ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทนำก่อนเริ่มเรื่อง
ในมุมหนึ่งของอาคารเรียน เด็กหนุ่มวัยสดใสนั่งหม่นหมองอยู่เพียงผู้เดียว สีหน้าเศร้าสลด แววตาไร้อารมณ์ เนื่องจากตัวเขาผิดหวังในตนเองกับการกระทำของตนเมื่อไม่นานมานี้
ความเงียบโรยตัวพร้อมความเหงาซึ่งพัดผ่าน หลากหลายความสับสนพรั่งพรูสู่จิตใจ  เมื่อพบว่าเส้นทางสู่ฝันนั้นยากเกินที่จะไปถึงได้
เด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งแอบเฝ้ามองเขา อยากเข้าไปใกล้เพียงเพื่อปลอบใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากแสดงความรู้สึกบางอย่างให้เขารับรู้ แต่ฐานะที่เธอเป็นอยู่นั้น เปรียบเสมือนกำแพงใหญ่ขวางกั้นเอาไว้
ในมือน้อยกำกระดาษแผ่นเล็กที่บันทึกข้อความสั้น ส่วนหัวใจคิดใคร่ครวญสิ่งที่ตนเองกำลังจะกระทำ ก่อนก้าวไปข้างหน้าเพื่อไปหาเด็กหนุ่มผู้เดียวดาย
“เฮียเฟ่ค่ะ”เธอเรียกเด็กหนุ่ม “มีคนฝากมาให้ค่ะ”เธอว่าพร้อมยื่นกระดาษแผ่นเล็ก มือสั่นเล็กน้อยพร้อมหัวใจเต้นตึกตัก
เด็กหนุ่มรับมาเปิดดู  จิตใจอ่อนล้าของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นอย่างประหลาดกับข้อความที่ผ่านตา
“ใครฝากมาหรอ”เด็กหนุ่มถาม โดยไม่ละสายตาจากกระดาษแผ่นนั้น
“ไม่แน่ใจค่ะ” เด็กหญิงตอบ ยืนอยู่ ณ จุดเดิมของตนอีกเพียงเศษเสี้ยววินาทีก่อนเดินจากไป
                                  หลายคนอาจชอบมองดูเธอก้าวเดิน
                  แต่ฉันมักจะมีความสุข เมื่อได้เห็นเธอลุกขึ้น ด้วยตัวของเธอเอง
                                                                        เด็กหญิงในความฝัน
ความเงียบโรยตัวพร้อมความเหงาซึ่งพัดผ่าน หลากหลายความสับสนพรั่งพรูสู่จิตใจ  เมื่อพบว่าเส้นทางสู่ฝันนั้นยากเกินที่จะไปถึงได้
เด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งแอบเฝ้ามองเขา อยากเข้าไปใกล้เพียงเพื่อปลอบใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากแสดงความรู้สึกบางอย่างให้เขารับรู้ แต่ฐานะที่เธอเป็นอยู่นั้น เปรียบเสมือนกำแพงใหญ่ขวางกั้นเอาไว้
ในมือน้อยกำกระดาษแผ่นเล็กที่บันทึกข้อความสั้น ส่วนหัวใจคิดใคร่ครวญสิ่งที่ตนเองกำลังจะกระทำ ก่อนก้าวไปข้างหน้าเพื่อไปหาเด็กหนุ่มผู้เดียวดาย
“เฮียเฟ่ค่ะ”เธอเรียกเด็กหนุ่ม “มีคนฝากมาให้ค่ะ”เธอว่าพร้อมยื่นกระดาษแผ่นเล็ก มือสั่นเล็กน้อยพร้อมหัวใจเต้นตึกตัก
เด็กหนุ่มรับมาเปิดดู  จิตใจอ่อนล้าของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นอย่างประหลาดกับข้อความที่ผ่านตา
“ใครฝากมาหรอ”เด็กหนุ่มถาม โดยไม่ละสายตาจากกระดาษแผ่นนั้น
“ไม่แน่ใจค่ะ” เด็กหญิงตอบ ยืนอยู่ ณ จุดเดิมของตนอีกเพียงเศษเสี้ยววินาทีก่อนเดินจากไป
                                  หลายคนอาจชอบมองดูเธอก้าวเดิน
                  แต่ฉันมักจะมีความสุข เมื่อได้เห็นเธอลุกขึ้น ด้วยตัวของเธอเอง
                                                                        เด็กหญิงในความฝัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น