เออดี!!! จะไปก็ไปเลย
ไม่ง้อแล้วเรื่องของมาร์คไม่ช่วยก็ไม่ช่วย ยังไงแบมก็จะต้องไปเรียนที่นั่นให้ได้
คอยดูนะไอ้พี่บ้า
ฮึ่ย เกลียดมาร์คมากกว่าเดิมอีก
talk : มาสั้นๆ เราขอเปลี่ยนนิสัยของน้องแบมกะมาร์คนิดนึงนะคะ เอาจริงๆก็ไม่นิดหรอก เปลี่ยนหมดเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อยากให้มันแซ่บกว่าเดิม แต่ไม่รู้จะแซ่บรึเปล่านะ 55555555
ความคิดเห็น