ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Be cruel โหดๆอย่างนี้ สนใจมาเป็นเมียพี่มั้ยครับ

    ลำดับตอนที่ #13 : Be cruel - 13 (special Baekchen)

    • อัปเดตล่าสุด 4 เม.ย. 57


    นี่มันเวรกรรมอะไรของผมครับเนี่ย ได้ออกมาตอนเดียวก็ต้องมาเช็ดซากอารยธรรมที่ผัวเพื่อนผมได้ก่อไว้อีก อ้อ!! ผม

    ลืมแนะนำตัว กระผมยอดชายหล่อตัวเล็ก บยอน แบคฮยอน ครับพ้ม!! 




    ผมว่าหลายๆคนคงรู้เรื่องของผมกับเฉินเฉิน เมียรักของผมแล้วใช่มั้ยล่ะครับ อร๊ายยย พูดถึงเมียแล้วก็เขิน อิย๊าาาาา

     เมียผมน่ารักจริงๆนะ >//////< พอๆ เลิกเพ้อถึงเมียแล้วมาเข้าเรื่องปัจจุบันของผมกันดีกว่า


     
    หลังจากคุณชานยอลผัวของคุณคิม จงอิน โดนพิษตดปรมณู จากเจ้าเด็กจงซานไป อาการหลังจากนั้น คือ อ้วกแตก

    ตาลาย มึนเวียนศีรษะ มือไม้อ่อนแรง ทรงตัวไม่อยู่ จนต้องไปพักฟื้นบนตักเมีย ให้ยาดม ยาหม่องกันยกใหญ่ จนตอน

    นี้ก็รอดูอาการข้างเคียงกันอยู่ครับ


     
    ฮู่ววววว ผมเพิ่งรู้ พิษสงตดเด็กนี่มันน่ากลัวมากจริงๆ แบคฮยอนคนนี้ ฟันธง!!


     
    ถ้าถามว่าทำไมผมถึงต้องมาเช็ดซากเน่าๆ พี่ปาร์ค ชานยอลปล่อยออกมา ล่ะก็ หึหึ เพราะทุกคนมันอ้างว่าตัวเองไม่

    ว่างน่ะสิ 



    ไอ้แพนด้าหน้าโหดกับแฟนของมันพี่เงิงกันสาดกำลังเล่นกับเด็กอย่างเมามันส์(?) โดยที่พี่เงิงกำลังทดลองเป็นควายให้

    เมียในอนาคตสนสะพาย แล้วให้เด็กนั่งบนหลัง คลานไปคลานมารอบๆห้อง โดยมีคนที่กำลังพะงาบๆอยู่บนตักเมียเปิด

    เพลงเป็นออฟชั่นเสริม ให้อยู่ 


     
    เราชาวนาอยู่กับควาย พอจบงานไถ เราขี่หลังควายขึ้นบ้าน ฮุ่ยๆๆๆ 


     
    แหม่เสียง ไล่ควายนี่พลังเสียงกระหึ่มมากครับ ขนาดเด็กๆที่ผมคาดว่าคงยังไม่รู้จักเพลงนี้ ยังร้องกันเสียงดังเลยครับ

    สงสัยคนที่กำลังทดลองเป็นควาย จะเหมือนควายจริงๆ


     
    จงอินกับพี่ชานยอลคงไม่ต้องถามมั้งครับ ก็กำลังปฐมพยาบาลและกำลังทำภารกิจที่สำคัญคือการเปิดเพลงบิ้วต์

    อารมณ์ ให้หนึ่งควาย หนึ่งแพนด้า และลูกลิงอีกเป็นจำนวนมากได้สนุกกันกับเพลงไล่ควาย นี่แน่ใจนะ ว่าผมมากับคน

    ที่เข้าวัยทำงานกันแล้วน่ะ


     
    พี่ซูโฮกับพี่อี้ชิงก็กำลังไปช่วยคุณครูทำอาหารเลี้ยงเด็กกันข้างนอก ผมว่าสองคนนี้ดูมีเหตุผลและปกติสุดแล้วล่ะ 



    ในเมื่อใครๆก็บอกว่าตัวเองไม่ว่างๆ เมียผมที่สุดแสนจะใจดี มีคุณธรรม ก็อาสาทำแทนเอง 


     
    เมียผมคร้าบบบบ เมียโผมมมมมม *ยืดอก* 



    และในฐานะผมเป็นคนรักเมีย จะปล่อยให้เมียทำงานคนเดียวได้ยังไง ผมก็เลยต้องมานั่งเช็ดอ้วกเป็นเพื่อนเมียอยู่นี่ไง

    ครับ T^T ทีหลังไม่ต้องใจดีมากขนาดนี้ก็ได้มั้งจ๊ะเฉินเฉิน แบคจะอ้วก ฮวืออออ


     
    "แบคไม่ไหวก็ไปนั่งพักเถอะ เดี๋ยวเฉินทำเอง" สงสัยผมจะเผลอแสดงออกทางสีหน้ามากไป เลยทำให้แก้วตาดวงใจ

    ของผมหันมาทำหน้าเป็นห่วงแล้วบอกให้ผมไปพัก โอ้ยยยยย เมียน่ารักจังเลย 


     
    จะอ่อนแอต่อหน้าเมียไม่ได้ บยอนแบค สู้โว้ยยยยยยยยยย


     
    "ไม่เป็นไร แบคจะปล่อยให้คนที่แบครักทำคนเดียวได้ยังไง เดี๋ยวแบคช่วยดีกว่าเนาะ" พูดจบก็ตบท้ายด้วยรอยยิ้ม

    หวานๆที่เฉินเฉินของผมหลงไหลไปให้ 1 ที ผมไม่อยากจะคุยว่ารอยยิ้มพิฆาตเป็ดน้อยของผมนี่สามารถเรียกเลือดให้

    ขึ้นไปเลี้ยงบนใบหน้าเมียรักได้เป็นอย่างดี 


     
    ตอนนี้เฉินเฉินของผมหน้าแดงเป็นมะเขือเทศราชินีแล้วครับ น่าร๊อกอ่อววว >3<


     
    "แบคบ้า" อะไรคือด่าผมด้วยเสียงงุ้งงิ้งอย่างนี้ แบคฮยอนอยากจิบ้าตรัยยยยย *กระดกลิ้นรัวๆ* 


     
    มีเมียน่ารักแบบนี้ผมจะไม่ทน ฮอลลลล 



    มนต์รักกองอ้วกตอนที่ 1 ขอเสนอ 'ชิดใกล้ได้ใจเธอ' 


     
    ว่าแล้วก็เคลื่อนย้ายตัวเองไปใกล้เฉินทันที เหมือนเฉินจะรู้ว่าผมตั้งใจขยับเข้าไปใกล้ชิด เจ้าตัวเลยขยับถอยห่างผม

    ออกไป ผมก็ขยับเข้าใกล้อย่างไม่ยอมแพ้ เฉินก็ขยับหนีผมไปเรื่อยๆเช่นกัน นี่เฉินตั้งใจจะเล่นหนังอินเดียกับแบคหรอ

    จ๊ะ ได้เลยยย 


     
    เมื่อใช้สมองอันสุดแสนจะชาญฉลาดคิดได้ว่าเฉินน้อยของผมอาจจะอยากลองเล่นหนังอินเดียที่ฉากวิ่งอ้อมภูเขา หลบ

    หลังต้นไม้ ผมก็เลยจัดให้โดยการยืนขึ้นแล้วก้าวเท้าไปหาเฉินๆ ตั้งใจจะจับให้ได้ภายในครั้งเดียว แต่ผมคงจะลืมไปว่า



    ชื่อหนังของผมมันคือ มนต์รักกองอ้วก เลยทำให้ผมเหยียบกองอ้วกเข้าให้เต็มๆรัก 


     
    อื้อหือออออ เยิ้มเลย -*-


     
    "แบคไปล้างเถอะ เดี๋ยวเฉินพาไป" สงสัยเฉินจะทนเห็นผมสภาพนี้ไม่ได้เลยอาสาพาผมไปล้างเท้าที่ห้องน้ำด้วยกัน


     
    ผมควรจะเสียใจใช่ป่ะ ที่เหยียบอ้วก แต่ทำไมผมดีใจอ่ะ ที่เมียเป็นห่วง ความรักเมียนี่ทำให้เรื่องอ้วกกลายเป็นเรื่อง

    เล็กๆเลยจริงๆ วรั้ยยยยยย >_< 


     
    "แบคโกรธหรอ เฉินก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องช่วย แบคอย่าโกรธเลยนะ" ห๊ะ! อะไรนะ ฟังไม่ค่อยชัด เมื่อกี้ผมกำลังดี๊ด๊า

    คนเดียวอยู่ อ่ะ อ่อ เฉินคิดว่าผมโกรธงั้นหรอ ผมไปทำท่าโกรธสุดที่รักผมตอนไหนวะ -*-


     
    "แบคพูดกับเฉินหน่อยสิ อย่าเงียบแบบนี้ดิ ไม่เอานะๆ" นี่ตกลงที่เฉินคิดว่าผมโกรธเพราะว่าผมไม่ยอมคุยด้วยงั้นหรอ

    น่ารักจริงๆเมียใครวะ เห็นแบบนี้แล้วม้าศึกของผมมันคึกครื้นซะจริงๆ ฮี้~~


     
    ไหนๆเฉินก็คิดว่าผมโกรธแล้ว ก็ขอเลยตามเลยแล้วกันนะครับ เพราะทุกครั้งที่เฉินง้อผม มันจะมีของดีมาแลกทุกครั้ง

    เหมือนอย่างครั้งนี้



    "ถ้าแบคหายโกรธ คืนนี้เฉินยอมออนท็อปเลยอ่ะ!!" บร๊ะเจ้าาาาา สวรรค์เห็นใจผมแล้ว วี้ดวิ้วววว 


     
    ท่านี้ผมขอให้เฉินทำให้ตั้งนาน แต่เฉินก็ไม่ยอมทำบอกแค่ว่า อาย ถ้ารู้ว่าแกล้งโกรธแล้วจะได้รับการง้อแบบนี้ล่ะก็ ผม

    จะโกรธเป็ดน้อยของผม เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เอาให้ถี่กว่าเวลากินข้าวอีกครับ -.,- 


     
    อ่าห์ห์ห์ห์ห์ห์ พี่แบคอยากกลับบ้านนนนน ไวอากร้าพร้อมนะลูกกกก 


     
    "ครับๆ ยอมพูดแล้วๆ งั้นคืนนี้อย่าลืมนะครับ" พูดให้แม่โหนกไดโนเสาร์ เขินอายจบก็ฉวยโอกาสกัดหูกระตุ้นความ

    พลุ่งพล่านของเลือดลมไปหนึ่งที ฟินนนนนน


     
    พอเราออกมาจากห้องน้ำ ก็มีสายตาเย้าแหย่ของพวกเพื่อนเวรๆส่งมาให้พวกผมได้อายเล่น แต่ขอโทษทีครับ


    คนอย่างบยอน แบคฮยอน หน้าหนากว่าปาเก้ปูพื้นอีกครับ บอกเลย สายตาแค่นี้ทำอะไรพี่บยอนไม่ได้หรอก 


     
    "แหมมม ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำตั้งนานสองนานจ๊ะ" พอไอ้จงอินเห็นว่าสายตาที่มันส่งมาล้อผมไม่ได้ผล มันก็เริ่ม

    ปลุกพรรคพวกมันในปาก ให้มาเห่าแซวผมแทน ดีจริงๆครับ เพื่อนผม =_="


     
    "เวลาแค่นี้ทำไรไม่ทันหรอกว่ะไอ้ดำ อย่างกูน่ะ ขั้นต่ำต้อง 2 ชั่วโมง" เอาสิครับ ใครเมื่อมันปลุกบางแก้วมาเห่าผม

    ระดับผมแล้วผมก็ต้องปลุกล็อตไวเลอร์เห่ามันกลับไป ให้มันรู้ไปสิ ว่าล็อตไวเลอร์ในปากผมจะสู้บางแก้วในปากมันไม่

    ได้ กูจะบอกไรให้นะเว้ยยย กูขุนล็อตไวเลอร์ลูกกูทุกวัน ให้มันออกกำลังกายทุกวัน ไม่มีทางแพ้บางแก้วง่อยๆในปากมึง

    หรอก ไอ้น้ำลายบูด!!



    โว้วๆ วิ้ววววว" พอผมพูดจบก็มีเสียงผิวปาก ตบมือ ชอบใจส่งมาให้ แล้วดูเหมือนว่าตอนนี้ไอ้คิม จงอินเพื่อนยากของ

    ผม มันจะเอาบางแก้วของมันไปล่ามเก็บแล้วล่ะครับ ผมบอกแล้ว บางแก้วมันแม่งง่อย สู้ของผมไม่ได้หรอก 


     
    พอๆ นั่งเช็ดอ้วกต่อดีกว่า อยากจะถามไอ้พี่ปาร์คเหลือเกิน ว่าที่มึงอ้วกออกมาเนี่ย ไม่ได้เอาแค่ที่อยู่ในกระเพราะอ้วก

    ออกมาใช่มั้ย เพราะมันเยอะมาก อย่าให้เดาเลยนะ ผมว่าแม่งต้องเค้นอ้วกมาตั้งแต่ลำไส้ใหญ่แน่เลย 


     
    อภิมหึมามหาอ้วกเลยนะเนี่ย เชี่ย! กูจะอ้วกตาม


     
    เช็ดๆ 


     
    โกยๆ 


     
    น้ำราด


     
    เช็ดอีกรอบ 


     
    ทะแด้มมมมม เอี่ยมแล้วครับ เฮ!!!


     
    ในที่สุดก็เสร็จซักทีหลังจากที่ใช้เวลาในการเช็ดอ้วกประมาณ 2 ชั่วโมง (ในความรู้สึกผม) แต่ความจริงแล้วมันแค่ 20

    นาที ผมเชื่อแล้วครับ ว่าเวลาแห่งความทุกข์(ทรมาน)มันมักผ่านไปช้าเสมอ อาเมน


     
    ลืมสังเกตุ เมียผมไปไหนวะเนี่ย หาก่อนๆ


     
    เห้ย!!! 


     
    เมียหาย!!!!



    นี่ผมเทกล่องสีเทียน(?) เปิดหนังสือทีละหน้า(?) หรือแม้กระทั่งแงะตัวต่อเลโก้(?) หาแล้วนะ แต่หาเมียไม่เจอ เมียจ๋า

    อยู่ไหนนนนน ออกมาหาแบคเร้วววว แบคใจจะขาดแล้ววว ผมตัดสินใจเอาหัวมุดเข้าไปดูในตะกร้าผ้าเตรียมซักที่เด็กๆ

    ใส่แล้วอีกครั้ง 


     
    แล้วก็พบว่า


     
    ไม่มีอ่ะ!!!!


     
    ฮือออออออออ


     
    เมียหายยยยยยย


     
    ทำไงดี ช่วยด้วยคร้าบบบบ


     
    "แบคทำอะไรอ่ะ" ในขณะที่ผมกำลังสติแตก ก็ได้ยินเสียงที่ผมคิดถึงเอ่ยขึ้นมาอยู่ข้างๆหู ทำให้ผมรีบหันควับ คว้าคน

    ตัวเล็กกว่านิดนึงมากอดหมับทันที กรี้สสสสส เจอเมียแล้ว ขอบคุณครับพระเจ้า 


     
    "เฉินเฉินหายไปไหนมา รู้ไหมแบคหาเฉินซะทั่วเลยนะ ในตะกร้าผ้าก็ไม่มี แบคใจหายมากเลยนะรู้มั้ย" ผมรีบรัวกคำพูด

    ออกไปด้วยความที่เป็นห่วงคนตรงหน้าอย่างยิ่ง เมียหายไปตั้ง 28 นาทีกับอีก 43 วินาทีเลยนะ!! 


     
    "เอ่อ แล้ว แบคไปหาเฉินที่ตะกร้าผ้าทำไมอ่ะ?" 



    "เออว่ะ แบคลืม" แม่โหนกงามยอดขมองอิ่มของผมส่ายหน้าด้วยความเอือมระอากับอาการที่เวลาตกใจแล้วจะชอบรน

    รานของผม ที่ทำยังง้ายยย ก็แก้ไม่หายซักที สงสัยผมคงต้องลองไปเลิกดูที่ถ้ำกระบอก(?) -.,-


     
    "ช่างมันเถอะ แต่เมียจ๋าไปทำอะไรมาเนี่ย หน้าเปื้อนไปหมดเลย" ผมพูดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าให้สุดที่รักผมอย่าง

    แผ่วเบา เป็นไง ผมโรแมนติกใช่มั้ยล่าาาา หึหึ อย่าอิจฉาเฉินเลยครับ ที่ได้ผมเป็นสามี ของอย่างนี้ใครดีใครได้


     
    "แบค..." 


     
    "จ๋าาาาา" ผมขานรับเสียงหวานและยังเช็ดหน้าให้สุดที่รักผมต่อ แบคจะเช็ดให้เลขขึ้นเลย เฉินไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ 


     
    "กลิ่นมันแปลกๆนะ" หืม กลิ่นปลง กลิ่นแปลกอะไรกันล่ะจ๊ะ ก็......
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    เออใช่!!! 


     
    ชิบหายแล้ว!!!


     
    ผ้าที่ผมเช็ดหน้าให้เฉิน


     
    มันผ้าเช็ดอ้วกนี่หว่า ว้ากกกกกกกก


     
    ผมกำผ้าเช็ดอ้วกมือสั่นพร้อมกับเงยหน้ามามองนางฟ้า ที่นอนนี้กำลังกลายร่างเป็นนางยักษ์อยู่ 


     
    "แบคจ๋าาา" นั่นไง เสียงหวานเย็นเยียบมาแล้ว


     
    "จะ จ๋า ว่าไงจ๊ะ" ใจดีสู้เสือไว้ก่อนวะ


     
    "คืนนี้.....
    .
    .
    .
    นอนนอกห้องนะ!!!!!!!!!!!" 


     
    ฮือออออ ม่ายยยยยยย หมดกัน ทำแบบนี้ไม่ได้นะเฉินเฉิน แล้วสัญญาที่จะออนท็อปกันคืนนี้ล่ะ ไหนจะไวอากร้าที่แบค

    เตรียมไว้อีก ยาดองโด่ไม่รู้ล้มแบคก็สั่งซื้อแล้วนะ จะมายกเลิกแบบนี้ไม่ได้น้าาาาา


     
    สงสัยคืนนี้ ผมคงจะได้ชักธงรบค้างไว้ยันเช้าแน่เลยครับ 


     
    โอ้ววววววววว ม่ายยยยยยยยยยยย 




     
    -------Littleppan-------
     
     
     
     
     
     
    ตอนนี้ไรท์ขอเอาแบคเฉินมาทักทายละกันเน้อ พร้อมกับข่าวร้ายที่จะมาบอกว่า ไรท์อาจจะไม่ได้อัพตั้งแต่ตอนนี้ไปจนถึงหลังสงกรานต์เน้ออ หรือถ้ามีเวลา ไรท์จะพยายามแว้บบบบ เข้ามาอัพให้บ่อยๆนะคะ ยังไง อ่านแล้วก็ช่วยเม้นกันเหมือนเดิมน้าาา รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ ^_^





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×