พ่อฮะ...ผมอยากเกิดเป็นคนธรรมดา

ลำดับตอนที่ #2 : ประกาศจากคนเขียน (ก่อนอ่านบท2ขึ้นไปควรอ่านอ่นนะจ๊ะ)

สำหรับตอนที่สามนี้ รันไปได้ประมาณ 10/100



แล้วก็ชื่อที่กล่าวถึงในตอนนี้ ธาราธาร อ่านว่า ธา-รา-ธารค่ะ



แล้วก็อีกอย่างคือว่า ตอนนี้กะลังคิดอยู่ว่าจะให้เรื่องนี้เป็นเรื่องสั่นหรือเรื่องยาวดี

ใครที่แวะเข้ามาอ่านก้ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะค่ะ



ขอบตุณค่ะ   22/8/2004

_________________________________________________________________



ก็ขอขอบคุณทุกๆคนนะค่ะ

ที่เข้าแวะมาเยี่ยมชมเรื่องที่เราแต่งขึ้น

แล้วก็ขอขอบคุณใครหลายๆคน

ที่เข้ามาแล้วพบว่า เป็นชาติแล้วเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มซักที

ขอบคุณที่ตอนนี้คุณก็กะลังอ่านข้อความไรสาระของป็ดอยู่

แหะๆแต่ก้ ขอโทดเจ้าค่ะ

เป็ดจะพยายามเน่อ

(ประมาณว่าตอนนี้เป็ดกะลังเก็บข้อมูลขนานใหญ่

จากหัวเป็ดกระดกๆกลับกลายเป็นหัวฟุไปเลย แหะๆ)



ก็ไหนๆก็พิมพ์แล้ว

ก็ฝากเรื่องอื่นๆของเป็ดด้วยนะค่ะ



ก้อันนี้เป็นเออ.....จะเรียนว่าอ่ะไรดีอ่ะ ไม่เชิงว่าเป็นของตอนถัดไป

จะเอาไม่เอายังไม่หมั่นใจ

แต่ก็จะให้อ่านแก้เซ็งไปก่อนนะค่ะ



_________________________________________________________________

“กระผมว่าเราควรหยุดเรื่องนี้เสียทีนะขอรับ” บ่าวคู่ใจนายน้อยบอกนายใหญ่

“แต่ลูกฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากมิใช่รึ”ผู้เป็นนายใหญ่เถียง

“แต่นายท่าน บุตรของนายท่านไม่มีความต้อการสิ่งเหล่านั้นเลย”บ่าวแจกแจง”นายน้อยจะไม่มีความสุข หาก…”

บ่าวพูดไม่จบประโยคเมื่อ…..

นายใหญ่มองสำรวจบ่าวอย่างตำหนิ ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งฟังดูเยือกเย็น“ฉันเป็นพ่อ ฉันย่อมรู้ว่าอะไรดี และเหมาะสมมากที่สุดสำหรับลูกชายคนเดียวของฉัน” นายใหญ่หยุดเว้นวรรค “นายอย่าทำให้ฉันโกรธ”

ผู้เป็นบ่าวเงียบ ถ้าไม่เป็นเพราะสมุดบันทึกของนายน้อย ที่เขาเผลออ่านไปโดยมิขออณุญาติด้วยเหตุจำเป็น คงมิทำให้เขาเกิดอาการร้อนใจมากขนาดนี้



15-07-48

ล.จ.ก.

(แล้วเจอกันใหม่ค่ะ)