Be cruel โหดๆอย่างนี้ สนใจมาเป็นเมียพี่มั้ยครับ

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

เวลาช่างผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้กระผมยอดชายนายปาร์คสุดหล่อเลื่อนขั้นจากว่าที่สามี เป็นสามีแล้วครับ เห้อ หลังจากอิไรท์ดองฟิคของผมและน้องอินนี่ไว้ได้เกือบปี -_- (อย่าบ่นมากได้มะ เดี๋ยวดองต่ออีกสองปีซะเลย) มันก็มาต่อให้แฟนคลับของผมทุกคน ได้ตามติดชีวิตแสนสุขีของผมได้แล้ว

ชีวิตวันๆหนึ่งของผมก็แสนจะดี๊ดี ตอนนี้ก็ตื่นเช้ามาไปทำงาน ตกเย็นก็ไปรับจงอินกลับมาบ้านแล้วนั่งดินเนอร์ด้วยกันสองต่อสอง

อ่าาาา...แค่คิดชีวิตก็มีฟามสุข

พลั่ก!!

แต่แล้วฟามสุขของผมก็ต้องถูกทำลายลงด้วยฝ่าตีนเพชรฆาตของเมียที่นอนละเมอมาพาดอยู่บนสีข้างผมซะดังอย่างที่ทุกคนได้ยิน

ซี้ดดดดด ไม่ต้องเลิกเสื้อขึ้นดูก็รู้เลย ว่ามันคงจะช้ำ และ เขียวก่อนจะเปลี่ยนสีเป็นม่วงในไม่ช้า

ฮืออออออ ตะไมอินนี่ของปาร์คมือตีนหนักไม่เคยเปลี่ยนเลยล่ะจ๊ะเนี่ย

ไหนๆเมียก็ประเคนต้นขางามๆมาพาดไว้บนตัวของสามีแล้ว จะไม่ลวนลามสักนิดก็เกรงว่าชีวิตจะไม่สุขี -,,-

เอาวะ!! เพื่อความสุขในชีวิตครอบครัว

เมื่อตัดสินใจได้ มือของผมที่ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นคล้ายสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหมึกกำลังไล้ไปตามต้นขาเรียวสวยของภรรเมียช้าๆท่ามกลางเสียงกรนน้อยๆของจงอิน แหม่ ชีวิตปาร์คช่างมีความสุขเสียนี่กระไร ปาร์คอยากจิกรี้ด

คร่อกกกกกกกกกกกกกกกกกก..

เสียงกรนยาวๆของจงอินประหนึ่งเครื่องส่งสัญญาณว่าทุกอย่างอยู่ในสภาวะปกติ สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวยิ่งกว่าหมี และน่าบูชายิ่งกว่าลูกเทพยังไม่ตื่นจากการนิทรา ชีวิตของปาร์คยังอยู่ในความปลอดภัยฮะคุณผู้โช้มมมมมมมม

ว่าแล้วมือของผมก็ทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง มือที่พลิ้วไหวดีเสียงยิ่งกว่าแมงกะพรุนกำลังแหวกว่ายในทะเลกำลังไล้ขึ้นสูงบนต้นขาเพรียวยาว

อาาาา...ต้นขาแน่นที่ชวนรู้สึกดีเพียงได้สัมผัส ผิวเนียนลื่นที่แค่ลูบเบาๆ ปาร์คน้อยของเขาก็ตั้งชันเสียงยิ่งกว่าหอไอเฟลสามารถบ่งบอกอารมณ์ของผมได้เป็นอย่างดี

แต่ในขณะที่ผมกำลังลูบไล้ขาของอินนี่สุดที่รักอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น ทำให้ผมลืมอะไรบางอย่างเสียจนสนิท

เสียงกรนที่เปรียบเหมือนสัญญาณชีพของคนที่หลับใหลให้เขาลูบคลำอยู่นั้นหายไป เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาเผชิญกับความจริงที่แสนน่าหวาดกลัวและหวาดเสียว

ผ่าง!!

ใครมันมาทำซาวน์บ้านผีสิงตอนผีออกตอนนี้วะ!! คนยิ่งใจไม่ดีอยู่ ฮึ่ย

พอผมเงยหน้าขึ้นมองภรรเมียที่อดีตก่อนหน้านี้เคยหลับใหลให้ผมลวนลามต้นขาอยู่ ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา ในแววตานั้นถ้าผมไม่ได้ตาฝาดไป ปาร์คว่าปาร์คเห็นเปลวไฟมันกำลังแตะ เปรี๊ยะๆ อยู่อ่ะตัววววว

ตายโหง!! เมียตื่น!!

เมียตื่นต้องทำยังไงๆๆ ทำไงดี อ๊คต๊กเค!!

เมื่อเห็นจงอินตื่นขึ้นมามองผมตาขวาง สมองอันชาญฉลาดของผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาก็คิดวิธีเอาตัวรอดจากมือเมียสุดที่รักให้ได้ แต่เหมือนความเกรงใจเมีย (ไรท์ : บ้านชั้นเรียกกลัวย่ะ) ไรท์อย่าแทรกสิ แค่นี้ก็จะไม่มีสติแล้วเว่ย!!

เอาใหม่ๆ ความเกรงใจเมียของผมมันกำลังทำงานตีคู่กับระบบประมวลผลในสมอง ทำให้ผลที่ออกมาคือความรนราน แต่เดี๋ยวนะ เขาเคยดูสารคดี ถ้าเจอหมีให้แกล้งตาย แล้วหมีกับเมียพลังทำลายล้างพอกัน ความน่ากลัวนั้นดูเหมือนเมียจะมีมากกว่านิดๆ แต่พอแทนกันได้ เพราะฉะนั้น...

ผมต้องแกล้งตาย!!!

ร่างสูงของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีที่อยู่ดีๆก็ชัดดาวน์ตัวเองลง ทำให้ปาร์ค จงอิน ผู้ที่เลื่อนขั้นมาเป็นภรรยาของชายหนุ่มรูปงามนาม ปาร์ค ชานยอลเรียบร้อยแล้วตกใจไม่เบา กับอาการของสามีตนเองนั้น

มือสองมือที่ไม่บางดั่งเช่นหญิงสาวแต่ก็ไม่หยาบกร้านดั่งบุรุษเพศเช่นกันคว้าเอาหัวของชานยอลขึ้นมาไว้บนตักของตัวเอง ลืมซึ่งความโกรธเคืองที่คนฉวยโอกาสทำกับเขาไว้เมื่อครู่

จงอินพยายามเขย่าเบาๆก็แล้ว เรียกชื่อก็แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าชานยอลจะตื่นขึ้นมา จนจงอินเริ่มร้อนใจ

น้ำตาที่จงอินไม่รู้ว่ามันมาจากไหนกำลังรื้นขึ้นมาคลอหน่วงอยู่ที่ดวงตากลมจนหยดลงมากระทบกับใบหน้าของชานยอล เสียงสะอื้นที่จงอินพยายามเก็บซ่อนไว้ บัดนี้มันกำลังดังไปทั่วห้องอย่างไม่อายใคร

“ฮรึก!! ไอ้ผัวบ้า ลุกขึ้นมานะเว่ย จะมาเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ เวอร์จิ้นฉันนายยังไม่ได้พรากไปเลยนะ อย่ามาตายแบบนี้สิ ฮือออออออออ” มือทั้งสองข้างของจงอินที่เริ่มไร้สติกำลังจิกทึ้งหัวของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตนเองอย่างบ้าคลั่ง “ป๊าบอก ฮึก.. ว..ว่าอยากได้หลาน ฮือออ ถ..ถ้าแกไม่อยู่ อึก.. ชั้นจะทำหลานให้ป๊ายังไงล่ะวะ ไอ้ผัวเฮงซวย!!”

เดี๋ยวนะ.. เมื่อกี้จงอินบอกว่าป๊าอยากได้หลาน

แล้วหลานที่ว่าก็คือลูกของลูก

ลูกของป๊าคือจงอินซึ่งเป็นเมียผม

แสดงว่าป๊าอยากให้ผมพรากเอกราชจากจงอินแล้วปั้นเจ้าตัวน้อยขึ้นมา

เมื่อสมองประมวลผลได้อย่างนั้น ปาร์ค ชานยอลคนเกรงใจเมียก็ลืมตาโพลงขึ้นมาอย่างดีใจ

“จงอินพูดจริงใช่มั้ยที่จะให้พี่ปั๊มลูก!!” ชานยอลกระเด้งตัว ลุกขึ้นมาถามจงอินด้วยตาลุกวาว มือทั้งสองข้างจับแขนของภรรเมียที่ตอนนี้น้ำตานองหน้าไปหมดอย่างน่าสงสาร มือที่หยาบกร้านขึ้นด้วยวุฒิภาวะ รวมถึงหน้าที่การงานที่หนักขึ้นยกขึ้นปาดน้ำตาให้คนรักอย่างแผ่วเบา

จงอินอ้าปากค้างกับไอ้คนตรงหน้าที่เขาร้องไห้ไปเสียมากมายเพราะนึกว่าไอ้หูกางนี่จะตายซะแล้ว มองชานยอลอย่างอึ้งๆ สัมผัสที่เช็ดน้ำตาให้เขาอย่างแผ่วเบาทำให้จงอินหลับตาลงรับสัมผัสของชานยอลแต่โดยดี สองขาเรียวงามเกี่ยวเอวของผู้เป็นสามีช้าๆ แล้วกระชากลงมาให้ชานยอลคร่อมตัวเองไว้

“อือ ถ้าคืนนี้กูไม่ท้อง....อย่าหยุด!!”

ชายปาร์คน้ำตาจะไหล แต่งกันมาเกือบครึ่งปี

ครึ่งปีที่ใช้คำว่าสามี ภรรยา แต่ก็ยังได้แต่ลูบๆคลำๆ

วันนี้ชายปาร์คสุดหล่ออยากไปออกรายการวันนี้ที่รอคอยจริงๆ

น้ำตาจะไหลครับ ตื้นตัน

ผมจ้องมองจงอินด้วยสายตาสื่อความรักออกไปอย่างไม่ปิดบัง ริมฝีปากที่ค่อยๆเคลื่อนเข้าหากันอย่างมีแรงดึงดูด

เอาล่ะครับ กล้องค่อยๆแพลน.. แพลนไปหัวเตียงเลยครับ

ตอนนี้ผมคงไม่ว่างจะมาเล่าต่อว่าต่อไปเป็นยังไง

แต่รีดเดอร์ผู้น่ารักเตรียมคอมเม้นชมลูกผมได้เลย

อีก 9 เดือน มาดูฝีมือผมกัน

หึหึ จะถล่มให้ยับให้สมกับที่รอคอยมาเลยจงอิน!!

_______________________________________________________________

ขอโทษที่หายไปนานนะคะ อย่างที่อิปาร์คบอก หายไปเกือบปี 

เราเลยเอาความเคลื่อนไหนระหว่างอิปาร์คกับน้องอินนี่ที่ได้แต่งกันระหว่างที่ไรท์หายหน้าไป

แต่นี่ไรท์ว่าต่อไปนี้คงมีเวลาว่าง

มากขึ้น จะพยายามไม่หายไปนานๆอีกน้าาา 

ตอนต่อไปอยากได้คู่ไหนรีเควสมาได้เลยค่าาา

คอมเม้นติชมได้เลยน้า