คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF] MinKey ไม่รักดีหรือยังไง 5 (ตอนจบ) [100%]
ผมนั่งอยู่ริมสระว่ายน้ำในโรงแรม ผมยังกลับเข้าไปตอนนี้ไม่ได้หรอก ถ้าคนอื่นเห็นน้ำตาผมตอนนี้ทุกคนคงตกใจแน่ๆ ผมมองดูบนฟ้าที่มันเหมือนกำลังฉายภาพของผมและมินโฮ ภาพของการทำตัววุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ผมเชื่อว่าคนรอบข้างผมเหนื่อยกับวีรกรรมของผมมามากพอแล้ว
“คีย์...”
“พี่อย่าเดินเข้ามานะ”
“คนเราอ่อนแอได้ไม่ใช่หรือไง?”พี่ซีวอนเดินเข้ามานั่งข้างๆผม ก่อนจะลูบหัวผมเล็กน้อย น้ำตาผมไหลลงอีกครั้ง “พี่เองก็อ่อนแอได้ และพี่เชื่อว่ามินโฮเองก็กำลังเป็นอยู่เหมือนกัน”
“พี่จะไปรู้ได้ยังไง”
“พี่โตกว่าคีย์ตั้งเยอะนะ เลิกร้องไห้แล้วไปหาไรกินได้แล้ว”
“ผมยังไม่หิว”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้คีย์กินที่นี้ ห้ามปฏิเสธ รออยู่นี่แหละเดี๋ยวมา”พี่ซีวอนเดินไป อยู่ๆกระเป๋าตังของพี่เค้าก็ตกลง ผมจะเรียกเอาไว้แต่มันไม่ทันแล้ว ผมเลยเดินไปเก็บมันไว้ให้ก่อน กระเป๋าตังของพี่เค้าเปิดออกก่อนจะเห็นบัตรประชาชนของเค้าถูกเสียบเอาไว้
เอ๊ะ!
ที่อยู่บ้านของพี่ซีวอนเหมือนมินโฮเลย เดี๋ยวนะ ชเวซีวอน ชเวมินโฮ O_O ผมค้นกระเป๋าของพี่ซีวอนก่อนจะเห็นรูปใบเล็กๆที่ผมจำได้ว่าเป็นรูปมินโฮตอนเด็กกับคนข้างๆคือพี่ซีวอน พ่อและแม่ของมินโฮ สองคนนี้เป็นพี่น้องกันงั้นหรอ??
“เห็นจนได้สินะ”
“พี่ซีวอน นี่มันอะไร??”ผมชูบัตรให้พี่ซีวอนดู “ทำไมที่อยู่ของพี่กับมินโฮถึงเหมือนกันแล้วทำไมมีรูปคุณลุงกับคุณป้าอยู่ด้วย”
“อย่างที่คิด พี่กับมินโฮเป็นพี่น้องกัน”
ชเวซีวอน กับ ชเวมินโฮ เป็นพี่น้องกัน??
“พี่มีเหตุผลที่ไม่ได้บอกคีย์ เหตุผลเพราะพี่รักคีย์...วันหนึ่งมินโฮเค้ารู้ว่าพี่ชอบคีย์มาตั้งนานแล้ว แล้วเค้าก็รู้สึกผิด เลยบอกเลิกกับนาย โดยอ้างเหตุผลบ้าๆนั่นให้นายไป พี่เองก็ผิดที่เข้ามาที่นี้หวังให้นายรักพี่บ้าง แต่แค่มาวันแรกพี่เองก็รู้แล้วว่าไม่มีสิทธิ์ คีย์คนเดิมของพี่ไม่ใช่คนแบบนี้ และเหตุผลไม่กี่อย่างที่คีย์เป็นแบบนี้ก็เพราะมินโฮ มันบอกจะถอยห่างให้เอง ทั้งๆที่มันไม่ได้เลิกรักนายเลยเหมือนกับคีย์...”
ผมเดินกลับมาที่เดิมหลังจากรู้ความจริงทั้งหมดจากปากพี่ชายแท้ๆของมินโฮ มินโฮยังอยู่ที่เดิมเค้าไม่แม้แต่ขยับไปไหนทั้งนั้น ผมมองหน้าด้านข้างของเค้าก่อนจะเห็นคราบน้ำตาที่มันจางหายไปแล้ว งั้นที่พี่ซีวอนบอกก็คงเรื่องจริงทั้งนั้นสินะ
“มินโฮ...”มินโฮหันมามองหน้าผมก่อนจะเดินหนีออกมา แต่ผมกลับวิ่งเข้าไปกอดมินโฮจากด้านหลังเค้าหยุดเดินก่อนที่ผมจะเป็นคนเริ่มพูดออกมาก่อน “ชั้นรู้ความจริงหมดแล้ว เรื่องของนายกับพี่ซีวอน อย่าเดินจากชั้นไปอีกเลยนะ...”
“คีย์ นายรู้แล้วงั้นหรอ??”
“ใช่ รู้หมดแล้ว”
“งั้นก็รู้ด้วยสินะว่าชั้นรักนายอยู่น่ะ”
“อันนี้ชั้นรอนายบอกชั้นอยู่น่ะ”
“นายกับพี่วอน?”
“ชั้นบอกเค้าว่าชั้นรักนาย มาตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว แล้วละ”
“งั้นหรอ...งั้นนายก็รู้ไว้ละกันว่าถ้าคีย์รักมินโฮได้แค่คนเดียว มินโฮเองก็รักคีย์ได้แค่คนเดียวเหมือนกัน”มินโฮพูดก่อนจะยิ้มให้ผม น้ำตาของผมไหลลงมาอีกช้าๆ น้ำตาที่ไม่ได้มาจากความเศร้า แต่ครั้งนี้มันมาจากความสุข มินโฮยังรักผมอยู่ ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมฮะ? ><
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่อยู่ญี่ปุ่นแล้วละ ตอนนี้ทุกคนอยู่ในห้องซ้อม ผมเดินขึ้นไปซ้อมบทละครก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนๆในชั้น ที่กำลังอินกับละครเวทีครั้งนี้อยู่
“ชั้นขอโทษทุกคนที่สร้างความเดือดร้อนและหาเรื่องพวกนายด้วยนะ เอาเป็นว่าชั้นมีเหตุผลนิดหน่อย ยกโทษให้ชั้นด้วยนะ”ผมก้มหัวลงเป็นการขอโทษก่อนที่เพื่อนในชั้นจะตะโกนขึ้นเวทีขึ้นมาหาผมที่ยืนอยู่บนนี้
“ไม่มีใครเค้าโกรธคีย์หรอก”
“ถูก ต้องคีย์อย่างนี้แหละถึงจะคนเดิม”
“เพราะรู้ว่าคีย์ต้องมีเรื่องอะไรเลยไม่โกรธไง”
“ถึงแม้คีย์จะเป็นแบบนั้นแต่คีย์ก็ยังคิดถึงพวกเราไม่ใช่หรอ ไม่งั้น ไม่เล่นเกมชนะจนได้มาอยู่ที่ญี่ปุ่นกันทุกคนหรอก ฮ่าๆ”ผมหันไปมองหน้าแทมินที่รู้ต้นเหตุของการได้มาที่ญี่ปุ่นครั้งนี้
“ยังไง พวกเราก็ชอบคีย์คนนี้มากกว่านะ ฮ่าๆ”
“ขอบใจมากนะทุกคน”
“ไม่เป็นไร”ทุกคนในห้องพูดพร้อมกัน ทำเอาผมอยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้งซะจริงๆ ผมยืนยิ้มอยู่บนเวทีด้วยความตื้นตันจริงๆนะฮะ
“ใครทำให้คีย์ร้องไห้อีกครั้ง ชั้นจะไม่ปล่อยให้กลับเกาหลีได้สงบแน่”มินโฮพูดขึ้นก่อนจะได้เสียงโหจากเพื่อนร่วมชั้น ก่อนเจ้าตัวจะหัวเราะออกมาเอง
“รักกันให้นานๆนะ”พี่ซีวอนพูดขึ้น ก่อนที่ผมจะหันไปมองหน้าพี่ซีวอนที่มองหน้าผมด้วยรอยยิ้ม แต่สายตายังคงเศร้าเหมือนเดิม หลังจากนั้นทุกคนแยกย้ายไปปาร์ตี้กันก่อนจะกลับ เครื่องออกตอนหกโมงเย็นนู่น
“พี่ซีวอน”
“ว่าไงเรา”พี่ซีวอนหันมายีผมของผมก่อนผมจะยู่หน้าเล็กน้อย ก็วันนี้มีปาร์ตี้อุส่าห์แต่งตัวแต่งหน้าทำผมมาซะดิบดีแต่โดนพี่เค้ายีเล่นซะงั้น
“ผมขอโทษนะฮะ”
“พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษคีย์ไม่ใช่คีย์มาขอโทษพี่แบบนี้”
“เรื่องนั่นไม่เป็นไรหรอกฮะ แต่พี่ฮะ อย่าบอกว่าไม่เป็นไรทั้งๆความจริงแล้วพี่เป็นไรนะฮะ ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ ถ้าพี่เป็นแบบนี้”ผมก้มหน้าพูด
“คีย์ที่พี่หลงรักกลับมาแล้วสินะ พี่ว่าคีย์รีบกลับไปหาไอ้มินก่อนที่พี่จะกลับไปรักคีย์ดีกว่านะ ฮะๆ”
“ว่าไงนะพี่ -*-”
“ตายยากนะแก”มินโฮที่เดินหน้าเป็นตูดเข้ามาก่อนที่พี่ซีวอนจะหันไปตบหัวมินโฮหนึ่งที ผมเบ้หน้าทันที ก็พี่ซีวอนทำร้ายมินโฮอะ : (
“พี่รู้ว่าคีย์เค้าไม่รักมาตั้งนานแล้วทำไมไม่บอกผม - -”
“ชั้นหมั่นไส้แก รู้ว่าชั้นชอบคีย์แต่ไม่เห็นต้องทำตัวเป็นพ่อพระทิ้งคีย์มาให้ชั้นนิหว่า จำอะไรไว้อย่างนะไอ้มิน ถ้าคนที่แกรักเค้ารักแกมากขนาดนี้ แต่แกเลือกที่จะทิ้งเค้าเพื่อให้ชั้นมีความสุขนายต้องถามอีกคนหนึ่งก่อนว่าเค้ามีความสุขด้วยไหม นายถามก่อนว่าเค้าเจ็บรึป่าวที่นายทำแบบนั้น”พี่ซีวอนทำการสั่งสอนมินโฮทันที แล้วผมก็หันไปพยักหน้าเห็นด้วยกันที่พี่เค้าพูดทุกอย่าง
“ขอโทษนะคีย์”
“คีย์ไม่โกรธมินโฮหรอกน่า”
“เอาเถอะ ชั้นเข้างานดีกว่า เห็นคนรักกันแล้วอิจฉาวะ ฮ่าๆ ไปละ”พี่ซีวอนเดินหายไปก่อนจะทิ้งผมกับมินโฮเอาไว้ที่เดิม ผมกับมินโฮเดินไปที่ชายหาดด้วยกัน เราสองคนจับมือกันเหมือนเมื่อก่อน รอยยิ้มที่ส่งให้กันเหมือนคราวก่อนๆ ผมดีใจนะ ที่ได้มินโฮกลับคืนมา
“มินโฮ^^”
“ว่าไงคับ”มินโฮโอบไหล่ของผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะหันไปมองหน้าเค้า ส่งยิ้มให้เค้าอีกครั้งเหมือนประจำที่เคยทำ
“คีย์มีคำถาม”
“ร้อยแปดคำถามชั้นก็ตอบได้ ว่าไง?”
“คีย์เลวพอให้คีย์รักแล้วใช่ไหม??”
“คีย์!! ไม่เอาคำถามนี้แล้วสิ”
“คีย์แค่ล้อเล่นน่ามินโฮ แต่ตอบคีย์หน่อยได้ไหม”มินโฮขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำเหมือนไม่อยากจะตอบคำถามนี้เท่าไหร่ มินโฮจับมือของผมเอาไว้แล้วมองหน้า
“ฟังนะคีย์ ต่อให้คีย์จะเป็นยังไงคีย์ก็คือคนที่มินโฮรักอยู่ดี”
“งั้นถามอีก ทำไมตอนเลือกบอกเลิกมินโฮถึงได้บอกว่าคีย์ดีเกินไป”
“คีย์ดีกับชั้นมากๆจริงๆไงละ ดีจนไม่เหมาะกับคนอย่างชั้นเลย”
“คำตอบนี้ไม่ดีเลยๆ งั้นคำถามสุดท้ายแล้วนะ ระหว่างคีย์คนที่ดีเกินไปกับคีย์คนที่ไม่ดี มินโฮชอบคนไหน??”ผมมองเค้าอย่างลุ้นๆ ก็แอบคาดหวังคำตอบเหมือนกันนิ แหม ไม่ว่าจะยังไงก็ตัวตนผมทั้งนั้น ผมว่าที่ผมเลวได้ขนาดนั้นต้องเป็นอีกหนึ่งตัวตนที่แอบซ่อนอยู่ข้างในแน่ๆเลย
“มินโฮชอบ...ที่คีย์เป็นคีย์ เป็นคีย์ที่รักมินโฮและเป็นคีย์ที่มินโฮรัก^^”
“ให้รางวัลสำหรับคำตอบ จุ๊บ!”ผมหอมแก้มมินโฮหนึ่งทีก่อนที่มินโฮจะมองหน้าเหมือนมีอะไรจะพูดกับผมอีก “มีไรรึป่าวมินโฮ?”
“จริงๆแล้วคีย์แบบหลังนี่ก็น่ารักดีนะ”
“มินโฮอะ!”
“มินโฮรักคีย์นะครับ”มินโฮคว้าผมเข้ามากอดก่อนที่ผมจะได้พูดอะไร อ้อมกอดที่มีเพียงคนเดียวที่มอบให้ผมได้ ทำให้ผมรู้ว่าเค้ารักและแคร์ผมมากแค่ไหน ผมไม่ตอบมินโฮ แต่ผมฝากบอกเค้าด้วยละกันฮะ ว่าผมรักมินโฮมากตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว และพูดทุกวัน จนตอนนี้อยากฟังแค่เค้าบอกรักผมบ้างแล้วละฮะ^^
ใครที่โดนเลิกด้วยการบอกว่าดีเกินไป อย่าลืมถามเค้านะฮะ “ไม่รักดีหรือยังไง??”
ครบ 100% ตามคำเรียกร้องแล้วนะคะ
วันนี้เป็นวันพิเศษ
1. ไรเตอร์ได้กลับเข้ากรุงเทพแล้ว
2.วันนี้วันเกิดไรเตอร์ แหะๆๆ
ขอบคุณมากๆที่อ่านจนเรื่องนี้จบแล้วอย่าลืมไปอ่านต่อเรื่องถัดไปนะคะ
คอมเม้นที่เข้ามาเห็นคือของขวัญในวันนี้ ขอบคุณมากๆคะ
ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ แล้วอย่าลืมคู่ต่อไป 'YunJae ความในใจจากเพื่อนสนิท'
ความคิดเห็น