นางร้ายที่(น่า)รัก

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10

ภายในห้องแต่งตัว ร่างบางของรินลณีกำลังนั่งอ่านสคิปข่าวระหว่างรอคิวเข้ารายการ วันนี้เป็นวันศุกร์ซึ่งเป็นคิวของเธอในการมาอ่านข่าวบันเทิงที่รายการเรื่องเล่าเช้านี้ ตั้งแต่วันนั้นที่ธีรเดชผิดนัดเธอ เขาและเธอก็ยังไม่ได้เจอกันหรือแม้แต่จะคุยกันเลย เธอคิดฟุ้งถึงเขาได้ชั่วครู่ก่อนจะปัดความคิดนี้ออกแล้วมาสนใจข่าวในมือ ไม่นานนักก็มีทีมงานมาตามตัวเธอให้เข้ารายการ ระหว่างรายการแน่นอนเธอโดนแซวถึงเรื่องแฟนกำมะลอของเธอเป็นอันดับแรก เธออ่านไปข่าวไปเรื่อยจนมาถึงคิวของแขกรับเชิญ ซึ่งเธอก็ยังคงดำเนินรายการไปอย่างปกติ

“มาถึงแขกรับเชิญวันนี้ สวัสดีครับ” สรยุทธเอ่ยขึ้น รินลณียกมือไหว้แขกรับเชิญรุ่นพี่

“พี่พอร์ช ตากล้องระดับเทพของเรานั่นเอง” รินลณีแนะนำ

“เห็นบอกจะเปิดนิทรรศการภาพถ่ายใช่ไหม” สรยุทธหยิบใบปลิวโฆษณาขึ้นมาโชว์

“ใช่ครับ เป็นงานที่ผมกับน้องๆช่างภาพอีก4คนรวบรวมภาพถ่ายของตัวเองตั้งแต่แรกเข้าวงการนี้เลยครับ”

“Pics of Love ทำไมถึงตั้งชื่อนิทรรศการชื่อนี้ล่ะคะ มีความหมายยังไง”

“พวกเราคิดว่าภาพที่ภาพที่เราถ่ายเราถ่ายด้วยความรักใส่ความรักลงไปในทุกภาพ”

“โอ้โห...แบบนี้จอยจะรีบไปดูเลย”

“ในงานมีไฮไลค์อะไรบ้างครับ”

“อย่างที่บอกครับว่าเป็นการรวมภาพของช่างภาพทั้ง5คนตั้งแต่แรกเริ่ม แบ่งเป็นโซนๆของแต่ละคน ซึ่งในแต่ละโซนจะมีภาพที่เราแต่ละคนชอบมากที่สุด”

“แบบนี้ต้องไปดูให้ได้ ครั้งแรกที่ตากล้องชื่อดังจะมาจัดรวมภาพให้พวกคุณดูแบบฟรีๆ งานนี้ตั้งแต่วันนี้จนถึงวันอาทิตย์ แค่3วันเท่านั้น” สรยุทธหันมาเน้นย้ำรายละเอียดก่อนจะถามเรื่องอื่น “นี่ใช้เวลาเตรียมการยังไง เพราะดูจากชื่อตากล้องแต่ละคนคิวทองมากเลย”

“ใช่ครับหาเวลายากมาก ต้องผลัดๆกันมาทำ นี่ก็พึ่งจะรวมตัวกันจนครบกัดการรายละเอียดย่อยๆได้เมื่อ3วันก่อนเองครับ บ้านแทบไม่ได้กลับ เรียกว่านอนที่นั่นเลยก็ว่าได้”

“โอ้โห...ทุ่มเทขนาดนี้คนที่บ้านไม่ว่าเอาหรอคะเนี่ย” รินลณีแซว

“ของผมไม่มีปัญหานะครับ พอดีเขาก็มาช่วยๆ จะมีแต่น้องชายคนเล็กของเรา…” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นและพูดค้างไว้จนรินลณีมองด้วยความอยากรู้ เขาจึงเล่าต่อ “รู้สึกเหมือนเขาจะไม่ได้บอกคนที่บ้านมั้งครับ เห็นเขากลุ้มๆผมก็เลยบอกให้มาง้อวันนี้” จบประโยคนั้นก็มีเสียงโห่ร้องดังขึ้นในห้องจัดรายการพร้อมๆกับร่างของธีรเดชที่ถือดอกไม้ช่อใหญ่เดินมาหารินลณี หญิงสาวมีอาการช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะรับช่อดอกไม้นั้นมา

“เป็นการเซอร์ไพร์สนะครับคุณผู้ชม” สรยุทธหันไปพูดกับกล้อง ก่อนจะหันมาพูดกับรินลณี “พอดีอาเล็กเขาต้องมาเป็นแขกรับเชิญ แต่เขามาขอร้องว่าอยากจะมาง้อจอยในรายการ แล้วนี่ยังไงทำไมถึงไม่บอกเขาเรื่องนิทรรศการ”

“พอดีผมอยากจะเซอร์ไพร์สเขาน่ะครับ แล้วก็ไม่คิดว่างานจะยุ่งมากจนทำเขางอน” รินลณีกำลังจะอ้าปากแย้งว่าเธอไม่ได้งอน แต่ธีรเดชพูดขัดขึ้นซะก่อน “ผมคิดเองนะว่าเขางอน ไม่รู้งอนไม่งอนผมก็อยากง้อ555” เสียงโห่แซวมาอย่างไม่ขาดตลอดทั้งช่วงรายการจนจบ รินลณีก็ได้แต่ยืนยิ้มเขินๆที่โดนคนโน่นคนนี่แซวเรื่องของเธอ

“ทำแบบนี้ทำไมเนี่ย” นี่คือประโยคแรกที่รินลณีเอ่ยถามธีรเดชหลังจากที่ทั้งคู่อยู่กับเพียงลำพัง

“ก็ง้อไง คุณงอนที่ผมผิดนัดคุณใช่ไหมล่ะ ผมรู้หรอกนะ”

“ฉันไม่ได้งอนนายสักหน่อย ฉันจะงอนนายทำไมไม่ทราบ”

“งั้นผมอยากง้อเองก็ได้ วันนี้คุณว่างหรือเปล่า”

“ไม่ว่าง” รินลณีรีบตอบทันที ทั้งที่คำตอบนั้นมันไม่จริงเลย

“โกหก ผมโทรไปถามผู้ช่วยคุณมาแล้วแถมเช็คกับเลขาคุณแล้วด้วย วันนี้คุณว่างทั้งวัน”

“รู้แล้วจะถามทำไมไม่ทราบ”

“ผมอยากจะชวนคุณไปดูนิทรรศการของผม”

“ไม่ไปไม่ชอบ” เธอปฏิเสธ

“คิดดีแล้วหรอที่ปฏิเสธผม” ธีรเดชพูดอย่างเหนือกว่า รินลณีรู้สึกขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องยอมไปกับเขาโดยดี

ภายในงานนิทรรศการ Pics of Love เต็มไปด้วยบรรดานักข่าวและคนในวงการช่างภาพมากมาย พิธีเปิดถูกจัดขึ้น ช่างภาพทั้ง5กล่าวถึงแรกบันดาลใจของตัวเองในการถ่ายผม จากนั้นทั้งหมดก็เริ่มไล่ดูผลงานไปทีละโซน โดยในแต่ละโซนก็จะถูกบรรยายด้วยช่างภาพประจำโซนนั้นๆ จนในที่สุดก็มาถึงโซนสุดท้ายซึ่งเป็นโซนของธีรเดช เขาเริ่มเล่าเรื่องราวตามภาพต่างๆ เหตุการณ์ที่ประทับใจ รินลณียืนมองเขาที่กำลังบรรยายความรู้สึกตัวเองออกมา เขาดูมีความสุขกับการถ่ายรูปเสียเหลือเกินจนทำให้คนรอบข้างรู้สึกได้ และแล้วก็มาถึงรูปไฮไลค์ของธีรเดช ชายหนุ่มกดปุ่มตรงหน้าเพื่อให้ผ้าที่คุมรูปนั้นเลื่อนออก

ผ้าหนาสีทึบค่อยๆเลื่อนตัวไปจนสุดเผยให้เห็นรูปของหญิงสาวที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับลูกสุนัขของเธอ บรรดานักข่าวในภาพต่างรัวชัตเตอร์เมื่อเห็นภาพนี้ รินลณีที่เผลอก้มหน้าสั่งงานทางโทรศัพท์เมื่อครู่พอเงยหน้ามาก็ถึงกับตะลึงกับรูปที่เห็น เพราะนั่นเป็นรูปของเธอกับสุนัขตัวโปรดก่อนที่มันจะแก่ตายเมื่อไม่นานมานี้

“ภาพนี้เป็นภาพที่ผมประทับใจที่สุดครับ เป็นภาพที่ผมตั้งใจถ่ายมาก แว๊บแรกที่เห็นคือผมบังเอิญไปทำธุระแถวนั้นพอดีในระหว่างที่ผมกำลังรออยู่นั้น ผมได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขดังมาจนผมอดไม่ได้ที่จะไปแอบดู และผมก็เห็นตามในภาพครับ ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะเก็บภาพความสุขนั้นไว้ รอยยิ้มๆนั้นที่ทำให้ผม...” ธีรเดชมองตรงมาที่รินลณีซึ่งในขณะนั้นรินลณีก็มองเขาอยู่ สายตาก็ทั้งคู่ประสานกัน “...รักเธอ”