นางร้ายที่(น่า)รัก

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7

เช้าวันใหม่วันแรกของการเริ่มต้นทำงานของใครหลายๆคนรวมถึงตัวเธอด้วย วันนี้รินลณีตื่นนอนค่อนข้างสายกว่าปกติ เนื่องด้วยเมื่อคืนเธอนอนรอเมลจากบุรุษนิรนามทั้งคืนกว่าเขาจะส่งมาก็ดึกไม่ใช่น้อย แต่ก็เป็นโชคดีที่วันนี้เธอไม่มีงานในช่วงเช้า รินลณีค่อยๆลุกออกจากที่นอนของเธอไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำจนเสร็จ หญิงสาวใช้เวลาไม่นานมากก่อนจะมานั่งจิบกาแฟแล้วออกไปงานตอนบ่าย บ่ายวันนี้พิธีบวงสรวงละครเรื่องใหม่ของเธอนั่นเอง ซึ่งเธอต้องไปแต่งหน้าแต่งตัวในเข้ากับคาแร็คเตอร์ที่ได้รับ

วันนี้เธอขับรถไปสถานที่บวงสรวงเร็วเหมือนเช่นเคย ทีมงานหลายๆกองที่เคยทำงานร่วมกับเธอจะรู้ดีว่ารินลณีเป็นคนที่ตรงต่อเวลาหรือบางทีก็มาก่อนเวลาเสมอ ทำให้เธอเป็นที่รักของบรรดาผู้จัดผู้กำกับและทีมงานในกองทุกกองที่เคยร่วมงานมา เธอหิ้วของที่แวะซื้อระหว่างทางมาฝากทีมงานก่อนที่จะปลีกตัวไปให้ช่างแต่งหน้าทำผม

เวลาล่วงเลยมาพอสมควรจนเกือบจะถึงเวลาทำพิธีบวงสรวง รินลณีนั่งคุยกับเพื่อนนักแสดงด้วยกันอยู่ พลันสายตาของเธอหันไปเห็นชายหนุ่มที่รูปร่างคล้ายกับธีรเดชแฟนกำมะลอของเธอ แต่เพียงชั่วครู่ชายหนุ่มคนนั้นก็หายไป เธอจึงไม่ได้สนใจอะไรต่อ และแล้วพิธีบวงสรวงก็เริ่มขึ้นตามลำดับขั้นตอนจนจบ สื่อต่างๆพากันรุมนักแสดงนำของเรื่องเพื่อขอถ่ายรูปและสัมภาษณ์พวกเขาทีละคน เมื่อถึงคิวของรินลณีแน่นอนคำถามแรกที่เธอถูกถามคงหนี้ไม่พ้นเพื่อนกำมะลอของเธอ

“ตั้งแต่ออกมาเปิดตัวว่าคบกับอาเล็กนี่จอยรู้สึกยังไงคะ” นักข่าวเริ่มยิงประเด็น

“จอยก็ไม่รู้สึกยังไงนะคะ จอยก็ใช้ชีวิตตามปกติ”

“มีบางกระแสบอกจอยกับอาเล็กสร้างภาพไม่ได้คบกันจริงๆ จอยรู้สึกยังไงคะ”

“ก็ไม่ยังไงค่ะ เราไปห้ามความคิดใครไม่ได้อยู่แล้ว” เธอยิ้มเจื่อนๆ

“บางคนไปตามสืบดูรูปเก่าๆข้อมูลเก่าๆของจอยกับอาเล็กมาดูว่าไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลย”

“555 เราก็ไม่ได้ตัวติดกัน24ชั่วโมงนี่คะ”

“วันนี้พาตากล้องส่วนตัวมาด้วยใช่ไหมคะ พวกพี่เห็นตามเก็บรูปจอยไม่หยุดเลย” รินลณีทำหน้าสงสัยเล็กน้อย

“มาด้วยหรอคะ จอยไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“นั่นไงๆอาเล็กอยู่ตรงนั้น” สายตานักข่าวคนหนึ่งพลันไปเห็นธีรเดชที่ยืนหลบอยู่มุมหนึ่ง รินลณีมองตามไปสบสายตากับธีรเดชพอดี เขายิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาหาในวงสัมภาษณ์

“สวัสดีพี่ๆทุกคนครับ” ธีรเดชเอ่ยทักทายนักข่าว ก่อนจะหันมาพูดกับคนข้างๆ “เซอร์ไพร์สไหม” เขาส่งยิ้มกวนให้เธอที่ยังคงช็อคอยู่

“แหม...ไหนบอกไม่ได้ตัวติดกัน24ชั่วโมงไงคะ”

“555 ไม่ติดกันจริงๆครับ นี่ผมผ่านมาทำธุระแถวนี้เลยตั้งใจมาเซอร์ไพร์สจอยน่ะครับ”

“มาทำหน้าที่ตากล้องส่วนตัวให้ว่างั้น” นักข่าวเริ่มแซว

“ก็นิดนึงครับ แฟนสวยขนาดนี้ก็ต้องถ่ายไว้บ้าง” ธีรเดชให้สัมภาษณ์อย่างสบายๆจนรินลณีรู้สึกผ่อนคลายกับคำถามของนักข่าวมากขึ้น

“ขอถ่ายรูปทั้งคู่หน่อยนะคะ” ทั้งสองยืนยิ้มให้กล้องทุกตัวรัวชัตเตอร์ “ชิดๆกันนิดนะ” ช่างภาพคนหนึ่งเอ่ย ธีรเดชจึงโอบเอวรินลณีกระชับให้ไปใกล้ตัวเขาจนเธอตั้งตัวไม่ทันเบลอหลุดอุทานออกมา แต่โชคดีที่บรรดานักข่าวและช่างภาพไม่ได้ใส่ใจอะไร

“โอ๊ย...ผมเจ็บนะคุณ” เสียงร้องของธีรเดชดังขึ้นในมุมหนึ่งหลังจากที่เขาโดนเธอลากตัวออกมาไกลจากนักข่าวมากพอสมควร เธอก็ระดมตีเขาไม่ยั้ง “คุณตีผมทำไมเนี่ย”

“ยังจะมีหน้ามาถามอีก นายทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อน นี่ถ้าฉันหลุดไปจะทำไง” รินลณีบ่น

“ก็ไม่จะเกิดอะไรขึ้นเลยนี่ ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี”

“แล้วนี่นายมาทำไมไม่ทราบ ใครเชิญ”

“ผมเชิญตัวผมเอง แล้วก็ตามที่บอกนักข่าวไป ผมผ่านมาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาถ่ายรูปแฟน แฟนผมสวย” เขาทำหน้าทะเล้นใส่เธอ เธอง้างมือจะตีเขา แต่เขารับมือเธอไว้ได้ทัน “คราวนี้ไม่ได้แอ้มผมหรอก” เธอสะบัดมือออกอย่างไม่สบอารมณ์ เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะจับมือเธอแล้วพาเดิน

“นายจะพาฉันไปไหน” เธอขืนตัวไว้

“เปลี่ยนชุดกลับบ้านไง”

“แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องทำตามที่นายบอกไม่ทราบ”

“เรื่องที่ผมเป็นแฟนคุณและถ้าคุณไม่ทำล่ะก็...” เขายิ้มเจ้าเล่ห์

“ก็อะไร”

“ผมก็จะไปบอกความจริงกับทุกคนไง คราวนี้หน้าที่การงานคุณคงไม่ต้องให้ผมพูดนะว่าจะเป็นยังไง”

“นายนี่มัน...ไอ้เด็กนรก” เธอสะบัดมือเขาทิ้งก่อนตรงไปเปลี่ยนชุดตามที่เขาบอก

“ทำไมจีบหญิงมันถึงยากจังวะ” เขาบ่นกับตัวเองเบาๆ

เวลาผ่านไปเล็กน้อยร่างบางค่อยๆเดินออกมา เธอเดินมาลาทีมงานทุกคนจนมาถึงมินฑิตาดาราสาวรุ่นน้อง รินลณีกำลังจะยิ้มให้แต่มินฑิตากับสะบัดหน้าหนีแล้วเดินไป เธอได้แต่ยืนหน้าเหวอก่อนจะเดินไปหาธีรเดชที่รอเธออยู่

“เป็นไรคุณทำไมทำหน้าแบบนั้น”

“ฉันแค่สงสัยน่ะ คนเราไม่ชอบหน้ากันมันต้องมีเหตุผลใช่ป่ะ”

“ก็ไม่เสมอไปหรอกคุณ บางคนเรายังไม่ทันทำอะไรให้เขาเราแต่เขาก็ไม่ชอบเรา นานาจิตตังน่ะคุณ อย่าไปสนใจเลย” รินลณีคิดตามที่ธีรเดชพูดแล้วเธอรู้สึกเห็นด้วย

“นายนี่ก็พูดจาดีเป็นเหมือนกันนี่”

“ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่คุณยังไม่รู้ ไปเถอะกลับบ้านกัน” ธีรเดชยื่นมือมาดึงกระเป๋าในมือเธอ เธอขืนไว้แล้วมองหน้าเขาด้วยความสงสัย

“จะถือให้ไง แล้วเอากุญแจรถมาด้วย” เขาแบมือ

“อะไร...นายจะกลับกับฉันงั้นหรอ” เขาพยักหน้า “แล้วรถนายล่ะ”

“ผมไม่ได้ขับมา เอากุญแจมาเถอะน่าคุณ” รินลณียังคงมองธีรเดชด้วยความสงสัย แต่ก็ยื่นกุญแจรถให้เขา

ธีรเดชตรงไปเปิดประตูรถให้รินลณีก่อนจะไปขึ้นอีกด้านและบางกระเป๋าของเธอไว้ด้านหลัง ชายหนุ่มสตาร์ทรถคันสวยของหญิงสาวก่อนจะค่อยๆขับออกไป ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาของมินฑิตา เธอรู้สึกไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้แค่ตอนนี้เท่านั้น เพราะคนอย่างมินฑิตาอยากได้อะไรก็ต้องได้ เธอคิดในใจก่อนจะเผยยิ้มร้ายออกมา