คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Secret 1 [100%]
1
โรงเรียนชายล้วนชื่อดัง แหล่งรวมนักเรียนหน้าตาดี เรียนเก่งและชาติตระกูลที่ดี เช้าวันเปิดภาคเรียนใหม่ที่นักเรียนหลายคนตื่นเต้นกับการเปิดเรียนอีกครั้งหลังจากหยุดไปซะนาน นักเรียนหลายคนทยอยเข้าโรงเรียนตามเวลา มีบ้างที่เข้าไม่ทันตามประสานักเรียนชายทั่วไป
กระเป๋านักเรียนถูกร่างสูงที่ใบหน้าเรียบนิ่งโยนลงบนโต๊ะเรียนเป็นการจองที่ในการศึกษาใหม่ เพราะเป็นนักเรียนมัธยมปลายอยู่แล้วเวลาจะเปลี่ยนการศึกษาถึงพากันตามมาทั้งชั้น ข้างๆโต๊ะที่เขาวางกระเป๋ามีร่างบางของเพื่อนเขานั่งไว้อยู่ก่อนแล้ว แต่เพราะฟุบหลับจนไม่ได้รับรู้การมาของเขา ร่างสูงมองผมหนาที่ซอยปะบ่าของเพื่อนตัวเองก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย
“โย่ว วอทซับแมน”ร่างเล็กของผู้ชายอีกคนเดินมากระแทกไหล่เขา แต่ดูเหมือนจะเป็นคนทักนั่นแหละที่เซออกไปเล็กน้อย ร่างสูงมองการกระทำของเพื่อนตัวเองก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ไง ไอ้ภูมิละ?”ร่างเล็กย่นหน้าเล็กน้อย
“ทำไม กูต้องอยู่กับมันทั้งวันหรือไงไอ้ไนท์?”
“ก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่รึไง?”ร่างสูงตอบอย่างที่คิด ก่อนจะนั่งลงที่ของตัวเอง ร่างเล็กที่กำลังคุยด้วยก็วางกระเป๋าที่นั่งตรงหน้าก่อนจะหมุนเก้าอี้ของตัวเองหันมามองหน้าเพื่อนสนิททันที “อย่าปฏิเสธเพราะฉันรู้ว่านายคิดอะไร”
“....เออ ไปคุยโทรศัพท์กับคนที่ชอบ”ร่างเล็กตอบเสียงเบา ใบหน้าที่นิ่งลงเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ร่างสูงเลิกคิ้วมองท่าทางที่เปลี่ยนของเพื่อนตัวเองก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจความรักหรอก อะไรทำให้คนรักกัน? อะไรทำให้คนเลือกรักข้างเดียว แล้วความรักคืออะไร? เขาไม่เคยคิดที่จะมีและยังไม่พร้อมที่จะมีใครด้วย
“แล้วจะทำยังไงต่อไป?”
“มึงอย่าคิดเอาไปบอกมันเด็ดขาดนะไอ้ไนท์”ร่างเล็กชี้หน้าเพื่อน เจ้าตัวก็พยักหน้ารับเพราะถ้าเขาคิดที่จะบอกคงบอกไปตั้งปีที่แล้วละ ไม่ใช่ว่าเพื่อนเขาตรงหน้าจะเพิ่งชอบไอ้ภูมิสักหน่อย แต่มันชอบมาตั้งนานและเขาเองก็รู้มาตั้งนาน แต่เหตุผลที่เขาไม่คิดจะบอกคงเพราะเขารู้ว่าบอกไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
กู๊ดไนท์หรือไนท์ที่ร่างเล็กเรียกหันไปมองเพื่อนข้างๆที่ยังฟุบหลับอยู่ตามเดิม ไม่ได้สนใจว่าเพื่อนร่วมห้องทยอยเข้าห้องเรียนกันมาเกือบหมดแล้ว จนเคารพธงชาติแล้วก็ยังคงฟุบหลับอยู่แบบนี้ อาจารย์หน้าห้องก็เดินเข้ามาแล้ว หัวข้อเรื่องที่ยกมาพูดในโฮมรูมก็พวกกฎทั่วไปที่ย้ำแบบเดิม มือหนาของกู๊ดไนท์กำลังจะปลุกเพื่อนข้างๆก็ต้องชะงักเพราะสิ่งที่อาจาย์กำลังจะพูดหน้าห้อง
“วันนี้เรามีนักเรียนใหม่นะจ่ะนักเรียนทุกคน เขาเพิ่งย้ายมาจากอเมริกายังไงก็ฝากเพื่อนด้วยนะจ่ะ ภาคิน เตชะนรินทร์เข้าห้องมานี่สิ”สิ้นเสียงของอาจารย์หน้าห้องร่างสูงที่อยู่ในชุดนักเรียนก็เดินเข้ามาหน้าห้อง เพื่อนๆบางคนก็สนใจบ้างไม่สนใจบ้าง เหมือนกับร่างสูงของกู๊ดไนท์ที่สุดท้ายก็หันไปปลุกเพื่อนข้างๆแต่ต้องชะงักอีกครั้งเพราะร่างข้างๆเขาตื่นขึ้นมาแล้ว แถมกำลังมองไปหน้าห้องด้วย ตาเล็กเบิกกว้างขึ้นเมื่อมองผู้ชายหน้าห้อง พอๆกับผู้ชายคนนั้นที่หันมามองเพื่อนเขา
“นายณดล ตื่นพอดีมิสกำลังจะปลุกอยู่พอดี เราเป็นรองประธานนักเรียนใช่ไหม ยังไงมิสฝากหน่อยนะ”อาจารย์หน้าห้องว่า คนที่ตื่นขึ้นมาแบบไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว แถมยังเจอกับนักเรียนใหม่ได้แต่พยักหน้ารับแบบส่งๆ ไม่นานอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป ห้องข้างๆอีกด้านของรองประธานนักเรียนที่ว่างอยู่ก็ถูกเพื่อนใหม่ยึด
“รู้จักกันงั้นหรอ?”กู๊ดไนท์ถามขึ้น ร่างบางหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทเล็กน้อย เขาเป็นคนนิ่งๆเงียบๆแต่เฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะเท่านั่น เป็นรองนักเรียนที่ใครๆก็ว่าเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนสนิทเขาก็เหมือนนักเรียนชายทั่วไปคุยเล่น กวนๆ
“เปล่านิ มึงแลกที่กับกูได้ป่ะไอ้กู๊ด?”
“ทำไมวะ?”
“กูไม่ชอบนั่งกลาง อึดอัด”คำตอบที่ทำให้เพื่อนพยักหน้ารับอย่างไม่คิดอะไร ร่างสูงของนักเรียนใหม่กำลังมองการกระทำอยู่เงียบๆ เขาเอาแต่จ้องร่างบางจนคนเป็นเพื่อนต้องเอ่ยปากถาม
“นายรู้จักไอ้ฝุ่นมันหรอ?”
“ถ้าเขาตอบว่าไม่ ก็คงไม่แหละ”กู๊ดไนท์มองเพื่อนใหม่งงๆเล็กน้อย “ฉันชื่อคิน ไม่ต้องสุภาพมากก็ได้เรียกมึงกูได้เลย”เจ้าตัวว่า ประโยคที่พูดเหมือนพูดกับกู๊ดไนท์แต่ส่ายตานี่มองไปที่เพื่อนของเขามากกว่า กู๊ดไนท์ขมวดคิ้วเข้าหากันมองหน้าคินที่เอาแต่มองเพื่อนของเขาอย่างไม่เข้าใจ
“มึงชื่อคินใช่ป่ะ กูชื่อข้าวตัง ไอ้นี่ชื่อภูมิ ไอ้หล่อข้างๆมึงชื่อกู๊ดไนท์ ส่วนไอ้รองประธานนักเรียนชื่อฝุ่น ยินดีที่ได้รู้จักนะเว้ย”ร่างเล็กที่นั่งอยู่ด้านหน้ารีบหันมาทันทีหลังแอบฟังเพื่อนตัวเองคุยกัน ทำเอาเพื่อนข้างๆข้าวตังต้องหันมามองก่อนจะยิ้มทักทายเพื่อนใหม่ด้วยอีกคน คินพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
พักกลางวันเพื่อนซี้ที่เป็นจุดเด่นของนักเรียนเสมออย่าง หัวหน้าชมรมดนตรีสุดหล่ออย่างกู๊ดไนท์ รองประธานนักเรียนอย่างฝุ่น หัวหน้าชมรมกีฬาอย่างภูมิและหัวหน้าชมรมถ่ายรูปอย่างข้าวตัง ทั้งสี่คนที่รวมกันพกพาแต่ความหน้าตาดีแถมบ้านรวย มักเป็นจุดเด่นของโรงเรียนเสมอ แต่วันนี้พ่วงนักเรียนใหม่อย่างคินเข้ามาด้วยอีกคน นักเรียนใหม่ที่ได้รับความสนใจจากเพื่อนๆมากที่สุดเท่าที่เคยมี อาจเพราะใบหน้าคมคายที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูดี ส่วนสูงที่สูงพอๆกับกู๊ดไนท์ หุ่นแบบนายแบบ ซึ่งทำให้วันนี้ทุกคนพากันให้ความสนใจมากกว่าเดิมอีกเท่าตัว
“มึงนั่งเลย เดี๋ยววันนี้พวกกูบริการ รับน้องใหม่โอเคป่ะ?”ข้าวตังพูดก่อนจะขยิบตาและวิ่งออกไปเอาอาหารมาให้เพื่อนใหม่อย่างกระตือรือร้น ข้าวตังมักเป็นตัวแทนความร่าเริงของกลุ่มเสมอ เป็นผู้ชายสดใสและสร้างเสียงหัวเราะ และเพราะเป็นคนตัวเล็กแถมหน้ายังหวานทำให้มีผู้ชายเข้ามาขายขนมจีบเสมอ เหมือนๆกับรองประธานนักเรียนที่มีใบหน้าที่หล่อแต่บางมุมก็มองว่าสวยได้เหมือนกัน ฝุ่นเป็นผู้ชายที่เงียบๆ นิ่งๆ เหมือนจะหยิ่งแต่เป็นคนฉลาด ถึงทำให้เขาได้เป็นรองประธานนักเรียนแบบที่คนทั้งโรงเรียนพร้อมใจกันยกตำแหน่งนี้ให้
“จะไปไหน?”กู๊ดไนท์ถามขึ้นเมื่อฝุ่นลุกขึ้น
“ช่วยไอ้ตัง ซุ่มซ่ามทำจานตกแตกละจะเป็นภาระโรงเรียน”
“นั่งอยู่นี่แหละ ไอ้ภูมิมึงไปช่วยไอ้ข้าวมันไป”
“เชี่ยไร ทำไมต้องเป็นกู”ภูมิเงยหน้าจากโทรศัพท์ที่กำลังกดอยู่ขึ้นมามองเพื่อนตัวเอง ซึ่งคำตอบที่รับคือการยกไหล่ไม่สนใจ ร่างสูงของภูมิวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะก่อนจะเดินตามร่างเล็กไป ไม่นานจานอาหารก็มาวางตรงหน้าทุกคน
“กระเพราปลาหมึก สั่งแบบพิเศษเพื่อมึงโดยเฉพาะไอ้เพื่อนใหม่”จานข้าวถูกส่งไปวางตรงหน้าเพื่อนใหม่ คนที่เป็นคนเอามายิ้มกว้างอย่งาภูมิใจ แต่ท่าทางที่นิ่งๆไปของเพื่อนใหม่ทำให้ข้าวตังหุบยิ้มลงก่อนจะมองหน้าเพื่อนใหม่เจื่อนๆ “มึงไม่ชอบหรอวะ”
“มึงถามมันรึเปล่าว่ามันแพ้อะไรรึเปล่า”เสียงพูดลอยๆของฝุ่นที่พูดขึ้น แต่กำลังสนใจตักข้าวกินเหมือนไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ ทำให้ข้าวตังที่ได้ยินเบิกตากว้างขึ้นมาเล็กน้อย
“มึงแพ้อาหารทะเลหรอวะ?”
“เอ่อ ประมาณนั้น”
“เชี่ยละ งั้นมึงแดกของกูละกัน โทษทีวะกูไม่รู้”ข้าวตังทำหน้าสำนึกผิดเล็กน้อย เพื่อนใหม่อย่างคินก็ส่ายหัวเพราะเขาไม่ได้โทษอะไรข้าวตังอยู่แล้ว
“มึงไม่รู้ไม่แปลกหรอกวะไอ้ข้าวเพราะมึงเพิ่งเจอกันวันแรก แต่มึง...รู้ได้ยังไงไอ้ฝุ่น?”กู๊ดไนท์หันไปมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิดเล็กน้อย ฝุ่นก้มหน้าก้มตากินไม่ได้สร้างพิรุธอะไร ก่อนจะรวบช้อนส้อมเข้าหากัน ร่างบางหันมามองหน้าเพื่อนตัวเองด้วยใบหน้านิ่งๆ
“กูต้องไปทำงาน เจอกันในห้องนะ”พูดจบก็เดินออกไปอย่างไม่สนใจ กู๊ดไนท์ขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะมองตามร่างบางไป แต่สุดท้ายก็เก็บความสงสัยเอาไว้
เลิกเรียนนักเรียนทุกคนพากันเก็บของเข้ากระเป๋าเหมือนๆกับพวกเขาทั้งสี่คน แต่ละคนแยกย้ายกันออกไปจนเหลือเพียงกู๊ดไนท์และฝุ่น ทั้งสองคนพากันออกมานอกโรงเรียน ฝุ่นแวะไปซื้อของในเซเว่นเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาพร้อมน้ำเผื่อคนข้างๆ
“มึงปิดอะไรกูอยู่ป่ะวะ?”
“เป็นเชี่ยไร? เปล่าสักหน่อย”
“กับไอ้นักเรียนใหม่นั่น มึงไม่เคยรู้จักมันจริงๆหรอวะ?”ฝุ่นนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะพากันเดินกันต่อ “มึงจะปิดกูได้อีกนานแค่ไหนกันวะ?”
“มึงนี่อยากรู้อะไรไม่เข้าเรื่อง ปกติขี้เสือกแบบนี้ด้วยหรอวะ?”
“เออ กูไม่ถามละ”
RRRRrrrr
“ครับ”กู๊ดไนท์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับหลังจากดังได้ไม่นาน ร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆก็หันมาให้ความสนใจเพื่อนข้างๆด้วยเล็กน้อย ก็มีน้อยคนที่กู๊ดไนท์จะคุยด้วยดีๆและคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ชายของกู๊ดไนท์ พี่ชายของกู๊ดไนท์เป็นคนดังของโรงเรียน แต่ตั้งแต่เข้ามหาลัยไปได้สองปีก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่ จะมีก็แต่น้องชายแท้ๆของเขาที่ได้คุยกันทุกวันพวกเพื่อนๆอย่างเขาก็อดอิจฉากู๊ดไนท์ไม่ได้
(เฮ้ย ไอ้ไนท์มึงมาหากูที่ม.หน่อย งานที่มึงให้กูช่วยสรุปเสร็จละ)
“ตอนนี้?”
(เออดิ มาแล้วก็ถามๆเขาเอาละกัน แค่นี้ก่อนนะมีซ้อม)สายถูกตัดไป ร่างสูงมองโทรศัพท์นิ่งๆก่อนจะหันมองเพื่อนตัวเองที่มองมาด้วยความอยากรู้ไม่น้อย
“พี่ขอบคุณหรอวะ?”
“อืม คุณให้เข้าไปหาที่ม.”
“เฮ้ย กูไปด้วยดิ ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึงวะ”
“ได้ ถ้ามึงยอมบอกเรื่องไอ้เด็กใหม่อ่านะ”
“กูกลับละ เจอกันพรุ่งนี้”กู๊ดไนท์ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะผลักหัวไอ้เพื่อนตัวดีที่ไม่รู้จะปิดบังอะไรนักหนา ร่างสูงเดินไปโบกแท๊กซี่ก่อนจะขึ้นรถไปที่มหาลัยดนตรีชื่อดังที่เขาเองก็ฝันเอาไว้ว่าจะมาอยู่ที่นี้เหมือนๆพี่ชายของเขา ตั้งแต่ที่ขอบคุณเข้ามหาลัย เขาสองคนก็เจอกันน้อยลงเพราะขอบคุณเลือกที่จะมาอยู่ที่หอเพื่อความสะดวก ซึ่งจริงๆแล้วบ้านที่พวกเขาอยู่กันก็ไม่ได้ไกลจากมหาลัยมากมายเท่าไหร่
รถแท็กซี่จอดลงหน้าตึกทรงโมเดิล เสียงดนตรีแว่วเข้าหูทำให้ร่างสูงยกยิ้มขึ้นนิดๆ เขามีความสุขที่ได้ยินเสียงดนตรีเหมือนๆกับพี่ชายของเขา เขาชอบอยู่ในที่ๆที่เสียงมีดนตรี ร่างสูงในชุดนักเรียนเดินตรงไปเรื่อยๆ นักศึกษาหญิงบางคนให้ความสนใจเล็กน้อยอาจเพราะหน้าตาอันโดดเด่นและชุดนักเรียนที่ใครๆก็รู้ว่าโรงเรียนไหน
โป๊ก!!
ร่างสูงที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปดันเปิดชนกับร่างเล็กของนักศึกษาคนหนึ่งที่ตอนนี้ล้มนั่งลงอยู่กับพื้น กู๊ดไนท์เดินเข้าไปช่วยพยุงแต่ถูกเจ้าตัวสะบัดมือที่พยายามช่วยออก
“ไม่เห็นคนรึไง?? ตามีไหมวะ?? เปิดมาได้ยังไง เดินอยู่ทั้งคน ฮึ่ย!!”เสียงแว้ดของผู้ชายร่างเล็กใส่ชุดนักศึกษา ที่มัวแต่ลูบๆคล่ำๆสะโพกที่ล้มไปอย่างจัง ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมามองหน้าร่างสูงอย่างเหวี่ยงๆ ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย จะบอกว่าน่ารักคงได้เพราะมันไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนผู้ชายคนอื่นๆเขาโกรธกัน ร่างสูงมองร่างเล็กนิ่งๆไม่ได้ตอบอะไร เพราะเขาคงผิดจริง...มั้ง “ปากมีป่ะวะ? เป็นใบ้รึไง? ขอโทษสักคำอะเป็นรึเปล่า? พูดไทยไม่ได้หรอไงห๊า!!!”
“หึหึ”
“หัวเราะอะไร ไอ้เด็กนี่!!!”เสียงหัวเราะเล็กน้อยของคนตรงหน้าทำให้ร่างเล็กยิ่งโกรธขึ้นเท่าตัว ร่างสูงหันไปหยิบหนังสือที่ทำตกไว้ข้างๆ ด้านหน้าเป็นกระดาษถูกเขียนชื่อเอาไว้ถูกเย็บเล่มเหมือนเอาไว้ติว แต่แล้วร่างสูงก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงหน้า
“กู๊ดไนท์?”
“ทำไม ของน้องชายไอ้ขอบคุณ อย่ามาเปลี่ยนเรื่องให้ยาก”
“ขอบคุณ?”
“ อะไรของมึงเนี่ย จะไม่ขอโทษใช่ป่ะ โอเค กูรีบกูเจออีกทีเมื่อไหร่มึงโดนแน่”ร่างเล็กรีบคว้าหนังสือในมือมาถือเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป แต่ติดที่ข้อมือของเขาถูกร่างสูงของคนข้างหลังยึดไว้ซะก่อน ร่างเล็กหันไปมองคนที่รั้งเขาเอาไว้ “มีไร?”
“รีบไปไหน?”
“เอาของไปให้น้องชายเพื่อนไง ไงสำนึกผิดแล้วละสิ”
“เปล่า”
“เอ๊ะ ไอ้เด็กเวรนี่!!”
“แต่ผมคือน้องชายขอบคุณ”
!!!!!
------------------------ The Secret [100%] -------------------------
ความคิดเห็น