นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
Dote (Jondami) (Jonathan x Damain)
เขาไล้ริมฝีปากตามสำกระดูกไหปลาร้า เลือนมาตรงแผงอกที่มีรอยดาบฟาดฟัน เขากดจูบมันเบาๆ สัมผัสริมฝีปากลงบนกับบริเวณหัวใจ.. ..เขาหลงใหลในทุกส่วนของอีกฝ่าย..
ผู้เข้าชมรวม
1,743
ผู้เข้าชมเดือนนี้
18
ผู้เข้าชมรวม
1.74K
หมวด : แฟนฟิคฝรั่ง
อัปเดตล่าสุด : 16 ก.พ. 60 / 22:57 น.
jondami jonathan kent samuel jonathankent damain damainwayne wayne superboy robin dc bl supersons damijon
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีค่าา เราเพลงเองฮือ ขอชี้แจงเกี่ยวกับฟิคเดรไมโอนี่นะคะว่าเราจะไม่อัพต่อแล้วเนื่องจากไฟล์หายเกลี้ยงหมดเลย แถมตอนนี้ก็เปลี่ยนด้อมไปสองด้อมแล้ว และยังดำเนินเข้าสู่สาย BL อย่างเต็มตัว แงงงงงงงง ขอประกาศเลยนะคะว่าเราจะไม่แต่งฟิคยาวอีกเพราะเราต้องดองแน่ๆ เราจะแต่งเป็นฟิคสั้นอย่างเดียวค่ะ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะคะ
จริงๆเราจะลงฟิคซึงจูจูด้วย ช่วงนี้ลงแต่ในทวีตแต่ด้อมนี้มันน้อยเลยมาลงในเด็กดีด้วย ฮาาาา
Twitter: @pplengppin
ส่วนมากเราจะคอยแจ้งความคืบหน้าของฟิคในนี้ค่ะ สามารถเข้าไปท้วงไปทวงฟิคได้นะเออ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Name: Dote
Paring: Jondami
PG: 15+
Warning *ฟิเรื่อนี้มีารปรับอายุอัวละรให้เพิ่มึ้นมานะะ เรารู้สึบาปมาถ้าแ่เ็อายุสิบวบับสิบสามวบแบบนี้ แๆๆๆ555555555555 โยที่เมี่ยนะอายุ 19 ส่วนน้ออนะ 16 ่ะ *
…………………………………………
หัวใเ้นัระหน่ำเหมือนลอหนัถูีรัวในสนามรบ เลือในร่าายถูสูบีามีพร
เ็หนุ่มหอบหายใหนัหน่วนแผ่นอใ้สาบเสื้อหนายับเป็นัหวะระรัว
แ่วหน้านั้นลับไม่ปราศารอยยิ้ม
รอยยิ้มอาาน..
เสียรีร้ออศัรูัเ้าโสประสาทเา
เลือสีแานสาระเ็นาบาแผล
รอยยิ้มเหยียว้าึ้นทุรั้เมื่อหมัหลุนๆัเ้าที่ใบหน้าฝั่ร้าม
ร่าโปร่เลื่อนไหวเหมือนผืนผ้าโนลมพั
มือทั้สอ้าที่วัฟาฟันอาวุธป้อันภัยและโมี
ผ้าลุมสีำสะบัไหวเมื่ออีฝ่ายเลื่อนัวับให้นรหน้าเหมือนำลัเริระบำ้วยวามุัน
เสียอมาบที่ระทบัน เสียอวามเ็บปว เสียอหมั เสียเหล่านี้เหมือนนรีที่ำลับรรเลให้แ่อีฝ่าย
โนาธานไม่อาละสายาไ้
วาสีฟ้าระ่าใส่ออยู่ที่เ้าอรอยยิ้มปีศาที่เหยียยิ้มึ้น
เ็หนุ่มหลใหล..
หลใหลในรอยยิ้มร้ายานั้น..
….
เสียเอะแะัึ้น ้นอือริมฝีปาู่หนึ่ที่ไม่มีวี่แววแยออาัน
เาอุ้มร่าในุโรบินึ้นอย่า่ายาย หน้าาสีเียวที่ถูนำมาปปิัวนที่แท้ริอเเมี่ยน เวยน์ ถูถอทิ้ไว้อย่าไม่ใยีรไหนัแห่ในห้อนอนที่ฤหาสน์หลัโในเมือ็อแธม
เเมี่ยนยแนทั้สอ้าึ้นโอบรอบอเา ยำลุ่ม้อนผมสีำสนิทระบายวามรู้สึที่เหมือนมีผีเสื้อนับสิบำลัระพือปีภายในท้ออนเอ
โนาธานบเม้มริมฝีปาล่าอีฝ่าย ูึนมันเห่อแ เสียหอบหายใอทัู้่ัประสานัน มือทั้สอ้าอเาอบุมบั้นท้ายอีฝ่ายไว้่อนะยำมันอย่าหมั่นเี้ยวผ่านสาบเสื้อนนโนระทำอุอาส่เสียร้อในลำอออมา
เ็หนุ่มาวริปโเนียนวานในอ้อมอลับเียในะที่ริมฝีปาพวเายัทำหน้าที่อย่าีเหมือน่าฝ่าย่าไม่ยอมใร ลิ้นร้อนแทรเามาละเลียวามหวานาบ่านภายในโพรปา
เเมี่ยนส่เสียประท้วในลำอออมา มือเรียวเปลือยเปล่าประทับลบนอัษรัว s บนเสื้อแ็เ็่อนะออแรผลัเบาๆ
โนาธานผละริมฝีปาออมาอย่าอ้อยอิ่ั่ละเลียิมนมหวานานโปร ปลายมูและริมฝีปาลบนแ้มหยุ่น เาสูลมหายใเ้านไ้ลิ่นายออีฝ่าย
ผืนอใ้เสื้อโรบิ้นที่หลุลุ่ยระเพื่อมึ้นลามอัราารหายใ
“ อน..”
เ้าอื่อหลับาพริ้ม สอมือเ้าไปภายในสาบเสื้ออร่า้าใ้ บเม้มริมฝีปารีราประทับบน้นอสีน้ำผึ้อ่อน
และเสียพร่ำเรียื่ออเา็ัึ้นเป็นระยะพร้อมับวามรู้สึที่ประทุอยู่ในอ
เาหลใหลเมื่ออีฝ่ายเรียื่อเา..
….
โนาธานำลั้อไปที่ลูแ้วสีเียวที่ยับไปมาามัวหนัสือ
วาอเเมี่ยนเหมือนมร เาอบมัน มันเป็นสีเียวที่รุนแร ไม่ใ่สีเียวหม่นเหมือนนส่วนมา วาอเเมี่ยนแยระหว่ารูม่านาับสีาอย่าัเน
และโนาธาน็ิไ้ว่าัวเอโริอยู่พอสมวรที่ไปประเมิอะไรแบบนี้..
แ่ถึระนั้นเา็ยั้อิริยาท่วท่าอีฝ่ายอย่าไม่วาา
วหน้าิสีน้ำผึ้อ่อนายแววริัับหนัสือรหน้า ิ้วทั้สอ้ามวเ้าหาันนแทบะลายเป็นปม
มือเรียวยาวับปลายอมุมแผ่นระาษ่อนะพลิมันไปอีหน้า
ท่านั่ถูเปลี่ยนเป็นไว่ห้าอวเรียวาเพราะาเยีนส์ทรเฟ
โนาธานมอไล่ไปทั่วร่าายอีฝ่าย เารู้ว่าเเมี่ยนรู้ัวแ่ร้านะใส่ใ และสายาอเา็หยุอยู่ที่วาสีเียวเหมือนเิม
เ็หนุ่มัสินใเอื้อมมือผ่านโ๊ะาแฟัวเล็ที่ั่นลาระหว่าพวเา ่อนะทาบมือลบนใบหน้าออีฝ่าย
เเมี่ยนเหลือบสายามอนรหน้า สัมผัสเบาบาบนผิวแ้มเิึ้นเมื่อนิ้วโป้อโนาธานเลี่ยไปมาอย่าอ่อนโยน
“อะไร?” เาเลิิ้วึ้น แ่นโนถามลับทำเพียยิ้มยิฟันไม่อบอะไร
..เาหลใหลเมื่อวาสีเียวู่นั้น้อมาที่เาเพียผู้เียว.
…...
เ็หนุ่มูบหลัเท้าเปลือยเปล่าออีฝ่ายอย่าไม่มีท่าทีรัเีย ริมฝีปาลบนแ้าที่มีรอยถลอเบาบา
่อนะเลื่อนมาถึ้นาสีน้ำผึ้อ่อนที่โผล่พ้นมาาาเบ็อเอร์ เาูบลบนรอยมาบที่ถูสร้าึ้นเมื่อนานมาแล้ว
โนาธานปลถุมือสีเียวสออ ูบลบนมือออีฝ่าย
ไล้ริมฝีปาไปยัแนสีน้ำผึ้ที่มีร่อรอยบอบ้ำาาร่อสู้ ูบนุ่มนวลบนแผลเหมือน้อารปลอบประโลมเรียเสียหัวเราะเหยียาเเมี่ยนไ้ี
เ็หนุ่มยันัวึ้น รูิบเสื้อแ็เ็ที่มีัว s รลาออเาที่อีฝ่ายสวมอยู่ออนเห็นหน้าท้อเ็มไป้วยล้ามเนื้อเรียัวสวยและบาแผลที่แ่แ้มไว้
เาูบลบนไหล่มนที่มีแผลอแหลมมแทนเป็นรอยนูน เลื่อนริมฝีปาหยุอยู่ร้นอเนียน่อนะบเบาๆ โนาธานไ้ยินเสียหัวใที่เ้นระรัวอและเสียสูหายใึ้นอย่าประหม่าอเเมี่ยน
เาไล้ริมฝีปาามสำระูไหปลาร้า เลือนมารแผอที่มีรอยาบฟาฟัน เาูบมันเบาๆ สัมผัสริมฝีปาลบนับบริเวหัวใ..
..เาหลใหลในทุส่วนออีฝ่าย..
….
พวเานั่อิแอบันบนโฟาัวให่ มืออทัู้่ประอถ้วย็อโแล็ร้อนที่มีมาเมลโล่สีาวลอยพ้นอเหลวสีน้ำาลเ้ม
ผ้าห่มผืนหนาถูลุมร่าทั้สอไว้ ทำเพียแ่เหม่อมอออไปนอหน้า่า
..มอหิมะสีาวที่ลมาอย่าไม่หยุหย่อน
เเมี่ยนิบ็อโแล็ร้อนพลาบ่นถึวามน่าเบื่อ้วยำพูร้ายาอย่าเหลือร้าย
โนาธานอมยิ้มน้อยๆ เาเอนหัวพิอีฝ่าย ูบเรือนผมสีำที่ถูเ็ทมาอย่าี สูลิ่นหอมอแมพูที่เเมี่ยนมัใ้อยู่บ่อยรั้เ้าปอ
เาำลัมีวามสุ..
เเมี่ยนเหมือนรู้ัวว่าอีฝ่ายำลัทำอะไร เ็หนุ่มละสายาาบานหน้า่าหันมามอน้าัวแทน
“อะไรอนาย?”
ใบหน้ามายแสท่าทีน ิ้วทั้สอ้ามที่มวเ้าหาํนอยู่แล้วยิ่มวมาว่าเ่า โนาธานส่รอยยิ้มประำอัวเอให้
“รันายะมั”
“tt” นโนบอรัโ้ๆส่เสียิ๊ริมฝีปาออมา ่อนะเบนสายาไปยัหน้า่าามเิม มือทั้สอ้าย็อโแล็ร้อนึ้นมารริมฝีปา แสร้ทำเป็นไม่พอใลบเลื่อน
หนุ่มยอมนุษย์หัวเราะร่า เามอเห็นประายบาอย่าในลูแ้วสีเียวสู่นั้น
..เาหลใหลเมื่ออีฝ่ายหลใหลเา
END
ผลงานอื่นๆ ของ pplengpin ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ pplengpin
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น