คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฉันกำลังหวั่นไหวใช่ไหม??
-3
ฉันกำลังหวั่นไหวใช่ไหม??
ถึงแม้ปากจะบอกว่าฉันจะเป็นเหมือนเดิมแต่ฉันกลับทำไม่ได้ เมื่อวันนี้แม็กก้ามารับฉันที่บ้านเพื่อจะไปเรียนตามปกติ แต่เมื่อฉันเห็นหน้าเขาฉันกลับทำตัวไม่ถูกไม่กล้าสบตาเขานี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย
“เธอจะเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม”
ฉันหันไปสบตากับแม็กก้าเมื่อเขาพูดอย่างนั้นออกมา ฉันสบตาเขาได้แป็ปเดียวก่อนจะรีบหันหน้าออกมามองข้างนอกรถตามเดิม ฉันเป็นอะไรทำไมต้องกลัวสายตาของเขาด้วยนี่ฉันเริ่มจะอ่อนแอเพราะผู้ชายคนนี้หรอน่าอายสิ้นดี
“ฉันก็ไม่ได้เป็นไรนิ นายคิดมากน่า”
ฉันพูดปดคำโตออกไป จะให้ฉันบอกไปได้ยังไงว่าความจริงฉันวางตัวไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้านาย ทั้งที่ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำตัวให้เป็นปกติทั้งๆที่ฉันก็รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้ชอบนายแต่ทำไมฉันถึงไม่กล้าสบตานายก็ไม่รู้ หรือฉันจะชอบนายแต่มันก็คงไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกมั้ง -_-^
“งั้นเธอก็มองหน้าฉันสิ”
“นี่นายอย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ”
ฉันหันไปมองหน้าแม็กก้าอย่างถือดีฉันจะให้เขารู้ไม่ได้ว่าฉันไม่กล้าไม่งั้นเขาอาจจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันก็ชอบเขาแล้วเรื่องมันยิ่งจะไปกันใหญ่ ฉันไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นแน่ฉันยอมรับว่าฉันสงสารเขาแต่การสงสารมันก็ไม่ได้แปลว่าฉันรักเขา หากฉันฝืนใจยอมทำเป็นว่ารักเขาเพราะสงสารมันจะกลายเป็นว่าฉันทำร้ายเขา มากขึ้นกว่าเดิม
“เธอไม่เหมือนเดิมนะ”
“ฉันขอเวลาปรับตัวสักสองสามวันหน่อยแล้วกัน”
“เธอสัญญาใช่ไหมว่าเธอจะกลับมาเป็นแบบเดิม”
“อืมฉันสัญญาแต่ต่อเมื่อนายก็กลับมาเป็นคนเดิมเหมือนกันนะ”
“ได้เลยยัยบ๊อง ^____^”
แหม!! พอบอกให้กลับมาเป็นคนเดิมนายก็ว่าฉันเลยนะ แต่ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้ฉันทนได้ฉันจะพยายามลืมเรื่องเมื่อวานนี้แล้วจะคิดแทนว่านายเพิ่งชอบฉันและแค่กำลังตามจีบฉันอยู่เพราะทนเสน่ห์ความสวยของฉันไม่ไหว หุหุ
“คิดบ้าอะไรของเธอ ทำหน้าอย่างกับคนโรคจิต”
“ไอ้บ้า!!! ขอร้องหล่ะช่วยเลิกยุ่งกับหน้าฉันสักทีได้ไหม ฉันไม่ได้ขอให้นายมาสนใจหน้าฉันสักหน่อย :[“
“ก็ใครบอกให้เธอเกิดมาสวยหล่ะ ฉันก็อยากจะมองหน้าคนสวยบ้างผิดหรือไง ฉันเป็นผู้ชายนะ”
“>\\\< นายเพิ่งรู้หรือไงความจริงฉันสวยมาตั้งแต่เกิดแล้วย่ะ”
ถึงแม้ปากฉันจะพูดไปอย่างนั้นแต่ความจริงฉันก็แอบเขิลอยู่นะเล่นชมกันซึ่งๆหน้าขนาดนี้ ตีหัวฉันเลยดีกว่า อุวะ! คิดแล้วเขิล คริคริ
“เธอเขิลหรอ น่ารักจัง”
“ไม่ได้เขิลโว้ย!!! นายรีบขับรถเร็วๆดีกว่าฉันกลัวเข้าเรียนไม่ทัน”
“เธอกลัวเข้าเรียนไม่ทันหรอ แต่ฉันกลับกลัวว่าจะได้อยู่กับเธอแป็ปเดียวมากกว่านะ”
ฉันไม่กล้าพูดอะไรต่อ แม้สิ่งที่นายนั่นพูดมา จะเสี่ยวจนอยากจะอ้วกมากแค่ไหน แต่ไม่รู้ทำไมฉันกลับชอบและรู้สึกดีแปลกๆ ฮ่าๆๆฉันต้องชอบอะไรเสี่ยวแบบนี้แน่เลย นี่นายนั่นกำลังเปิดประเด็นจีบฉันแบบจริงๆแล้วใช่ไหม
ในที่สุดการเดินทางมาเรียนในวันนี้ก็สิ้นสุดสักที ทันทีที่มาถึงโรงเรียน ฉันรีบวิ่งลงจากรถเพื่อขึ้นห้องเรียนในทันทีโดยไม่สนใจที่จะรอแม็กก้าเลยสักนิดเดียว
“ทำไมเธอไม่รอฉันบ้างห่ะ ทั้งๆที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ”
แม็กก้าถามทั้งทีที่เดินมานั่งลงข้างๆฉัน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะรีบวิ่งมาให้ตัวเองเหนื่อยทำไมในเมื่อแม็กก้ากับฉันก็เรียนอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ เหอๆ ฉันชักจะป็นเอามากแล้วนะเนี่ย
“ฉันกลัวเข้าเรียนไม่ทัน”
“ทั้งที่เหลือเวลาตั้ง 20 นาทีเนี่ยนะ”
“ฉันก็ต้องมาเตรียมตัวสำหรับการเรียนวันนี้ก่อนสิ”
แม็กก้ามองหน้าก่อนจะยิ้มเบาๆ ฉันรู้หรอกนาว่าเหตุผลฉันมันฟังไม่ขึ้นสักเท่าไหร่ ใครเชื่อก็โง่เต็มทีแล้ว ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยจะคิดตั้งใจเรียนนี่ถึงขนาดเตรียมตัวก่อนเรียนมันเพี้ยนชัดๆ ฉันก้มหน้าก้มตาหยิบเลกเชอร์ออกมาจากกระเป๋าแล้วทำเป็นเขียนนั้นเขียนนี่ลงไปอย่างไม่สนใจแม็กก้าและดูเหมือนนายนั่นจะเข้าใจจึงไม่ได้ถามอะไรฉันอีก ซึ่งมันก็ดีมากๆแล้ว อ่ะนะฉันคิดว่าแบบนั้น ระหว่างที่นั่งเรียนฉันพยายามคิดว่าเขาไม่ได้นั่งอยู่ในห้องนี้ด้วยแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นผลสำเร็จแต่อย่างใด ใจฉันยังคงสับสนและหว้าวุ่นอยู่ตลอด แบบนี้มันไม่ดีเลย :[
ความคิดเห็น