คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Page2
PAGE 2
เช้าวันอังคาร
ตอนเช้า
ฉันเดินเข้ามาโรงเรียน
ตำรวจวิ่งกันอย่างโกลาหล
ห้องเรียนถูกปิดตาย
งดการเรียนการสอน
ดีเยี่ยม ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามเเผน
ฉันคิดในใจ
เมื่อเช้าทุกสิ่งเป็นไปตามเเผน มันชั่งดีเสียจริง
เมื่อวานฉันไม่ได้อำพรางศพ
ไม่ได้ซ่อนด้วย
ฉันทำเพียงเเค่ย้ายที่
ศพของยัยเเอปเปิ้ลถูกวางเกลื่อนกล่านอยู่บนโต๊ะของครู
พร้อมคัตเต้อร์ที่ถูกปักอยู่ตรงกลางสมอง
หึๆช่างมีความสุขเสียจริง เมื่อคืนฉันเก็บไปฝันด้วย สีหน้าก่อนตายของยัยนั้นยังตราตรึงอยู่ในโสตสมองฉัน มันชั่งงดงามเสียจริง
ฉันอยากเก็นสภาพเเบบนั้นอีก แต่มันคงไม่ใช่เร็วๆนี้แน่ๆ
ฉันจะต้องรอก่อน….รอและก็รอ
รออย่างใจเย็น…รอให้เรื่องซาลงก่อน
เมื่อเช้า
ครูไอรีนถูกเรียกตัวไปสอบปากคำด้วย
ชั่งเป็นอะไรที่เพอร์เฟคชมัด
ครูไอรีนปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ได้เป็นคนทำ แต่ดูท่าตำรวจจะไม่เชื่อน่ะ…..
แหงล่ะ…ในเมื่อมีหลักฐานชั้นเยี่ยมอยู่บริเวณศพ
หลักฐานที่ว่า ไม่ใช่คัตเตอร์หรอกน่ะ
มันคือ....
เอาเป็นว่าฉันเเอบอัดเสียงไว้ด้วยน่ะ ตอนนั้นหลบอยู่หลังตู้ เรามาดูกัน
เทปบันทึกถอดมาได้อย่างงี้
‘ดิฉันไม่ได้ทำน่ะค่ะ' นี่เสียงครูไอรีน นางปฏิเสธเสียงเเข็งว่าไม่ได้เป็นคนทำ
หึ ใครจะเชื่อ
'คุณพอจะบอกได้ไหมครับ ว่าทำไมเหยื่อทำเเบบจึงทำแบบนี้' นี่เป็นเสียงของนายตำรวจ หลังจากพูดเสร็จ นายตำรวจก็ควานหาอะไรสักอย่างในแฟ้มเอกสาร ก่อนจะชูรูปสามรูปให้ดู
‘รูปพวกนี้เป็นรูปถ่ายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน คุณมีไรจะแก้ตัวไหมครับ’ ครูไอรีนมองรูปเหล่านั้นด้วยแววตาสั่นระริก มือไม้สั่นไปหมด
รูปใบแรก…..
ศพเด็กสาววัย15ปีนอนจมกองเลือดอยู่บนโต๊ะของอาจารย์ สภาพชุดนักเรียนเปียกชุ่มไปด้วยเลือด พร้อมแววตาที่เบิกโพลงจนแทบจะถลนออกจากเบ้าตา มือไม้หงิกงอไปหมด สภาพแทบไม่เหลือความเป็นตนเลยแม้แต่นิด
รูปที่สอง…..
รูปที่คนถ่ายดูเหมือนจะตั้งใจถ่ายเป็นอย่างดี
รูปของศรีษะซึ่งไร้สิ่งกำบัง เผยให้เห็นถึงก้อนเนื้อสีชมพูที่เคยเต้นตุ๊บๆ จนถึง…วานตอนเย็น ทำเอาคนดูรุป(อาจารย์ไอรีน)ถึงกับมองดูด้วยความพะอืดพะอม เหมือนจะอ้วกแหล่มิอ้วกแหล่
‘ดิฉันขอไม่ดูแล้วได้ไหมค่ะ’อาจารย์สาวพูดพร้อมเลื่อนรูปทั้งสามใบนั้นกลับไปยังนายตำรวจ แต่นายตำรวจกลับส่ายหน้าพร้อมเลื่อนภาพทั้งสามกลับไปไว้ข้างหน้าอาจารย์เช่นเดิม เหมือนต้องการให้เธอดูต่อ จนอาจารย์ไอรีนขมวดคิ้วแบบงงๆ
“ทำไมดิฉันต้องดูต่อล่ะค่ะ’
‘เพราะมันยังไม่หมดน่ะสิครับ’นายตำรวจพูดพร้อมมองหน้าจารย์สาวด้วยสีหน้าเหมือนถือไพ่อยู่เหนือกว่า จนอาจารย์สาวชักสีหน้าไม่พอใจเล็กๆน้อยๆ
‘แต่ดิฉันไม่เห็นมันจะมีอะไรเลยนิค่ะ นอกจากรุปภาพหน้าขนลุกๆแปลกๆ’
‘เดี๋ยวก็รู้น่ะครับ…’ นายตำรวจยื่นรูปใบสุดท้ายให้อาจารย์ไอรีนดู หรือจะเรียกว่ายัดก็ได้
เมื่ออาจารย์ไอรีนมองดูรูปใบสุดท้าย อาจารย์ไอรีนก็ได้แต่มือไม้สั่น ดวงตาเบิกโพลงด้วยความช๊อค
รูปสุดท้าย…..
รูปนี้ไม่ได้ถูกถ่ายเฉียดตัวศพแต่อย่างใด เป็นรูปของพื้นที่บริเวณศพซะมากกว่าถึงแม้จะติดแขนเล็กน้อยก็เถอะ มันเป็นรูปของคราบเลือดที่ดูจะธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดา
แต่เอาเป็นว่าจะธรรมดสหรือไม่ธรรมดา ….หลังจากได้ดูภาพที่สามอาจารย์ไอรีนก็ถึงกับสติแตกไปเลย
หล่อน เขวี้ยงภาพทิ้งด้วยความกลัว พร้อมกรีดร้องดังลั่นห้องอย่างบ้าคลั่ง จนคุณตำรวจกระเด้งตัวขึ้นพยายามไปรวบตัวอาจารย์หญิงที่ดูท่าจะเสียสติไปแล้ว
‘ไม่…ไม่ ฉันไม่ดูแล้ว ฉันไม่ได้ทำ!ฉันไม่ได้ทำ! ฉันขอเรียกทนาย! ไอ้พวกตำรวจสารเลว มาจับฉันไว้ทำไม ปล่อยฉันน่ะโว้ย กรี๊ด ’ อาจารย์สาวตะโกนด่าทอคำพุดสารพัทสิ่งใส่นายตำรวจ เมื่อนายตำรวจเข้าไปรวบตัวอาจารย์ไอรีนไว้….
หลังจากนั้น วิดีโอตัดอยู่แค่เพียงเท่านี้
เอาเป็นว่าทุกคนคงจะสงสัยกันน่ะว่าคราบเลือดนั้นที่ดูเหมือนจะธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดานั่นคือ….
พอจะรู้จักDYING MESSAGEกันป่ะ เอาเป็นว่าจะอธิบายสั้นๆ อีนังDYING MESSAGE คือหลักฐานที่ผู้ตายเอาไว้ใช้ชี้ตัวฆาตกร…ก่อนตาย คือเหมือนพยายามระบุตัวว่าใครฆ่า ขณะยังมีลมหายใจเฮือกสุดท้ายอยู่
แต่คิดว่ายัยแอปเปิ้ลมันจะมีแรงพอเขียนข้อความด้วยเลือด ตอนลมหายใจเฮือกสุดท้ายแม่ะ!
ไม่เล้ย ยัยนั้นน่ะ จะตายแหล่มิตายแหล่ต้องแต่ที่ฉันกระชากหนังหัวยัยนั้นแล้ว!
ไม่มีทางที่หล่อนจะมีแรงพอจะเขียนหรอก เพราะฉะนั้นฉันก็จึงต้องใจดี(อีกแล้ว)ในการช่วยยัยนั้นระบุตัวฆาตกรตัวจริง…หึๆ
แต่เอาเถอะ ขอถอนหายใจซะเฮือกใหญ่หน่อย
เฮ่อ
ที่ฉันถอนหายใจเพราะอะไรเรอะ ก็เพราะว่าฉันไม่รู้ตอนจบน่ะสิ
ฉันไม่รู้ว่านายตำรวจจะทำยังไงกับอาจารย์ไอรีนต่อ
รู้สึกไม่ฟินเลยแฮะ….บอกเลย
เอาเป็นว่าฉันจะถือซะว่าอาจารย์ไอรีนเป็นฆาตกรโดยสมบูรณ์แบบล่ะน่ะ
เอ…แต่ถ้าครูไอรีนดันมาเป็นฆาตกร….
เเล้วใครจะมาเป็นครูประจำชั้นคนต่อไปล่ะเนี้ย
เเต่ฉันก็ไม่เเคร์หรอก เพราะครูที่มาใหม่ก็คงมีจุดจบไม่ต่างกัน
อาจจะเเย่กว่าครูไอรีนสักหน่อย……..
ฉันจะรอน่ะค่ะ ครูใหม่ ไม่ใช่สิ เเพะรับบาปตัวใหม่ หึๆ
จบบันทึก
ปล.ออ ฉันจะยังไม่ฆ่าครูไอรีนหรอก ฉันจะรอให้ครูอ่านเเล้วค่อยฆ่าเธอซะ หึๆ
__________________________________________________________________________________________________________________
ถึงนักอ่าน
เเหะๆ ก็ไม่มีอะไรมาก เเค่อยากขอบคุณนักอ่านทุกคนน่ะที่เสียสละเวลามาอ่าน นิยายเน่าๆ เรื่องนี้
คือตอนเเรกว่าจะเลิกเเต่งเเล้วน่ะเรื่องนี้เพราะคิดว่า ไรท์ เเต่นิยายเเนวนี้ได้เเปลกๆมาก คือมันไม่ใช่สไตล์ไรท์เลยอ่ะ5555...บ่องตง
เเต่...คือต้องขอบคุณเม้นเเรกของคุณ "Sitamanee Meemeskul"มากเลยน่ะ ที่เม้นให้เราน่ะ คือจิงๆไรท์ก็ไม่รู้หรอกน่ะว่ามันใช้คำชมรึเปล่า5555 เเต่ก็เป็นเเรงบันดาลใจชั้นเลิศมากอ่ะ....บ่องตง
จากใจนักเขียน
(ปล. ไรท์อาจจะอัพช้าหน่อยน่ะ คือขุ่นเเม่ไม่ปลื้มเท่าไหร่น่ะ555 นี่ก็รีบเเต่งสุดๆเเล้ว
สำนวนมันถึงจะเเปร่งๆน่ะ มีอะไรติได้เต้มที่ ไรท์ไม่ว่า55)
ความคิดเห็น